کتاب عجیبیه. عجیب و حال‌بد‌کن. 
یهو به خودت میای می‌بینی صفحه‌ها خوندی و فقط در حال تصور دقیق موقعیت‌های زجرآور و دردناک و هم‌زمان خنده‌داری هستی که تموم نمی‌شن و هر بار بدتر می‌شه همه‌چیز. 
انگار که یه دور تا ته بیچارگی بری و برگردی و تموم نشه. کتاب تموم نمی‌شد. نمی‌دونم. شاید باید یه وقت دیگه می‌خوندمش.
        

                سختی و لذت توامان مربوط شدن موضوعات به‌ظاهر بی‌ربط
        

                اصلی‌ترین راهکار نویسنده برای کنار آمدن با رنج‌ها ذهن‌آگاهیه و در طول کتاب مرتب روی این مفهوم تاکید می‌کنه که کاش انقدر تکرارش نمی‌کرد و سخن کوتاه می‌نمود :)
        

                ایده‌ی اصلی کتاب خیلی بهتر و جلوتر از داستان‌پردازیشه. در کل می‌تونه برای مخاطب نوجوان یا خیلی جوان :) جذاب‌تر باشه ولی با این حال به‌نظرم ارزش خوندن یا تورق رو داره.
        

                خیلی کوتاه بود و خیلی بی‌مزه!
        

                <<ایچی‌ گو ایچی‌ یه را می‌توان <فقط یک‌بار ملاقات> و همچنین <همین لحظه، فقط یک فرصت> ترجمه کرد. این معناها به ما می‌گوید که هر ملاقاتی که تجربه می‌کنیم، همچون گنجینه‌ای نایاب است که هرگز دوباره به‌همان نحو تکرار نخواهد شد. بنابراین اگر اجازه دهیم همین‌طور بدون لذت بردن از آن، از دستمان برود، بدون آنکه لذتش را برده باشیم، آن لحظه‌ی به‌خصوص را برای همیشه از دست خواهیم داد.>>
        

                "... اون موقعی که باید به‌اندازه‌ی کافی اذیت نشدم. اون موقعی که باید درد واقعی رو حس می‌کردم، روی احساسم سرپوش گذاشتم. نمی‌خواستم به‌دوش بکشمش و به همین خاطر از مواجه شدن باهاش خودداری کردم و دلیل این‌که قلبم حالا این‌همه خالیه همینه..."
        

                من این کتاب رو حقیقتاً نوشیدم. کاش صدها صفحه بود...
        

                کتاب مجموعه‌ای از طراحی‌های سحرآمیز آقای بنی‌اسدی مهربان است که در طول سال‌ها برای نشریات و کتاب‌های متفاوت خلق شده‌اند. کاوش در تصاویر این کتاب تمرین خوبی است برای تصویرگران و طراحان گرافیک در جهت تقویت مهارت‌ استفاده از تکنیک‌های متنوع و نگاه نو به موضوعات و داستان‌هایی که قبلا به‌تصویر کشیده شده‌اند. همچنین تماشای دیدگاه توام با لطافت و شوخ‌طبعی محمدعلی بنی‌اسدی و نیز دل‌انگیز بودن و زیبایی بی‌حد تصاویر بسیار لذت بخش است.
        

                محتوای این کتاب گفتگوی ابراهیم حقیقی است با مرتضی ممیز درباره‌ی طیف متنوع و وسیعی از مسائل که شامل زندگی شخصی و حرفه‌ای ممیز و نظرات او درباره‌ی حوزه‌های مختلف طراحی گرافیک می‌شود. 
خواندنش را به طراحان گرافیک و کسانی که قصد ورود به این حرفه را دارند توصیه می‌کنم.
        

                این کتاب بیش از ۴۰ مقاله (۱۳۴۵ تا ۱۳۸۲) از مرتضی ممیز را در برمی‌گیرد که به‌جهت تنوع موضوع بسیار ارزشمند و برای طیف وسیعی از مخاطبان و دست‌اندرکاران هنرهای تصویری و پژوهش‌گران هنر کاربردی و قابل استفاده است. 
ممیز در این مجموعه درباره‌ی کیفیت آثار هنرمندان مختلفی چون جلال شباهنگی، مریم زندی، فرشید مثقالی، شی گئو فوکودا و... اظهار نظر کرده و پیرامون حوزه‌های گوناگونی چون هنرهای سنتی ایران، طراحی نشانه، طراحی پوستر فیلم، طراحی صحنه، نقاشی، عکاسی، تاریخ طراحی گرافیک و..‌. به طرح بحث پرداخته است.
        

                اولین کتابی که خودم برای خودم خواندم :)
        

                دو داستان‌ موازی که به سبک آثار دیگر موراکامی در فضای رئالیسم جادویی جلو می‌رن و در بخش پایانی کتاب به هم می‌رسن. خوندنش بسیار لذت بخش بود برام و دلم می‌خواست حالا حالاها تموم نمی‌شد‌...
        

                تصویرگری کوانتین بلیک تو این کتاب من رو توی ۱۱ سالگی برد به یه دنیای عجیب و روون و بانمک که توش هیچ‌چی بچه‌گونه به‌نظر نمی‌اومد و درعین حال برعکس جهان بزرگترا ترس از قضاوت شدن و توجه اضافه به جزئیات و تلاش برای بی‌نقص به‌نظر رسیدن وجود نداشت؛ و این کاملا با قلم و ماجراهای عجیب و غریب رولد دال جور در میومد‌.