مریم محسنی‌زاده

تاریخ عضویت:

اسفند 1402

مریم محسنی‌زاده

بلاگر
@Maryanimator

66 دنبال شده

204 دنبال کننده

                "با کتاب زنــــده‌ام.
با کتاب نفــس می‌کشم."
🎨💻🎬 موشــــــن دیزاینر
فارغ‌التحصیلِ انیمیشنِ هنرهای زیبا
              

یادداشت‌ها

نمایش همه

4

17

        "در کمین گل سرخ" مجموعه خاطراتی از زندگی شهید صیاد شیرازی، فرماندهٔ نیروی زمینی ارتش و نمایندهٔ امام در شورای عالی دفاع است. برخی از خاطره‌ها برگرفته از یادداشت‌های شخصی شهید می‌باشد که ارزش متن را دوچندان می‌کند.
از مهم‌ترین خصوصیات شهید صیاد، بعد از توجه خاص به نماز، تلاش برای حفظ انسجام و وحدت ارتش و سپاه است؛ چراکه آن را رمز موفقیت می‌دانست.
شهید صیاد روحیهٔ خونگرم و زودجوش داشت و با مردم زود گرم می‌گرفت. او برای ادامه تحصیل مدتی به آمریکا رفت و همیشه رتبه‌اول بود. قرارگیری در فضای دین‌گریز غرب، نه‌تنها او را از اسلام دور نکرد بلکه فرصتی برای ترویج دین اسلام شد.
شهید صیاد ارادت ویژه به امام رضا داشت. در مسئولیت‌پذیری، وظيفه‌شناسی، ایمان و توکل به خدا زبانزد بود و روزهای دوشنبه و پنجشنبه را روزه می‌گرفت.
شهید صیاد در ارائه اطلاعات جنگی و تاکتیک‌های نظامی، فوق‌العاده عمل می‌کرد و جذاب‌ترین و حماسی‌ترین فعالیتش مربوط به حوادث عجیب سردشت است.
ازجمله کارهای کمتر شنیده‌شده‌اش، تأسیس انجمنی برای رسیدگی به کودکان استثنایی می‌باشد.
      

1

        کتاب "حاج فلسطین" مرور خاطره‌محور زندگی شخصی و نظامی شهید حاج عماد مغنیه، از کودکی تا شهادت است.
این خاطرات برگرفته از مجموعه مصاحبه‌های خانواده، دوستان و نیروهای جهادی است.
شهید عماد مغنیه، به مغز متفکر حزب‌الله معروف بود و در طرح‌ریزی عملیات‌ها خلاقیت زیادی داشت.
دشمن بهش می‌گفت شبح مقاومت و در بین نیروهای جهادی به حاج رضوان و الحاج شناخته می‌شد. 
استقامت، پشتکار، درس‌آموزی از شکست‌ها و باور به اینکه غیرممکنی وجود ندارد، حفظ روحيه و تسلط به چند زبان، تنها نمایانگر گوشه‌ای از شخصیت‌ فوق‌العادهٔ حاج عماد است. شخصیتی که حاج قاسم درباره‌اش می‌گفت باید مادرها سال‌ها بزایند تا دوباره حاج عمادی متولد شود.
شهید مغنیه توجه خاصی به فلسطین و ایران داشت. مدتی که شهید چمران در لبنان اقامت می‌کرد، پایه‌ثابت جلساتش بود و ارادت ویژه‌ای به امام خمینی داشت.
پیروزی در جنگ سی‌وسه روزهٔ لبنان از بزرگ‌ترین دستاوردهای اوست. حاج قاسم سلیمانی ازاین منظر او را به مالک تشبیه می‌کند، که برای اميرالمؤمنين چون کوهی عظیم و سنگی سخت بود. بعد از شهادتش هم در ستایشش می‌گوید:" اما حقیقتاً بنده چه در بین مجموعه مجاهدانی که به شهادت رسیدند و چه آن‌هایی که در معرض و انتظار شهادت و در جبههٔ مقاومت هستند، اسطوره‌ای همانند عماد مغنیه نمی‌شناسم. شخصی که شهادتش موجب بُهت جهان شد و اندوه بزرگی را در عالم اسلامی به وجود آورد. بنده بعد از ارتحال امام خمینی (ره)، در بین شخصیت‌های غیرروحانی، شخصیتی همانند عماد را ندیدم که در زمان شهادتش یک اندوه عمومی را در عالم اسلام به وجود آورد و این اندوه، نه مختص لبنان که تمام عالم اسلامی بود و همین امر یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های عماد مغنیه بود که کمتر می‌بینم پیرامون او گفته شود."

خاطرهٔ جالبی هم به نقل از رمضان عبدالله، دبیرکل وقت جنبش جهاد اسلامی فلسطین، در کتاب آمده که در ادامه می‌آورم:
"در طول آن جلسه از من و همراهانم سوال کرد:" فیلم آخرین سامورایی رو دیدید؟" با تعجب پاسخ دادم:" اسمش رو شنیدم، ولی فیلم رو ندیدم." پیشنهاد کرد تا فیلم را به اتفاق ببینیم. قبول کردم و مشغول تماشای آن شدیم. فیلم تأثیرگذاری بود، که قهرمان آن همانند ما طرح و برنامه‌هایی برای مقاومت در برابر دشمنی همانند رژیم صهیونیستی داشت. در پایان فیلم یکی از دوستان و همراهان آخرین ساموراییِ کشته‌شده در میدان نبرد، شمشیر او را تقدیم امپراتور می‌کند، و در مواجهه با این سوال که او چگونه مُرد، پاسخ می‌دهد:" از این خواهم گفت که چگونه زیست." فیلم به این حقیقت اشاره داشت که جان باختن در راه آرمان، هدف و نبرد، ...(؟) مرگ محسوب نمی‌شود و شیوهٔ زندگی چنین افرادی برای همیشه در خاطر ملت، وطن و تمامی آزادی‌خواهان جهان باقی خواهد ماند. حقیقتاً در زمان دیدن این صحنه و شنیدن این کلام به خود لرزیدم. با شهادت حاج عماد، به نوار خاطرات آن شب رجوع کردم و با رسیدن به بخش تماشای فیلم آخرین سامورایی، با خود گفتم:" سبحان الله! گویی عماد با این فیلم، آیندهٔ خود را به ما نشان داد."
      

1

        "خاطرات سفیر"، خاطرات نیلوفر شادمهری، دانشجوی طراحی صنعتی است که بورسیهٔ دانشگاهی در پاریس شده. 
فعال تشکیلاتی بودن و اهل بحث بودن او را به‌ سمت‌وسویی سوق می‌دهد تا در کسوت سفیر ایرانی، به دفاع از میهن و اعتقاداتش برخیزد.
کتاب، مجموعه یادداشت‌های وبلاگی نویسنده بوده و به زبان محاوره نوشته شده که در ابتدا کمی آزاردهنده است و نثر ضعیف توی ذوق می‌زند اما هرچه جلوتر می‌رود، جذابیت محتوا بر نثر غلبه می‌کند، به‌قدری که می‌توان از آن چشم پوشید.
ازطرفی، کتاب زبانی صمیمی و ساده و لحنی طنزگونه دارد که خواندنش را لذت‌بخش‌تر می‌کند.
نویسنده با پاسخ دادن به سوالات و ابهاماتِ دانشجویان سایر ملل در مورد ایران، در واقع به پاسخ شبهاتی اعتقادی می‌پردازد. خودش می‌گوید:" من سفیر ایران بودم و حافظ منافع کشورم."
از زیباترین بخش‌های کتاب، رابطهٔ نیلوفر و امبروژا است؛ دوست آمریکایی نویسنده که بارقه‌هایی از نور را در وجودش حس می‌کند 🩵🌟
      

0

باشگاه‌ها

این کاربر هنوز عضو باشگاهی نیست.

چالش‌ها

بریده‌های کتاب

نمایش همه

فعالیت‌ها

فعالیتی یافت نشد.