خیلی داستان قشنگی داره ولی بنظرم داستان ماجراهای زیادی نداره  و الکی دراز شده. بجز این ازش خوشم امد
        

          کلا کتاب های نارنیا رو دوست داشتم اما یه حالتی داشت که منو گیج میکرد و گاهی متوجه داستان نمی شدم
 چون از یه زمان پرش داشتن به زمان های بعد و قبل ... در کل کتاب خفن و قشنگی بود.
        

           در طول کتاب به ارجاعاتی که به متون مقدس دارد فکر می‌کنم. امیدوارم جلدهای بعدی جذاب تر باشند و من ارجاعات را بهتر بفهمم!
        

          I mean it's a children's book what more do you expect?
من تقریبا هیچی از موقعی که فیلم نارنیا رو برای اولین بار دیدم یادم نیست ولی میدونم که اون موقع خیلی دوسش داشتم و به نظرم خیلی جادویی میومد.
داستانشم از این قائده مستثنا نبود و کاملا میتونستم ببینم این کتاب چقد از دید یه بچه کلاس اول دومی میتونه دوس داشتی و جادویی باشه!
هرچند که لحن خیلییی مستقیم راوی (که گاهی مستقیما با خواننده حرف میزد) و گاه گاه جمله های سکسیستش تو ذوقم میزد ولی ۳.۵/۵!
        

          اه که چه خاطراتی داشتیم با این کتاب در بچگی و چه قدر خوش شانس بودیم که همان سال ها یک اقتباس نسبتا خوب سریالی از مجموعه نارنیا ساخته شد واقعا که دلم تنگ شدن و دوست دارم داستان رو فراموش کنم و یکبار دیگر بخونمش 
        

          خب نمیدونم مشکل از مترجم بود و یا هر چیز دیگه ای اما من فیلمشو به کتابش ترجیح میدم:))
        

          بعد از اون سفر جادویی تو جلد اول نارنیا، فکر می‌کردم دیگه چیزی نمی‌تونه منو غافلگیر کنه. اما وقتی جلد دوم، شیر، ساحره و کمد لباس رو شروع کردم، انگار یه ماجرای تازه، مثل یه نسیم خنک تو زمستون به روم وزید. نارنیا، این بار تو دل زمستونی بی‌پایان، منتظر بود تا مسافری داخلش قدم بگذاره تا زنده بشه.
از همون لحظه‌ای که لوسی وارد کمد شد و به نارنیا رسید، حس کردم منم پشت سرش پا توی برفای نرم اون دنیا گذاشتم. اون سکوت، اون چراغ‌برقی که وسط جنگل روشن بود، مثل یه دعوت بود به فرار از دنیای خودم. و بعد، کم‌کم باقی شخصیت‌ها هم اضافه شدن. 
وقتی اسلان ظاهر شد، حس کردم دارم تو یه سفر معنوی همراهش می‌شم. هر اتفاقی که تو نارنیا می‌افتاد، یه جوری با دنیای من حرف می‌زد. از خیانت و بخشش گرفته تا امیدی که تو سخت‌ترین لحظه‌ها پیدا می‌کنی.
شاید نارنیا جایی بیرون از ما نباشد، بلکه انعکاسی از چیزی درونمان باشد؛ جایی عمیق و ناشناخته که زمستان‌های طولانی، جنگل‌های برفی و نور گرم امید را در خود جای داده است. شاید هر کدام از ما یک کمد جادویی در قلبمان داریم، که اگر جسارت کنیم و درش را باز کنیم، سفری شگفت‌انگیز به سوی خود آغاز می‌شود. نارنیا نه فقط یک سرزمین جادویی، بلکه فرصتی است برای کشف چیزی که همیشه درون ما بوده و تنها منتظر بوده تا آن را پیدا کنیم.
این جلد فقط یه داستان فانتزی نبود، یه یادآوری بود که حتی تو تاریک‌ترین روزا هم می‌تونی با ایمان و شجاعت راهتو پیدا کنی. هر خطش منو به ماجرایی می‌برد که هم از خودم دور می‌شدم، هم خودمو بهتر پیدا می‌کردم. و حالا که کتاب تموم شده، یه گوشه‌ی ذهنم هنوز تو نارنیاست، کنار اسلان و دوستانش. این کتاب مثل یه شلاق بود برای تخیل خسته‌م؛ بیدارش کرد و یادم آورد که زندگی، پر از ماجراهای منتظر کشف شدنه.
        

          『هو النور』
توی review جلد قبلی فکر کنم یادم رفت راجع به تصاویر مجموعه نارنیا چیزی بگم. واقعا تصاویر زیبا و قشنگی داره طوری که من توی این جلد گاهی مکث می‌کردم و سعی می‌کردم جزئیات تصاویر رو با توصیف‌های نویسنده انطباق بدم.

شخصیت‌ها بسیار برای من دوست‌داشتنی بودن و دوباره میشه گفت مفهوم آموزنده‌ای داشت. مثل اونجایی که اسلان راجع به کشته شدن یه بی‌گناه به جای گناهکار و پیامدش توضیح میداد.
 
▪︎اسلان مثل جلد قبل شخصیت برجسته‌ای بود. مخصوصا اون آخراش که لوسی داشت ادموند رو نجات می‌داد و برگشت بهش گفت که بقیه هم در حال مرگن و چند نفر دیگه باید بخاطر ادموند کشته بشن.

▪︎امتیاز من درواقع ۴/۵ئه.
درسته که خیلی دوستش داشتم و فانتزی بسیار جذابی داشت اما یه سری چیزها برای من به شخصه مبهم بود. 

▪︎بچه‌ها چرا هیچ‌وقت سعی نکردن به دنیای خودشون بازگردن؟ می‌دونم که نارنیا جذاب‌تره و مسئولیت فرمانروایی بر نارنیا رو به عهده گرفته بودن و هر چی بزرگ‌تر شدن بیشتر و بیشتر زندگی سابق‌شون رو فراموش کردن اما خب بازم آدم در وهله اول با خودش نمیگه که خانواده‌ام نگران میشن؟
        

          در حقیقت جلد اول مجموعه نارنیا وقتی لوسی در کمد را باز می‌کند و به نارنیا می‌رود در همین جلد رخ می‌دهد. جلد قبل (خواهرزاده جادوگر) بعدتر نوشته شده تا کمی از تاریخچه سرزمین نارنیا بگوید


یادداشت کلی در مورد مجموعه را ذیل جلد اول، نوشته‌ام.
        

          مجموعه ماجراهای نارنیا از هفت جلد مستقل به‌وجود آمده که شما می تونید جلد ها رو به دنبال هم یا جدای از هم مطالعه کنید.
قصه شیر، ساحره و کمدلباس بسیار روان بود و بی‌تکلف‌کتاب جلو می‌رفت.
ویژگی اصلی مجموعه فانتزی بودن داستان هاست.
مخاطب اصلی کتاب قشر نوجوان هست.
        

          چقد دلنشین بود برگشتن به بچگی ها!
چه لذت آمیخته به ترسی داشت مواجهه با ساحره.صدای چیرینگ جیرینگ زنگلوله های سورتمه ش وقتی داشتم کتاب رو می خوندم تو گوشم بود
و فکر این که یه چراغ برق وسط یه جنگل چی کار می کنه تو بچگی یه لذت مرموز ماجراجویانه ای بهم میداد.هنوزم میده.
دلم میخواست 5 بدم به این کتاب ولی خب!
 توی کتابایی از این دست  خیلی دوست دارم جزییات به خوردم داده بشه و کلی دردسر و مشکل سر راه قهرمان ها قرار داده بشه یه جور که جونت بالا بیاد تا قصه تموم میشه .این یه ذره کم بود تو داستان! لوییس خیلی سخت نگرفته بوده انگار


<img src="http://s3.picofile.com/file/8288034850/Untitled.jpg"  alt="description"/>
        

          دیشب خوندمش.توی حدود دو ساعت.
اصلا نمیشه وقفه انداخت، نمیشه دست‌دست کرد.
از این کتاب های کوتاه و سریع خوشم میاد، بی توضیح اضافه ، انقدر بهت اطلاعات میده که خودت دنیات رو بسازی، انقدر تنده که نمیتونی بین فصل های کتاب نفس بکشی...
انصافا لوییس به جای حروم کردن کاغذ و جوهر و وقت،  یه داستان شسته رفته نوشته...
اما اگر پیش زمینه نداشتی باشی، درکش سخت میشه...
        

          یکی از بهترین و نوستالوژیک ترین داستان و دنیای فانتزی برای من همین دنیای نارنیاست... بچه که بودم یک اقتباس سریالی از این داستان در تلوزیون پخش می‌شد که منو محو خودش میکرد. مخصوصا با اون موسیقی شگفت انگیز و رویایی ش... 
برای همین و به خاطر اون حس نوستالوژی ای که هنوز باهامه ،  شروع کردم به خوندن کتاب هاش و این دومین کتابی بود که خوندم...
باید اول از همه بگم که بر عکس هری پاتر،  اینجا لحن و مدل قصه گفتن نویسنده کودکانه تره و انگار واقعا مخاطب این داستان ها کودکان و نوجوان ها هستند. برعکس چیزی که توی هری پاتر وجود داشت و لحن و فرم قصه گویی هیچوقت این رو به شما القا نمی‌کرد که دارید کتاب نوجوان میخونید. 
به هرحال این پنج ستاره ای که دادم به خاطر علاقه قلبی من به این مجموعه و مخصوصا این جلد کتاب بود. 
داستان همون نبرو خیر و شر معروفه و در یک جبهه ساحره وایستاده که نارنیا رو تبدیل به یک زمستان بی پایان کرده و در یک طرف اسلان وایستاده که میخواد سلطه ساحره رو بر نارنیا پایان بده...
داستان از پیچش کمی برخورداره ولی هیجان مناسبی برای سن ۱۵  سال به پایین داره...
در کل خوندنش توصیه میشه...
        

          ما هم یه روز که میریم توی کمد تا لباس بپوشیم، می‌بینیم کمد ته نداره و همین طور که هی میریم و میریم یهو حس میکنیم پامون خیس شده و می‌بینیم روی یه زمین برفی هستیم و نور یه تیر چراغ برق رو می‌بینم و می‌فهمیم که قراره کلی اتفاق جادویی برامون بیوفته.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

و اینک پایان جلد دوم و‌چه پایان شیرینی🫠

پ‌ن¹:از اونجای که منتظر حضور پر ماجرای این چهارتا بچه بودم این جلد حسابی بهم چسبید. 
پ‌ن‌²:ادلر یکی از نظریه‌پردازای معروفه که یکی از حرفاشم جایگاه فرزندیه. ادلر میگه بچه‌ی اول با دوم فرق داره و دومم با سوم و الی اخر. اینکه ادما رو قالب بندی کنیم چندان جالب نیست اما ویژگی‌های مشترکم نمیتونیم فاکتور بگیریم دیگه.

مثلا پیتر که بچه‌ی اول بود حس رهبری‌ش رو اصلا کتمان نمی کرد و دائم میخواست همه رو راهنمایی کنه.
یا سوزان به عنوان‌خواهر دوم عاقل و محتاط این گروه بود، مورد مشورت پیتر و هم رازش. 
ادموند( اخ از دست تو ادموند😒😮‍💨) بچه‌ی یکی مونده به اخر که جایگاهش توسط خواهر کوچیکه گرفته شده وو با خودش میگه (اشکالی نداره اگه با شیطنت و خباثت  اذیتش کنیم). یا بیشتر از اون، دائم می‌دیدیم که نقشه میکشه پیتر رو شکست بده( آرزو بر جوانان عیب نیست بهرحال🦥) .
لوسی هم که بچه‌ی اخر خانواده بود عشق بیشتری نسبت به بقیه توی وجودش داشت و به صفای درونش اجازه میداد راهنمایش کنه( هرچند من زیاد موافق این کارش نبودم) 

پ‌ن³:خب اینا رو چرا میگم؟
میخوام بگم با وجود اینکه دانشجویی سر به هوای بودم درسامو خوب یادگرفتم😔😂

بی ‌شوخی، حس میکنم لوئیس خواسته یا ناخواسته خیلی خوب تونسته این تفاوت ها رو به زبان ساده و کودکانه تبدیل به داستان کنه. هر کدوم از شخصیتا بر اساس اون ویژگی‌ها دست به تصمیم می‌گرفتن( بر من ببخشاید این مدل یادداشت نوشتن رو،دارم سعی میکنم بفهمم کتابای خوب چطور نوشته میشن)

پ‌ن⁴:کتاب ۲۳۵ صفحه داشت، روندش به کندی جلد یک نبود و از همون فصل اول ما درگیر کمد و نارنیا می‌شیم. دوست داشتم بیشتر راجع دلایل اومدن بچه‌ها پیش دیگوری بدونم ولی خب نویسنده حوصله‌ش نکشیده ظاهرا😮‍💨😂
انشالله جلد بعدی.

پ‌ن⁵:یه چیز که خیلی برام جالب بود حس متفاوت این کتاب در مقایسه با فانتزی‌هایه که الان میخونم. قصدشم تقبیح هیچ کدوم نیست،تفاوت‌شون رو‌میگم.
مثلا با اینکه بچه‌ها وارد یه سرزمین ناشناخته شدن و هر لحظه ممکنه بمیرن هیچ ترس و نگرانی به خودشون راه ندادن( اینکه نویسنده بگه ترسیدن هنر نیست که،اینو باید بهمون نشون بده که من چیزی ندیدم) و خیلی راحت به غریبه‌ها اعتماد کردن و با وجود کار وحشتناک ادموند خیلی راحت همه بخشیدنش و بهش اجازه‌ی جبران دادن.
حالا  توی فانتزیایی الان  طرف به خانواده‌شم نمی‌تونه اعتماد کنه و کلی ترس و دلهره داره.

پ‌ن⁶و اینکه نویسنده خیلی خوب خیر و بر شر پیروز کرد، ساده و قابل فهم.بهرحال این مجموعه برای بچه‌هایه که هنوز  کامل وارذ نوجوونی نشدن و قصه های پریان رو باور دارن( منم باور دارم😔😂)
حتما نیازی نیست که شما سه ساعت به بچه‌های کوچولوتون درس اخلاق بدید، نارنیا بدید دستشون خودشون جو گیر میشن و سعی میکنن اخلاق رو رعایت کنن. تازه درسته یکم انحراف مذهبی داره کتاب( مظلوم حضرت آدم که بهش انگ شوهر لیلیث بودن چسبیده) ولی اینطورم نیست که نشه با یه توضیح برای بچه رفع شبهه کرد.

پ‌ن⁷:اگه این‌روزا سرتون شلوغه، یا احساس اسلامپ شدن دارید نارنیا بخونید. نیازی به حل معماهای پیچیده نیست و احساساتتون رو فقط غلغلک میده.


        

          یک یادداشت مشترک برای همه هفت جلد نارنیا، در قالب لیست نوشتم
        

          اولین کتاب از مجموعه ماجراهای نارنیا.
من نصف کتاب رو خوندم و بعد فیلمش رو دیدم. به نظرم فیلم قوی‌تر از کتابه و پیشنهادم برای کسی که می‌خواد سراغ این مجموعه بیاد فیلمش هست، نه کتابش.
کتاب زیاد ساده نوشته شده. اعتماد کردنای الکی و بدون دلیل داریم، مثل اعتماد لوسی به تامنوس و اعتماد همه به بیدستر و اعتماد ادموند به ساحره سفید. این به سن شخصیت‌ها و کتاب نوجوان بودنش هم ربطی نداره، یعنی خب هری و دوستانش هم همین سن بودن و اون همه کار انجام دادن، پس قابل‌قبول نیست که انقدر شخصیت‌های ساده‌ای نوشته بشن، درحالی‌که همون کسانی هستن که گفته شده به همراه ازلان(اصلان یا اسلان) می‌تونن صلح و سرسبزی رو به نارنیا برگردونن. 
علم غیب داشتنای الکی  هم داشتیم مثل  آقای بیدستری که تا دید ادموند نیست گفت من می‌دونم کجاست، رفته پیش ساحره سفید! وقتی فيلم رو می‌دیدیم دقیقا خواهرم هم گفت چجوری فهمیدن کجاست؟! خواهرم سیزده سالشه و این نشون می‌ده برای یک نوجوان هم داستان‌ ساده‌ای هست.
از اونجایی که بقیه کتاب رو نخوندم نمی‌تونم مطمئن بگم توی کتاب هم همین بوده یا نه، اما توی فیلم بچه‌ها سریع خودشون رو مسئول می‌دونن که به نارنیا کمک کنن درحالی‌که اتفاقا بیشتر بازیگوشی ازشون دیدیم و پیتر هم شمشیرزن خوبی می‌شه و جنگ درمی‌گیره و حتی سوزان تیراندازی می‌کنه و درنهایت پیروز جنگ هم هستن! یکم همه‌چیز زیادی سریع اتفاق افتاد و منجر به پیروزی هم شد. از طرفی آخر فیلم هم جوری تموم شد که سوالی یا کنجکاوی‌ای برای باقی کتاب‌ها و فیلم‌ها نذاشت. داستان کاملا تموم شد.

فکر می‌کنم حتی اگر نوجوان بودم هم این کتاب رو نمی‌پسندیدم. من اون زمان کتابخون نبودم ولی فیلم و سریال می‌دیدم و داستانی که انقدر ساده و گاهی هم بی‌منطق جلو بره رو از اول دوست نداشتم.
این مجموعه معروفه، شاید شما بخونید و خوشتون بیاد، ولی من پیشنهاد نمی‌کنم.
        

          بخاطر شرایط جنگی، چهار فرزند یک خانواده (دو برادر و دو خواهر) به خانه‌ای بزرگ برای ادامه زندگی می‌روند. لوسی دختر کوچک این خانواده، وسط بازی و گشت و گذارهای اکتشافی در خانه، داخل کمد لباس بزرگی می‌رود که از آن طرف کمد وارد سرزمین عجیب و پر از برف و یخی می‌شود؛ سرزمین نارنیا!
بعد از کمی گشتن و مهمان شدن در خانه موجودی با نیمتنه بالایی انسان و پایینی بز، برمی‌گردد و برای خواهر و برادرهایش ماجراها را تعریف می‌کند. اما کسی حرفش را باور نمی‌کند. تا اینکه طی اتفاقی، هر چهار نفر داخل کمد می‌روند و وارد نارنیا و ماجراهایش می‌شوند...
اولین فیلم نارنیا از روی این جلد از مجموعه ساخته شده. کتاب کمی کودکانه تر از فیلم است. فیلم فضای نوجوانانه دارد.
        

          باید کل مجموعه رو بخونم تا نظر قطعی بدم. این جلد که داستان و نثر روانی داشت و به درد بالای ۱۰ سال می خوره.