شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        جی کی رولینگ یه بار دیگه یه شاهکار دیگه خلق کرده. 
داستان دروغی که برای حفاظت از دو شخصیت شیاد درست میشه و اینقدر ادامه پیدا می‌کنه که دیگه هیچکس به هیچکس اعتماد نداره،هیچکس به هیچکس وفادار نیست و هیچکس نمیتونه فرق بین دروغ و واقعیت رو تشخیص بده. 
یه شاه نالایق که اقداماتش حول محور نظرات دوست صمیمیش پیش می‌ره،مجازات برای گفتن واقعیت و شک کردن به دروغ ها و نوجوون هایی که حقیقت رو پیدا میکنن. داستانش آشناست،مگه نه؟ این داستان یه داستان پرطرفدار بین نویسنده هاست و تا حالا ندیدم کسی بهتر از رولینگ شرحش بده. 
      

        مرگ گاهی ساده‌ترین راه برای عبور از رنج‌ها و سیاهی‌های آوار شده بر زندگی آدم‌هاست، حالا اگر همین سادگی مرگ هم از زاویه‌ی دیگری دیده شود رنگ می‌بازد و دچار استحاله می‌شود و سخت‌ترین و مشمئزکننده‌ترین عمل جهان بدل می‌گردد. خیانت، خودخواهی، فساد، بنیادگرایی، تمامیت‌خواهی و حماقت عوامل کشنده‌ی یک تمدن هستند که در جهان این داستان به آن‌ها پرداخته شده، جهانی که در نگاه اول برای آنان‌وه دور از خاورمیانه زندگی می‌کنند خیالات آخرالزمانی نویسنده‌ای با ذهن آزارگر را مجسم می‌کند اما در جهان واقعی خاورمیانه نویسنده صرفا با بازگویی حقایق خفته و بیدار سرزمین‌اش پرداخته است. در جهان حقیقی خاورمیانه رئالیسم و سورئالیسم چنان درهم‌پیچیده اند که باورشان سختی خاص خود را دارد. مردن کار سختی است چرا سختی‌ها، بلاها، ظلمات و خشونت راه به جزئیات باز کرده‌اند و با تمام توان و بی‌رحمانه به جزئی‌ترین امور زندگی انسان‌ها حمله‌ور می‌شوند بنابراین انسان‌زدایی به بالاترین حالت خود می‌رسد و انسان در سختی مدام قرار می‌گیرد حتی بعد از مرگ‌اش. 
      

        این کتاب یه دیدگاه خیلی مهم به شما میده که باعث میشه کم کم علاقه های خودتون رو توی شغلی که دارید تسری بدید و کم کم به سمتی برید که با خرده انگیزه های شما سازگاری بیشتری داره و بهتر با شما چفت میشه و انتخاب هاتون رو بر اساس ملاک هایی تنظیم کنه که در نهایت به شخصیت شما نزدیک تر باشه و شاید نتایج دل خواهانه تری رو رقم بزنه. 

کتاب رو با ترجمه آقای پیام بهرام پور خوندم و خیلی عالی بود. 
      

        کتاب «دوست بازیافته» نوشته‌ی فرد اولمن داستانی کوتاه و عمیق درباره‌ی دوستی میان دو پسر نوجوان در آلمان دهه‌ی ۱۹۳۰ است؛ یکی یهودی و دیگری از خانواده‌ای اشرافی. با ظهور نازی‌ها، این دوستی ساده و صادقانه در برابر موج نفرت و تعصب زمانه قرار می‌گیرد.

از نظر فلسفی، کتاب به پرسش‌هایی درباره‌ی هویت، وفاداری، تأثیر تاریخ بر سرنوشت انسان‌ها و معنای واقعی دوستی می‌پردازد. اولمن در فضایی بسیار فشرده نشان می‌دهد چگونه سیاست و پیش‌داوری می‌تواند حتی پاک‌ترین روابط انسانی را دگرگون کند.

      

         داستان درباره پسری به نام سیناست که برای دیدار پدر ملوانش به ساحل خلیج فارس آمده و ماجراهای جدیدی را تجربه می‌کند...

 کتاب در خلال بیان داستانی زیبا با اشاره به بناهای تاریخی به ماجراهای سال‌های دور گریز می‌زند و از ایستادگی ایرانیان در مقابل متجاوزان خارجی در همه اعصار تاریخ روایت می‌کند.
زبان داستان ساده، کودکانه و خودمانی ست و باعث می‌شود که کودک به خوبی با شخصیت اصلی همزادپنداری کند و در ماجراجویی همراهش شود.
ترکیب داستان و تاریخ به کودکان می‌آموزد که چگونه گذشته یک ملت می‌تواند درس‌های ارزشمندی برای حال و آینده او داشته باشد.
مناسب بالای ۶سال
      

        نگاه رولد دال به دنیای کودکان رو نمیشه دوست نداشت، ولی حین مطالعه بخش های آخر کتاب وقتی غول بزرگ مهربان سر و کارش یه قصر ملکه الیزابت انگلیس افتاد، حس کردم بجای کتاب کودک با یه پروپاگاندای تمام عیار طرفم. اون جایی که نویسنده از انگلیس و ملکش یه قدیس ساخته بود و جنوب غرب آسیا رو یه جهان وحشی با مردم فلک زده و خون ریز توصیف کرده بود.
      

        «خنده‌ی تلخ من از گریه غم‌انگیزتر است»
🔴📖کتاب داس وخنده نوشته‌ی میخائیل میلنیچینکو  اهل روسیه 🇷🇺است،البته نمیشه گفت نویسنده باید گفت گردآورنده
🔻کتاب شامل ۲۶۲۹ لطیفه هستش که هر کدوم از اونا به موضوعی از تاریخ این دوران دلالت دارن،داس و خنده با موضوع‌بندی لطیفه‌هایی که از سال ۱۹۱۷ تا ۱۹۹۱ در شوروی شنیده و ثبت شدن از لطیفه‌های ثبت شده در رسانه‌های گروهی و منابعی که مهاجرین با خود به خارج بردن.منِ خواننده مخاطبِ مجموعه‌ای از لطیفه‌های طنزآمیزی هستم که مردم شوروی برای نکوهش رفتار سیاستمداران مستبد و بی‌کفایت خود، ساخته و بازگو کردن
لطیفه‌ی سیاسی پرده از رفتار مزدورانه و ریاکارانه‌ی حاکمان برمی‌داره حاکمانی که خود آزادی عمل کامل برخوردار بودن، اما همین آزادی‌ها رو از مردم عادی دریغ می‌کردن
🔻یکی از حسن‌های کتاب توضیحاتی در ابتدای بسیاری از لطیفه‌‌‌ها آورده شده ‌ تا خواننده بیشتر در جریان امر قراربگیره خصوصاً ما مخاطبان ایرانی که از جزئیات حکومت شوروی اطلاعات چندانی نداریم.مترجم نخواسته که به صورت پاورقی باشن و مطالب وارد متن اصلی و به عنوان توضیح ابتدای لطیفه اضافه شدن که خیلی خوب توی متن نشسته.اونچه در نهایت منتشر شده مشتمل بر 61 فصل با موضوعات مختلفه وبا ترتیب تاریخی
♦️خیلی اطلاعات از حکومت شوروی ندارم وباید زیاد ازش بخونم، فقط چیزی که می‌دونم حکومت شوروی یکی از ترسناک‌ترین دیکتاتوری‌های معاصر بوده. در این امپراتوریِ عظیم که در پی سقوط حکومت تزاری بنا شد، عملاً آزادی بیانی برای انتقاد وجود نداشته. اعضای حزب کمونیست حاکم، شهروندان شوروی رو نه به چشم انسان‌هایی مختار و صاحبِ رأی، بلکه مثل رعیتانی بهشون نگاه میکردن که از اونا تنها یک انتظار داشتن تأیید اوامر حاکمان، و موافقت بی‌قیدوشرط با سیاست‌های حکومتی. 
🔻در چنین جامعه‌ای که امکان نقد سیاسی و اجتماعی جدی وجود نداشته، و نقد تبعاتی سنگین برای منتقد در پی داشته، جوک‌های سیاسی، که توسط مردم ناشناس ساخته می‌شدن، رواجی چشمگیر پیداکرده. دقت در این جوک‌های نیشدار و گزنده، بسیاری از ناراستی‌ها و بی‌کفایتی‌های حاکمانِ حزب کمونیست شوروی رو بر ما آشکار می‌کنه، و نشون می‌ده که مردم شوروی، درباره‌ی چه مسائل ساده‌ای هم حق اظهار نظر نداشتن
🔻واقعیت جهان همیشه این بوده که در جوامع استبدادی، که در اونها آزادی بیانِ چندانی برای انتقاد از حاکمان وجود نداره، طنز، به سلاحی 🗡️نیرومند برای نقد و هجوِ ساختارهای حاکم به کار میاد. 
تولید طنزهای انتقادی در جوامع دیکتاتوری، شکلی از مقاومت  در برابر حاکمانِ مستبد و بی‌کفایت بوده مردم عادی، و نه فقط مردم عادی، بلکه هنرمندان و نویسندگان، در چنین جوامعی، طنز رو به سنگری مبدل کردن برای مبارزه
🔻آورده‌ی طنزِ معمولی خنده است، اما آورده‌ی طنز سیاسی، چیزی فراتر از اونه، طنز سیاسی، درعین داشتن زبان طنز  بیانِ نیروی مقاومتِ جامعه هم هست، که علیه ساختارهای حاکم به کارمیره در قالب کلام و نوشتار، سلاحی‌ست بس برنده و کارساز
✂️چند نمونه از این لطیفه‌ها:
😏 نظام تک‌حزبی بهتر است یا دوحزبی؟
ــ خوب معلوم است دیگر تک حزبی. مقامات همین یک حزبی که ما داریم،هرچه می‌خورند سیر نمی‌شوند حالا ما از کجا بتوانیم مقامات دو حزب را سیر کنیم!
🌚روزی استالین به صورت ناشناس به سینما می‌رود. پیش از شروع فیلم، تصویری از او نمایش داده می‌شود. همه به محض دیدن تصویر او به پا می‌خیزند و با حرارت تمام شروع می‌کنند به دست زدن. به جز خود استالین. فردی که کنار او بود، با حالت نجوا به استالین می‌گوید:
- دوست عزیز. بلند شد دست بزن. همه‌ی ما مثل تو فکر می‌کنیم و اگه داریم دست می‌زنیم فقط از ترس جون‌مون هست.
🥸ــ خیلی خوب است که گورباچف با اقتصاددانان و سیاستمداران جوان مشورت می‌کند 
ــ آیا از مشاوره‌های آنها استفاده می‌کند؟
ــ تو دیگر توقعت خیلی بالاست!
      

        «ژنرال می‌آید!
می‌آید!
ژنرال محبوب، 
ژنرال دوست‌داشتنی!
میآید!
از دهانش، 
مدفوع،
و از مقعدش،
قانون می‌ریزد!» 

هیچ توصیفی رساتر از این شعر، در باب مصور کردن دیکتاتوری نخوانده‌ام.
وقتی می گویند شعر به جوهر امور دسترسی دارد، به چنین مواردی اشاره می‌شود.

حسرت می خورم از شباهت بسیاری از توصیفات کتاب با تاریخ نیم قرنه پهلوی اول و دوم، اما کاری این‌چنین درخور برای هجو آن‌ها نوشته نشد. 

محمدکاظم مزینانی در دو رمانش سعی کرد چنین کاری بکند، اما چون مایه کافی برای فهم صحنه سیاسی ایران را نداشت، سر از جای اشتباهی درآورد. نوعی نقض غرض حتی.
      

        آداب کتابخواری

اخیرا این کتاب را تمام کردم. روایت های این کتاب البته‌ که بیشتر به دردِ همان کتاب خوارها می‌خورد! یعنی آنها که یک قدرِ قابل توجهی در کتاب خوانی جلو رفته اند و حرفه ای شده اند. ای بسا ابتدا به ساکن برای کسانی که واردِ وادی کتاب و کلمه و مطالعه نشده اند؛ کتاب چیزِ نچسبی باشد حتی! این دست کتاب ها مالِ دیوانه ها و عاشقان کتاب است تا بیگانه با کتاب ها! نویسنده به نظرم با اشراف خوبی که به جوانب کار داشته؛ تقریبا بیشترِ جنبه ها و ملاحظات و دغدغه ها و مسائل مربوط به کتاب و کتاب خوانی را آورده و احصاء کرده. 

آن بخش که چرا باید کتاب هایمان را امانت ندهیم را خیلی پسندیدم و یادِ خريت و سادگی خودم افتادم که کتاب های نازنینم را امانت دادم به این و آن و پسش ندادند که ندادند! مقادیر زیادی فحش نثارشان😊

آقا عُمر می‌گذرد. کتاب بخوانید. می ارزد به خدا. ضرر نمی‌کنید به مولا.