به نام خداوند رنگین کمان

موضوع کلی کتاب درباره زنی متاهل که مادر دو بچه است را روایت میکند که در آستانه سی سالگی ملال به او هجوم می‌آورد و کیستی و چیستی‌اش برایش یک علامت سوال عظیمی در زندگی اش به وجود می‌آورد. 
این زن به تازگی طعم شیرین و ممنوعه عشقی را میچشد و معشوقه‌اش را همچون بتی در ذهنش می‌پرستد اما هنگام رویارویی با معشوقه‌اش بعد از مدت ها او را به شَک می‌اندازد که آیا من این مردی را که در روبه‌روی‌ام قرار دارد را دوست داشتم یا مردی که در ذهنم به او فکر می‌کردم هنگامی که از من دور بود؟
او همسر و فرزندانش را از خود دور می‌سازد، به فکر مستقل شدن می‌افتد و در غیاب همسرش دست به خرید خانه کوچکی‌ به قول خودش"لانه پرنده"، علی‌الظاهر با مواجیر کوچک خود با یک مستخدم، میزند.
زیرپا گذاشتن سنت ها و باور ها در قرن نوزده، پنهان از چشم ها نیست که النا دور همه‌شان خط می‌کشد و زندگی خود را با به آغوش کشیدن اقیانوس با تن برهنه خود، جسورانه و بدون ترس آغاز می‌کند.
متن بالا یک خلاصه مختصر از کل کتاب بود، حال سوال این است که آیا رفتار آن زن اخلاقی و انسانی بود یا خیر.
به شخصه برای پیدا کردن جواب این سوال دچار گیجی شده ام، هم او را به خاطر زیر پا گذاشتن تعهدات همسری و مادری ملامت و سرزنش میکنم، هم دلم برای قشر زن می‌سوزد که در هر موضوع زیر سوال می‌برنش و دست به شماتتش می‌زنند.
اما سوال اصلی بعد ملامت ها و دلسوزی ها این است که، چگونه هرکسی در هر جایگاهی می‌تواند قدمی برای بهبودی بردارد؟!
      

        به نام خداوند رنگین کمان

این سلسه کتاب یک جان دیگه ای بهم اضافه کرده، یعنی نمی‌دونید که چقدر فوق العاده‌ست.
به هر صورتی که شده باید حداقل یکبار قبل مردنتون بخونید، انقدر که استاد، قلم جادویی دارن؛ مصداق بارز قلم جادویی ، قلم این فرده؛ انقدر که، از زیبایی متن ها میشه به گریه کردن افتاد.
امیدوارم که این رمان تو لیست کتاب‌های امسالتون باشه.
      

        به نام خداوند رنگین کمان 

من خیلی دوست داشتم این کتاب رو
حس کردم حرف هایی که دلم رو هم تلنبار شدن یکی دیگه تو سن بزرگسالی اونارو به نحو احسنت نوشته و واقعا خوش به حالش که بین این همه رنج نوشتن رو بلده.

بعضی جاهاش بغض کردم و بعضی جاهاش خندیدم
اون جایی که به دختره فرانسوی گفته بود ریدی به زندگیم😂 
یا جایی که اجاق بود

اما  اینکه رفته اینور اونور رو گشته مثل حسرته برام
میدونم که تو بزرگسالی ، نمیدونم قراره چه اتفاق هایی بیفته اما حسرتشون رو میخورم که انگار اون سالارو رد کردم.

ی جایی نوشتم که تو ۲۰ سالگی ترس ۴۰ سالگی دارم ، منظورم سن ۴۰ سالگی نبود منظورم روح ۴۰ سالگی بود.
دوستم میگفت من دوست ندارم کسی باشه که بیشتر از سنش میفهمه

این کتاب مثل یک آهی بود برام که مدت ها پیش تو سینه ام جا خوش کرده بود

حیف که اومده بودن اشراق و اونموقع نمیشماختمشون ؛
اگه ببینمشون میپرسم آخرش فهمیدی کی از شماره سعید تنهایی رو بهت پیشنهاد داده بود ؟
یا اینکه حست چی بود وقتی جایی جز وطن‌ت بودی یا جایی که جلوی اون خرابه وایساده بودی تو لبنان و حست چی بود.
      

        به نام خداوند رنگین کمان
اوایل کتاب خیلی برام کسل کننده بود و هیجانی نداشت برام و یکنواخت داشت پیش می‌رفت اما بعد از قسمتی که کاستل پاشد رفت خونه اربابی از اونجا به بعد انقدر تند میخوندم که هی جمله ها رو جا مینداختم و مجبور میشدم پاراگراف رو از اول بخونم
دو و نیم امتیازی که بهش تعلق نگرفت به خاطر افکار (شاید بیماری) کاستل که اذیتم میکرد بود به همراه یکنواختی و کسلی کتاب.
تو دو و نیم ساعت به عنوان اختتامیه ۱۴۰۲ خوندمش.
همش دلم میخواست  کاستل رو خفه کنم با چرت و پرتای تو ذهنش چقدرم حق به جانبِ پررویی بود.
      

        به نام خداوند رنگین کمان

برای شروع نمیدانم از کجا شروع بکنم ،  کلمات برای توصیف‌ش عاجزند یا اینکه من اینگونه هستم .
به هیچ وجه علاقه ای نداشتم تا تمامش کنم برای همین هر روز کشش می‌دادم ، حتی اگر ۱۰ صفحه ازش بخوانم.
خواندنش برایم مثل عصر پاییزی بود که پشت پنجره نشسته باشی و پنجره بخارآلود حاصل از باران عصرگاهی را نظاره گر باشی و حین خواندنش منتظر چایی ات باشی که سرد شود و بنوشی‌اش.
این کتاب پتانسیل این را داشت که چندباره جوایز سالانه را ببرد از بس که ماهرانه به قلم کشیده شده است.
مادام تسارو می‌داند چه میخواهی و تو را به طرز غیرمنتظره ای به سمت نشدنی ها می‌کشاند که به هیچ وجه نمیتوانی حدس بزنی که در نهایت چه می‌شود .
درست است که دلم نمیخواست که تمام بشود ولی بعد تمام شدنش بدون اغراق غرق یک حس خیلی خوب و منحصربه‌فردی شدم که آرزو دارم شماهم بتوانید آن را تجربه کنید.
      

        به نام خداوند رنگین کمان

لنی بیچاره رو مثل سگ کندی ، کشتنش.
کندی گفت کاش خودم میکشتم ؛
ولی جورج خودش کشتش.
چقدر گریه کردم سرش .

      

        حتی اون مغزی که تو سرت داری هم تحت کنترل اوناست.
      

        به نام خدای رنگین کمان
حسرت ها واقعا خانمان سوزند.
خوشحالم که در نهایت امیدوار شد زندگی کنه ولی همچنان ما در دل ناامیدی در حال غرق شدنیم.
      

        باورم نمیشه با تموم کردن کتاب اشکم جاری شد.
چقدر دلم برای آقای کیتینگ کباب شد.
چقدر از دست پدر و مادر ها خشمگینم.
شاید توی کتاب خیلی اغراق آمیز بود رفتارشون ولی به وفور همگی توی زندگیمون با چنین آدمایی رو به رو شدیم.


      

        به نام خداوند رنگین کمان

رمان‌ش مثل شکلات‌های مکیدنیِ رنگارنگ ، جذاب و شیرین بود ، اثر خیلی فوق‌العاده ای نبود و ارزش یک بار خواندن را دارد.
به یاد آوردن کتاب در لحضات این شکلی است که یک لبخند بر روی لبانت می‌آورد.
ولنسی به معنای واقعی کلمه شجاع بود ، حین خواندن کتاب این جمله در ذهنم رژه می‌رفت که "کاش منم ولنسی بودم." .
      

        به نام خداوند رنگین کمان

از پایانش زبان لالی گرفته ام ، آخرهای کتاب با نفس حبسی جلو می‌رفتم.
اتفاقات آخرش انقدر تند و واقعی و باورنکردنی بودند که سر درد گرفته ام.
ادبیات خوبی داشت ولی کلماتش مقداری سنگین بودند ولی می‌شد از این روان‌تر هم بشود.
      

        به نام خداوند رنگین کمان

 در جای جای کتاب آثار شگفت زدگی در چهره ام نمایان بود.
غبطه می‌خوردم به کتاب هایی که انگشتان اسپینوزا آنهارا لمس کرده است .
یک احساسی دارم اینکه شباهت خیلی خیلی کمی میان اسپینوزا و آلفرت وجود داشت اینکه هردو متنفر بودند ؛ یکی از کل ادیان و دیگری از یک دین.
خیلی جاها من را به شک و شبه انداخته است ، به طوری که هر روز در کارهای روزانه ام نمایان است.
احساساتی عجیبی که همواره در حال چرخشن و دست از سرم برنمیدارند.
از طرفی عقلم تمامی حرف های اسپینوزا را قبول میکند و از طرفی قلبم به دینم ایمان دارد.
این است جدال عقل و قلب.
تعادل این دو ، بهتر است در زندگی باشد.
نه آنقدر که از همه چی رانده شوی و نه آنقدر که زندگی ات مملو از خرافات باشد و افراطی خطابت کنند.
توصیه های وان دن انده به اسپینوزا را فراموش نخواهم کرد که همواره باش تا قبولت کنند.
      

        به نام خداوند رنگین کمان

آخرهای کتاب به زور خوانده می‌شد و این ضعف کتاب را نشان می‌داد‌.

نه اول کتاب جذب کننده بود نه آخرهای کتاب ؛ اما اواسط کتاب به شدت جذاب بود.

ترجمه اش قابل قبول نبود و آدم را سرگردان می‌گرداند در حالی که بخاطر ژانرش باید روان ترجمه می‌شد.

برای مثال در جای جای کتاب تمریناتی داده بود اما مشخص نبود که همه را باید یکجا پیش برد یا هر کدام بعد اتمام دیگری.

در کل کتاب متوسطی بود ، میتوانست از این بهتر باشد.
      

        دوست داشتنی نبود.
البته من از نشر دیگری خوانده ام.
      

        نمی‌تونم بگم که چقدر دوستش دارم.