هر داستان کوتاه رو تو ی روز خواندم. انقدر فکرم درگیر می‌شد که لازم بود ی فاصله‌ای تو خواندنم بذارم در نهایت هم وقتی تو اینترنت ی مطلبی راجع به داستان پیدا می‌کردم ی چیزایی دستگیرم می‌شد.

سلینجر تو پایان بعضی داستان‌ها آن‌چنان ضربه‌ای می‌زنه که آدم تا چند دقیقه گیجه :)
          

            بخشی از کتاب (داستان تدی) :
"اونا همونقدر نادان خواهند شد که یه فیل نادانه، یا یه پرنده یا یه درخت. اینکه چیزی صرفا به جای اینکه طور خاصی رفتار کنه، طور خاصی باشه، الزاما به این معنی نیست که نادانه."
در گذر داستان به داستان این کتاب، به شکار موزماهی ها رفتم، برای مرد خندان ناراحت شدم، عشق و نکبت را حس کردم، گذری به دوران آبی پیکاسو داشتم و عمیقا از هم صحبتی با تدی لذت بردم
شاید بیشتر از همه تدی، موزماهی ها، عشق و نکبت و نمیدانم..
این کتاب روایت خیلی از روز های عادی‌ زندگی ما بود که برای برخی ها هیچوقت فراموش نمیشود، فقط کافی است از دید متفاوتی به آن ها نگاه کنیم
          

            «دلتنگی های نقاش خیابان چهل و هشتم»
یا «نه داستان»!
جی دی سلینجر‌ از چهره های قلم دوران پسا جنگ در ایالات متحده است و همچون ابراهیم حاتمی کیا  داستان هایش حاوی نمایی از جنگ و اثرات آن بر زندگی نسل های مختلف جامعه می باشد.
 روایت های متفاوت و استفاده از صحنه ها و موقعیت های متنوع برای ارائه ی هرچه تازه تر داستان (با تکیه بر مشخصه هایی همچون نقش کودکان در روایتگری، پدران اسیب دیده از جنگ، زنان انتظار کشیده) از ویژگی های نوشتار اوست.
بهترین داستان از این مجموعه نه گانه همان است که مترجم محترم «احمد گلشیری» برای اسم اصلی کار(یعنی دلتنگی های...) انتخاب کرده است،یعنی جایی که نقاشی و داستان درهم تنیده می شوند و طرحی شگرف رقم می زنند.
پ۱:این مجموعه را مقدمه ای قرار دادم برای مطالعه شاهکارش یعنی ناتور (ناطور) دشت.
پ۲:از ترجمه راضی نبودم! گیرا و دلچسب نبود.
کتاب...ستان: ۵۰۳۷صفحه
          

            تدی گفت: «آره، البته. دوستش دارم. اما دوست داشتن من از روی احساسات نیست‌ اون هیچ نگفته کسی از روی احساسات دوستش داشته باشه. اگه من جای خدا بودم هرگز دلم نمی‌خواست منو از روی احساسات دوست داشته باشن. این جور دوست داشتن آبکیه.»


چه سلینجرِ دیوانه و قلمِ دیوانه‌تر و شخصیت‌هایی دیوانه‌ترترش را دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم، نمی‌توانیم او را نادیده بگیریم.
خوشمان بیاید یا نیاید، سلینجر بلد است که قصه بگوید. بلد است بدون ادا و شامورتی‌بازی، دست ما را بگیرد و آهسته‌آهسته همراه کند و ویران‌مان کند.
این کتاب، مجموعهٔ نُه داستان از جنابِ سلینجر است. بنا به سلیقه‌تان، حداقل شش داستان شما را درگیر خواهد کرد. بسا همه‌اش.
و چه پایان‌بندی‌های خارق‌العاده‌ای دارد این بشر!
و خدا رحمت کند احمد گلشیری را با این ترجمهٔ درخشانش.