بسمه تعالی 
«هافمن کتاب آسمانی جبر خطی است.»
این سخن استاد جبر خطی مان بود (خداش حفظ کناد).
حقیقتش را بخواهید این کتاب ،شاید جامع ترین و عمیق ترین کتاب جبرخطی باشد ولی مسأله اصلی جای دیگریست.
اولین موضوع مسأله های کتاب است.
گاهی کتاب مسأله های عجیبی دارد که درک بسیار عمیقی از جبر خطی را می طلبند .علاوه بر این ،چینش مسائل کاملاً فکر شده و حسابگرانه است و علاوه بر تمرین مباحث مطرح شده ،به طور ظریفی چشم اندازی به مطالب آتی می‌دهد.
دومین موضوع نحوه بیان و چینش مطالب است
حقیقتا در این موضوع هم ،آقای هافمن به طرز اعجاب انگیزی حسابگرانه و مدبرانه عمل کرده است و مطالب را به هم وصل کرده .البته که چینش مطالب منطبق با سرفصل های وزارت علوم نیست چراکه اگر استادی بخواهد منطبق بر کتاب ،چند جمله ای های پوچساز یا دترمینان را توضیح دهد باید حدود نصفی از کتاب را درس دهد که تقریبا محال است.
موضوع سوم ،نوشتار کتاب است
متاسفانه یا خوشبختانه، نوشتار کتاب به گونه ای است که خودخوان کار کردن را بسیار سخت می کند .
موضوع چهارم که شیوه اثبات کردن است به گونه ای زیر مجموعه موضوع سوم است لکن جا دارد بطور جداگانه ای به آن پرداخته شود
شاید اصلی ترین ایرادی که به این کتاب وارد است شیوه اثبات کتاب است و مشکل اصلی از جایی نشأت می‌گیرد که گاهی طرح اثبات خوبی ارائه نمی شود و گاهی مراحل اثبات ناملموس اند .
و این دشواری متن هنگامی اضافه می شود که شرط های سنگینی روی موضوعی تحمیل می شود که باعث می شود شرایطی که قضیه در آن صدق نمی کند بسیار بیشتر شود.(سنگینی شرط باعث ضعیف شدن قضیه می شود)
و وقتی شما به قضیه تجزیه دوری ،فرم های گویا و ژردان می رسید یک سنگینی عجیبی روی متن حس می کنید و حدس میزنم احتمالا نویسنده خواسته پز بدهد.
در یک کلام نظر نهایی ام این است که هافمن کتاب آسمانی جبر خطی است لکن از لحاظ جامعیت نه از لحاظ مسیر حرکت .
لازم به ذکر است که الان در فصل ضرب داخلی هستم و اگر تمام شد ،شاید نظراتم در مورد ادامه کتاب و خلاصه ای از مباحث هم نوشتم .
      

        بنام خدا
شاید این امتیاز بسیار عجیب باشد ولی حقیقت ماجرا این است که نمی توانم با معانی عجیب و غریب در یک داستان مأنوس شوم 
البته حقیقتا در داستان به صورت زیبا و دقیقی به این معانی می پردازد ولکن حس میکنم دوربین‌اش را از هیچکاک قرض گرفته و به همین علت نمی گذارد وارد خانه شویم .
بخواهم دقیق تر نظرم را بگویم.این است که با وجود توصیف زیبای یک اتفاق معنا دار در یک شرایط معنا دار ،هنوز هم بایستی این معنا را لحاظ کرد تا داستان را فهمید 
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
مانند بقیه کتب خوب بود
ولی کاش همگی در یک کتاب جمع آوری شوند تا از داستان های تکراری پرهیز شود(البته موجود است ولی کامل نیست)
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
 با متون نمایشنامه ای نمی توانم ارتباط برقرار کنم
بیشتر دوست دارم داستان صریحا شروع شود تا مقدمات صحنه و...
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
کتاب متوسطی است اما مایل به بد
شک دارم که زرد است یا شبه زرد ولی مطمئنم که می‌شد همین کتاب حدود سیصد صفحه ای را بصورت مختصر و مفید در حدود سی صفحه بیان کرد بدون تطویل .
و  می‌شد این کتاب را بدون سالاد کلمه هم نوشت (البته احتمالا بعضی هایش بخاطر ترجمه است)
نکته ای که در اینگونه کتاب ها دیده می شود اهداف مادی است ،یعنی تمام هدف نویسنده رسیدن به ثروت یا دادن یک مقاله یا چیزی از همین جنس است .چرا؟ خودم هم دقیق نمی دانم .
و متناقض است وقتی که کارهایی را ذکر می کند که نیاز به ثروت دارد ،مانند ساخت یک مکان برای انزوای مطلق .
البته کارهایی هم ذکر میکند که به ثروت نیاز ندارند ولی عملا نا ممکن اند مثلا در اتاقمان را روی همه چیز و همه کس ببندیم و حتی فجازی را هم چک نکنیم .
داخل پرانتز این را هم بگویم که برخی حرف هایش کاملا تکراری بود بطوریکه یا می دانستم و انجام می دادم و یا ندانسته انجام می دادم
دقت کنید که این مواردی که گفتم عوارضی هم دارد
مثلاً یکی از شایع ترین عوارض مشترک این کتاب با هم پیمانانش ،ایجاد جو زدگی است یعنی اینکه طرف کتاب را می‌خواند ،دچار تحول برره ای می شود و از فردا کل روابطش را قطع می‌کند ،گوشی را حذف می کند ،کارهایی که رئیس اداره به او محول کرده را به بهانه کار کم عمق انجام نمی دهد ،اخراج می شود و پشت سرشان می گوید: خیلی کم عمقید !

یک عارضه دیگر هم این است که چرا باید کاری را که نا خودآگاه انجام می دهم را دوباره بیایم و انرژی ام را صرف خودآگاه انجام دادن آن کنم؟
بخواهم نکات مفید کتاب را خلاصه کنم می‌شود این:
سعی کنید هنگام کار تمرکز عمیق داشته باشید و برای اینکار آلودگی ها را از خود دور کنید و هرچیزی که شما را از هدف اصلی و متعالی‌تان دور می‌کند را رها کنید.
توصیه میکنم نخوانید چون خلاصه کل کتاب را گفتم اما اگر خیلی دوست دارید این کتاب را بخوانید دیگر نظرات این کتاب را بخوانید که با خواندن چند تا از آن ها ،از خواندن کتاب بی نیاز می شوید.
و السلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته 
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
فکر نکنم کتاب تاریخی بشه پیدا کرد که نگاه هوادارانه نداشته باشه
بنظرم دو محور مهم کتاب  
اول ،داشتن چاشنی انتقاد از برخی شخصیت ها 
دوم ،داشتن نیم نگاهی به تاریخ فراماسونری و  بررسی تاثیرات این فرقه در تاریخ ایران
هست
کتاب خوبی بود ولی ممکنه  همه پسند نباشه
ولی توصیه میکنم به خواندنش 
خصوصا بخش فراماسونری اش (درباره اینکه توهم توطئه هست یا نه هم توضیح داده)
در نهایت خوندنش رو پیشنهاد میدم 
البته میتونید بصورت صوتی از ایرانصدا  بی هیچ هزینه ای گوش کنید (من خودم گوش کردم)
پس گوش دادنش رو هم پیشنهاد میدم

      

        به نام خدا
راستش این کتاب آلن نسبت به کتاب های دیگرش طنز کمتری دارد و به همین خاطر تا قبل از اتمام داستان آخرش ،میخواستم امتیاز کمتری نسبت به بقیه کتاب هایش بدهم ولی پایان خوب و حساب شده اش مرا وادار کرد که همان امتیاز را بدهم 
البته منظورم از پایان خوب و حساب شده ،پایان خوب و حساب شده همینگوی و چخوف نیست بلکه پایان خوب و حساب شده وودی آلن است و این نشان می دهد که حتی در ظاهر جدی هم حرفی برای گفتن دارد (هرچند اندک باشد)
      

        به نام خدا
اطلاعات زیادی نمی‌دهد و در حد اطلاعات عمومی است و برای هر کدام مثال های زیادی می‌زند و دقیق کار می کند
برای کسانی که صفر مطلق اند خوب است 
و البته شاید بشود از لیست فیلم هایی که معرفی کرده استفاده کرد .
      

        به نام خدا
یک ریاضیدان هم می تواند چرت و پرت بگوید
آقای هاردی یکی از ریاضیدان بزرگ است ولی در مفاهیم دیگری چون نقد و هنر مشکل دارد
البته حرف های زیبا و دقیقی هم دارد مثلا
«ریاضیات واقعی،اگر اصولاً قابل توجیه باشد،باید به عنوان هنر توجیه شود.»
پیشنهاد دارم اگر کسی میخواهد ریاضی بخواند و ریاضیات واقعی بخواند این کتاب را مطالعه کند تا بفهمد ریاضیات غیر واقعی هم داریم .
      

        به نام خدا
این کتاب را برای فهم معنی «صدق با خود»خواندم که جناب فراستی تاکید کرده بود و این را بزرگترین نمونه آن معرفی کرده بود
ولی چیزی نفهمیدم 
      

        به نام خدا
مواجهه یک آدم با مرگ
و این مواجهه چقدر پخته هست
با این کتاب می شود مرگ را تجربه کرد
      

        به نام خدا
فک کنم خود نویسنده هم می‌داند داستانش چقدر چرت است  که اسمش را گذاشته چرتوپیا
      

        به نام خدا
سبک نوشته ها را خیلی دوست داشتم
خیلی زیبا و پخته بود
      

        به نام خدا
سروانتس چرا اینقدر خوب است ؟
این خوب بودن را از کجا آموخته؟
خیلی خوب است ولی آثار زیادی ندارد .
این داستان چیزی مابین خوب و خیلی خوب است 
      

        به نام خدا
نمی دانم که این اقتباسی از شوایک است یا نه
ولکن به طرز عجیبی ،بد است
شاید بتوان چند شوخی و طنز جالب از آن پیدا کرد
امیدوارم که اینگونه نباشد ولی بنظرم بیشتر شبیه یک کپی درجه چندم از  رمان درجه دوم یا سوم شوایک است.