شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        مطمعن باشید کودکان از خوندن این کتاب لذت می‌برند. بزرگتر ها هم شاید (اگر از خلاقیت و نقاشی و رنگ ها لذت می‌برید).
از اینکه هر رنگ شخصیت خاص خودشو داشت و تقاضای متفاوت واقعا لذت بردم.
حتی سفیدم که به ظاهر بدرد نخور می‌خوره، به یه دردی می‌خوره! 
در کل دوستش داشتم :)
      

        کتاب مست جنگ تاریخ رو دگرگون پیش می‌برد، طوری که با خواندنش به سلطان جلال الدین خوارزمشاه افتخار کردم. البته که افسوس خوردم از واقعیت! اما راه فراری ازش نیست. 

بعضی مواقع هنگام خوندن طوری خسته می‌شدم که انگار به سختی داشتم ادامه می‌دادم. تقریبا تا صفحه ۲۰۰ کتاب اینطور گذشت. اما یکم که گذشت، بهتر شد و روی روال افتاد و ۱۶۰ صفحه بعدی را حدودا توی ۲و نیم تا ۳ ساعت خواندم. 

در کل فکر می‌کنم خواندن این کتاب، تجربه‌ی خیلی خوبی بود. داستان تازه‌ای بود که دری به سوی نوشتن از تاریخ باز کرده بود. روایت تاریخ به طور تازه، نو و حتی دگرگون. چیزی که به شدت به درد نویسنده‌های تازه‌کار می‌خورد.
 
دومین کتاب ۰۴
تاریخ به پایان رساندن: ۲۲ اردیبهشت ماه
      

        این کتاب رو با به به و چه چه زیادی که ازش شنیده بودم شروع کردم👀

📌درمورد دختری  هست با افسردگی حاد که طی اتفاقی، وارد زندگی های موازی خودش میشه و شانس اینو داره که بدونه اگر اتفاقات زندگیش طور دیگه ای رقم می‌خورد، نتیجه چقدر متفاوت میشد؟

✅ موضوع جهان های موازی، ایده  جدید و دلچسبی بود. 

✅نحوه ی برخوردش با شخصیت های دیگه وقتی سعی داشت لو نره رو دوس داشتم.دائم  هیجان داشتم اگه لو بره چی میشه. 

⛔ داستان ابدا کشش کافی رو نداشت و بعد از هر فصل، راحت میشد کتابو گذاشت زمین و یه هفته بعد رفت سراغ ادامه اش، که به نظرم از ضعف قلم نویسنده ناشی میشد.

⛔بعضی از داستان ها، توضیحات بیش از حدی داشت که نه به درد تصویرسازی ذهنی می‌خورد و نه برای نتیجه گیری نهایی پایان کتاب کاربردی بود، متوجه نشدم چرا کش پیدا کردن. 

⛔با این همه چرخیدن بین داستان های مختلف، انتظار داشتم نتیجه گیری ملموس تر و موثر تری ارائه بده، به نظرم فرایند پردازش و تصمیم گیری برای یافتن معنای زندگی رو خوب توصیف نکرد. انگار یهو به مخاطب گفت" خب حالا دیگه دلیلی برای افسردگی نداری. پس پاشو و لذت ببر😶" 

🔸 جمع بندی: خوندنش رو توصیه نمیکنم 🤝


پ.ن:باز من بخاطر تعریف های زیاد از یک کتاب، شروعش کردم و خورد تو ذوقم🚶🏻‍♀️
      

        اولین کتاب از خانم کلر ژوبرت که خوندم.داستان ساده،روان و جذابه.سه تا داستان که به ظاهر دم دستی و ساده هستن اما نکات ریز و مهمی در آنها نهفته است.تصویرگری کتاب هم  زیباست.
اینقدر برای دختر ۴ سالم خوندم که کاملا حفظ شده.

      

        نمی‌تونم خیلی معمولی رها کنم این کتاب رو و به یه پنج ستاره اکتفا کنم، دوست دارم از میرمَهنای دوغابیِ جنوبی بنویسم و  از احساساتی که موقع خوندن کتاب داشتم و هنوز هم دارم، از جمله‌های بی‌نظیر کتاب و طنازی‌ها و جزئیات فوق‌العاده، اما فعلا به یه بند از کتاب بسنده میکنم تا بتونم از برایند احساساتم یه متن درخور دربیارم و بنویسم اینجا که یادگاری هم بمونه.

«به روحت رجوع کن و از روح ارام خویش بپرس که من، چرا محبوبم را،مادرم را، معشوقم را، معبودم را، خانه‌ام را، و خاطرات کودکی‌ام را اینقدر دوست دارم و پایدارانه دوست می‌دارم، و اگر دلیل این دوست داشتنِ سرسختانه را یافتی، انگاه بگو که شاید میرمَهنا محبوب از دست‌رفته‌ی من است و مادر مقدس من، و فرزند دلاور من و خانه‌ی محقر اما گرانقدر من، و معشوق من، و بخشی از مجموع خاطرات ازلی من...»
      

        خیلی غم انگیز بود:(
موقع خوندنش کاملا چهره ام محزون شده بود.
همه ما بادکنک هایی داریم که از خاطرات و تجربیات مون تشکیل شدن، بادکنک های رنگارنگ که هرچقدر عمر زیسته مون بیشتر باشه تعداد شون و تنوع رنگ هاشون بیشتر هست.
پدر بزرگ کلی بادکنک دارد، اما کم کم بادکنک ها از دست می روند و دیگر هرگز به دست نمی آیند.. .

در پایان همه بادکنک های پدر بزرگ از دست میرود، و پدر بزرگ فوت میکند، اما! 
خاطرات پدر بزرگ را نوه اش به ذهن میسپارد و به نحوی بادکنک از دست رفته های پدربزرگ را بدست می آورد.

کتاب بصورت نمادین به فراموشی پرداخته و برای منی که کاملا مستعدش هستم، هم قابل درک‌بود و هم بسیار تاثر برانگیز و دردناک.
      

        بیشتر مناسب بزرگسالان است تا کودکان. 
در راستای درک خویشتن و توجه به غم به جای فرار یا نادیده گرفتن آنها. 
خیلی دوستش داشتم و برایم ملموس بود. 
این کتاب را یک روز باید برای خودم ( غم های عزیز و پر و پاقرص قلب من) بخرم.
      

        ~گریه نکن خواهرم. در خانه‌ات درختی خواهد رویید و درخت‌هایی در شَهرت و بسیار درختان در سرزمینت. و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت‌ها از باد خواهند پرسید:«در راه که می‌آمدی سحر را ندیدی!»~

سووشون داستان خانواده‌‌ای که در اشغال ایران توسط متفقین در جنگ جهانی دوم ماجراهایی داشتند...

زری و یوسف عاشقانه‌ای غمگین رو رقم می‌زنن که برای من جذاب بود.
زری زنی شجاع که عشق به همسر، فرزند، وطن و هم نوع اون رو کمی ترسو کرد(:
و وقتی عشق رو از دست داد شجاعت بهش برگشت‌...

این کتاب همه پسند نیست و ممکنه یه سری‌ها جذب‌ش نشن اما نمی‌شه گفت که این کتاب شاهکار نیست!
وضعیت ایران و زنان ایران در اون زمان به خوبی روایت شده و نامگذاری کتاب و تطابق داستان با داستان سیاوش خیلی زیباست.

دوست داشتم به یه سری از شخصیت‌ها بیشتر پرداخته بشه مثلا خود یوسف که داستان و وقایع حول محور ایشون می‌چرخه ولی زیاد تو بطن داستان نیست‌.

اصطلاحات شیرین شیرازی هم خیلی به دلم نشست(:

جا داره بگم کاش هممون شبیه یوسف باشیم نه خان‌کاکای رو مخ.

بی‌صبرانه منتظر شروع سریال سووشون‌م(:

هفتمین #کتاب۱۴۰۴
      

        ~و مرا در محبس بازوانت نگه دار.
و به اسارت زنجیر‌های انگشتانت درآور
که اسارت در میان بازوان تو چه شیرین است.~


هلیا دخترِ خان است و راوی داستان پسر کشاورزی‌ که از کودکی هم‌بازی بودند. عاشق هم می‌شوند و تصمیم به ازدواج می‌گیرند اما خانواده‌هایشان مخالفت می‌کنند و ادامه‌ی ماجرا...

کتاب جملات قصار و پر استعاره زیادی داره و گاهی باید چند بار از روی یک جمله خوند تا به مفهومش رسید و از طرفی همین باعث شده که نثر فوق‌العاده‌ای رو شاهد باشیم(:

سبک کتاب سیال ذهنه و اولش کمی ادیت می‌شید تا براتون جابیفته داستان؛

اسم هلیا اولین بار توسط نادر ابراهیمی در این کتاب استفاده شد(: و در واقع این اسم رو از تلفیق حروف کلمه‌ی «الهی» ساختن
بعد از انتشار این کتاب این اسم هم بین مردم مرسوم شد💘

و خب دیگه چی باید گفت از قلم نادر ابراهیمیِ عزیز(:
نوشته‌های این مرد فوق‌العاده‌ست
و من از این کتاب بسیار لذت بردم🩵

چهارمین #کتاب۱۴۰۴