کتاب زیبا و تخیلی در مورد سرزمین نارنیا
        

          بی‌نظیر بود.
        

          چهار بار تمام این مجموعه را خوندم ،در عالم نوجوانی احساس میکردم تنها کتابیه که ارزش خوندن دارد
هر بار با تمام شدن کتاب آخر اشک ریختم احساس میکردم از دنیای ادم هایی که دوستشون دارم بیرونم میکنند:|||||
یادش بخیر:)
        

          پروردگارا ! من اصلا توقع چنین پایان بندی‌ای رو نداشتم و باید اعتراف کنم که شوکه شدم، بغض کردم و همچنان ذهنم کاملا درگیر شد.
نارنیا از اون کتاب‌هایی بود که تا ۵۰ صفحه‌ی آخر از آخرین کتاب، آنطور که باید جدی‌اش نگرفته بودم و الآن باید اعتراف کنم که اشتباه بزرگی کردم.
فوق العاده بود. با ادبیات کودکانه‌ش روح آدم رو جلا می‌ده و لبخند شیرینی روی لب می‌نشونه و در عین حال حرف‌های خیلی بزرگ و مهم و جدی‌ای می‌زنه.
امیدوارم برای همه ما پیش بیاد که بتونیم این رو برای بچه‌های دبستانیمون، پیش از خوابیدن بخونیم.
این فانتزی من در سراسر مطالعه‌ی مجموعه بود.
        

          کتاب زیبایی درباره سرزمین نارنیا
        

          عجب پایان شگفت آوری!
جلد هفتم و پایانی مجموعه نارنیا، با ماجرایی ساده شروع می‌شود ولی خیلی خاص و متفاوت جلو می‌رود و به پایان می‌رسد.
در ابتدا یک میمون و یک الاغ از نارنیا که با هم زندگی می‌کردند، پوست شیری را پیدا کرده و میمون، آن را متناسب الاغ میدوزد و تن او می‌کند و با نیرنگی او را جای اصلان، شیر معروف و اسطوره‌ای نارنیا جا میزد.
اما اتفاقات عجیبی می‌افتد و نارنیا درگیر یک اتفاق بزرگ می‌شود.
اگر بیشتر بگویم، ادامه و انتهای داستان لو می‌رود. اما همینقدر بدانید که از یک داستان پریان و قصه‌های فانتزی جذاب کودکانه، یک پایان بسیار باشکوه می‌خوانید و لذت می‌برید.
داستان به شدت توحیدی و خاص به پایان می‌رسد.
        

          ۱ داستان‌های این مجموعه هم لذت بخش و خوندنی و پر از جذابیته و هم پر از پیام‌های فوق‌العاده ست که نه تنها برای بچه‌ها، بلکه برای هر انسانی آموزنده ست، مثل؛ همدلی داشتن، مودب بودن، خودخواه نبودن، مغرور و متکبر نبودن، صبور بودن، ثروت پرست نبودن، نبرد همیشگی خیر و شر، ایمان داشتن و فراموش نکردن یاد خدا و نشونه‌هاش.

۲ برای رده سنی ب به بالا مناسبه. رده ب می‌تونه از ماجراها، نبرد خیر و شر، شخصیت دوست داشتنی و قدرتمند و پر ابهت اسلان و ماجراهای بانمک حیوانات سخنگو لذت ببره. ممکنه درک استعاره‌ها براش هنوز دشوار باشه، اما مفاهیم اخلاقی مثل صداقت، شجاعت فداکاری و رشد شخصیت رو به خوبی درک می‌کنه. گروه هدف اثرپذیر لوییس در زمان نوشتن کتاب هم همین بوده و تمام شخصیت های اصلی قهرمان حدوداً ۹ تا ۱۲ ساله هستند. اما به هرحال متن ادبی هست و خوندنش کمی برای رده ب دشواره.با کمی تلخیص میشه برای رده الف هم تعریف کرد داستان رو.

۳ لوئیس در مصاحبه‌ای گفته بود من اسلان رو تمثیلی از عیسی قرار ندادم بلکه (بالاتر از این،) تصور کردم اگه یه دنیا از حیوانات سخنگو وجود داشت مسیح اون دنیا یک شیر سخنگو می‌بود، چون هم شیر ارجاع های مذهبی در عهد قدیم داشت و هم پر ابهت و قدرتمنده. پس مسیح  نارنیا رو به شکل اسلان درآورد در داستان. بنابراین با این دید باید نگاه کنید که شیر در قصه نماد عیسای مسیحیت معتقد به تثلیث هست. اسلان در داستان هم تجسد خداست و هم پسر خدا.

۴ اسلان در سراسر این مجموعه همون ویژگی های عیسای مسیحی‌های معتقد به تثلیث رو داره. پسر امپراتور اون سوی دریاهاست، خودش ویژگی خدایی داره و خالق دنیا و مخلوقات نارنیاست، می‌گه پسر آدم اگر اشتباهی کنه من تاوان می‌دم (جلد ۱، خواهرزاده جادوگر)، به خاطر گناه پسر آدم خودش رو فدا می‌کنه و کشته می‌شه و بعد دوباره زنده می‌شه (جلد ۲، شیر ساحره و کمد لباس)، همه جا با ما حاضره و همیشه حواسش به همه هست و درحال لطف و کمک به ماست حتی اگه ندونیم و دیده نشه، با مجازاتش انسان گناه‌کار به شکل حیوان مسخ می‌شه (جلد ۳ اسب و  و پسرک او)، اگر به خودت تلقین کنی وجود نداره و باورت رو بهش از دست بدی نشونه‌هاش هم از نظرت ناپدید می‌شن، بزرگی اون در نظرت به اندازه رشد خودته (جلد ۴ شاهزاده کاسپین) دوست داشتن اون نمی‌ذاره پای مخلوقات در گناه بلغزه و وسوسه بشن و اسیر طمع ورزی‌های رنگارنگ بشن (جلد ۵ کشتی بامداد نورد )، فراموشی نشونه های اون زندگی رو سخت می‌کنه، توجه اون در درجه اول به مخلوقات باعث توجه مخلوقات به اونه (جلد ۶ صندلی نقره ای )، و نهایتاً این اسلانه که موجودات رو بر اساس نیت‌های خیر یا شر به سمت بهشت یا جهنم هدایت می‌کنه (جلد ۷ آخرین نبرد).

۵ اگر بچه‌ای مجموعه رو خوند خیلی خوبه که بعدش باهاش صحبت کنید و بگید اسلان تو قصه همون عیسی علیه السلام پیامبر دوست داشتنی و بزرگوار و عزیز ماست و از حقیقت وجودش و تفاوت‌هاش با عیسای داستان بگید. حتی می‌شه باهاش راجع به شباهت‌ها و تفاوت‌های امام زمان عزیز ما با اسلان صحبت کنید، شباهت‌هایی مثل این‌که امام زمان ما هم همیشه هست اگرچه نبینیمش، اگر نبود این دنیا هم نبود، همیشه حواسش به همه موجوداته و واسطهٔ تموم نعمت ها ‌و خوبی هایی که به ما می‌رسه هست اما خدا نیست، و قرار نیست هر وقت کمک بلافاصله خواستیم ظاهر بشه و مشکلمون به کلی ناپدید بشه چون خدا کارگردان صحنه زندگی ماست. تشابه هیبت و شکوه و قدرت شیر به اسدالله الغالب (شیر خدای پیروز) امیرالمومنین علی علیه السلام هم جذابه.  

۶ دقت ترجمه‌ی پیمان اسماعیلیان بی نظیر و فوق العاده بود، انتقال دقیق هم متن و هم لحن نوشتار کاری نیست که از عهده هر کسی بر بیاد

۷ و نهایتاً خوش به حال حضرت عیسی. حتی اگر جاهایی اعتقاد نویسنده از حقیقت وجودی حضرت عیسی رو قبول نداشته باشیم، اما لوئیس انقدر دوستش داشته که تمام توان هنریش و قدرتش در قصه گویی و خلق یه جهان جذاب رو خرجش کرده تا بچه ها با محبوبش آشنا بشند و دوستش داشته باشند.
        

          بهترین جلد از این مجموعه.
یک پا درس ایمان و اعتقاد بود و هرچی بگم لو دادم. فقط نمیدونم لوئیس این عقاید ناب رو از مسیحیت یاد گرفته یا مطالعات دیگری هم داشته و شمه ای از اسلام رو هم چشیده یا همه رو از فلاسفه افلاطونی و ... گرفته
        

          《یادداشت این مجموعه را برای جلد اولش "خواهرزاده جادوگر" نوشتم.》

هنوز هم بعد این همه سال برام سؤاله که چرا آخرش این‌طوری شد؟
        

          و بلاخره آخرین جلد از مجموعه نارنیا :)
این جلد هم جالب و جذاب بود و اتفاقی که تنها در این جلد وجود داشت شروع داستان از نارنیا و احضار بچه ها از نارنیا بود، بدون اینکه داستان از دنیای بچه ها شروع شود یا به دنیای بچه ها بریم بچه ها توسط اسلان احضار شدند.
این جلد مفهوم باور به ایمان و عدم این باور در جامعه رو به خوبی نشان داده بود.
دو جلد آخرواقعا دوست داشتنی بودند نویسنده به خوبی برزخ، دوزخ و بهشت رو در کتاب ها به تصویر کشیده بود و سرتاسر کتاب آخر داشت می گفت دنیا سرای فانیست و آخرت سرای باقی و ماجرای کامل نَفخِ صور که رویدادی است در زمان پایان دنیا و شروع قیامت و ماجراهای پس از پایان نَفخِ صور به طور کامل در کتاب آمده بود.. من این تمثیل و تشبیه های داستانی از آخرت رو دوست داشتم.
        

          یک یادداشت مشترک برای همه هفت جلد نارنیا، در قالب لیست نوشتم
        

          نمیدونم چی‌کم داشت این دو تا کتاب پایانی که اونجوری که باید به دلم ننشست.
فکر کنم دیگه همه میدونم نمادها چه قدر توی کتاب های لوییس اهمیت دارن، پایان دنیا و سرزمین اصلان(اسلان) و خود اصلان و حتی دنیای پشت اصطبل قابل درک و تصویر سازی است.
اما  من مفهوم انگلستان داخل انگلستان / انگلستان واقعی/ لایه‌ی بعدی بزرگتر از لایه‌ی قبلی است رو نمیفهمم.
رسیدن به سرانجام قصه حتی ماجرای پازل و اون میمون و خلاصه همه چیز  کاملا ملموسه، الا این قسمت اخر و این پایان باز.
خلاصه نشد اون چیزی که باید میشد، تا ابد بهترینِ نارنیا شیر و کمد و جادوگر سفیده، ادموندِ خیانتکار ولی دلیر، پیترِ بچه ولی بزرگ، لوسی ِ ضعیف ولی  قدرتمند، سوزانِ نگران ولی حامی.
به قول نمیدونم کی سوزان کم برای نارنیا جنگید؟!
نه، نچ‌ نشد اونی که باید میشد...
        

          عجب پایان شگفت آوری!
جلد هفتم و پایانی مجموعه نارنیا، با ماجرایی ساده شروع می‌شود ولی خیلی خاص و متفاوت جلو می‌رود و به پایان می‌رسد.
در ابتدا یک میمون و یک الاغ از نارنیا که با هم زندگی می‌کردند، پوست شیری را پیدا کرده و میمون، آن را متناسب الاغ میدوزد و تن او می‌کند و با نیرنگی او را جای اصلان، شیر معروف و اسطوره‌ای نارنیا جا میزد.
اما اتفاقات عجیبی می‌افتد و نارنیا درگیر یک اتفاق بزرگ می‌شود.
اگر بیشتر بگویم، ادامه و انتهای داستان لو می‌رود. اما همینقدر بدانید که از یک داستان پریان و قصه‌های فانتزی جذاب کودکانه، یک پایان بسیار باشکوه می‌خوانید و لذت می‌برید.
داستان به شدت توحیدی و خاص به پایان می‌رسد.
        

          سرزمین نارنیا رو با فیلمش  شناخته بودم نه با کتاب‌هاش. بخاطر همین دوست داشتم نارنیا رو بخونم و تجسم کنم.
اما اونقدری که دوست داشتم نتونستم با نویسنده و کتاب‌هاش ارتباط برقرار کنم. ماجراجویی‌های جالبی بودن، توصیف‌های خیلی زیبایی از سرزمین نارنیا خوندم و در طول مسیر با کاراکترها همراه بودم ولی بازم هم یک‌چیزی این وسط کم بود. (هنوز هم نمی‌دونم دقیقا چی)
لذت‌بخش‌ترین جلد مجموعه برای من «سفر با کشتی بامداد نور» بود.

        

          شاید روزی روزگاری راجع به این جلد ریویویی نوشتم و امتیازی هم دادم ولی الان این کار رو نمی‌کنم.
این دفعه صرفا به حجم شکوه، زیبایی و حماسه‌ی این جلد فکر می‌کنم و مزه مزه‌اش می‌کنم تا زمانی که عاقل‌تر شده باشم و به خودم اجازه بدم که راجع بهش بنویسم. شاید هم من دارم اشتباه نگاه می‌کنم. واقعا نیاز دارم راجع به این جلد با یک هم‌فکر صحبت کنم.(:
        

          نارنیا، من هیچ‌وقت تو را نخواهم دید. هیچ وقت در کایرپاراول قدم نخواهم زد و هیچ‌گاه چراغی که در جنگل‌هایت روشن و نشانه‌ای از دنیای خودمان است، را نمی‌بینم.
اما از تو سپاسگزارم. به خاطر جادویی که در کودکی به من هدیه دادی. به خاطر شور و شعفی که در دخترکی هفت ساله ایجاد کردی و باعث شدی تا آرزو کند در نارنیا را بیابد. اکنون از آن روزها سالیانی گذشته و آن دخترک، برای آخرین بار صفحات آخرین نبردت را مرور می‌کند.
نارنیای عزیز، می‌دانستم قرار است با چه چیزی رو به رو شوم، ولی نمی‌دانستم قرار است داستان این‌گونه پیش برود. فکر نمی‌کردم پایان داستان چنین کوبنده باشد. فکر می‌کردم تو داستانی هستی که برای کودکان نوشته شده‌ای، نه بزرگسالانی که دنبال حماسه هستند.
می‌دانم که برای کودکان بودی، و می‌دانم که داستانی بودی که چندان عمق نداشت، ولی برای من پر از رمز و راز بودی و به خاطر اینکه در کودکی‌ام به من و خیلی از کودکان دیگر موهبت لذت بردن از داستان لوسی، ادموند، پیتر و سوزان و شیر و کمد و جادوگر سفید را دادی، ممنونم. ممنونم که منبع اقتباسی برای فیلم‌سازان شدی تا خیلی از انسان‌ها با تو آشنا شوند و به سوی کتاب‌هایت بیایند. و متاسفم که تو را زودتر نخواندم. 
امیدوارم روزی در جنگل‌هایت قدم بزنم. شمشیر در دستم بگیرم و برایت بجنگم.
اما آن موقع به سرزمین اسلان خواهم آمد، نه به نارنیا. 
و در آخر،
نارنیا! نارنیا! نارنیا! برخیز. عشق بورز. بیندیش. سخن بگو. درختانت متحرک باد، جانورانت سخنگو، آب‌هایت مقدس.


پ.ن: اولین بار است که برای انتشار فیلمی بر اساس یکی از داستان‌های محبوبم متاسفم. متاسفم که قرار است اقتباس جدید این کتاب از نتفلکیس منتشر شود. معلوم نیست باید منتظر چه چیزی باشیم. در هر صورت اقتباس های قدیمی این کتاب به شدت زیبا و وفادار به داستان بودند و تغییرات ایجاد شده هم مفید و جذاب بود.