این کتاب هم در ژانر طنزه و اتفاقات سیاسی را بسیار زیبا در قالب طنز تعریف میکند.
به طوری که دوست داری بی وقفه به خوندن رمان ادامه بدی تا زود به انتهای داستان برسی.
من خودم وقتی به اواسط کتاب رسیدم ، قهقهه میزدم.
اگر جلد اول این رمان رو خوندید حتماً جلد دومش رو هم بخونید.چون این کتاب کامل کننده جلد اول هستش.یوناس یوناسون خبرنگار سوئدی به خوبی روایتگر اتفاقات سیاسی این دوره است و توانسته با روایتی طنز گونه این اتفاقات را به قلم تحریر درآوَرَد.
        

          به نام خدا
داستان در ادامه کتاب قبلی هست 
ولی بسیار شعار زده تر ،بیانیه ای تر و نازل تر
آلن صد و یکساله شده و اینبار ماجرای بمب اتم دوباره گریبانش رو می‌گیره
ولی به شکل غیر قابل باور تر از جلد اولش
بنظرم نویسنده دروغ گفته که آلن اومد تو ذهنم 
بیشتر بنظر میرسه که آلن رو به شکل ناشیانه و شعار آمیزی عروسک خیمه شب بازی کرده(البته جلد اول هم شعار داشت ولی به مراتب کمتر از این)دیگر 

از زندگی در هتل و کاشت مارچوبه سبز شروع میشه و تا بمب اتم و تروریسم و مارچوبه سفید
از هتل محل اقامت تا کره شمالی و امریکا و دانمارک و آفریقا
        

          ماجرای پیرمرد صد ساله در عصر حاضر است. یک سمت ماجرا به تمسخر کره شمالی و ترامپ می گذرد و در سمت دیگر گریزی به آلمان و سوئد زده می شود و روابط فی ما بین دولت ها. مثل جلد اولش جذاب بود و بنظرم داستان نسبتا گیرایی دارد. هر چند که طنزش نهایتا طنز خارجی است و آن چنان که باید و شاید با آن ارتباط نمی توان گرفت
        

          روزنامهٔ Daily mirror در توصیف یوناسون گفته بود بهترین رمان نویسِ طنز ِعصر ماست. به نظرم این وصف حقیقت داره، هر کتاب این نویسنده یک کلاس درس نوشتن رمان طنز هست، رمانی با چاشنی‌ تاریخ، علوم اجتماعی و علوم سیاسی. 
یوناسون ۶۳ ساله به علت داشتن سابقه‌ٔ خبرنگاری و کار در شرکت رسانه ای اطلاعات زیادی داره و دستش در استفاده از انواع چاشنی‌ بازه. نباید با پیش‌فرض یک رمان طنز ساده سمت خوندن قلمش رفت، چون متنش تقریباً نیمه‌سنگین محسوب می‌شه.
این کتاب خیلی خوندنی هست و پر هست از داستان ‌های گره خورده به هم با طنز فوق‌العاده‌ای که هوشمندی نویسنده رو نشون می‌ده. از شدت جذابیتش تونستم پنج روزه تمومش کنم.موضوع کتاب حول یک داستان تخیلی از رویارویی اتفاقی یک پیرمرد سوئدی با سیاستمدارهای معروف و سفیرها و نیرو‌های امنیتی دولت‌ها می‌چرخه. 
در جلد یک (پیرمرد صدساله ای که از پنجره پرید) نویسنده شخصیت اصلی رو با سیاستمدارهای قرن بیستم روبرو کرد و در این کتاب که جلد دوم محسوب می‌شه زمان داستان در دورهٔ اول ریاست جمهوری ترامپ و صدراعظمی مرکل می‌گذره. 
کتاب در 2018 نوشته شده، و خیلی واضح سوگیری به نفع دموکرات‌های اروپا و آمریکا در لحن متنش دیده می‌شه. در بخش‌هایی هم خیلی شعار زده می‌شه قلم یوناسون، اتفاقی که تو جلد یک کمتر اتفاق افتاده بود.
به این کتاب ۵ ستارهٔ کامل می‌دادم اگر نویسنده بعد گفتن تلاشش برای بهتر شدن جهان در مقدمهٔ کتاب، در داستان چندباری اشاره نکرده بود که اتحادیه اروپا یا مرکل می‌تونند مسئولیت این بهتر شدن رو برعهده بگیرند. یوناسون حتی دو بار در اواخر داستان ماجرای بمباران شیمیایی سوریه توسط اسد در کتاب رو پیش می‌کشه، خبر بدون مدرک و سندی که بعد یک دهه تکرار بالاخره دروغ بودنش افشا شد و مسئول اصلی جنایت مشخص شد. 
ضمن اینکه تاریخ دهه‌ٔ قبل انقدرها قدیمی نیست که شخصیت واقعی خانم مرکل به کلی از خاطر رفته باشه. کسی که در ۲۰۱۴ و سال‌های دیگه از نسل‌کشی صهیونیست‌ها در غزه دفاع کرد‌ و سالیان متوالی از هیچ کمکی به اون‌ها دریغ نکرد، کسی که در ماجرای برجام هیچ قدمی در راستای وعده‌هاش برنداشت و مدام اتهام‌ به ایران وارد کرد. طراح گرافیک روی جلد نوشته «کتاب همه خوان»، برعکس، به نظرم این کتاب مناسب همه نیست، کسی که سال‌ها پیگیر اخبار جهان، روابط کشورها و تاریخ نبوده اگر مستقیم سراغ چنین کتاب هایی بره ذهنش حتماً در تحلیل اتفاقات دچار سوگیری شناختی می‌شه، البته اگر در مرحله اول حوصله‌اش بکشه که کتاب رو بخونه.
 
        

          الن دوست داشتنی باز می‌گردد.
حتما باید کتاب قبلی را خوانده باشید.
شخصیت دوست داشتنی پیرمرد صد ساله حالا تبدیل می شود به پیرمرد صد و یک ساله و باز هم همان سرخوشی و بی خیالی و نوشیدن افراطی سبک زندگی اش را تشکیل می دهند و باعث جان به در بردنش هم می شوند مثل ۱۰۰ سال قبلی عمرش.
الن، حتما تنها شخصیتی بوده که تا حالا در زندگی ام شناخته‌ام (حقیقی و مجازی) که سبب شده از پیری خوشم بیاید. همیشه‌ی زندگی ام فکر کردم و می‌کنم که پیری مزخرف است، به جز وقت هایی که این دو جلد را می‌خواندم.
شیرین است و بر خلاف کتاب قبلی دیگر از فلش بک های پشت سرهم خبری نیست، بلکه مساله در زمان حال مطرح است.
مثل کتاب قبلی به شدت سیاسی و تاریخی است و اگر اهل سیاست و تاریخ نیستید این دو کتاب را نخوانید بهتر است، پر است از ارجاعات و متلک ها و تکه انداختن ها به چنین مسائلی که اگر پیشتر در جریانش نباشید گیج می‌زنید و شاید به نظرتان مشتی چرند بیاید.
اما اگر اهل این حرف ها باشید و به صورت کلی از تاریخ قرن بیستم سر در بیاورید و اخبار سیاسی روز را هم دنبال می‌کنید بسیار شیرین است. مثل قند.
        

          یا رب
جلد اولش را خیلی وقت پیش خواندم. "مرد 100‪ ساله ای که از پنجره بیرون پرید و ناپدید شد."
این بود عنوانش. این را که به نوعی جلد دوم آن کتاب است سال 98 خریده ام. از باغ کتاب. در تمام این سالها در لیست انتظار بود برای مطالعه.
به نظرم قوت جلد اول را نداشت. یا شاید آن سالها، شاید سال 96، جوان تر بودم و سلیقه ام همان از پنجره بیرون پریدن و ناپدید شدن را اقتضا می کرد.
کتاب یک طنز سیاسی است. با هدف بزرگداشت مقام و منزلت پوتین و مرکل و قهوه ای کردن ترامپ و کیم!
برخلاف جلد اول خبری از ایران و حاج قاسم نیست.
داستان کتاب حول قاچاق اورانیوم و البته اعتیاد مرد 100‪ ساله به تبلت اپل سیاه‌رنگش شکل گرفته است
به درد بخور ترین بخش کتاب هم صفحه آخر کتاب است. در چاپی که من دارم صفحه 515‪.
این صفحه وضعیت انسان امروز را در دنیای مجازی به زیبایی ترسیم می کند.
در نهایت یادآور می شوم کتاب ریتم خوبی دارد. خوشخوان است. داستان به قدر کافی جاذبه برای ادامه دادن توسط خواننده را دارد و الخ...
        

          بازم آلن کارلسن ۱۰۱ ساله که همه این سالهارو در زمان اشتباه در مکان اشتباه بوده.
من این کتاب و بیشتر از جلد اول دوس داشتم و به نظرم روند سریعتری از جلد اول داشت.