فاطمه تبریزی

فاطمه تبریزی

@f_m_tbrizi

26 دنبال شده

10 دنبال کننده

            در حال مصرف اکسیژن کرهٔ زمین از ۱۳۷۵ تا کنون
در حال خواندن کتاب‌‌های کرهٔ زمین از‌ حوالی ‌۱۳۷۹ تا کنون
          

یادداشت‌ها

        «یادداشتی در مورد ترجمه‌ی این کتاب»
بیشتر از ده سال بود که خریده بودمش اما سراغش نمی‌رفتم. خاطره‌ی بدی از خوندن متن محاوره‌ای‌این ترجمه  در  شروع کتاب-که همراه بود با غلط نگارشی- داشتم و فکر می‌کردم تماماً کتاب بی‌ارزشی هست. توجیه مترجم در ابتدای کتاب برای انتخاب این نوع نگارش هم قانعم نکرده بود برای ادامه دادن مطالعه‌ی کتاب.
جدیداً نسخه‌ی الکترونیکی این کتاب با چند ترجمه‌ی متفاوت رو مقایسه کردم:

۱. ترجمه‌ی آقای متین کریمی از نشر جامی، که راجع بهش اشاره کردم در اول یادداشت
۲. ترجمه‌ی خانم سالومه خدابخشی از نشر  ماهابه
۳. ترجمه‌ی آقای ترک تتاری از نشر چشمه

تفاوت ترجمه‌ها چشم گیره، مورد اول و دوم کمتر، و مورد سوم خیلی بیشتر.
در مقایسه‌ی ترجمه‌ی  ۱ و ۲، مترجم ها در ده صفحه اول کاملا از جملات مختلفی برای تعابیر نویسنده استفاده کرده بودند، متن ترجمه‌ی ۳-ترجمه‌ی آقای ترک تتاری- اما تکه های اضافه‌تری هم داشت که در دو مورد اول اصلا ترجمه نشده بودند. به علاوه لحن محاوره‌ای-گفتاری آزاردهنده‌ی دو ترجمه.ی ذکر شده رو هم نداشت.
برای همین در حال حاضر، با اجحاف در حق چشم‌هام، در عین لطف در حق مغزم،‌ کتاب چاپیم‌ با ترجمه‌ی آقای متین کریمی رو کنار گذاشتم، و مشغول مطالعه‌ی نسخه‌ی الکترونیکی با ترجمه‌ی آقای ترک تتاری هستم. به نظرم ترجمه‌ی خوبی اومد. وقتی تموم شد نظرم رو در مورد خود کتاب اضافه می‌کنم. ان شاءا... .
      

2

        روزنامهٔ Daily mirror در توصیف یوناسون گفته بود بهترین رمان نویسِ طنز ِعصر ماست. به نظرم این وصف حقیقت داره، هر کتاب این نویسنده یک کلاس درس نوشتن رمان طنز هست، رمانی با چاشنی‌ تاریخ، علوم اجتماعی و علوم سیاسی. 
یوناسون ۶۳ ساله به علت داشتن سابقه‌ٔ خبرنگاری و کار در شرکت رسانه ای اطلاعات زیادی داره و دستش در استفاده از انواع چاشنی‌ بازه. نباید با پیش‌فرض یک رمان طنز ساده سمت خوندن قلمش رفت، چون متنش تقریباً نیمه‌سنگین محسوب می‌شه.
این کتاب خیلی خوندنی هست و پر هست از داستان ‌های گره خورده به هم با طنز فوق‌العاده‌ای که هوشمندی نویسنده رو نشون می‌ده. از شدت جذابیتش تونستم پنج روزه تمومش کنم.موضوع کتاب حول یک داستان تخیلی از رویارویی اتفاقی یک پیرمرد سوئدی با سیاستمدارهای معروف و سفیرها و نیرو‌های امنیتی دولت‌ها می‌چرخه. 
در جلد یک (پیرمرد صدساله ای که از پنجره پرید) نویسنده شخصیت اصلی رو با سیاستمدارهای قرن بیستم روبرو کرد و در این کتاب که جلد دوم محسوب می‌شه زمان داستان در دورهٔ اول ریاست جمهوری ترامپ و صدراعظمی مرکل می‌گذره. 
کتاب در 2018 نوشته شده، و خیلی واضح سوگیری به نفع دموکرات‌های اروپا و آمریکا در لحن متنش دیده می‌شه. در بخش‌هایی هم خیلی شعار زده می‌شه قلم یوناسون، اتفاقی که تو جلد یک کمتر اتفاق افتاده بود.
به این کتاب ۵ ستارهٔ کامل می‌دادم اگر نویسنده بعد گفتن تلاشش برای بهتر شدن جهان در مقدمهٔ کتاب، در داستان چندباری اشاره نکرده بود که اتحادیه اروپا یا مرکل می‌تونند مسئولیت این بهتر شدن رو برعهده بگیرند. یوناسون حتی دو بار در اواخر داستان ماجرای بمباران شیمیایی سوریه توسط اسد در کتاب رو پیش می‌کشه، خبر بدون مدرک و سندی که بعد یک دهه تکرار بالاخره دروغ بودنش افشا شد و مسئول اصلی جنایت مشخص شد؛ داعش، و البته که هم‌دست‌هاش. 
ضمن اینکه تاریخ دهه‌ٔ قبل انقدرها قدیمی نیست که شخصیت واقعی خانم مرکل به کلی از خاطر رفته باشه. کسی که در ۲۰۱۴ و سال‌های دیگه از نسل‌کشی صهیونیست‌ها در غزه دفاع کرد‌ و سالیان متوالی از هیچ کمکی به اون‌ها دریغ نکرد، کسی که در ماجرای برجام هیچ قدمی در راستای وعده‌هاش برنداشت و مدام اتهام‌ به ایران وارد کرد. طراح گرافیک روی جلد نوشته «کتاب همه خوان»، برعکس، به نظرم این کتاب مناسب همه نیست، کسی که سال‌ها پیگیر اخبار جهان، روابط کشورها و تاریخ نبوده اگر مستقیم سراغ چنین کتاب هایی بره ذهنش حتماً در تحلیل اتفاقات دچار سوگیری شناختی می‌شه، البته اگر در مرحله اول حوصله‌اش بکشه که کتاب رو بخونه.
 
      

0

        ۱. هم با زبان اصلی خوندمش و هم با ترجمه نیک گرگین، ترجمه خیلی بهتر از ترجمه های دیگه بود اما ایرادات جزئی هم داشت. اگر واقعا خواستید بخونیدش پیشنهادم خوندن کتاب به زبان اصلیه.
۲.نویسنده معتقد هست به تجربه گرایی و مثل همه‌ی تجربه‌گراهای تاریخ، روشی جز scientific method رو  برای استفاده در شیوۀ بیان وقایع تاریخی قبول نداره. تخیل کردن و گمانه زدن در این روش برای نوشتن استنتاج و نتیجه‌گیری مطلقا ممنوعه و محقق باید صرفا بر مبنای شواهد تجربی و عینی صحبت کنه، در موارد متعدد طبق این روش پیش نرفته هراری، گاهی یک جمله از مقاله‌ای که رفرنس داده گفته و چند پاراگراف بعدش از گمانه زنی‌های خودش. شاید اگر فرصتی شد این نظر رو آپدیت کنم و همه تناقضات علمی نویسنده با اعتقادات خودش در این کتاب رو لیست کنم.
۳. شوربختانه در حال حاضر جوی وجود داره که یا باید معتقد به تکامل(فرگشت) انسان باشی یا بی‌سوادی، مرحوم داروین هم خودش نمی‌دونست زمانی که یک فرضیه رو مطرح می‌کنه باهاش مثل قوانین علمی برخورد میشه نه فرضیه...
۴. این همه تعریف و تمجید ازش واقعا نگران کننده‌ست و یک دلیل دیگه بهم می‌ده که برای انتخاب قدیمیم که نرفتن سمت پر فروش های بازار بود به خودم آفرین بگم. دوستی که گفته بودی با خوندنش بصیرت پیدا کردی و مسیر زندگیت عوض شده، نگرانتم، و امیدوارم تا الان در صحت و سلامت کامل باشی.
      

2

        ۱. کتاب پر هست از اسامی، تاریخ‌ها و اتفاقات که در طول کل کتاب تکرار می‌شند، برای خوندنش باید حتما یک کاغذ و مداد کنار شما باشه و هر اسم و رخداد و تاریخش رو یادداشت کنید تا اگر وقفه بین خوندن شما افتاد راحت ادامه بدید، من اولش نمی‌دونستم و چون فاصله افتاد بین خوندن فصل های کتاب، چند باری از اول شروع کردم:) 
بهتره ناشر در چاپ بعدی کتاب یک همچین ضمیمه‌ی فهرست‌واری رو اضافه کنه تا خوندن کتاب آسون‌تر بشه برای مخاطب.
۲. چه بهتر بود اگر اسم کتاب همون اسمی که خود آقای علیانی انتخاب کرده بودند براش می‌موند (اسرائیل، یک روایت) تا طیف وسیع تری از سلیقه های فکری ترغیب بشند به خوندنش. اسم کنونیش هرچند یک واقعیته اما به عنوان تیتر یک کتاب تاریخی که دونستن وقایعش برای هر انسانی واجبه  خیلی هوشمندانه انتخاب نشده.
۳. قلم نویسنده خیلی جذاب و دل‌نشینه برای روایت‌ کردن تاریخ. همچنین برای رفرنس‌های جنایات تماما از منابع خبری اسرائیلی استفاده کرده و از تحلیل های شعار زده پرهیز کرده.
پیشنهاد می‌کنم در اولین فرصت بخونیدش.
      

24

باشگاه‌ها

این کاربر هنوز عضو باشگاهی نیست.

لیست‌ها

این کاربر هنوز لیستی ایجاد نکرده است.

بریده‌های کتاب

این کاربر هنوز بریده کتابی ننوشته است.

فعالیت‌ها

جمهوری خلق نسیان: تجدید دیدار با تیان آنمن

6

دورترین کرانه
          داستان کتاب از اونجایی شروع میشه که آررن شاهزاده‌ی جزیره‌ی ان‌لاد، برای رسوندن پیامی به گد، ساحر اعظم، به رک می‌رسه: گویا در جزیره‌ی ان‌لاد، جادوگران در حال فراموش کردن وردهاشون هستن و دیگه جادویی وجود نداره. همین اتفاق در قسمت‌های دیگر دریای زمین هم رخ داده، بنابراین گد و آررن با لوک‌فار راهی یک سفر دریایی دور و دراز می‌شن تا ببینن علت این اتفاق چیه...
از خوندنش خیلی خیلی لذت بردم و حتی از جادوگر و گورهای آتوان بیشتر دوستش داشتم :)  آررن پسر مودب و معصومیه و گد هم واقعا فرزانه‌ست و ترکیب این دو تا و تمامی صحبت‌هاشون در مورد زندگی و مرگ خیلی بهم چسبید. جادوی دریای زمین در کلمات نهفته‌ست و واقعا بین سطرهای کتاب احساسش می‌کردم.
و آخرین قسمت سفرشون چقدر منو یاد برگشت هری و دامبلدور از غار کنار دریا انداخت... یک بار از لوژوان راجع به هری پاتر می‌پرسن، میگه کتاب خوبیه اما از originality (اصالت یا نوآوری) خالیه و خب توی این صحنه کاملا متوجه حرفش شدم.
        

4

عاشقی به سبک ون گوگ
        خواندن این کتاب بر اساس مقرری چند صفحه‌ای کار سختی بود.
تحمل  همزمان مقرری کوتاه، توصیفات و جزئیات فراوان همراه با فلاش‌بک‌های غافلگیرکننده، نثر ادبی و دیالوگهای طولانی و اطلاعات دادنهای قطره‌چکانی و تعلیق کار سختی بود. از بعضی توصیفات و دیالوگها پریدم، از مقرری بیشتر خواندم، به آخر کتاب سر زدم تا پایان قصه را ببینم که البته رودست خوردم چون هیچ ربطی بین فصل پایانی و آنجا که تقریبا فصل دوم بودم، پیدا نکردم. در کل کتاب را به روش رفت و برگشت‌های مکرر خواندم و در هر بار خواندن، قصه طعم متفاوتی داشت. پایان بندی داستان را دوست داشتم و همچنین سیر روایی داستان بصورت نگاه به گذشته را.

.....

 نگاه نویسنده این کتاب و طرز پرداختنش به موضوع زن رو دوست داشتم.

 شروعش در مکالمات البرز و نازلی درباره نقاشان غربی بود، جایی که البرز از نور در تابلوی سوم مه ۱۸۰۸ گویا حرف میزنه که یک نقاشی انقلابی به شمار میره و اینطور سرشت البرز رو به ما نشون میده. و اما نازلی عاشق نقاشی‌های دگا و بدن‌نگاری‌های لوترک است. و درباره تابلوی زن پس از حمام او حرف می‌زند. 
بعد در گفتگو درباره تابلوی دهلیز سرخ ادامه پیدا میکند، نازلی یک زن ایرانی با سبک زندگی مدرن است، زیبا و ناکام و بازیچه مردان. از پسر جم تا استاد شفق. خودش هم این را با جانش می‌فهمد، همان جانی که بچه میخواهد و البرز هم درباره اش حرف می‌زند. 
بعد در فصل آخر فاجعه حمام قلعه ورات ، دوباره ما را به یاد تابلوی زن پس از حمام می اندازد. نقاش بدن‌نگار غربی بیشتر شبیه ضیغم و باکریم است تا فرهاد و سدبابا و کلمدلی و مردان غیرتی روستا.
 (کلمه بچه‌خور هم ما را دوباره یاد رب‌النوع زحل در نقاشی‌های سیاه گویا می‌اندازد. که البته من هرچه جستجو کردم نفهمیدم رب‌النوع زحل نماد یا اسطوره چیست)
 نتیجه این مقایسه بین تمدن اومانیستی غربی با فرهنگ خانواده‌دوست ایرانی را بطور نمادین در بچه‌ها، نوزادها نمایش میدهد.   

....

نمادپردازی قوی و در‌هم تنیده یکی از شاخصه‌های این کتاب بود. 
به نظر من کل خانواده دوم البرز نماد مردم ایران بودند. ننه‌سوری نماد آدمهای سنتی، عامی و بیسواد که هر چی بهشون سخت بگذره، نمی‌پرسن چرا و چطور؟ 

باباکلیم نماد آدمهای سنتی مذهبی که سواد دارن، خوب و بد رو میشناسن، ظلم و بیداد رو می‌فهمن، اما سر و صدا و اعتراض نمی‌کنند. اسمش کلیم یعنی گویا است ولی در عمل بی‌زبانه و فقط طرف آسمون فوت میکنه. خود این فوت رو به آسمان میتونه استعاره از دعا کردن بیهوده به درگاه خدا باشه. 
همین آدم سنتی مذهبی با آراستن نمای باغ به سبزه و گل ، در عمل، دخمه ظلم و ستم استبداد رو پنهان میکنه، شکل دیگری از همون قضیه دندون پوسیده و روکش طلا. نماد باباکلیم عالیه. 
خسروخانی بوضوح نماد حکومت پهلویه.

عبدالله و نازلی ، یه جورهایی بازوهای این حکومت‌‌اند. عبدالله بازوی نظامی و سرکوبگر، نازلی بازوی فرهنگ و هنر. هیچکدوم هم بچه‌های خودش نیستن. اصلا این حکومت عرضه این که از خودش بچه‌ای بیاره نداره. عبدالله بچه همین مردمه، ولی نازلی از پس یک سفر فرنگ اومده تو خانواده شون. نیز اسم ملکه ما رو یاد نقش و چهره فرهنگی که برای فرح تعریف شده بود میندازه. فرهنگ و هنری که کارش مشغول کردن جامعه به لذتهای سطح پایین و پرت کردن حواسش از غارت سرمایه‌های ملی و طبیعی است. 
(گرچه شخصیت نازلی به همین استعاره محدود نمیشه و نویسنده با به کار بردن کلمه ملکه این تفاوت رو نشون میده)
البرز هم نماد روشنفکر هنرمند ایرانیه. 

یه اتفاق نمادین که تو اتاق نازلی میفته جایی‌ست که صدای برخورد کیف عبدالله رو می‌شنوه، بعد تصور میکنه دستهای نازلی کیف رو از روی میز برمیداره و تمرکز البرز رو روی آنچه میشنوه از بین می‌بره البرز میگه باید گوشهام رو از تو تابلو بکشم بیرون و گوش بدم.
من از حسن تعلیل نویسنده خیلی لذت بردم که باعث میشه استعاره‌های پنهان، در سطح قصه از هم گسیخته و زورکی نشن. نویسنده کر شدگی البرز رو به هنر نقاشی و صدای رنگها مربوط میکنه، و اتفاقا کلید یادآوریهای البرز هم صوتیه. مثل جیرجیر مهره‌ها، بیشتر چیزهایی که باعث بیداری البرز میشن صوتی هستند... 
عالیه واقعا عالیه.‌
حتی توصیفات ریزریزش هم بیهوده و بیربط نیستن.
      

با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش می‌شود.

1

لهجه های غزه ای

17

دلتنگی های نقاش خیابان چهل و هشتم (نه داستان)

0

عاشقی به سبک ون گوگ

1