📌بعضی گونه های زنجره(جیرجیرک) حدود ۱۳ یا ۱۷ سال زیر زمین زندگی می‌کنند، سپس همزمان بیرون می‌آیند، پوست می‌اندازند و فقط ۴-۶ هفته به عنوان حشره بالغ زندگی می‌کنند. این دوره کوتاه صرف جفت‌گیری و تخم‌گذاری می‌شود و پس از آن می‌میرند. شان تان از این چرخه برای کتاب سیکادا یا زنجره استفاده کرده‌.

📌در ابتدا بگویم که این کتاب کودک نیست.

📌زنجره، کتابی با تصویرگری مینیمال در ژانر رئالیسم جادویی با عناصر سورئال است. با نمادگرایی جالبی که بیرحمی سیستم های اداری را روایت میکند. زنجره داستان ما میتواند نماد کارگرهایی باشد که از آنها بیگاری میکشند، یا مهاجرانی که در سیستم پذیرفته نمیشوند و یا به طور کلی هر کسی که احساس میکند نادیده گرفته میشود.

📌استفاده از رنگ ها بسیار هوشمندانه و جالب توجه است، ترکیب رنگ های خاکستری و سبز افسردگی محیط کار را نشان میدهد و تا پایان رنگی گرم نمیبینیم.

📌زنجره کارمندی است که ۱۷ سال در یک شرکت تحقیر شده، حال بازنشسته شده است، او چه میکند؟
راه حل شان تان  در پایان بندی کتاب است. به نظر پایان کتاب را میتوان به دو نوع تفسیر کرد: امیدوارانه اش میشود تغییر هویت و تولدی دوباره و رهایی از تحقیر، تفسیر تلخش هم میشود مرگی بعد از رهایی کوتاه... راه حل هایی که پیشنهاد شده بدون در نظر گرفتن همبستگی انسانی است، همه و همه به خود بستگی دارد و تا حد زیادی ناامیدانه و تاریک است.
        

          از ۱۰۰تا کتاب بزرگسال بیشتر مفهوم داشت🥺✨️
        

          کار برای زندگی یا زندگی برای کار! مسئله این است
 تصویر سازی و محتوای خوبی داشت اما برای گروه سنی مشخص شده نامناسب بود. 
        

          نگذارید بچه‌ها این کتاب را ورق بزنند چه برسد به اینکه بخوانند!
پ ن: منِ الان (در مقایسه با چند سال پیشم) واقعاً دوست ندارم کتاب کودک را بدون درنظر گرفتن خود کودک بخوانم و بررسی کنم برای همین امتیازهایم هم بر همان اساس است. 
        

          کتاب کودک؟ «کودک»؟ امکان نداره! نباید! یعنی هستا ولی برای کودکی که خیلی وقته کودک نیست! بزرگسالِ بزرگساله. :))
برای بزرگسالش هم زیادی دارکه. کودک؟ مفهومی بزرگ در راستای زندگی‌ای که فقط به کار تبدیل شده و توش مشکل مالی و تنهایی زیاد، بالاجبار جنبه‌ای جز کار باقی نگذاشته، با سرانجامی ترسناکی و غمناک رو به تصویر کشیده ( کسی گفت «تصویر»؟ خب پس جاش هست که بگم که نویسنده/تصویرگر موردعلاقهٔ جدید پیداکردم: جناب شان تن! عالی عالی عالی!) که واقعا کودک نخوانه و نبینه شما رو به مولا.
حالا اینجا رو مه هرکی، هرکیه کار ندارم. در استرالیا چه‌جوری تحت عنوان کتاب کودک مجوز چاپ گرفته؟:)))
        

          همش ۱۵۰ کلمه و اینهمه مفهوم؟ 
حداقل پایانش خوش بود :)
سیکادا یا زنجره، حشره ای که مظهر جاودانگی عه، آخرش خوشبخت و آزاد شد و به ریش آدما خندید.
        

          هيچوقت فکر نمی‌کردم دلم برای یه جیرجیرک بسوزه
        

          خیلی دارک بود🤕😭
 به‌درد بچه‌ها نمی‌خوره و بالای 12 ساله!
غمگین شدیم با خوندش:)

22دی، با سحر، چشمه کوروش. 
        

          واقعا نمی‌فهمم این کتاب چرا چاپ شده؟
داستان از زبان سیکادا نقل می‌شود، حیوانی چهار دست که در یک اداره همراه انسان‌ها کار می‌کند و در طی ۱۷ سال کار، هرگز مرخصی نمی‌گیرد، اجازه ندارد از دستشویی انسان‌ها استفاده کند و هروقت برای رفتن به سرویس بهداشتی از ساختمان بیرون می‌رود از حقوقش کم می‌شود، تا دیروقت کار می‌کند و آنقدر کم حقوق می‌گیرد که حتی نمی‌تواند یک خانه اجاره کند و یواشکی شبها در کمد اداره می‌ماند!

او بعد از بازنشستگی می‌رود لبه‌ی پشت‌بام و به نظر می‌رسد می‌خواهد خودش را پرت کند اما  جلدش باز می‌شود و از توی آن یک حشره شبیه شب‌پره بیرون می‌آید که به جنگلی در دوردست پرواز می‌کند.
تمام سیکاداها در آنجا هستند و گاهی یاد حماقت‌های انسان‌ها می‌کنند و تمام!!!


منظور کتاب چه بود؟
_ اعتراض به عدم رعایت حقوق اقلیت‌ها؟ جایش در کتاب کودک است؟!
_قوانین ظالمانه و تبعیض آمیز بعضی ادارات؟ جایش در کتاب کودک است؟!!
این متن سرد و افسرده چه ربطی به کودک دارد؟!!
سیکادا حتی نمی‌تواند به زبان دقیق صحبت کند و فعل و فاعل را  مطابق هم نمی‌گوید. مثلا حیوان است. بله. اما هدفش چیست؟ حتی به درد ادبیات کودک هم نمی‌خورد.


*در ضمن قطع و حجم و تصاویر کتاب مناسب و مورد پسند نوجوان هم نیست.
و اگر قرار است مخاطبی داشته باشد مخاطبش باید مردهای سیبیلوی کارفرما باشند! حالا می‌توانید قانعشان کنید این کتاب را بخوانند یا نه؛ نمی‌دانم!

خلاصه که نه تصاویرش خوبند، نه متن، نه محتوا. به نظرم نه بدرد دنیا می‌خورد و نه بدرد آخرت!!
        

          «سیکادا» فقط داستان یک حشره نیست؛ داستان آدم‌هایی است که سال‌ها بی‌وقفه تلاش می‌کنند، اما دیده نمی‌شوند. آدم‌هایی که در سکوت، سنگینی بی‌عدالتی را تحمل می‌کنند، اما در نهایت راهی برای رهایی پیدا می‌کنند.
        

          "هر چند وقت یکبار، هر ۱۳ یا ۱۷ سال یکبار، حشره سیکادا به روی زمین می‌آید و زمین را با اسکلت بیرونی خود می‌پوشاند."

"Cicada work in tall building. 
No sick day, No mistake, No promotion.
Nobody thanks cicada.
Cicada no afford rent.
Company pretend not know."

کار برای زندگی، یا زندگی برای کار.
دوست دارم بگم زندگیم تحت کنترلمه، که می‌تونم کارهایی که دلم می‌خواد انجام بدم، که می‌تونم هر وقت خواستم رهاش کنم، اما من برای کار زندگی می‌کنم، پس نمی‌تونم هیچ‌کدوم از این‌ها رو بگم :)
        

          کتاب که واضح برای مخاطب بزرگسال است چون هم چالشش و هم پایان بندی اش و هم ایده‌ی معنایی‌اش مربوط به بزرگسال است اما دارد خیلی نرم به دون‌مایه بودن جهان انسان‌هایی که رباتی زندگی می‌کنند و رباتی تعامل می‌کنند می‌پردازد که این اتفاقا زاویه ی دید یک کودک است.
        

          میشه آدم هم تحت تأثیر قرار بگیره، هم اصلا نفهمه چی به چی شد؟
این وضعیت من بعد خوندن این کتابه!
پی نوشت: بعد از خوندن یکی از نظرات خیلی خوب زیر همین کتاب، به درک بهتری ازش رسیدم. و واقعا همینطور که خود شان تان گفته این کتاب در اصل برای کودکان نوشته نشده، بلکه برای اون بزرگسالانی نوشته که کتابو برای کودک می‌خونن. و دست اون بزرگترا رو باز گذاشته تا هرجور که خودشون صلاح میدونن داستانو برای کودک تفسیر کنن.
        

          گاهی اوقات باید رفت .

باید بریم از جایی که جای ما نیست از انسان هایی که ما را نمی بینند باید فرار کنیم نباید ماند نباید از رفتن ترسید .

کتاب به نظرم برای بچه ها نیز بسیار اموزنده باید از بچگی یاد میگرفتیم که ما مجبور به سازش نیستیم باید از اول این شجاعت در دل ما کاشته می‌شد تا این جنگ درونی بین مانند رفتن در وجودمان نمی ماند .
        

          عمیق، تامل برانگیز و با پایانی متفاوت.
(بمیرم برات گوگولی🥺❤️‍🩹)
        

          خیلی تلخ بود، واقعا برای کودکه؟
        

          کتابی در مدح خودکشی!!!
این کتاب اصلا کتاب کودک نیست. نمی‌دانم چرا ناشر آن را در بخش کودک خود گذاشته. مگر هر کتابی که تصویر دارد، برای کودک است؟! شخصیت اصلی این کتاب، در فضایی تیره و سرد زندگی پر از مشقت و یکنواختی و سختی‌اش را ادامه می‌دهد، تا جایی که سرانجام به پشت‌بام می‌رود و خودش را می‌اندازد و... رها می‌شود! پرواز می‌کند و آزاد می‌شود!!
خودتان بگویید؛ این اگر در مدح خودکشی نیست، چیست؟!
و اصولا چرا کتابی که چنین بی‌پروا و بی‌نقاب از چنین عاقبت هولناکی مجسمه رهایی و خوشبختی میسازد، اجازه انتشار داشته باشد؟!