شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        امتیاز دادن به این کتاب کار مشکلیه چون نویسنده عملاً کتابی ننوشته! بلکه داستان های قدیمی رو گرد آوری کرده و خودش فقط پیام اخلاقی به پایان داستان ها اضافه کرده.
محتوای کتاب به طنزه و واقعاً هم خواندن داستان های زیبای خفته و سیندرلا با اون اساس و چارچوب مضحکشون، به نظر منِ بزرگسال طنزآمیزه (لازم به ذکره که از بچگی عاشق داستان گربه‌ی چکمه پوش بودم).
پ ن : من کتاب رو به صورت صوتی گوش دادم که کوتاه بود و اجرای خوبی هم داشت.
      

        اگه بخوام این کتاب رو توی یه کلمه توصیف کنم... :قتل! 

یعنی اصلا فکر نمیکردم حقیقت اینجوری باشه. اصلا یه طوری بود که وسطاش فک کردم نکنه خود فریدا مک فادن هم قاتله؟! 😮😂
اینکه قتل، یک جرم انقدر سنگین و انقدر بد، میتونه برای یه سری ادم ها خیلی طبیعی باشه، واقعا برام عجیبه. 
واقعا درک شخصیت های اصلی و محبوب داستان سخته. من تا وسطای داستان واقعا عاشق ادرین هیل شده بودم ولی وقتی دیدم چی کار کرد،... 
این داستان حس بی اعتمادی رو توی آدم برمی انگیزه. اینکه تو نه فقط به همسرت، یا خانواده ت یا دوستت؛ بلکه به خودت هم نمیتونی اعتماد کنی! و وجود یه همچین ویژگی شیطانی که به نظرم باید موجب فروپاشی روانی بشه رو به راحتی میپذیری. 
میتونم بگم تا حالا همچین کتابی نخونده بودم! با همچین مصداقی! 
آدم با خوندن رمانهای یه نویسنده میتونه به یه تحلیل هایی از جامعه و محیط زندگی نویسنده پی ببره. یه چیزی که به ذهن من رسید، این بود که نکنه واقعا بین مردمشون قتل انقدر رایجه؟( نه فقط با بررسی این یه کتاب) یعنی تو میدونی که مثلا ممکنه دوستت قاتل باشه... آره دیگه ممکنه؛ چون هر کسی ممکنه به این راه کشیده بشه
😶😶
خیلی دارم یه چیزهایی رو توی حرفام سانسور میکنم برای کسایی که هنوز کتابو نخوندن. 
ولی برای کسایی که خوندن.. :مگه میشه توی یه داستان قهرمان، همون ضد قهرمان باشه؟!!! مگه میشه شخصیت اصلی قاتل و مجرم بزرگ داستان باشه؟! و چطوری انقدر معمولی با این موضوع رفتار میکنه؟ اصلا چطوری میتونه بچه دار بشه و به دختر و همسرش عشق بورزه؟! چطوری؟؟!!! 
      

        ماهیت داستان خوبی داشت
نه خیلی هیجانی بود نه خیلی اروم و ملایم ، نرمال بود
مشکل تصلی پاراگراف‌بندیش بود که خیلی واقعا غیر‌قابل‌تحمل بود برای من 
و روند داستان هم یکم زیاد غیرمنتظره بالا پایین میشد 
یه لحظه تند بود که ادم نمی‌فهمید چیشد و یه لحظه اروم میشد و واقعا حوصله سر بر ، تعادل نداشت 
      

        من سریال/کتاب صوتی این داستانو از تو طاقچه بی‌نهایت گوش کردم و بی‌نظیر بود! با اینکه بیشتر داستان تو تابستون می‌گذره ولی حالو هوای کتاب کاملاً پاییزیه و بشدت توصیه میشه تا وقت هست تو همین فصل بخونینش.

راجع به باقی ترجمه‌ها نمی‌دونم ولی مال خانم محسنی که خیلی خوب بود.

توصیفات کتاب اونقدر قشنگ و واضحه که حتی منم که معمولا خیلی نمی‌تونم توصیفات کتابا رو تو ذهنم تجسم کنم، درکشون کردم و جنگل، دریا، صخره‌ها، قصر ماندرلی و باقی فضاهای داستان، تو ذهنم به همون شکلی که نویسنده توصیف کرده بود نقش می‌بست و خودم رو هم متعجب می‌کرد.

از نظر بعضیا ریتم اوایل کتاب کنده، ولی به نظر من کاملاً مناسب بود و من هیچوقت حتی پنج دقیقه هم حوصله‌م سر نرفت و نخواستم بزنم جلو. شاید این تأثیر کتاب صوتیِ محشرش بوده باشه و شاید اگه نسخه‌ی متنیشو می‌خوندم برای منم جاهایی خسته‌کننده میشد، ولی فی‌الواقع هیچ شکایتی از ریتم و روند داستان ندارم و خیلی هم خوب بود! اغلب وقتی مجبور می‌شدم صوتو قطع کنم تا بخوابم یا به کارام برسم بی‌قرار می‌شدمو هیجان بَرم می‌داشت که بعدش قراره چی بشه و مدت‌ها تو فکر و خیال داستان و شخصیتا فرو می‌رفتم.

یه جالبی داستان تو این بود که هر وقت راوی یه چیزی می‌گفت و من با خودم منطقی فکر می‌کردم که «خب چرا فلان کارو نکردن/ فلان چیزو نگفتن؟» راوی بلافاصله می‌زد رو دست من و تو جمله‌ی بعدی می‌گفت «به این دلیل که...» و خیلی خوشم میومد نویسنده سیستم ذهنیش مثل خودم کار می‌کنه و جایی برای ایراد گرفتن از منطق داستان و یا اعمال شخصیتا باقی نمی‌ذاره! :)))

جوری که راوی از احساساتش حرف می‌زد، به‌شدت به عنوان یک زن قابل درک و همذات‌پنداری بود و من شاید بخشی از خودمو درون اون می‌دیدم. جوری که زن بالغی به دوران نوجوونی و خامی خودش نگاه می‌کنه و میگه «اون موقع پرت بودم، ولی الان می‌دونم که...» خیلی خیلی قابل درک بود.

خلاصه که داستان هیجان‌آور و جالبی بود و خوندنش روحمو تو این روزا و شبای پاییزی شاد کرد.

پی‌نوشت: هیچوقت اسم راوی داستان معلوم نشد!
پی‌نوشت2: دو موریه ساختمون ماندرلی رو از یه ساختمون واقعی به اسم مِنابیلی در کورن‌وِل الهام گرفته که خودش چند سالی رو در اون زندگی کرده.

*هشدار اسپویل*
پی‌نوشت3: به آتیش کشیدن خونه توسط دان‌ورس زیادی قابل پیش‌بینی بود. ولی خب اشکال نداره :))
پی‌نوشت4: ولی دان‌ورس عجب دیوونه‌ای بود ها! ازون دیوونه‌تر راوی بود که نزیک بود دان‌ورس از پنجره پرتش کنه پایین، و یکم بعدش انگار هیچی نشده داشت با منوی غذای پیشنهادی دان‌ورس موافقت می‌کرد! اصن گرخیدم تو اون صحنه!
پی‌نوشت5: لعنتی! منم کامل با ماکسیم موافقم که ربکا از قصد اون حرفا رو بهش زد تا تحریکش کنه و اون بکشتش تا از شر بیماریش خلاص شه! کاملاً نقشه‌ش بود. ربکا جزو معدود آدمای دنیا بود که ترجیح میدن در اوج بمیرن (یاد یان ووشی افتادم). بعلاوه، به گفته‌ی دان‌ورس، ربکا از هیچی نمی‌ترسید بجز پیری، درد و بیماری. بنظرم حکم خودکشی دادگاه، کم از واقعیت نداشت. فقط اینکه منم گول خورده بودم و تا لحظه‌ی آخر فکر می‌کردم ربکا باردار بوده، نگو سرطان داشته! دو موریه غافلگیرم کرد!
پی‌نوشت6: انقد دلم برای راوی وقتی با ذوق با اون پیرهن سفید بالماسکه‌ش اومد پایین و ماکسیم دعواش کرد، سوخت که نگو! :((
پی‌نوشت۷: راستی چرا کسی متوجه سوراخ گلوله‌ تو جسد ربکا نشد؟
      

        داستان درباره‌ی مردی جوان به نام پاتریس مرسو است که درگیر جست‌وجوی معنا و رسیدن به «خوشبختی واقعی» در زندگی‌اش می‌شود. او از روزمرگی، فقر، و احساس پوچی خسته است و تصمیم می‌گیرد مسیر تازه‌ای را انتخاب کند؛ مسیری که او را با مفهوم مرگ، آزادی، و رضایت درونی روبه‌رو می‌کند.

فضای کتاب آرام اما عمیق است؛ پر از توصیف‌های فلسفی از طبیعت، تنهایی و انسان.
      

        چه کتاب خوب و نفس گیری بود! وقتی تمومش کردم با خودم گفتم باید از خودم حین خوندن این کتاب فیلم میگرفتم چون واکنش‌هام احتمالا خیلی جالب و خنده دار بود. روث ور شما رو میخکوب خودش میکنه واقعا یکهو به خودت میای میبینی با دهان باز از تعجب داری صفحات و تند تند ورق میزنی تا ببینی اخرش این قهرمان داستان قراره چیکار کنه. کتاب خوش خوان و همه خوان و راحتیه. پیشنهاد خوبیه برای شب ها قبل از خواب!
اها راستی نتفلیکس یه فیلمی هم ازش ساخته که خواهش میکنم اول کتاب رو بخونید بعد فیلم رو اگه دوست داشتین ببینید چون قراره کلی حرص بخورید که با ساختن این فیلم جفای بسیاری به این کتاب کردند.