رمانی_شما بخوانید فلسفه_ است تشکیل شده از دیالوگ های من و او. حالا من و او چه کسایی اند؟ من،راوی فیلسوف داستان، خودِ دنی دیدرو، است و او ،دیوانه ای عاقل(چرا دیوانه ای عاقل؟چون بعضی اوقات خزعبلات می گوید و بعضی اوقات حرف درست)که با یکدیگر صحبت و مباحثه در مورد جامعه و هنر و موسیقی و زندگی و.... می کنند.
باید با تامل خواند.و گاهی ممکن است هر چقدر هم فکر کنی منظور نویسنده را نفهمی اما نویسنده خوب نیش و کنایه زده است.
ترجمه خانم مشیری هم خوب بود
        

                یه شهر هست به اسم پرنتیس تاون. تو این شهر ما اصلا حریم خصوصی +زن ها رو نداریم.چرا؟ چون طی جریانی زن ها کشته شده و میکروبی وارد شهر شد که مردم بعد از اون می تونستن صدای ذهن همدیگر رو بشنون.
و ما یه پسر داریم به اسم "تاد هیویت" که ۲۸روز دیگه ۱۳ساله و به اصطلاح مردم شهر_مَرد_ میشه.حالا اتفاقی میافته و تاد مجبوره از شهرش تنهایی فرار کنه. اما چطوری میتونه وقتی همه میتونن صدای ذهنش رو بشنون فرار کنه؟
___
حدود ۱۵۰ صفحه ی اول کتاب، به خاطر روند کند داشتن،گنگ بودن و قطره چکانی اطلاعات دادن نویسنده، دلم میخواست آقای نَس رو خفه کنم😀اما در ادامه شل کرد و مارو از سردرگمی در آورد.ولی خب باز انگاری یه چیزی کم بود و نمیدونم چی بود
ولی 
ولی 
ولی
ادامه دادم و خدای من
آقای نس واقعا ای کاش همون اول خَفَت میکردم. آخه اون چه پایانی بود برا کتاب نوشتی؟داداش یاواش ترررر
من الان جلد ۲ دم دستم نیست
چه خاکی تو سرم بریزم؟هااااا؟😀
        

                خوندن این کتاب به سه دلیل طول کشید😕
۱.این یادداشت‌ها در بحبوحه ای از زمان نوشته شده که من هنوز وجود خارجی نداشتم😔😂 و بالتبع از مسائل روز و اتفاقات خیلی خبردار نیستم و درک خاصی ازشون نداشتم
۲.در حالت کلی قلم جناب امیرخانی یکم سنگینه
۳.کتاب از سه بخشِ امکنه،اجتماعیات و فرهنگ تشکیل شده که من خب چیز خاصی از بخش اجتماعیات نفهمیدم🙂😂 چون خیلی از جامعه شناسی و فلسفه سرم نمیشه و با هر کلمه تو ذهنم میگفتم هااااا؟(اون گربه میمه یادتون بیاد😔)
        

                کتابی که فضای شهر کوفه (پیش از حادثه عاشورا) را نشان می دهد و تردید مردم در حمایت از جبهه ی حق و علل آن را روشن می سازد.
برخی معتقدند نامیرا دوره فتنه شناسی است برای کسانی که پی حق هستند و می خواهند بدانند حق و باطل چگونه جا به جا می شود.
نامیرا داستان عاشقانه هم دارد و نویسنده درام و رومنس را هم در کتابش درآمیخته است.
قلم زیباست و روایت، روایتِ دگردیسی ست،روایت فریب است،روایت فتنه است،روایت شورش است💔
باشد که خداوند مارا مانند کوفیان این گونه آزمایش و امتحان نکند که هیچ کس نمی داند که در آن زمان،راه درست را انتخاب می کند یا راه غلط.مانند کسانی می شود که به نوه ی رسول خدا،نامه فرستادند و سپس عهد شکستند یا آنهایی که حق و حقیقت را یافتند و در راه خدا به شهادت رسیدند؟
        

                باید باهات روراست باشم صبا طاهر
قلمت تو این جلد افت کرد و با کشتن شخصیت هایی که دوسشون داشتم،قلبم شکست
اما ممنونم ازت
واقعا ممنونم
بخاطر اینکه مجموعه ای نوشتی که مثل"یاغی شن ها" تا همیشه کنج قلبم خونه می‌سازه و زندگی میکنه
بخاطر اینکه با شخصیتا خندیدم،لبخند زدم،گریه کردم،وحشت کردم،خشمگین شدم:) و کاری کردی که دل کندن ازشون سخت بشه:)))))
        

                 باهات تپش قلب گرفتم و یا به پهنای صورت اشک ریختم،  و نمیدونم چجوری بگم که واقعا دوست داشتم😭🎀
صبا،فقط یه خواهشی ازت دارم
لطفا تو جلد بعدی حداقل یه چپتر ما و کرکترا رو زجر نده🥲
        

                ✅️:
ایده ی جالب،ریتلینگ
❌️: 
روند کند، عاشقانه کلیشه ای، پردازش بد
        

                داستان در مورد "لِنی" و برادر کوچیکش "دِیوی" ایه که همراه مادرشون تو یه آپارتمان کوچیک زندگی می کنند. پدر اونا "پیتر لنارد اسپینک" هم یه روز خونه رو ترک می کنه و دیگه بر نمی گرده. و به همین خاطر مادر خانواده مجبور میشه دو شیفت کار کنه تا بتونه خرج و مخارج رو بپردازه
اما
اینجا یه مشکل دیگه هم هست
اونم دیویه
دیوی هر روز بیشتر و بیشتر رشد می کنه و بلند تر میشه و مجبوره زود به زود لباسای جدید بگیره🤧 

تنها چیز خوشحال کننده برای این خواهر و برادر، اشتراک رایگان "دانشنامه بارِل" هست که اون هارو به جهان های حیوانات و حشرات و سرزمین ها و.... می بره

منتظر بودن کل هفته برای رسیدن مجله های دانشنامه برای لنی و دیوی، منو یاد بچگیم می اندازه. وقتایی که منتظر بودم که کِی چهارشنبه میشه تا برم کتابخونه و کتابای جدید امانت بگیرم و تو دل داستان هاشون غرق شم🥲 

این خواهر و برادر خیلی قوه تخیل زیبایی داشتن و خواننده همراه خودشون می کردن
نویسنده هم خیلی خوب یکسری از دغدغه ها رو به قلم در آورده بود
در کل دوست داشتم کتابو اما ای کاش کتاب اینجوری تموم نمی شد تا با اشک به پایان برسونمش🙂
        

                نمی دونم چرا😕
اما خالد حسینیِ"بادبادک باز"با خالد حسینیِ"و کوهستان به طنین آمد"متفاوت بود برام. مثل بادبادک باز قلبمو تو دستاش نگرفت و نچلوند تا ازش غم و خون بچکه و از چشام هم اشک🥲
پ.ن:ترجمه اما خوب بود🤝
        

                تسلیت به همه ی مردم شریف ایران🖤

اگر میخوای این کتابو بخونی پس کلاهخود و زره و ابزار جنگی کنار دستت بزار،چون به اعصاب و تمرکزِ آهنین و فولادین نیاز داری و قراره بری به جنگ وولف☺️
یکی از کتابایی که دوسش دارم و در عین حال ازش متنفرم و به جرئت میتونم بگم اگه همخوانی در کار نبود و خودم به تنهایی میخواستم کتابو بخونم،همون چندتا صفحه ی اول دراپ می شد🤝 بابا آخه زن چقدر سختش کردی احساس می کردم رفتم کوه نوردی و انقدر خسته شدم که به زور خودمو میکشم و میبرم بالا😆
البته از حق نگذریم نشون از نبوغ و درک زیادخانم وولف از آدمی و احساساتش بودا ولی خب..... 

من وقتی کتابو شروع کردم تا آخرش👇:
اولش:وا ! بسم الله! زنیکه چی میگی ؟نمیفهمم😑
یکم بعد تر:خب یکم آدم شدی میفهمم چی میگی
وسطش:دقیقا چرا اینکارو کردیییییییی😭؟
آخرش:همین؟ این همه فَک زد که برسه به این😀؟ 

حالا غرغرو فعلا میزارم کنار و می رسیم به شخصیت های موردعلاقم: 

سپتیموس اولین شخصیت موردعلاقمه.کسی که مرگ رفیقش رو جلوی چشمای خودش دید و بعد از اون حادثه و حتی بعد از پایان جنگ جهانی هنوزم که هنوزه اون حس عذاب وجدان،اون حس بی مصرف بودن،اون حس تنهایی گریبانش رو گرفته و چقدر همسرش "لوکتزیا" مهربون و عاشق بود🥺
سپتیموس مصداق بارز این جمله ای بود که میگن "روحش مرده ولی جسمش نه" 

دومی ریچارده.چون چیزی که منو بهش جذب کرد این بود که خیلی سخت بود براش که احساسات واقعی خودش رو به عزیزانش بگه یا ابراز کنه. و بقیه هم این طوری برداشت میکردن که"اوه. اون چقدر خودشو میگیره.چقدر سرد برخورد میکنه.دور و اطرافیانش اصلا براش مهم نیستن." اما نه واقعا این طور نبود🥲 

الیزابت هم با اینکه خیلی دوسش نداشتم اما درکش میکردم. نوجوونی که گرفتار حرف این و اون شده و نمیدونه باید چیکار کنه و به همین دلیل فقط نقش بازی میکنه تا کمی مورد قبول واقع بشه

اسپویل❌️❌️❌️:
مورد اول:با اینکه میدونستم با اون حال و احوالی که از سپتیموس نوشته شده بلاخره یه جایی نویسنده میکشتش،اما بازم ناراحت شدن که وولف عزیز(☺️) کارکتر مورد علاقم سر به نیست کرد😭
مورد دوم: خب اگه قرار بود انقدر کتاب خیلی قابل قبول تموم نشه و تو مهمونی اتفاق و یا شور و حال جدیدی رخ نده (البته به جز همدردی کلاریسا برای سپتیموس) چرا هی از اول تا قبل مهمونی،بهش اشاره می کرد؟ خب اینجوری خواننده انتظار داره اوج داستان رخ بده 🥲 و میخوره تو ذوقش که🤦‍♀️ 

در آخرم بنظرم ۲/۵از۵ براش کافیه 

پ.ن:ممنونم از شقایق عزیز و بچه های همخوانی که به خاطر همراهیشون،ادامه دادم🥺✨️
پ.ن۲:شاید بعدا تو سنین بالاتر سراغش اومدم
پ.ن۳:چقدر حرف زدم😂☺️
        

                داستان در مورد زندگی تعدادی دختر/پسر و گربه هست که همشون در توکیو زندگی می کنند که سیر داستان در طول یکسال اتفاق میافته و ما به واسطه ی گربه ها از زندگی اونا آگاه میشیم ⚡️ 
یکی از دلایلی که شروع کردم به گوش دادن کتاب، وجود پیشی تو عنوان و جلد کتاب بود( وی یکcat person است🥺🐈❤️‍🔥)
خیلی کتاب شیرین و دلچسب و بانمکی هست و مفهوم زندگی رو به خوبی می رسونه✨️💓