بسمه تعالی 
«هافمن کتاب آسمانی جبر خطی است.»
این سخن استاد جبر خطی مان بود (خداش حفظ کناد).
حقیقتش را بخواهید این کتاب ،شاید جامع ترین و عمیق ترین کتاب جبرخطی باشد ولی مسأله اصلی جای دیگریست.
اولین موضوع مسأله های کتاب است.
گاهی کتاب مسأله های عجیبی دارد که درک بسیار عمیقی از جبر خطی را می طلبند .علاوه بر این ،چینش مسائل کاملاً فکر شده و حسابگرانه است و علاوه بر تمرین مباحث مطرح شده ،به طور ظریفی چشم اندازی به مطالب آتی می‌دهد.
دومین موضوع نحوه بیان و چینش مطالب است
حقیقتا در این موضوع هم ،آقای هافمن به طرز اعجاب انگیزی حسابگرانه و مدبرانه عمل کرده است و مطالب را به هم وصل کرده .البته که چینش مطالب منطبق با سرفصل های وزارت علوم نیست چراکه اگر استادی بخواهد منطبق بر کتاب ،چند جمله ای های پوچساز یا دترمینان را توضیح دهد باید حدود نصفی از کتاب را درس دهد که تقریبا محال است.
موضوع سوم ،نوشتار کتاب است
متاسفانه یا خوشبختانه، نوشتار کتاب به گونه ای است که خودخوان کار کردن را بسیار سخت می کند .
موضوع چهارم که شیوه اثبات کردن است به گونه ای زیر مجموعه موضوع سوم است لکن جا دارد بطور جداگانه ای به آن پرداخته شود
شاید اصلی ترین ایرادی که به این کتاب وارد است شیوه اثبات کتاب است و مشکل اصلی از جایی نشأت می‌گیرد که گاهی طرح اثبات خوبی ارائه نمی شود و گاهی مراحل اثبات ناملموس اند .
و این دشواری متن هنگامی اضافه می شود که شرط های سنگینی روی موضوعی تحمیل می شود که باعث می شود شرایطی که قضیه در آن صدق نمی کند بسیار بیشتر شود.(سنگینی شرط باعث ضعیف شدن قضیه می شود)
و وقتی شما به قضیه تجزیه دوری ،فرم های گویا و ژردان می رسید یک سنگینی عجیبی روی متن حس می کنید و حدس میزنم احتمالا نویسنده خواسته پز بدهد.
در یک کلام نظر نهایی ام این است که هافمن کتاب آسمانی جبر خطی است لکن از لحاظ جامعیت نه از لحاظ مسیر حرکت .
لازم به ذکر است که الان در فصل ضرب داخلی هستم و اگر تمام شد ،شاید نظراتم در مورد ادامه کتاب و خلاصه ای از مباحث هم نوشتم .