وای از این قلم .
معرکه بود ، شکسپیر اجازه می‌داد داستان حدس بزنی و بعد در آخرین لحظه همه چیز را عوض می‌کرد. 
شاهکار بود .
      

        من خیلی دوسش داشتم .

چقدر دلم‌تنگ شده بود برای حرف زدن با خدا دلم‌تنگ‌شده بود که به چیزی فراتر از خودم‌تیکه کنم منو یاد بچگی هام انداخت که پشت میزم با تمام وجودم اسم خدا رو فریاد میزدم و بهش باور داشتم‌کاش باورهام مثل بچگی محکم می موند .
      

        کتاب شن کتابی لایتناهی. 

چرا کتاب شن شد چون کتاب تمام می‌شد اما تخیل لایتناهی آن ادامه خواهد یافت تا جایی که ذهن‌خواننده بخواهد ،کسی نمی‌داند که ذهن ازکجا تخیل را شروع کرد اما همه می‌دانیم که تا پایان خودمان پایان ندارد.

کتاب بسیار تصورات نزدیک به واقیعت را تصویر سازی می‌کرد نویسنده کاری می‌کرد که دورترین تصورات به نظر امکان‌پذیر بیایند .
      

        بوی مرگ‌بر کتاب حاکم بود .

چقدر خوشحالم از خواندن کتاب بسیار زیبا بود .
      

        استدلال هایی چنین فردی از مردی که در قرن نوزدهم زندگی کرده قابل ستایش است. 

حتی در جامعه امروز مردم به چنین دانشی دست پیدا نکرده اند و عمده اخلاقیات رنان را به طبیعت او نسبت می دهند در حالی است که نویسنده بسیاری از رفتار زنان را به تربیت نادرست جامعه و افکار آنها نسبت می دهد .

برای هرکس نیاز است که این کتاب را بخواند تا علت برابری را بفهمد تا آگاه شود برابری چقدر فایده دارد و عدم ب ابری به چه اندازه زیان به همراه دارد.

چاپ جدیدی که من خواندم ۱۶۰ صفحه بود نه ۱۸۰ صفحه امیدوارم سانسور نبوده باشه .


      

        ارباب برنده شدن دیگری را ببین .

کتاب شامل یک داستان کوتاه و یک نمایشنامه با موضوعی مشرک بود .

داستان کتاب بسیار ساده است اما تلنگر های جالبی دارد از اربابی برای ما می‌گوید که فقط دفاع را یاد گرفته او بلد نیست کار بد را انجام ندهد یادگرفته خطا کند سس از خودش دفاع کند .
این ارباب مخالفت را نمی پذیر یاد گرفته در هر بحثی برنده شود اما عمودیما  انتقام این اخلاق را می‌گیرد،  او با زیرکی برنده می‌شود. 
      

        بله خواننده عزیز این بود داستان عشق عاشقی ژاک .

ژاک عزیزم واقعا حقیقت همانی است که آن بالا نوشته شده.
هر چقدر هم در برابرش تلاش کنی همچنان نوشته آن بالا است که تو را خوشبخت یا بدبخت می کند .

کتابی پر از داستان که در عین منقطع بودن تو را جذب داستانش می کند ، دیدرو تو چطور نویسنده شیرینی هستی که قلمت چنین گیراست .

      

        منم چرخ پنجم هستم .

آدم زیادی بودن آیا ما در زندگی حتی یک بار هم احساس زیادی بودن نکردیم ؟چقدر دردناک که  آدم سر تا سرش اضافی باشد .

کتاب عزیزی بود ، چقدر اضافه بودن دردناک .
      

        عاشقش شدم .
      

        دیدرو واقعا چندین گام از افکار دوره خودش جلو بوده است .
تاثیرات افکار آن زمانه را نباید در این رساله بی تاثیر دید اما نگاه و بیان دیدرو راجع به زنان بسیار جسورانه است .
      

        چقدر اعتماد کردن ترسناک شد .


کتاب در هر لحظه دچار شک و تردید می کرد ، واقیعت چیه ؟
حقیقت چیه ؟
از چه دیدگاهی باید نگاه کرد ؟

حتی بعد از پایان کتاب ذهنم همچنان مشغول بود که حقیقت چی شد آیا حقیقت قربانی اعتماد کردن شد ؟
اصلا حقیقت اون چیزی هست که ما بهش اعتماد میکنیم یا چیزی که اتفاق افتاده ؟
مگر حقیقت اصلا نیاز به اتفاق افتادن داره وقتی توی ذهن ما مهر اثبات بر اون زده شده چه تفاوتی دارد که حقیقت چه باشد .
بسیار زیبا .
      

        فوق فوقش قفس ها رو محکم تر میسازن .

تلنگری که گوریل پشمالو را آگاه کرد به زندگی نداشته خود زندگی که در آن به قول خودش فقط مسئله اش شکم بود ، اکنون درد جامع تری بر آن حاکم شده "پس من چیستم؟".
      

        قطاری که مسافرانش را به ابدیت می برد .


نمایشنامه به شکل بسیار زیبا و ظریفی به انتقاد از آدم کشی و خونریزی و فساد درون دولت برخواسته .
جدای از مسائل آن زمان روسیه ، افکار بیان شده در این نمایشنامه به نقد دولت مفسد برخواسته که خونریزی را به هرچیزی ترجیح می دهند. 
      

        مرز جنون چیست ؟


کتاب بی نظیری بود و فوق العاده 

واقعا جنون چیست ؟آیا جنون ساخته ذهن آدم هایی اسن که بنا بر قاعده ای دور هم جمع شده اند ؟

شاید همه ای ما در ذهنمان دیوانه ایم اما از نشان دادن آن در بیمی عمیق هستیم .
      

        نابینایی  درد یا فضیلت؟


سه داستان با سه نویسنده عالی .

مترجم کتاب اسکندر آبادی نابینا هست و این خودش علتی بود برای جذابیت بیشتر کتاب .

هر داستان به بخش های متفاوت نابینایی می‌پرداخت در رساله دیدرو ، نابینایان به عنوان افرادی باهوش و ذکاوت معرفی می شوند ، دیدرو آنها رو پر از استعداد  معرفی می‌کند.
نگاه دیدرو پر از نگاه انقلابی به نابینایی است ، در جامعه ای که نابینایی عذاب قلمداد می شده است،  دیدرو این امر را محدودیت و عذاب به شمار نمی آورد و این افراد را مثل سایر افراد حتی در مواردی بالاتر از آنها می‌شمارد. 

اما داستان دوم از هوفمان واقیعت جامعه را به نابینایی نشان می دهد اینکه جامعه چگونه به نابینایان نگاه می کند .

و در آخر ژید ، ابتدا ما با چگونگی مورد استفاده قرار گرفتن توسط معلولیت هستیم حتی گاهی با اینکه ترحم بر انگیز است .

در آخر گفت و گو خود آبادی که بسیار شیرین بود.

به طور کلی این کتاب به تمامی ابعاد نابینایی نگاه کرده بود و سوالات بی شماری در ذهنم من ایجاد کرد و به من فهماند که چقدر از این دنیا نابینایان دور هستم درباره آن تفکر نکرده ام و چه دنیای جالبی دارند .