"آغاز روشنایی آیینه" ترکیب‌بندی از علی موسوی گرمارودی است که در وصف یاران و خانوادهٔ امام حسین علیه‌السلام سروده شده.
کتاب با چند مقالهٔ خواندنی و آموزنده در باب مرثیه‌سرایی، ترکیب‌بندهای عاشورایی، شعرای آیینی چون حسینی و امین‌پور و نقد منظومهٔ "آغاز روشنایی آیینه" آغاز می‌شود.
به نقل از بهاءالدین خرمشاهی، در هر پانزده غزل این ترکیب‌بند، شیوایی کلام موج می‌زند. خوش‌تصویری، صلابت کهن و طراوت نویِ واژگان از ویژگی‌های این منظومهٔ عاشورایی است.
      

        کتاب نه ازمنظر ادبی یا فرم بلکه به جهت محتوای مقاومت ارزشمند است. اینجاست که قلم ابزاری می‌شود برای مجاهدت توسط یحیی سنوار؛ مجاهدِ زادهٔ خان‌یونس که لیسانس ادبیات زبان عرب داشت و از اولین پرچم‌داران مقاومت اسلامی در فلسطین به شمار می‌رفت. شجاع‌مردِ درام‌آفرینی که روحیهٔ مبارزه، شرافت و مقاومت را نه در خود بلکه در هر مجاهد عزتمندی تزریق کرد.
رمان "خار و میخک" توسط یحیی سنوار در سال ۲۰۰۴ و درطول حبس طولانی‌اش در زندان‌های اسرائیل نوشته شد که تلفیقی است از حوادث واقعی و شخصیت‌های گاه خیالی. 
رمان دربارهٔ مسائل اجتماعی و سیاسی فلسطین است که با جوشش انتفاضه‌اقصی در ۱۹۶۷ آغاز می‌گردد؛ شکل‌گیری گروه‌های مقاومت، ظلم و آزار فلسطینیان، زندگی فلسطینی‌ها در اردوگاه‌ها، وضعیت زندانیان، کار کردن آوارگان فلسطینی برای اسرائیلی‌ها، جاسوسی کردن، فعالیت‌های جهادی و تضارب آرا گروه‌های مقاومت بخشی از روایت‌های کتاب را تشکیل می‌دهند.
گاه کتاب از فرمت رمان خارج می‌شود، مثل روزنگاری تاریخی پشت‌هم از اتفاقات مهم می‌گوید و از یک ماجرا به حادثه‌ای دیگر می‌پرد.
ترجمه چندان روان نیست. در فصل‌های ابتدایی، راوی با اینکه بچه هست و زاویه دید اول شخص دارد، اما اطلاعاتی می‌دهد که مخصوص راوی سوم شخص است یا فراتر از دانش یک بچه صحبت می‌کند. راوی نقش منفعلی دارد و بیشتر روایتگر است. مادر و ابراهیم دو شخصیتی هستند که نقش پررنگی در جریانات ایفا می‌کنند. ابراهیم به‌نوعی قهرمان اصلی این رمان است، شخصیتی خاکستری که درعین‌حال ویژگی‌های مثبت زیادی دارد و در راه جهاد و دفاع از آرمان‌هایش به شهادت می‌رسد.
رمان با تصویری از قدرت و اتحاد فلسطینیان و ادامه داشتن راه جهاد و مقاومت تمام می‌شود که پایان خوبی برای کتاب و حرف اصلی‌اش به حساب می‌آید.
      

        آلیس مونرو نویسندهٔ معاصر کانادایی، برندهٔ جایزهٔ نوبل در سال ۲۰۱۳ است و آکادمی سوئد لقب "استاد داستان کوتاه معاصر" را به او داده. 
مونرو در آثارش معمولاً به مضامینی چون بلوغ، روابط خانواده و تنهایی می‌پردازد.
داستان درامِ "آموندسن" برگرفته از کتاب "زندگی عزیز" می‌باشد که دربارهٔ عشق، جدایی، پشیمانی و تنهایی است. داستان ساختار ساده و ریتم کُندی دارد و به صورت غیرخطی نقل می‌شود. شخصیت پس از سال‌ها به مرور خاطراتش می‌پردازد و از تأثیر آن‌ها بر زندگی‌اش می‌گوید. 
مونرو از دل موقعیتی تکراری به توصیف شخصیتی زنانه، تغییرات احساسی و روابط عاطفی می‌پردازد. او با بهره‌گیری از امکاناتِ محیط، مفهوم جدایی و رابطه‌ای سرد و حس شخصیت را به سایر عناصر داستان پیوند می‌زند؛ بنابراین فضای سردِ آموندسن نمادی از رابطهٔ ناکام شخصیت‌ها می‌شود.
از نقاط مبهم داستان، نامشخص ماندن علت ترک ویویان توسط دکتر فاکس است. نویسنده فقط به تنهایی شخصیت اصلی اشاره می‌کند و به عمق رابطهٔ دو شخصیت نمی‌پردازد. گویی داستان بیشتر به نقل تجربهٔ احساسی شخصیت در گذشته‌ای دور می‌پردازد که تبعاتش همچنان دامنگیر زندگی‌اش می‌باشد.

🔺ادامهٔ یادداشت ممکن است داستان را لو دهد:
داستان "آموندسن" دربارهٔ روابط و زندگیِ معلمِ جوانی به نام ویویان است. معلمی که برای تدریس به کودکانِ مبتلا به سل راهی مدرسه‌ای در منطقهٔ دورافتادهٔ آموندسن شده و با دکتر فاکس که شخصیت سرد و مرموزی دارد، آشنا می‌شود.‌ رابطهٔ عاطفی بین شخصیت‌ها به شکل غیرمنتظره‌ای پایان می‌یابد و ویویانِ رنجیده‌خاطر با تنهایی روبرو می‌شود.
      

        کتاب "فلسفهٔ زندگی زناشویی" اثری طنزآمیز است که به نقد زندگی خانوادگی زوجین و اختلاف طبقاتی می‌پردازد. 
بالزاک با اولین جمله و تعبیری که به کار می‌برد، قلابِ خواننده را گیر می‌اندازد و او را غرق در اثر و نثرش می‌کند. 
تعابیر جالبی که در متن آمده از دیگر جذابیت‌های زبان است. گاه نویسنده از موضعِ توصیه‌‌ با مخاطب حرف می‌زند یا داستانی را نقل می‌کند و کمی به پراکنده‌گویی می‌افتد.
ازطرفی انتخاب عنوانی با مُسما و مرتبط با محتوا، از هوشمندی بالزاک می‌آید. اصطلاح l'été de la Saint_Martin به معنای گرم شدن دوبارهٔ هوا برای دورهٔ کوتاهی در ماه نوامبر یا واپسین گرمای لذتبخش سال پیش از فرارسیدن زمستان است. این اصطلاح که در عنوانِ "گرمای پاییزه زندگی زناشویی" به کار رفته، به معنای واپسین دورهٔ پویاییِ لذت جوانی و عشقِ پیش از ازکارافتادگی است.
اونوره دو بالزاک‌ِ فرانسوی از بیست سالگی مشغول نویسندگی شد و عموماً به واقعیت‌های اجتماع در آثارش می‌پرداخت. 
او با اوژن دلاکروا، از مشهورترین نقاشان رمانتیک، معاشرت و دوستی داشت. ویکتور هوگو در مراسم تشییعش در گورستان پرلاشز او را ستایش کرد.
      

        کتاب "تکرار یک تنهایی" جستارهایی از حیات شهید سیدمرتضی آوینی است در جهت شناخت بخشی از شخصیت بزرگوارش. متن‌هایی از زبان‌ دوستان، همکاران و «سید شهیدان اهل قلم». جستار "من از یک راه طی شده حرف می‌زنم" بسیار دلنشین است.
کامرانِ خوش‌سیما، شیک‌پوش، مغرور و مدِروزِ قبل از انقلاب، گاه شعر می‌گفت و کارهای اخوان‌ثالث، فرخزاد و شاملو را دنبال می‌کرد. به شب شعر و گالری نقاشی می‌رفت‌. موسیقی کلاسیک گوش می‌داد و آخرین صفحات جاز و پاپ را می‌شناخت. از زیروبم استایل روشنفکری خبر داشت و همهٔ این راه را طی کرده بود.
او انگار خودش را در انقلاب پیدا کرد. قبل از انقلاب جهت‌گیری سیاسی نداشت اما همیشه رگه‌های معنوی داشت. هنرمند روشنفکر با گرایشات کاملاً غربی، در اثر رویارویی با اندیشهٔ انقلاب تبدیل شد به انسانی روشن و عمیق با گرایشات فوق‌العاده دینی. 
در نوشتن ید طولایی داشت و نوشته‌هایش تأثیرگذار بود. در کنارش به مستندسازی روی آورد. برای نماها و راش فیلم، مدام یادداشت برمی‌داشت.
با شروع تغییرات، از خودی و غیرخودی آزار می‌دید. اما صداقت و ادب در کار و رفتارش را حفظ کرد. باهوش، جرأتمند، پرکار و فعال بود. روزی ۱۸ ساعت برای خدا کار می‌کرد و درقبالش حقوق و مزدی نمی‌خواست. شب‌بیداری می‌کرد و نماز شب می‌خواند. کاریزمایی داشت که بهش ابعادی جذاب می‌داد و همه را جذب خود می‌کرد.
      

        کتاب "میعاد با جلال" توسط مهرزاد جهانی تنظیم و جمع‌آوری شده‌ است. کتاب مجموعه مصاحبه، متن و شعر دربارهٔ جلال می‌باشد. مهدی اخوان‌ثالث، سیمین دانشور، مهرزاد جهانی،‌ آیت‌الله طالقانی، شریعتی و رضا براهنی ازجمله نویسندگان هستند.
      

        کتاب حاضر به بررسی و تحلیل حرکت امام حسین علیه‌السلام می‌پردازد. اینکه چطور حرکت حضرت "در نینوا، با خون نقش‌ها می‌زند و با مرگ، درس‌ها می‌دهد؛ نقشی بر چهرهٔ افق و درسی در کلاس تاریخ."
مرحوم صفایی حائری، زندگی را صحنهٔ پیکارها می‌داند. پیکارهایی که شکل، انگیزه، هدف، نیاز و موانع گوناگون دارند.
این مبارزات گاه شکل جهاد پیدا می‌کند؛ جهادی که با روشنگری همراه است. و انگیزهٔ چنین جهادی (جهاد اسلامی) بر اساس بینش، ایمان، توحید، رشد و تجارت شکل می‌گیرد. هدف جهاد هم آرمان عظیمِ پاسداری از دین و رشد دادن می‌باشد. بنابراین زندگی انسان چیزی نیست جز همین عقیده و حرکت در این راه.
ازطرفی هر مبارزه‌ای نیاز به رهبر، نفرات و نیرو دارد و این افراد لازم است موانع را از خود دور سازند. وقتی مانع‌ها کنار برود، دیگر از مرگ هراسی نیست.
در بخش بعد نوبسنده به پیکار امام حسین علیه‌السلام می‌پردازد. این بخش همراه با اشعار نو می‌باشد.
بخش تحلیل‌ها ازجمله فصل‌های کتاب است که به‌طور مختصر واقعهٔ عاشورا را بررسی کرده و نیاز داشت بیشتر بسط داده می‌شد.
      

        علیرضا قزوه از شعرای آیینی و از غزل‌سرایان مذهبی است. "با کاروان نیزه" ترکیب‌بند عاشورایی است که روایت واحدی از واقعهٔ عاشورا می‌دهد. 
قزوه گاه مثل محتشم در ترکیب‌بندها به توصیف صحنه می‌پردازد و گاه به بیان ذکر ابعاد مصیبت، مقاتل منظوم و زوایای مختلف واقعهٔ عاشورا.
کتاب با متن سخنرانی علی معلم دامغانی، شاعر و رئیس سابق فرهنگستان هنر، در باب شعر قزوه آغاز می‌گردد. در انتها متنی از عبدالجبار کاکایی پیرامون کتاب آمده:" سیطره بر زبان، دقت در تناسب الفاظ و عبارات، استفاده از فن تلمیح، وزن روان و قوافی طبیعی و محکم، در کنار وحدت معنوی ابیات و تجلی فرم در زبان از ویژگی‌های غزل قزوه است."
      

        ﴿باید بگم‌ با خوندن این کتاب حالت تهوع بهم دست داد 🤯🤢﴾

شخصیت اصلی از خانواده‌ای بورژوا هست و با سوال‌های زیادی دربارهٔ هویت روبرو می‌شود. او برای رهایی از سردرگمی و پریشانی دست به هر کاری می‌زند و هر چیزی را تجربه می‌کند و حتی به هم***گرایی روی می‌آورد. 
در بخش‌های زیادی از کتاب به پوچی، عدم وجود و زوایای تاریکِ زندگی اشاره می‌شود. شخصیت از دید عقایدِ پوچ‌گرایانهٔ سارتر به مسائل مختلف نگاه می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که زندگی ارزش هیچ‌چیز را ندارد. او مدام به فکر خودکشی است؛ البته عجیب نیست چنین شخصیتی با این حجم از رفتارهای منحرفانه‌ و عقایدِ آزاردهنده و پوچ‌گرایانه به چنین فکری بیفتد. 
نهایتاً این بی‌هویتی شخصیت را به تنفر (از یهودیان)‌ سوق می‌دهد تا بدین وسیله ضعف‌هایش را بپوشاند. در آخر به این نتیجه می‌رسد:" من وجود دارم، چون حقِ وجود داشتن دارم." او برای اینکه هویتش را توجیه کند، تصمیم می‌گیرد در هیئت رئیس قدرتمند شده و بر اطرافیان سلطه‌ یابد. 
ازطرفی رابطهٔ لوسین و مادرش خیلی شبیه نظریات فروید است. نویسنده در بخش‌هایی از متن به فروید ارجاع داده که نشان می‌دهد تحت‌تأثیرش بوده است.
اگرچه داستان مراحل رشد یک کودک تا شکل‌گیری چنین شخصیتی را با تأثیر از عوامل مختلف شرح می‌دهد، اما خواندن داستانی برآمده از نظریه‌ای فلسفی، می‌تواند خیلی تأثیرگذارتر از خواندن خود نظریات باشد؛ به قدری که می‌تواند برای روح‌وروان هم آسیب‌زننده باشد. لذا بهتر است یا با احتیاط به این کتاب‌ها نزدیک شد یا معقولانه‌ترش اینکه، اصلاً سراغشان نرفت.
      

        چزاره پاوزه هنرمندی ایتالیایی است و عموماً واقع‌گرایی، نقش پررنگی در آثارش دارند.
در داستان نمادینِ "کت چرمی" شخصیت درگیر عشق مثلثی و شکست عاطفی می‌شود. این داستان مثل "داستان رازآلود" و "گفتگو کنار رودخانه" بر محیط و طبیعت تمرکز دارد. بیشتر داستان‌ها در فضای روستا می‌گذرند و زاويه‌دید اول شخص دارند. توجه به گذشته و مرور خاطرات در بیشتر متن‌ها دیده می‌شود؛ حتی در متن "نظرکرده" که شباهت زیادی به ناداستان دارد.
      

        این کتاب گزیده‌ای از "قصه‌های جدید برای نینون" است.
در "بهشت گربه‌ها" راوی، گربهٔ آنگورایِ خانگی و بورژوایی است که تصمیم می‌گیرد زندگی گربهٔ خيابانی و آزادی را تجربه کند. داستان کلاسیک هست، مقدمه دارد و بیشترش به تعریف کردن می‌گذرد و خبری از توصیف نیست.
بیشتر داستان‌ها گِرد موضوعاتی چون فقر و طبقات ضعیف جامعه می‌چرخد. گاه زولا با بیانی شاعرانه و پراحساس، فضا و شخصیت را توصیف می‌کند و گاه با تعریف کردن و نوشتاری گزارشی، مسئله‌ای اجتماعی را نقد می‌کند. او پایه‌گذار سبک ناتورالیسم (طبیعت‌گرایی) بود؛ در برخی از داستان‌های این مجموعه رگه‌هایی از این سبک دیده می‌شود.
داستان "بیکاری" خیلی mp3 از نتایج بیکاری و تأثیرش بر خانواده می‌گوید. دردِ گرسنگی به وضوح در داستان دیده می‌شود و چه‌بسا چنین موضوعاتی بازتابی از زیست و دغدغهٔ نویسنده باشند؛ چراکه امیل زولا در دوران جوانی زندگی کولی‌واری داشته است.
داستان "آهنگر" توصیفی است از یک شخصیت و شغلش.
"خاطرات" متن‌های پراکنده‌ و نوعی وقایع‌نگاری است از دیده‌های شهری، مشاهدات، و در توصیف فضا، مراسم‌ها، تخیلات و خاطراتِ راوی. این متن سرشار از نوستالژی، جان‌بخشی‌، تقبیح جنگ و گاه ایده‌های جذاب است مثل بخش چمدان.
      

        نمی‌دانم ترجمه خوب نبود که با داستان‌ها ارتباط برقرار نکردم یا سبک و سیاق نویسنده.
دو تا از داستان‌ها با موضوعات قتل و کشتن بود که شباهت زیادی به آثار ادگار آلن‌پو داشت؛ البته در سطحی ضعیف‌تر. ری بردبری توی یکی از مصاحبه‌هاش گفته:"پو به من یاد داد که چگونه تاریکی را با شعر درآمیزم."
ایدهٔ «سریع‌تر از چشم» هم از داستانی سطحی، فراتر بود و پرسش‌های جالبی مطرح می‌کرد.
فقط حس‌وحال نوستالژی‌طور و خاطره‌انگیز داستان «تبادل» جالب بود؛ اگرچه خود داستان انگار پیرنگ نداشت.
      

        کتاب حاضر ازجمله کتبی است که به تجربهٔ کتابخوانی مربوط می‌شود. ناداستان یا شبه‌جستاری که به بیان تجربیات شخصی نویسنده می‌پردازد.
بخش‌هایی از کتاب، نکات جالب‌توجهی دارد و بخش‌هایی هم گویی فرمانِ متن از دست نویسنده خارج می‌شود و سر از باقالی‌ها درمی‌آورد.

در ادامه بخش جالبی از کتاب آمده:
"عقیده دارم هرکس باید پایه و اساس خودش را بکاود. فهرست بهترین کتاب‌های آثار کلاسیک را دنبال نکند. اگر آدم یک فرد محسوب می‌شود، دلیلش همین متفاوت بودنش است. فرقی ندارد مواد خامی که بی‌نهایت روی شکل‌گیری فرهنگ ما تأثیر داشته، چه چیزی هستند. هرکس باید خودش به این نتیجه برسد که وارد کدام یک از عناصر شود و سرنوشت شخصی خودش را رقم بزند. ترویج خواندن فهرست‌های برگزیدهٔ کتاب‌ها، می‌تواند کمک‌کننده باشد.
مهم این نیست که آدم چه کتاب‌ها و تجربیاتی داشته، بلکه مهم این است چه چیزی از خودش را به آن‌ها تزریق کند."
      

        "گربهٔ مادرم" اثر نویسندهٔ مکزیکی، کارلوس فوئنتس است؛ هنرمندی که تحت‌تأثیر بورخس و ویلیام فاکنر بوده.
داستان به روابط دختری با مادر بداخلاق، تعاملاتش با خدمتکار خانه و کشمکش‌هایش با گربهٔ مادرش می‌پردازد.
داستان پر از نماد است و تصاویر سوررئالی در آن ایجاد می‌شود که فضای عجیبی را تداعی می‌کند.
داستان "همدم خوب" هم سوژهٔ متفاوتی دارد.
در هر دو داستان مفهوم تنهایی نمود پررنگی دارد که شاید از زیست نویسنده نشأت می‌گیرد.
      

        "کآشوب" بیست‌وسه روایت و گزارش صادقانه و عینی از "روضه‌هایی است که زندگی می‌کنیم". 
در این متن‌ها تلاش شده تا نسبت نویسندگان مختلف با مجلس روضهٔ امام حسین علیه‌السلام، روی کاغذ آورده شود؛ اینکه هر راوی کجای این اتفاق ایستاده و نسبتش با مجلس روضه چیست؟
هر متن از زاویه‌دید متفاوت به اتفاقی واحد نگاه می‌کند. گاه روایت از دید پدری روضه‌خوان است و گاه از دید مقاله‌نویس و تحلیلگر مداحان، گاه از منظر روحانی و بانی روضه و گاه از منظر شرکت‌کنندگان مجالس.
تنوع خاطره‌ها، روایت‌ها و لحن‌ها، کتاب را تاحدی از یکدستی خارج کرده.
روایت "پوش خانه بنکدار شیر دارد" و "گیسوی حور در امین‌حضور" فوق‌العاده بودند، از همه نظر؛ هم حال‌وهوایشان، هم ایده، هم نثر و هم فرمشان. روایت "کجای مجلس نشسته‌اند" هم حس‌وحال بی‌نظیری داشت و دوست‌داشتنی بود. متن "به هیأت تازه مادرها" و حروف" نثر خوبی داشتند. برخی از روایت‌ها هم مثل روضه، اشک را مهمان صورت‌ها می‌کردند.