بریده‌ای از کتاب آرام بخش دلها در مصیبت و بلاها اثر زین الدین بن علی شهیدثانی

«بسم الله الرحمن الرحیم از محمد رسول خدا، به معاذ بن جبل: سلام بر تو؛ همانا خدای را می‌ستایم که معبودی جز او نیست. خبر رسیده است به من، از بی‌تابی شدید تو بر سوگ فرزندت، همان‌که خداوند درباره‌اش حکم رانده است. و بدان که فرزندت از جمله بخشش‌های خوشایند خداوند و امانت‌های سپرده‌شده او نزد تو بود؛ پس خداوند تو را تا زمانی از وجود او بهره‌مند ساخت، و آنگاه در وقت معلوم، امانتش را بازستاند. ما از آنِ خداییم، و به سوی او بازمی‌گردیم. مبادا جزع و بی‌تابی‌ات، پاداش تو را تباه گرداند؛ و اگر به پاداشی که برای این مصیبت، نزد خداوند برایت مهیاست برسی، بی‌گمان درمی‌یابی که مصیبت، چه کوچک و ناچیز است در برابر آن پاداش عظیمی که خداوند برای اهل شکیبایی آماده ساخته است. و بدان که جزع و پریشانی، مرده را بازنمی‌گرداند و از تقدیر الهی جلوگیری نمی‌کند. پس در سوگ نیکو رفتار کن، و وعده الهی را حتمی و نزدیک بدان، و تأسفت بر چیزی نباشد که نه تنها بر تو، بلکه بر همه آفریدگان، فرود خواهد آمد به تقدیرش. و سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد»