یادداشت 🎭 محمد رضا خطیب 🎬

        منشور شخصیت ...

رمان صبحانه در تیفانی نوشته ترومن کاپوتی ، اثری کوتاه اما پُر آوازه ست که با نثری شاعرانه، نگاهی دقیق و روان‌ شناختی به تنهایی ، آرزوها و هویت انسان در دنیای مدرن میندازه. داستان از زبون نویسنده‌ای بی‌ نام روایت میشه که مجذوب همسایه‌ ی اسرار آمیزش ، هالی گولایتلی ، زنی جوون ، آزاد و بی‌ قرار میشه؛ زنی که به ظاهر سبک‌ سر و بی‌خیاله اما در باطن زخمی، بی‌ ریشه و در جست‌ و جوی تعلق و معناست.

کاپوتی با خلق شخصیت هالی ، نمادی از زن مدرن دهه ۴۰ آمریکا رو پیش میکشه ؛ زنی که از قواعد سنتی فاصله گرفته، اما هنوز در بند رویاهایی کودکانه و شکننده ست. تیفانی ، نماد تجمل و ثبات ، برای هالی پناهگاهی ذهنیه، جایی که اضطرابش فروکش میکنه. همین تضاد درونی ، هالی رو بدل به شخصیتی فراموش‌ نشدنی میکنه ، اون در مرز بین آزادی و بی‌ پناهی ، بین واقعیت و رؤیا سرگردونه.

کاپوتی در عین حال ، با طنز ملایم و نگاهی مهرآمیز، جامعه‌ای رو به تصویر میکشه که پره از آدم‌ های تنها، آدم‌ هایی که در شهر شلوغ نیویورک به دنبال معنا و رابطه می‌گردن. فضای داستان پر از دلتنگی ، زیبایی ، و نوعی ناگفته‌ی حسرته.

صبحانه در تیفانی بیشتر از اون که صرفاً داستان دختری دل‌فریب باشه، تأملیه بر هویت ، میل به فرار و نیاز انسان به دوست داشته شدن. نثر کاپوتی مینیمال اما تأثیرگذاره و با ترکیبی از تلخی و لطافت ، تصویری ماندگار از انسانی خلق میکنه که پشت نقاب لبخند، زخمی از گذشته پنهان کرده.

در کل ، این رمان کوتاه، با همه‌ی سادگیش، پیچیدگی‌های عاطفی و روانی رو با هنری کم‌نظیر بازنمایی میکنه و هالی گولایتلی، با اون کلاه بزرگ و نگاه غمگین، همچنان یکی از ماندگارترین شخصیت‌های ادبیات معاصر باقی مونده.


ترجمه هم ترجمه ساده و خوش خوان و جذابیه،  اگر این رمان رو تا امروز نخوندید ، حتما بخونید . در دو الی سه نشست خونده میشه.