معمولا خیلی بست سلر خوان یا همون پرفروش خوان نیستم. نمی‌خوام بگم این کتاب ها بدن یا بی فایده اما خب معمولا در سطح حرکت می‌کنند. شما به خودت میای میبینی یهو ۱۰۰ صفحه خوندی ... این یعنی خیلی درگیر نکرده ذهن و فکر شما رو... اما این کتاب با تمام بست سلر بودنش ، خیلی عمیقه...
مسئله ، مسئله مرگه... بزرگترین سوال و بزرگترین داشته بشر... اینکه مرگ چطوری به سراغمون میاد؟ چی میشه؟ بعدش کجا میریم؟ چطوری میریم؟ و...

اگر بدونیم کی می‌میریم زندگی ساده تر میشه؟ میتونیم از فرصت هایی که داریم بهتر استفاده کنیم؟ 
و خیلی سوال های دیگه ای که شاید با خوندن این کتاب بیشتر بهش فکر کنیم. 
کتاب یکی از پرفروش ترین کتاب های این روزهای آمریکاست. داستان در سال ۲۰۱۷ میگذره ، سازمانی اومده که در روز مرگ به کسانی که قراره اون روز بمیرن اطلاع میده تا از ۲۴ ساعت باقی عمرشون استفاده بکنند 
در این روز دو پسر ۱۸ ساله در دو جای مختلف نیویورک این خبر بهشون داده میشه و این دو توسط یک اپلیکیشن دوستیابی ، قرار میذارند که این روز رو باهم بگذرونند...
ایده کتاب جالب و جذابه ... 
شما مرگ رو حس می کنید و گاهی فکر می‌کنید که اگر من به جای کاراکترهای کتاب بودم چیکار می کردم؟ شاید اینطوری بیشتر قدر وقت هایی که دارید رو بدونید...
اینکه نمیدونید کی قراره از دنیا برید هم نعمته هم نیست...
اگر میدونستید شاید انگیزه ای برای هیچکاری دیگه نداشتید اما همین هم شاید باعث می‌شد که قدر تک تک لحظاتتون رو بدونید ...
در کل کتاب خوبیه ، خیلی جاها در سطح حرکت میکنه اما میتونه شما رو سرگرم و به فکر وادار کنه
ترجمه هم ترجمه خوبیه...
قیمت کتاب ولی ...!!
بگذریم...
      

        به لطف باشگاه هامارتیا برای بار سوم مرور شد...

شاهکار ... قطعا این کلمه که این روزها زیاد بهش " توهین " و " تعرض " میشه ، لایق این نمایشنامه باشکوه قرن بیستمی از یک نویسنده بزرگ آمریکایی یه.
اتوبوسی یه نام هوس ، از اون دسته آثاری یه که علاقه مندان به هنر نمایش و تئاتر ، نمیتونن از کنارش به سادگی بگذرند.
اثری که کاملا با حس های ما کار میکنه ... اثری که ناخودآگاه ما رو به بازی میگیره...
این اثر در سال ۱۹۴۷ توسط ویلیامز بزرگ به رشته تحریر در اومده و یک سال بعد به کارگردانی الیا کازان و بازی مارلون براندو در برادوی به روی صحنه رفته. 
استقبال شدید از این نمایش باعث میشه که الیا کازان به فکر ساخت نسخه سینمایی اثر هم بیفته که نتیجه ش میشه فیلم عالی " اتوبوسی به نام هوس " که یکی از بهترین آثار تاریخ سینما و از بهترین آثار دهه پنجاه هالیووده...
فیلم بیگانه هم با بازی امیر جعفری ، پانته آ بهرام و مهناز افشار هم در ایران ، اقتباسی از همین اثره.
اثر از این جهت خاصه که باعث شد مارلون براندوی بزرگ به جهان معرفی بشه و سبک بازیگری جدیدی به جهان عرضه بشه...
داستان در آمریکای اون دهه میگذره ... کاراکتر ها و فضاسازی و شخصیت پردازی در بالاترین سطح خودشون قرار دارند.
حرکت اضافه،  پلان اضافه ، دیالوگ اضافه و... اصلا توی این اثر جا نداره.
با کاراکتر ها میشه زندگی کرد و باورشون داشت.
اثر از تعلیق خوبی برخورداره که در نهایت به یک شوک منتهی میشه...
مگه از یک اثر نمایشی چه انتظاری باید داشته باشیم؟ 
اتوبوسی به نام هوس از جمله آثاریه که تاریخ درام نویسی باهاش ورق میخوره... این اثر در کنار باغ وحش شیشه ای از جمله بهترین آثار قرن گذشته هستند که شاید حالا حالا ها رو دستش نیاد...

درباره سوال مطرح شده در باشگاه هامارتیا ، باید بگم که این میل در وجود بلانچ بود اما به این شکل قطعا راضی نبود...
گرچه خیلی ها معتقدند که در همون لحظه هم بلانچ رضایتی نسبی از این اتفاق رو داشته ...

زنده باد تنسی ویلیامز
زنده باد تئاتر
زنده باد هامارتیا
      

        تمام کشورهایی که درگیر یک سنت نمایشی هستند ، در دنیای امروز که شاید فکر‌کنید سینما و تلوزیون و گیم و فضای مجازی و ... راه رو برای تئاترهای سنتی بسته ، دارن شدیدا روی این بخش از فرهنگ شون سرمایه گذاری و تبلیغ می‌کنند. 
امروز اگر شما در ژاپن بخواهید یک تئاتر نو با قدمت بیش از ۵۰۰ سال ببینید ، بلیت براش پیدا نمیکنید از شدت استقبالی که از این نمایش ها میشه. 
در هند با ادیسی و کاتاکالی،  میتونید اشکال سنتی تئاترهای هند رو مشاهده کنید. 
در ایتالیا و شهر ونیز و تئاتر گولدونی ، همین فردا شما میتونید یک کمدیا دلآرته رو با همون سنت ۴۰۰ ساله ببینید...
اپرای پکن همچنان سرپا ایستاده و در حال تاثیرگذاری بر روی هنر نمایش جهانه...
اما ایران چی؟ 
اگر یک دانشجوی تئاتر بخواد روحوضی و نقالی ببینه آیا در پایتخت جایی برای دیدنش هست؟ شهرهای دیگه رو فاکتور بگیریم کلا که به غیر از مشهد تقریبا تئاتر آنچنانی ای هم نداره...
مرثیه زیاده ... به قول علی شمس کارگردان و نویسنده تئاتر " اینقد گفتیم و فایده نداشته که گفتنش آب توی هاون کوبیدنه ، سر این قبری که داریم گریه میکنیم،  توش اصلا مرده ای نیست ".

نقالی از سنت های قدیمی نمایشی ایرانیه ، همونطوری که در یونان باستان ، هنر نمایش وجود داشته . در ایران باستان قصه و قصه گویی رواج خیلی زیادی داشته. 
با سرایش شاهنامه فردوسی ، این نقل ها وارد مرحله جدیدی شد. در اواسط دوره صفویه بود که نقالی در قهوه خانه ها رواج پیدا کرد و تا همین اواخر هم وجود داشت. 
میزان استقبال از این گونه نمایش ها اینقدر زیاد بود و اینقدر مردم دوست داشتند که امروزه هیچ هنری شاید اینقدر با مردم نتونه ارتباط بگیره.
مثلا در نقل داستان رستم و سهراب اشک ها می ریختند. یا بعضی ها قبل از کشته شدن سهراب از مجلس بیرون می رفتند که کشته شدن سهراب رو نبینند. یا حتی گاهی به مرشد پول میدادند که اگر میشه سهراب رو امشب راحت تر بکشه ...
نقل شده که بعد از یکی از نقالی ها ، یک نفر کمین مرشد رو میکنه و کتکش میزنه به این خاطر که امشب سهراب رو بد کشته ...
اینها همه چند دلیل داره... اول قصه گویی خوب و بازیگری عالی مرشد و دوم داستان های به شدت جذاب شاهنامه...
علاوه بر شاهنامه،  مرشد ها طومارهای نقالی هم نوشتند که این طومارها داستان هایی با الهام از شاهنامه فردوسی بوده که اکثرشون چاپ شده و در دسترس هستند که خیلی جذاب و خوندنی و درجه یکن ...
حیف از این سنت نمایشی که دیگه نیست ... باید این سنت حفظ و صادر میشد...
کتاب حاضر ، پژوهشی درباره نقالیه... کتاب هایی از این دست ، حد اقل میتونه برای علاقه مندان و دانشجویان چراغ راهی باشه تا بیشتر با این سنت نمایشی آشنا بشند...

کتاب ابتدا با تاریخ قصه گویی در ایران شروع می کنه. بعد به ساختار قصه های نقالی میپردازه و مفصل ساختار این قصه ها رو بررسی میکنه.
در مرحله بعدی از نقال و طرز نقل کردنش صحبت میکنه . از اینکه یک نقال چطوری شروع میکنه و چطوری ادامه میدا و چطوری به پایان میبره...
از شکل ها و ترفندهای نقالی و اجرا میگه و تمام اینها با مثال هایی از طومارهای نقالی مختلف ، برای فهم بیشتر خواننده غنی تر شده . 
در آخر هم طومار پادشاهی کیقباد نقل شده که به خودی خود خیلی جذابه...
اگر به این سنت نمایشی ایرانی در حال افول علاقه مندید این کتاب خیلی گزینه خوبیه برای آشنایی ...
      

        در ستایش ادبیات فانتزی ...

راستش دوست داشتم که درباره ادبیات فانتزی و علمی‌ - تخیلی و... پست بذارم . شاید بعدا این کار رو کردم اما باید از این ژانر دفاع کرد...
شاید خیلی ها بگن ادبیات فانتزی خوندن به نوعی وقت تلف کردنه. یا اصلا چرا باید هری پاتر ، ارباب حلقه ها ، ویچر ، چرخه زمان و... رو خوند؟ بهتر نیست وقتمون رو بذاریم و کتاب هایی بخونیم که چیزی به ما اضافه می کنند؟ یا کتاب های بهتری بخونیم؟ 
من روی سخنم با این دسته از عزیزانه.  ادبیات فانتزی خوندنش ، هیچ منافاتی با این مسائلی که گفتم نداره. ادبیات فانتزی خوندنش مثل رفتن به شهربازی در یک بعد از ظهر گرم تابستونی می مونه.
مثل استراحت بعد از یک کار خسته کننده ست...
مثل زنگ تفریح بین دو درس شیمی و فیزیکه...
ادبیات فانتزی ، شما رو از این جهان سیاه و ترسناک و پر از فشار و استرس و ناراحتی جدا میکنه و وارد یک دنیایی میکنه که همه چیزش براتون عجیب و غریب و نا آشناس... میرید توی این دنیا... با موجودات خیالی،  با دنیایی تازه ، دنیایی که با دنیای شما خیلی فرق داره آشنا میشید.
تخیل تون پرورش پیدا میکنه و ذهنتون آزاد و رها میشه.
همیشه که نباید داستایفسکی و تالستوی خوند... چه اشکالی داره این بین هری پاتر هم خوند؟ 
اگر فکر می‌کنید ژانر فانتزی قرار نیست چیزی به شما اضافه کنه ، کاملا در اشتباهید... ژانر فانتزی برعکس چیزی که به نظر میاد ، میتونه خیلی عمیق و عبرت آموز هم باشه.
بعدا طی یک پست بیشتر به این ادبیات میپردازم و امیدوارم بین کتاب های جدی و سخت و رئالی که میخونید ، یک استراحت کوتاهی هم به ذهنتون بدید و از این دنیا جدا بشید و برید یه جایی رو سیاحت کنید که همه چیزش با ما و روزمرگی ما تفاوت داره.

کتاب رویا فروشی دالرگات،  از لی میه ، نویسنده اهل کره جنوبیه.  این کتاب به تازگی منتشر شده  و در خود کره جنوبی به شدت پر طرفدار بوده و پر فروش... 
کره جنوبی ، برعکس خیلی از کشورهای دیگه ، راه کسب درآمد و صدور فرهنگش رو یاد گرفته...موسیقی کره جنوبی سراسر جهان رو داره تسخیر میکنه. کاری به کیفیت این آثار ندارم اما داره تاثیر خودش رو میذاره. شاید جالب باشه براتون که بدونید ، کشور کره جنوبی فقط از طریق برگزاری تورها و کنسرت های موسیقی داره به اندازه کل فروش نفت سالیانه ایران کسب درآمد میکنه...
فقط موسیقی نیست ، در سینما و ادبیات و سریال ها هم کره جنوبی با قطار واقعی پیشرفتش داره تپه های جدیدی رو فتح میکنه ( کار دیگه ای نمیکنه مثل ما ) ...

رویا فروشی دالرگات ، موضوع جالبی داره... خواب و رویا...
اگر مثل من زیاد خواب می‌بینید این کتاب میتونه خیلی براتون جالب باشه...
من زیاد خواب میبینم... خواب های عجیبی هم میبینم... توی خواب هام جاهای زیادی میرم و با افراد زیادی ملاقات میکنم... خونه مادربزرگم رو زیاد خواب میبینم و در زمان هم سفر می کنم...
داستان کتاب درباره یک شهریه که شما فقط وقتی خواب هستید ، میرید اونجا ... اونجا چند فروشگاه وجود داره که خواب و رویا میفروشن و شما میرید و خوابی که میخواید ببینید رو انتخاب می‌کنید و میخرید و اون شب همون خواب رو می‌بینید... وقتی هم بیدار میشید از طریق رضایتی که دارید از خوابتون ، هزینه ش رو پرداخت می‌کنید.
کتاب در ساختن یک دنیای خیالی با قوانین خودش موفق عمل میکنه...
کسانی وجود دارند که خواب ها رو طراحی می‌کنند...جشنواره ای وجود داره که مثل جشنواره فیلم کن و اسکار به بهترین خواب ها جایزه میده...
جالب اینجاست که شما وقتی در خواب وارد اون فروشگاه میشید و رویای مورد نظرتون رو میخرید ، در بیداری اصلا یادتون نمیاد که به اون فروشگاه سر زدید و خرید کردید...

موضوع جالبه ، دنیای فانتزی و قشنگی ساخته شده... 
کتاب میتونه راحت شما رو برای مدتی سرگرم کنه و از روزمرگی نجات بده. باعث میشه به خواب هایی که می‌بینید بیشتر توجه کنید...
جاهایی از کتاب هست که میگید عه ، منم دقیقا این خواب رو دیدم...
از این نظر این کتاب واقعا جذابه...
ترجمه و نثر روون و خوبی داره و راحت هم خونده میشه...
توصیه میکنم این کتاب رو بخونید و به ژانر فانتزی و علمی تخیلی،  بیشتر بها بدید...
ضرر نمی کنید...
      

        به نام خدا

جلد دوازدهم ، از مجموعه اساطیر جهان که توسط نشر اساطیر منتشر شده و به اساطیر ایران میپردازه.

اینکه اسطوره چیه و از کجا اومده ، بحث جالبیه. به قول استاد بیضایی ، شما فرض کنید دارید توی خیابون راه میرید و یه عده میان یه پارچه روی سرتون می کشن و شمارو توی یه اتاق تنگ و تاریک زندانی می کنن... اینجاست که ذهن شما شروع میکنه دنبال دلیل گشتن برای اینکه بفهمید چرا اینجایید؟ کی پشت این قضیه ست و...
اسطوره هم همینطوری زاده شده... انسان یهو به خودش اومده دیده بدون اراده در یک جایی داره زندگی میکنه که مشخص نیست کجاست ، از کجا اومده ، به کجا خواهد رفت و...
اینجاست که ذهنش شروع کرده به ساختن اسطوره ، برای اینکه به پاسخ این سوال ها برسه.
نکته جالب اینه که وقتی به اسطوره های ملل مختلف نگاه می‌کنید و میخونید ، می‌بینید که خیلی از این اساطیر شبیه هم هستند. 
اساطیر ایران به عنوان یکی از کهن ترین کشورهای جهان ، تاثیر زیادی بر تاریخ و اساطیر دیگر ملل داشته.
این کتاب توسط جان راسل هیلنز ، درباره اساطیر ایران نوشته شده. 
اساطیر ایران ابتدا در کتاب های ریگ ودا که کتاب اساطیری هند و ایرانی هستند اومده و بعد در یشت های اوستا و در آخر هم با تنظیم تاریخی فردوسی ، در شاهنامه پر و بال گرفته...
این کتاب ابتدا به تعریف اسطوره و شکل گیری اساطیر در پیشگفتار میپردازه ، اساطیر چی هستند و چگونه شکل گرفتند.
در بخش بعدی ، به خاطر جغرافیای و تاریخ خاص ایران ، به معرفی کوتاه ایران و تاریخش تا حمله تازیان میپردازه. 
در بخش های بعدی وارد بخش اساطیر میشیم...
اساطیر آفرینش جهان ، موجودات اساطیری،  خدایان اساطیری ، نیروهای شر اساطیری و سلسله ها و پادشاهان و قهرمانان اساطیری ایران...

نکته ای که درباره این کتاب وجود داره ، تاکید زیاد این کتاب بر اساطیر زرتشتی و آیین های مهر و زروانیه،  بیشتر شبیه کتابی درباره این ادیان باستانی یه...در حالیکه من فکر میکردم تمرکز باید بر روی اساطیر شاهنامه باشه...

در کل کتاب خوب و ساده ای برای آشنایی ابتدایی با اساطیر ایران و زرتشتی و آیین های مهر و زروان و...هست اما اگر با هدف نزدیکی به شاهنامه میخواید بخونید،  چیز زیادی دستگیر تون نخواهد شد.
کتاب حاوی تصاویر زیادی هست که به خودی خود مثل یک گالری میمونه و کتاب رو جذاب تر کرده.

      

        خب جلد سوم تاریخ تئاتر جهان نوشته اسکار براکت هم تموم شد. قطعا این کتاب بهترین کتاب در رابطه با تئاتر در جهانه.
جلد سوم کلا به قرن بیستم میپردازه. این قرن با قرن های قبلی تفاوت خیلی زیادی داره. دنیا صنعتی تر شده. دو جنگ بزرگ جهانی ، عملا همه زوایای زندگی اجتماعی رو تحت تاثیر قرار داده که همین خودش باعث بروز فلسفه ها و مکاتب زیادی در جهان شده. 
نقش کارگردان و بازیگران و گروه های تئاتری با حضور تلوزیون و سینما پر رنگ تر شده و تئاتر جنبه های دیگه ای پیدا کرده.
در هر بخش به تفصیل با عکس ها و توضیحات کافی ، به تئاتر غرب و آمریکا پرداخته میشه. 
از همه زوایا،  درام نویس ها و کارگردان ها و بازیگران و گروه های تئاتری و...

در بخش اول ما از ۱۸۷۵ تا ۱۹۱۵ تئاتر رو بررسی می‌کنیم. در این بازه طلیعه های تئاتر نوین با هنریک ایبسن آغاز میشه.
تئاتر در این برهه از زمان به سمت واقعگرایی و رئالیسم میره. در ادامه پای طبیعت گراها هم به این جریان باز میشه. 
تئاتر هنری مسکو و استانیسلاوسکی تاثیر زیادی بر تئاتر جهان دارند. 
نقش کارگردان با آندره آنتوان بیشتر میشه. 

در بخش بعدی به تئاتر در اروپا و آمریکا بین دو جنگ جهانی یعنی از ۱۹۱۵ تا ۱۹۴۰ میرسیم. 
دنیا جنگی بزرگ و خانمان سوز رو تجربه کرده. چند دیکتاتور در چند کشور جهان ظهور کردند. روسیه ، انقلاب کمونیستی شده.
در این بین ، تئاتر به راه خودش ادامه میده اما همچنان تحت تاثیر وقایع روز هست. 
برتولت برشت شاید مهمترین چهره تئاتری این دوره باشه. 
درام نویس ها و کارگردان های بزرگی ظهور می‌کنند. در روسیه کارگردانانی مثل میرهولد، اورینوف،  واختانگاف و... در حال تجربه های جدیدی هستند که البته با اومدن استالین و رئالیسم سوسیالیستی،  این روند متوقف میشه. 
دادائیست ها و فوتوریست ها ظهور میکنن که تمام دستاوردهای گذشته رو نفی می کنند. 
اکسپرسیونیسم در واکنشی به طبیعت گرایی ، عرصه های تئاتر جهان ، مخصوصا آلمان رو در می نورده. 

در بخش بعدی به تئاتر اروپا و آمریکا از ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۰ میرسیم.
دنیا بعد از فاجعه جنگ جهانی دوم قرار داره. ترس از جنگی اتمی با توجه به جنگ سرد آمریکا و شوروی ، همه جهان رو در برگرفته. ابزرودیست ها عرصه درام مخصوصا در فرانسه رو به دست گرفتن...
سارتر و کامو با نمایشنامه هاشون سعی دارن فلسفه خودشون رو ارائه بدن ولی با ظهور درام نویس های قدری مثل بکت ، یونسکو،  آدامف و... حرفی برای گفتن ندارند.
در آمریکا،  تنسی ویلیامز،  یوجین اونیل ، آرتور میلر و... درام رو تحول دیگه ای دادند. ظهور بازیگرانی مثل مارلون براندو و کارگردانانی مثل الیا کازان ، تئاتر آمریکا رو جون تازه ای بخشیدن.

در بخش بعدی ما به آفریقا میریم و در یک فصل مفصل ، به تئاتر در این قاره می‌پردازیم. کسی فکر نمی‌کرد که آفریقا هم تئاتر به خصوصی داشته باشه اما آیین های تئاتری و بعدا تاثیری که از تئاتر اروپا و آمریکا می‌گیرند،  تئاتر رو در این قاره هم رونق می بخشه.

در دو بخش بعدی به ترتیب تئاتر در غرب تا سال ۱۹۹۹ و تئاتر در آمریکا تا سال ۱۹۹۹ بررسی میشه. و در موخره هم پیش بینی ای برای آینده تئاتر با توجه به جهان امروز ، انجام میشه.

این کتاب ، قطعا بهترین کتاب تاریخی تئاتره که گویا در حال آپدیت شدن هم هست. زمانی که ما برای کنکور میخوندیم ، این کتاب فقط تا سال ۱۹۷۵ رو در بر می‌گرفت اما چاپ های جدید ، کتاب رو تا سال ۱۹۹۹ آپدیت کردند‌ .
هیچ کتاب تاریخی ای در حوزه تئاتر به این کتاب نمیرسه و بعیده که در آینده هم کتابی بهتر از این کتاب چاپ بشه.
هیچ نکته ای از ۳۰۰۰ سال قبل تا به امروز در حوزه تئاتر و درام رو ناگفته نذاشته و شاید تنها ایرادی که بشه بهش گرفت عدم اشاره به تئاتر ایران در این ۳ جلد باشه.
شاید در آینده کتاب هایی بیاد که خیلی خیلی مفصل تر به تاریخ تئاتر بپردازند اما قطعا این کتاب به تنهایی نیاز خواننده و دانشجو رو برای اشراف پیدا کردن به سرگذشت تئاتر رو برآورده میکنه.

و در آخر لازم به ذکره که این جلد یعنی جلد سوم ، مهم ترین منبع طرح سوالات کنکور کارشناسی ارشد " مجموعه هنرهای نمایشی و سینما " برای سه رشته " کارگردانی نمایش " ، " بازیگری " و " ادبیات نمایشی " هستش .

      

        برای بار سوم به لطف باشگاه کتابخوانی هامارتیا این اثر مرور شد.
اجازه بدید به احترام آرتور میلر بزرگ کلاه از سر برداریم 

واقعا سخته درباره ویلی لومان نوشت. میلر اثری خلق کرده در سطح آثار ماندگاری که از ادبیات روسیه سراغ داریم. اثری در حد مرگ ایوان ایلیچ حتی...
مسائل روز اونجاست اما تا دنیا دنیاست ، این اثر کار میکنه و کاربرد داره...
تا سرمایه داری هست و سرمایه وجود داره ، ویلی لومان های زیادی زیرش له میشن...
اثر واقعا جذابه ، درد داره،  کاراکترها ملموس ساخته شدند... 
برای ایران امروز ما هم شاید درکش راحت تر باشه...
بخوام درباره مرگ فروشنده بنویسم باید طومارها بنویسم... شخصیت پردازی در بالاترین سطح قرن بیستمی خودش قرار داره ، قصه به بهترین شکل روایت میشه ... خیال و واقعیت در هم تنیده میشه ، موضوع جهان شموله گرچه در آمریکای نیمه اول قرن بیستم داره میگذره اما مسئله ش مسئله انسان مدرنه ...

به نظرم مرگ فروشنده از اون آثاریه که باید خونده بشه ، ویلی لومان باید شناخته بشه...
میلر ، دغدغه این قشر رو داره ، دغدغه انسانی داره ، این طبقه رو میشناسه و شخصیتی خلق کرده که واقعی واقعیه و برای همه قابل درکه 
و این هنر آرتور میلره...
      

        مجموعه ۴ داستان از یکی از نویسنده های مورد علاقه من یعنی اشتفان سوایگ سوئدی. 
هنوز که هنوزه داستان شطرنجش توی یادم مونده. 
این کتاب شامل ۴ داستان کوتاه از این نویسنده ست. داستان هایی که یکی از یکی بهتر و زیباتر و جذاب تره.
مخصوصا داستان جیب بر...
جیب بر داستان یک جیب بره... یک نصف روز زندگی یک جیب بر که در حال رصد کردن مردم برای زدن جیبشونه ، توسط یک شخصی که متوجه این قضیه شده ، روایت میشه.
اینقدر خوب و دقیق و ملموس حرکات و رفتار و افکار یک جیب بر توصیف شده که شما واقعا خودتون رو میتونید به جای یک جیب بر تصور کنید. 
این از قدرت قلم این نویسنده سوئدی میاد. 
اشتفان سوایگ ( تسوایگ،  زوایگ ) یک بیوگرافه.  چند تا بیوگرافی خوب از نویسنده های بزرگی مثل رومن رولان و تالستوی هم نوشته که خیلی جذابن. 
متاسفانه بعد از پایان جنگ جهانی دوم دست به خودکشی میزنه .
به نظر من هرجا روی هر کتابی این اسم رو دیدید ، بی برو برگرد کتاب رو بخرید ، چون پشیمون نمیشید.‌‌..

این کتاب هم حجم کمی داره و میشه راحت در دو الی ۳ نشست خوند.
      

        به نام خدا 

جلد دوم تاریخ تئاتر جهان اثر شاهکار اسکار براکت هم تمام شد. این جلد به بررسی تاریخ تئاتر جهان در ۳ قرن ۱۷ ، ۱۸ و ۱۹ میپردازه . 
از لحاظ اهمیت در کنکور کارشناسی ارشد ( مجموعه هنرهای نمایشی و سینما ) ، تقریبا کم اهمیت ترین منبع حساب میشه و نهایتا ۱ الی ۲ سوال ازش در کنکور میاد. دلیلش هم اینه که نسبت به دو جلد قبلی یه جورایی پل بین دنیای باستان و دنیای مدرنه.  در این دوره نه مکتب آنچنانی ای پیدا شد و نه درام نویس های مقتدری مثل جلد اول و جلد سوم ...

کتاب همون روند جلد اول رو طی میکنه. در واقع این ۳ جلد در کتاب اصلی ۱ کتاب هستند که در ترجمه به ۳ جلد تبدیل شدند . 

در فصل اول تئاتر شرق مرور میشه . سوال هایی که از این کتاب میاد به احتمال زیاد از این بخش خواهد بود. یک بخش جذاب که به سنت های نمایشی در شرق اشاره میشه و چقد حیف که ایران سهمی از این کتاب نداره. دلایلش رو مترجم مفصل در مقدمه جلد اول توضیح داد. .ابتدا از چین شروع میشه و اپرای پکن مفصل توضیح داده میشه . بعد از اون به ژاپن میریم و با تئاتر نو ، کابوکی و کیوگن،  با بونراکو و بقیه سنت های نمایشی ژاپنی و ریخت شناسی این تئاترها آشنا میشیم. از درام نویس های این نمایش ها نام برده میشه و مثل همه کتاب سرتاسرش پر از عکس و تصویره. 
در بخش بعدی ما به هند و اندونزی و کره هم سر می‌زنیم و با سنت های نمایشی اونجا هم آشنا میشیم.

در فصل بعدی میریم سراغ انگلستان از ۱۶۴۲ تا ۱۸۰۰ میلادی و بررسی کاملی از درام نویسی و تئاترهای انگلیسی انجام میشه. نکته مهم رفتن اولین گروه نمایشی از انگلستان به آمریکاست که تاریخ تئاتر آمریکا رو استارت می‌زنند...

در فصل بعدی ، تئاتر در اروپای شرقی و شمالی در سده ی هجدهم بررسی میشه که برای اولین بار با سیر تئاتر در آلمان و روسیه هم آشنا میشیم. نویسنده های بزرگی مثل گوته و شیلر ، آغاز مکتب رمانتیسم و مکتب های تئاتری ای مثل طوفان و تنش هم کاملا توضیح داده میشه. شرکت های تئاتری ، معماری تئاتر ، بازی و بازیگری ، طراحی صحنه و... همه این ها بخش های اصلی هر فصل هستند.

در فصل بعد می‌رسیم به تئاتر ایتالیا ، اسپانیا و فرانسه سده ی هجدهم ...
در ایتالیا هنوز صحنه در دست کمدیا دلآرته ست . اما کمدیا دل آرته داره کم کم از رونق میفته . ظهور کارلو گولدونی و کارلو گوتزی و اصلاحاتی که در کمدیا دل آرته ایجاد کردند ، تئاتر ایتالیا رو رونق میده. در اسپانیا هم همچنان صحنه ایتالیایی و درام های سابق در حال اجرا هستند. اما در فرانسه ظهور نویسنده هایی مثل ولتر ، دیده رو ... و حضور گروه های کمدیا دل آرته ، منجر به رونق گرفتن تئاتر ها و اجراها میشه. کمدی فرانسز و کمدی ایتالین در همین دوران شروع به کار می کنند.

در بخش بعدی به تئاتر اروپا و آمریکا در نیمه اول قرن نوزدهم می‌رسیم.
مکتب رمانتیسم در فرانسه با ویکتور هوگو ، الکساندر دومای پدر و پسر و... اوج گرفته. 
در ایتالیا همچنان سنت های گولدونی در حال ادامه پیدا کردن هستند. 
در اسپانیا و آلمان هم نویسنده ها تئاترهای بزرگی ساخته میشه و در آمریکا هم تئاتر کم کم در حال مردمی شدن هستند.  
در روسیه هم درام نویس های قدرتمندی ظهور پیدا می‌کنند. گوگول  ، پوشکین و لرمانتاف هم در حال قلم زدن هستند.

و بخش آخر که می‌رسیم به تئاتر اروپا و آمریکا در نیمه ی دوم سده نوزدهم .
در این دوره همه چیز در حال مدرن شدنه... همه در حال آماده شدن برای ورود به قرن بیستم هستند که جهان دگرگون میشه...
مکتب رمانتیسم از رونق افتاده... کم کم رئالیسم و واقعگرایی در حوزه تئاتر چه در طراحی صحنه و چه در درام نویسی در حال خودنمایی کردنه.
در روسیه حالا تورگنیف حرف اول رو میزنه و الکسی و لئو تولستوی هم در حال نوشتن نمایشنامه هستند.
در آلمان واگنر در حال نوشتن اپراست...
بازیگری ستاره محور در حال رشد کردنه...

میریم که وارد قرن جدید بشیم...
      

        دوباره هامارتیا و بازخوانی یک اثر قدیمی 

نمایشنامه کلاسیک " جعفرخان از فرنگ آمده " که اواخر دوره قاجاریه یعنی سال ۱۳۰۱ در گراند هتل تهران اجرا شده ، کاملا کنایه ایه به تقابل سنت و مدرنیته در اون دوران .
جعفر خان پسری که به فرنگ رفته و کاملا فرنگی شده ، حالا به ایران برگشته و تغییرات زیادی رو توی رفتار و گفتارش پیدا کرده  از نوع حرف زدن که مدام کلمات انگلیسی و فرانسوی استفاده میکنه تا آوردن سگ و حتی خوردن نخودچی و کشمش با کارد چنگال .
و اونطرف هم خونواده کاملا سنتی که سگ رو نجس میدونن و عقد دخترعمو و پسرعمو رو توی آسمونها میدونن و برای حموم رفتن باید روز جمعه برن نه سه شنبه و ...

نمایشنامه کاملا آیینه تمام نمای اواخر دوره قاجار و اوایل پهلویه... گرچه نمایشنامه خیلی با اسلوب نمایشنامه نویسی مطابق نیست اما برای شناخت ادبیات نمایشی ایران در اون  دوران و کلا جامعه ایرانی و برخورد هنرمندان با این جامعه ، مناسب و خوبه.
این نمایشنامه اولین نمایشنامه ایه که به شکل نمایشنامه های اروپایی در ایران نوشته شده  که از این نظر اهمیت زیادی داره 

کتاب در قطع جیبی منتشر شده و راحت در ۲۰ الی ۳۰ دقیقه خونده میشه... گرچه فکر میکنم این کتاب با تصحیح و توضیحات جدیدی توسط اسماعیل جمشیدی و نشر ثالث هم بازنشر شده.
      

        جلد اول کتاب مفصل و مرجع تاریخ تئاتر به پایان رسید. 
این کتاب به طور قطع ، بهترین کتاب و مرجع برای دوستداران تاریخ تئاتر و دانشجوها و تئاتری های دنیاست. بعید میدونم کتابی رو دست این کتاب نوشته شده باشه. از هر نظر کامل و جامعه و باید در کتابخونه هر دوستدار هنری وجود داشته باشه. 
این کتاب به عنوان مرجع اصلی آزمون کارشناسی ارشد هنرهای نمایشی و سینما هم هست که علاقه مندان باید مطالعه ش کنند ، چون اکثر سوالها از همین ۳ جلد میان که البته جلد سوم از اهمیتی چند برابری برخورداره. 

کتاب علاوه بر تاریخ تئاتر ، تاریخ سیاسی و جامعه و مردم کشورهایی که تئاتر در اونها پاگرفته رو هم به صورت مختصر آورده . چون تئاتر معمولا از دل جامعه میاد ، طبیعتا تحولات جامعی در پیشرفت اون خیلی تاثیرگذاره.
در هر بخش همه جهات پیشرفت و شکل گیری و نحوه اجراهای نمایش ها همراه با تصاویر و ترجمه بسیار عالی و روون اومده که ارزش کتاب رو صد چندان میکنه.
درام ها و درام نویس ها ، گروه های نمایشی و بازیگری ، لباس ها ، افکت ها و طراحی های صحنه ، معماری تئاتر ها و... همه و همه در هر فصل بررسی شدند که واقعا بی نظیر و جذابه. 
در فصل اول به خاستگاه های تئاتر پرداخته و اینکه اساسا تئاتر از کجا شکل گرفته . گذری به مصر و شرق هم میزنه و سنت ها و آیین های تئاتری در اونجا رو شرح میده که البته فصل کوتاهیه...

در فصل دوم می‌رسیم به یونان . جایی که تئاتر اروپایی و تئاتر با شکل امروزی متولد شد. تولد درام ، جشنواره های تئاتری در یونان ، تراژدی نویس ها و کمدی نویس ها و آثارشون و... به طور مفصل بررسی میشه.

در فصل دوم به روم میریم و تقلید هایی که سعی کردن از فرهنگ یونانی بکنن و درام هایی که اونجا خلق شد رو ذکر میکنه. از جنگ گلادیاتورها ، تفریح های دیگه تئاتری در روم ، تحول درام و تراژدی و کمدی در روم ، تماشاخانه ها و... کامل بررسی میشه .

در فصل سوم به امپراتوری بیزانس و تلاقی شرق و غرب در یک هزاره تاریک که به قرون وسطی معروفه میریم و تحول تئاتر و درام در کشورهایی مثل هند ، چین ، بیزانس و... می‌رسیم.  اینکه تئاتر در این اعصار به جون گرفتن مسیحیت و ظهور اسلام چه تغییر و تحولاتی رو پیدا کرد.

در فصل چهارم به اواخر قرون وسطی می‌رسیم که کمی فضا بازتر میشه اما درام همچنان در اختیار کلیساست و درام های مذهبی و اخلاقی و... جون تازه ای به تئاتر داده.

در فصل پنجم به رنسانس ایتالیا می‌رسیم. درام از کلیسا خارج میشه و نمایش‌های مذهبی کمی کمتر میشن. در این دوره نمایش هایی مثل کمدیا دلآرته ایتالیایی به نوعی تئاتر رو زنده تر میکنن.

در فصل بعدی به اسپانیای ۱۵۰۰ تا ۱۷۰۰ میریم و تئاتر رو در اونجا بررسی می‌کنیم. درام نویس ها ، شرکت های نمایشی ، بازیگران ، درام های روستایی و...

در فصل هفتم می‌رسیم به انگلستان ۱۵۰۰ تا ۱۶۴۲ که تئاتر در انگلستان ممنوع شد. در این عصر با شکسپیر و معاصرانش مثل کریستوفر مارلو ، جان فلچر و بن جانسن آشنا میشیم. 

در فصل هشتم و آخر می‌رسیم به فرانسه از ۱۵۰۰ تا ۱۷۰۰ . جایی که آرمان های نئوکلاسیک و رجوع به آثار روم و یونان و تاثیرات گروه های نمایشی با حمایت دولت از جمله گروه های کمدیا دلآرته انرژی جدیدی به تئاتر داد. مولیر بزرگترین کمدی نویس تاریخ در کنار تراژدی نویس های بزرگ فرانسه از جمله کورنی و راسین هم بررسی میشند. 

همونطوری که میبینید کتاب به شدت جامع و کامله.  اگر دوستدار تاریخ تئاتر هستید این کتاب باید انتخاب اولتون باشه.
      

        ژرژ پولتی ، نویسنده قرن نوزدهمی با نگاهی به مقاله کارلو گوتزی نمایشنامه نویس بزرگ قرن ۱۸ ایتالیا،  سی و شش وضعیت نمایشی رو لیست کرده و مثال‌هایی رو در این باره آورده...
نویسنده معتقده که تمام درام ها از نمایشنامه و تمام داستان های جهان ، خارج از این سی و شش وضعیت نیستند. 
عشق ، انتقام ، بلا ، جنایت و... 
اینکه چقد این میتونه درست باشه و آیا عواطف انسانی واقعا در محدوده این ۳۶ وضعیته حد اقل یک بررسی دقیق و طولانی میخواد...
نویسنده با مطالعه ۱۲۰۰ نمایشنامه از دوران باستان تا زمان خودش از چند کشور یونان و ایتالیا و فرانسه و آلمان این ۳۶ وضعیت رو لیست کرده.
البته نویسنده در مقدمه ذکر کرده که نمایشنامه های ایرانی و قرون وسطی رو بررسی نکرده که به نظرم این خودش یک نقص بزرگه
این کتاب با کتاب بیست کهن الگوی پیرنگ برای کسانی که میخوان نمایشنامه یا حتی داستان و رمان بنویسند خیلی خیلی مفید و خوبه و توصیه میکنم که حتما بخونند.

      

        آریستوفانیس یا آریستوفان ، یکی از بزرگترین کمدی نویس های تاریخ و به همراه مناندر تنها کمدی نویسی از یونان باستانه که آثارش به دست ما رسیده...
حدودا ۴۰ نمایشنامه نوشته که ۱۱ اثر به دست ما رسیده. آریستوفان به خوبی مسائل روز اون دوره آتن رو به سخره می‌گرفته و چند بار هم تا مرز محاکمه شدن پیش رفته.
آثارش مملو از شوخی های جنسی ، رکیک بودن ، بی پرده بودنه. تیغ تیز انتقاد کمدی هاش همیشه به سمت افراد مختلف و دولت شهر آتن و دموکراسی نشونه رفته بوده ولی هیچوقت دموکراسی رو نفی نمیکنه ...
آریستوفان یکی از ضد جنگ ترین نویسنده های تاریخه و در تمام آثارش این رو میشه به وضوح مشاهده کرد...

این کتاب شامل دو نمایشنامه از آریستوفانیسه...دو نمایشنامه ای که زنان موضوع اصلی نمایشنامه هستند...

۱ - لیسستراتا،  شاید معروف ترین نمایشنامه این نویسنده باشه. در این نمایشنامه زنها که از جنگ خسته شدند ، تصمیم میگرند که با فتح خزانه داری که در معبد آکروپلیس قرار داره و از امتناع همخوابگی با شوهران شون اونها رو وادار به صلح کنند.
زنانی که در یونان باستان حق رای نداشتند ، اینجا صلح رو برای شهر به ارمغان میارند. نمایشنامه پر از لحظات فان و جالب و گفتگوهای جالبه که نشون از نبوغ فراوان آریستوفان داره. ضد جنگ بودن ، اینجا هم نمود پیدا میکنه ...

۲ - تسموفوریازوس،  نمایشنامه دیگه ایه که در این مجموعه آورده شده. تیغ تیز و برنده انتقاد آریستوفان در این نمایشنامه" اوریپید " بدبخت رو نشونه گرفته. قبلا آریستوفان در نمایشنامه قورباغه ها اوریپید و آیسخولوس رو بی نصیب نذاشته بود و سابقه انتقاد از سوفسطاییان و سقراط رو هم در نمایشنامه ابرها داره که خودش یکی از دلایل محاکمه سقراط بوده. 
در این نمایشنامه که احتمالا در انتقاد از نمایشنامه فدر نوشته اوریپید نوشته شده،  زنان در یک جا جمع میشن و میخوان از اوریپید به خاطر توهین به زنان در نمایشنامه هاش انتقام بگیرند. 
اوریپید از این واقعه می‌ترسه و سعی میکنه اول از آگاتون( تراژدی نویس برجسته یونانی که البته آثارش باقی نمانده ) خواهش کنه که میانجیگری کنه اما آگاتون قبول نمیکنه و اوریپید هم به پدر زنش متوسل میشه تا با لباس مبدل به میان زنان بره و سعی کنه از اوریپید دفاع کنه .
اوریپید در این نمایشنامه با الفاظ تندی خطاب قرار میگیره ، مثل فرزند سبزی فروش و...
نمایشنامه باز هم فان و جالبه . دیالوگ ها و صحنه های خنده دار و مخصوصا بدل پوشی از جذابیت های داستانه ...
اگر نمایشنامه فدر از اوریپید رو بخونید و بعد این نمایشنامه رو ، کمی متوجه اصل انتقاد آریستوفان میشید. 
در این نمایشنامه تکه هایی از آثار اوریپید و آگاتون هم نقل میشه 

ترجمه هم بسیار خوب و خوشخوان و روونه و توضیحات خوبی داره و آخر هم تصاویری از اجرای این نمایشنامه ها در یونان امروزی آورده شده.

حتما بخونید.
      

        تراژدی اندر تراژدی اندر تراژدی ...

یکی از خوبی های باشگاه نمایشنامه خوانی هامارتیا برای من اینه که آثاری رو که قبلا خوندم رو دوباره میتونم مرور کنم...
یادش بخیر،  این نمایشنامه رو برای دوره فوق لیسانس و در کلاس امیر دژاکام کار کردیم و من نقش داماد رو بازی کردم ...

نمیدونم واقعا چی میشه گفت درباره این اثر . اثر سراسر تراژدیه... آدم هایی که همه شون قربانی شدن و نمیتونن از قربانی شدن فرار کنن... 
مادری که پسر و شوهرش رو کشتن و حالا تنها پسرش که مایه امید اونه عاشق دختری از همون خونواده شده ...
داستان نمایشنامه به شدت جذاب و خوندنیه...
پایانش خیلی تلخه...
صحبت از یک عشق قدیمیه ... 
صحبت از قربانی شدنه... همه قربانی شرایطن و بیگناه تر از همه این وسط داماده... کسی که قربانی تر از همه ست...
شعرهای لورکا در این اثر بی نظیرند...
لورکا این نمایشنامه رو ننوشته بلکه سروده و شاعری کرده ...

      

        دموکراسی بدون شک بهترین و شاید تنهاترین هدیه یونان باستان به تاریخ جهان باشه.
تمام هم و غم و تلاش یونانیان باستان برای رسیدن و حفظ همین دموکراسی بود و تمام هنرها و آئین هاشون هم در راستای همین هدف بوده.
کافیه فقط به تئاتر و ادبیات نمایشی و حتی اساطیر یونانی نگاهی موشکافانه بکنید تا متوجه بشید که چیزی نیستند جز تبلیغ دموکراسی و دولت شهر آتن...
بارها برای خودم سوال بود که آیا واقعا دموکراسی بهترین نوع حکومته؟ آیا انسان هایی که می‌دانند با اونهایی که نمی‌دانند برابرند و باید همه در حکومت سهیم باشند؟ آیا پادشاهی که تقریبا هیچوقت در ایران و حتی جهان جواب درستی نداده نوع درست حکومته؟ 
کتاب حاضر با نگاهی به فلسفه و تئاتر و تاریخ یونان سده های ششم و پنجم و چهارم قبل از میلاد تا حمله اسکندر و پایان دموکراسی ، به ویژگی های نوع اصلی حکومت دموکراسی میپردازه...
آیا واقعا یونان نمونه عالی دموکراسی بود؟ پس مرگ سقراط چی میشه؟ 
کتاب هفت ویژگی برای دموکراسی رو لیست میکنه و پیرامون اون توضیح میده و اینکه آیا یونان باستان در رسیدن به این دموکراسی موفق بود یا نه؟
و حالا در فصل آخر نگاهی به آمریکای قرن ۲۱ میکنه و مقایسه میکنه اونو با آتن ۲۵ قرن قبل... آیا حکومتی که امروز از حقوق بشر و دموکراسی دم میزنه ، چقد با دموکراسی آتن شباهت داره؟ اصلا آیا اینجا هم دموکراسی داریم و اون ۷ نشونه اصلی دموکراسی در آمریکای این قرن دیده میشه یا خیر؟
کتاب برای کسانی که به این مباحث علاقه مند هستند خیلی مفید و خوبه و حجم نسبتا کمی هم داره و راحت خونده میشه.
ترجمه هم ترجمه خوبیه و خود نویسنده کتاب هم تایید کرده این ترجمه رو...
پیشنهاد میکنم خوندنش رو از دست ندید...