دوبار خواندم و باید دوباره بخوانم...فکر می‌کنم در چندباره خواندن نمایشنامه‌های چخوف و فکر کردن یافتنی هاییست و  لازمه فهمیدن اوست.. از دو ترجمه یکی کامران فانی و دیگری شهدی خواندم ؛خب تفاوتهایی داشتند لاجرم . البته من فانی را مرجح یافتم. کاستی ما ایرانیان در شناخت جهان روسی برایم روشنتر شد که یکیش همین کاستی در روسی دانی است و این چقدر بد است..فهم روسیه برای ما لازم تربوده و هست از شناخت مثلا فرانسه.تفصیل این مطلب یاداشت جدایی میطلبد.
از تجربه‌های خوش زمانه‌ی کرونا نمایشنامه خوانی همین اثر با کمک فضای مجازی بود.
        

          شاید این اثر پخته‌تری از «ایوانف» باشد اما «ایوانف» بیشتر به دلم نشست و دقیقاً خودم هم دلیلش را نمی‌دانم. اما انگار این نمایشنامه ادامه‌ی همان بود یا شاید بهتر باشد بگویم انگار ترپلف همان کاراکتر ایوانف در یک جهان موازی و در شرایطی متفاوت و در کنار انسان‌های دیگری به‌تصویر کشیده شده بود. اما همان خوی ملول ایوانف در ترپلف هم دیده می‌شد. خوشم می‌آمد که کاراکتر مقابل ترپلف نینا بود؛ نینایی که اوج و فرودی را تجربه کرد و با خودش و با تکیه بر خودش به صلح رسید. رابطه‌ی ترپلف و مادرش هم که نمونه‌ی معمولی از روابط عجیب و غریب والد - به‌ویژه مادر - فرزندی بود. اما جدای اینها بحث‌هایی که در خلال دیالوگ‌های کاراکترها درباره‌ی هنر، اهمیت فرم و سبک مطرح می‌شدند هم بسیار جالب بودند. انگار در نهایت اینها همه بهانه است و مسئله - دست‌کم از نظر چخوف - این است که در نهایت هنرمند به خلق اثرش متعهد باشد و با بردباری و بدون درگیر کردن خودش در این مسائل جانبی به خلق کردن بپردازد. نماد مرغ دریایی هم جالب بود؛ هم نماد آزادی است، هم نماد ویران شدن در راه عشق که نینا و حتی شاید ترپلف و ماشا به‌خوبی تجسم هر دو بُعد معنایی‌اش بودند. ترپلف و ماشا البته ویران شدند، نینا پس از ویرانی اما به آزادی رسید.
        

          سلام و نور

شکست پی در پی، نا امیدی پشت ناامیدی، موفقیتهای کم سو و کم رنگ، عشقهای نافرجام و یا احساسهای زودگذر، رفتن و رفتن و رفتن، از پا نیفتادن تا رسیدن، رسیدن به راهی روشن به قدمهایی محکم و درست، رسیدن به عشقی پایدار در سایه ی امید و ایمان و هدفمند بودن، زندگی مگر چیزی غیر از این است؟!

من از نمایشنامه مرغ دریایی همین را فهمیدم که دنیا هرچقدر بی رحم، آدمها هرچقدر خودخواه و پست ، زندگی هرچقدر تکراری و کسل کننده برای کسی که هدف داشته باشد در برابر همه اینها کوتاه نیاید، بعد از شکستها و ناکامیها  نشکند، با ایمان و امید پیش برود همیشه راه روشن نمایان میشود، اما برای انسان ضعیف،  زندگی چیزی به غیر از مرگ برایش  ندارد.
        

          معمولاً تموم کردن یک کتاب با هجوم کلمات به مغزم همراهه. اما شاید شاهکارها این‌طوری نباشن. مثل الان، بعد از خوندن چخوف که ذهنم خالی خالی شده؛ و فقط احساسی دارم که نمی‌دونم چیه. ترکیبی از سردرگمی، رخوت، غم و ملال. 
چخوف احساسات شما رو بیدار می‌کنه، بدون این‌که بتونید از این احساستون و از ماجراها سر دربیارید که چرا و چطور؟! درست مثل زندگی واقعی! اتفاقی میفته و شما نمی‌دونید باید به کی حق بدید. درگیر قضایا می‌شید و حتی نمی‌فهمید چه احساسی دارید یا باید چه احساسی داشته باشید! برای همه دلتون می‌سوزه و در عین حال کاری از دستتون برنمیاد.
بیاید فقط کتاب رو بخونیم و درموردش به همین توضیح چخوف بسنده کنیم: «سخنان بسیاری درباره‌ی ادبیات. بازی در آن کم است. خروارها عشق.»

خوش‌حال باشید که بعد از داستایفسکی و چخوف به دنیا آمده‌اید و می‌توانید از آن‌ها تاثیر بگیرید.
سوزان سانتاک
        

          ادبیات صمیمانۀ جالبی داشت و عجیب است که چگونه با همچنین عبارت‌های ساده‌ای حس همدلی و همراهی با داستان پیش می‌آید.
نمایش‌نامه مرغ دریایی نمایشنامه‌ای کوتاه از چخوف است که در آن، نزاع میان سبک‌های جدید و قدیم نگارش و سرنوشت هریک از نویسندگان این سبک‌ها وعلائق و عشق‌های این دو دسته از نویسندگان و پایان اعتماد به هر یک، به زیبایی تصویر می‌شود
        

          اولین نمایش‌نامه موفق چخوف؛ با فضاسازی ملموس.
نمایش با گفت‌وگوی ماشا و مدودنکو شروع می‌شود، مدودنکو علاقه‌مند به ماشاست؛ ماشایی که احساس خوشبختی نمی‌کند و سیاه‌پوش عزایی است که برای زندگی‌اش گرفته.
در ادامه، تئاتری قرار است اجرا شود با نمایش‌نامه کنستانتین و بازی نینا.
آنهایی که عاشق هم‌اند و ماشا عاشق کنستانتین. کنستانتینی که در رویا دست‌وپا می‌زند و نمی‌داند هدفش چیست.
اما این انتهای ماجرای آنان نیست...
در طی نمایش، نه‌تنها از زندگی و عقاید شخصیت‌ها به آن، که از شهرت گفته می‌شود و زندگی در آن، و حتی جزئیات زندگی نویسندگان و هنرپیشه‌ها که مانند دیگران ماهی‌گیری می‌کنند، می‌گریند، ازدواج می‌کنند و...
و با شگفت پایانی.
        

          کتاب صوتیشو گوش دادم نمایشنامه پر از مفهومی بود
        

          چخوف همیشه همینه ، آخر داستان با وجودت بازی میکنه .
عالی بود .
        

          خیلی زیبا و درگیرکننده بود.
        

          نه! من یکی، نمایشنامه‌ها را نمی‌فهمم. 
        

          آقای چخوف ! کت تن شماست...!

مرغ دریایی ، یکی از برترین آثار ماندگار در تاریخ ادبیات نمایشی جهانه . اثری که پر از ناگفته هاست... شاید بشه گفت تنها اثر درام جهانه که کاراکتر ها بیشتر در سکوت حرف می‌زنند تا اینکه خواسته هاشون رو بیان کنند.

مرغ دریایی و ترپلف و اون پایان عجیب و دردناکش،  تا مدت ها ذهن ها رو مشغول خودش نگه میداره . تا مدت ها فکر می‌کنید به این که ، چرا اینطوری شد؟ چرا آدم ها نمی تونند مستقیم حرف دلشون رو به هم بزنند... چرا نمی تونند اون چیزی رو که میخوان بیان کنن؟ چرا سرنوشت عشق های این داستان اینطوری میشه؟ 
صحبت درباره این اثر خیلی زیاده . اینقد که باید سکوت کرد فقط... چون هرچیزی بگیم ، ابعاد جدیدی برامون رو میشه ...
پس درباره مرغ دریایی باید سکوت کرد ... باید به افق خیره شد و سکوت کرد ... باید بذاریم احساس مون حرف بزنه...

چخوف ، به زیر متن در نمایشنامه هاش و لایه های عمیق متن هاش معروفه. در این نمایشنامه ما به خوبی با این موضوع برخورد می‌کنیم. اکثر کاراکترها اون چیزی که منظورشون هست رو نمیگن یا کاملا منظوری برعکس چیزی که در حال بیانش هستند ، دارند...
کاراکترهای منفعلی که حتی از بیان ساده ترین خواسته ها و امیال و آرزوهاشون ناتوانند...
و چخوفی که این ناتوانی رو چقد خوب به ما منتقل میکنه. کاراکترها زنده هستند ، در اطراف ما زندگی می‌کنند،  شاید خود ما باشیم حتی...

شخصیت پردازی و درام در بالاترین سطح خودش قرار داره. قصه از همون لحظات اول میخ خودش رو محکم میکوبه و شما رو تا انتها به دنبال خودش میکشه ...

من نمیخوام یادداشت طولانی بنویسم... نمیخوام بیش از این درباره این شاهکار صحبت کنم. فقط توصیه میکنم نمایشنامه " دفترچه یادداشت تریگورین " از تنسی ویلیامز رو هم مطالعه کنید...

🔥 در نهایت ، جناب چخوف... به احترام شما کلاه از سر برمیداریم و اعتراف میکنیم که این کت  برازنده تن و به قامت شما زیباست...
        

          🟢مرغ دریایی نمایشنامه ای 4پرده ای دلکش وجذاب با پایانی تراژیک وغافل گیرکننده است که روایتی است از انسان هایی که خوشبختی را لمس نخواهند کرد و  کلیّت آن قصهٔ عشقهای نافرجام ویک طرفه است.نمایشنامه ای که چخوف درآن از هنر وچیستی هنر سخن می گوید.قهرمانان این تراژدی به مرور سقوط نمی کنند قبل از شروع پرده اول گویی سقوط آنها شروع شده است،درنظرات دوستانی که کتاب را مطالعه کرده اند  اشاره به مطالعه‌ی پیاپی کرده بودند و درک لایه های عمیق تر کتاب بعداز چندبار خواندنش.داستان نمایش نیز در واقع در قالب چندین ماجرای عاشقانه‌ روایت می‌شود؛ ماجراهایی که همگی یک طرفه و سوزناک و بدفرجام هستند ازجمله عشق ترپلف به نینا، عشق نینا به تریگورین، عشق آرکادینا به تریگورین، عشق ماشا به ترپلف، عشق مدودکو به ماشا و عشق پولینا به دکتر دورن..،همه وهمه یا نافرجام یا بدفرجام
هیچ کدام از شخصیت ها خیر یا شر مطلق نیستند. چخوف طوری این شخصیت ها را خلق می کند که ما با آن ها همذات پنداری می کنیم و اعمال و صحبت هایشان را مورد بررسی قرار می دهیم. دیدگاه و برداشت های مختلفی از عشق های یک طرفه و هنرمند ارائه می دهد.
♦️مرغ دریایی نام گذاری‌اش به علت وجود شخصیت نینا بوده در آنجا که تریگورین می‌گوید ایده‌ی یک داستان کوتاه را می‌نویسم. دختری مثل تو(نینا)که مانند مرغ دریایی آزاد و بلند پرواز است توسط یک مردی شکار می‌شود و زندگی‌اش نابود می‌شود.
♦️نمایشنامه‌های چخوف، درام را در نوعی متفاوت و با الهام از عشق‌ها و تمایلات روزمره وزندگی عادی پیش می‌برند. او به افشای مشکلات و سختی‌های مثلث‌های عشقی می‌پردازد. مرغ دریایی اثری سرشار از عشق‌های یک‌طرفه است. چرا که اکثر شخصیت‌های این نمایشنامه به کسی عشق می ورزند که علاقه‌ای به آن‌ها نشان نمی‌هد. کنستانتین به نینا عشق می‌ورزد و ماشا دختر مباشر عمارت عاشق کنستانتین است. ماشا خود دلداده‌ای دیگر دارد که یک معلم مدرسه است. اما ماشا چنین حسی نسبت به او ندارد. در قسمتی از نمایشنامه ماشا به مدودنکو (معلم مدرسه) می گوید: “من مهربانی شما نسبت به خود را احساس می‌کنم ولی نمی توانم همان‌گونه نسبت به شما مهربان باشم.”
♦️ترپلف شخصیت عاشق پیشه قصه که مادرش نمایشنامه های اورا هذیانهای منحط میخواند عاشق حقیقی نینا است و هدف اصلی‌اش اثبات خود به نینا است و اصلاً نوشتن را برای او انجام می‌دهد اما نینا به او توجه نمی‌کند و او را نادیده می‌گیرد. به عقیده‌ی منِ مخاطب کاراکتر  ترپلف شخصیتی افسرده ومظلوم است که عاشقترین شخصیت نمایشنامه است، عاشقی که جانش را برای عشقش می‌دهد اما عشقش او را نادیده می‌گیرد و در راه رسیدن به عشق نابود می‌شود.واما مادر ترپلف، آرکادینا که هنرپیشه‌ای مستبد و خودخواه است و شهرت هنرپیشگی‌اش او را تباه کرده، آشکارا نمایشنامه پسرش را به تمسخر می‌گیرد.  آرکادینا، مادر ترپلف، که برای دیداری به ویلای برادرش آمده همسفر همیشگی اش تریگورین را نیز که نویسنده مشهوری است، با خود به همراه آورده است. نینا با شور و گرمی نخستین عشق دل به تریگورین می بازد. علاقه اش به ترپلف جز یک رویای جوانی نبود. عشق او به تریگورین نخستین و شاید آخرین عشق حقیقی او باشد در پرده اول زمان اجرای نمایش ترپلف با تمسخر مادر روبه رو میشود واوبا روحیه‌ی حساس نمایش را در نیمه قطع می‌کند و پرده را پایین می‌کشد و نمایش با شکست مواجه می‌شود. این شکست آغاز شکستهای بعدی زندگی ترپلف است.
. 
♦️کتاب مرغ دریایی تاکنون توسط سه مترجم به نام‌های ناهید کاشی‌چی، کامران فانی و پرویز شهدی ترجمه شده‌است.کتاب انتخابی باشگاه از نسخه نشرقطره با ترجمه کامران فانی که ترجمه خوبی بود

🔥زبان حال ترپلف:
دل دادم و دل بستـم و دلـدار نفهمید
رسواۍ‌ جهان گشتـم و آن یـار نفهمید
        

          حتما قبل از خواندن این اثر، نام کامل شخصیت هارا حفظ کنید. برای منی که تازه وارد دنیای نمایشنامه شدم، قطعا خواندنش آسان نبود. یکبار از اسم و یکبار فامیلی و یکبار لقب آن شخص آورده میشود که آدم را گیج میکند. البته شاید برای من اینطور بوده.
درباره خود نمایشنامه هم باید گفت که با اینکه برخی اطرافیانم بر خلاف خودم این نمایشنامه را خسته کننده یا با ریتم کند حساب میکردند، حداقل برای من جذاب بود!