یادداشت

        دیشب خوندمش.توی حدود دو ساعت.
اصلا نمیشه وقفه انداخت، نمیشه دست‌دست کرد.
از این کتاب های کوتاه و سریع خوشم میاد، بی توضیح اضافه ، انقدر بهت اطلاعات میده که خودت دنیات رو بسازی، انقدر تنده که نمیتونی بین فصل های کتاب نفس بکشی...
انصافا لوییس به جای حروم کردن کاغذ و جوهر و وقت،  یه داستان شسته رفته نوشته...
اما اگر پیش زمینه نداشتی باشی، درکش سخت میشه...