یادداشت مریم محسنی‌زاده

        کتاب "تیستو سبزانگشتی" از موریس دروئون، نه‌تنها برای مخاطب خردسال که برای هر روحِ لطیف صلح‌طلبی است. 
تیستو، نبوغ پنهانی در دست‌هایش دارد و به‌واسطهٔ انگشت‌های رویاننده‌اش، دنیای اطرافش را متحول می‌کند. 
شخصیتی که نمی‌تواند بپذیرد آدم‌بزرگ‌ها با عقاید و افکار از پیش ساخته‌شان، دنیا را به او بشناسانند. او برخلاف آدم‌بزرگ‌ها که عینک عادت به چشم زده‌اند، با دیدی تازه به اشیاء و جهان اطرافش نگاه می‌کند. 
تیستو با این پرسش بنیادی روبه‌رو است که وقتی می‌توان با نیکی، صلح، عدالت و آزادی زندگی کرد؛ پس چرا مردم با هم کنار نمی‌آیند؟ 
او با افکار و رفتار صاف و صمیمانه‌اش دنیا را به جای بهتر و آرام‌تری تبدیل می‌کند.
پیشنهاد می‌کنم بعد از خواندن کتاب حال‌خوب‌کنِ تیستو، انیمه Tistou les pouces verts (1990) را هم‌ ببینید.