● اولین بار این کتاب رو ده، یازده سال پیش خوندم، اما چون جزئیاتش کامل از یادم رفته بود، به تازگی دوباره مطالعه کردم. نسخه‌ای که من دارم طرح جلد راه‌راه داره و چاپ سال نودویکه.
● کتاب، مجموعه مقالات شهید آوینی درباره گرافیک و نقاشیه که در دهه‌ی ۷۰ در مجله سوره چاپ شده. متنش نه خیلی پیچیده‌اس و نه خیلی ساده، در جاهایی از اصطلاحات و کلمات نامانوس با زبان عامه استفاده شده که ممکنه برای بعضی خوندنش کمی با سختی همراه باشه، اگرچه در نسخه‌ای که من دارم خیلی از اصطلاحات و کلمات ناآشنا در پانویس ترجمه یا توضیح داده شده.
● آوینی  از گنونِ سنت‌گرا و یونگِ روانشناس برای بیان نظراتش کمک گرفته و نقدش به غرب و تفکر اومانیستی، بسیار شبیه به همون حرف‌های سنت‌گراهاست اما نظرات مستقل خودش رو داره. در جاهایی هم عارفانه و شاعرانه حرف میزنه، شبیه به همون بیاناتش در روایت فتح. یه جاهایی نمی‌تونستم بدون صدای خود آوینی جملات رو بخونم، کاملا صدای آرامش‌بخش و زیباش توی سرم می‌پیچید.
● حرف اصلی آسدمرتضی در این مقالات گله و شکایت از روشنفکرانِ بی‌اعتنا به انقلاب و جنگ تحمیلی، و تشویق و تمجید هنرمندان انقلابی همراه با تحلیل و بررسی آثارشونه؛ اما در مجموع داره سعی میکنه چراغ راهی باشه برای کسایی که می‌خوان در این مسیر قدم بذارن. 
● بنابراین خوندن این کتاب به همه‌ی هنرمندان مسلمان، جهادی، عدالت‌طلب، ضدغرب و دلبسته به ارزش‌های امام و انقلاب اسلامی، توصیه اکید میشه اما قطعا برای کسانی در جبهه مخالف هم میتونه مفید باشه، حتی اگر این مسیر رو حق نمیدونن، می‌تونن کتاب رو با نگاه انتقادی بخونن و به صورت منصفانه نقدش کنن.
● نکته‌ی جالب نوشتارهای آوینی برای من اینه که بعد از گذشت سه دهه، هنوز بعضی حرف‌هاش تازه و زنده‌اس و هنوز کاربرد داره و یه جاهایی هنوز همون آش و همون کاسه‌اس! و البته شاید پیشرفت‌های هنرمندان انقلابی در این رشته‌ها هم بی‌ارتباط به بعضی سخنان شهیدِ گرامی نباشه. 

۰۲/۳/۱۵