یادداشت‌های ماه آسمان 🇵🇸 (248)

          انصافا پایان بندی جذابی داره.دفعه ی اولی که خوندم اصلا انتظارش رونداشتم و قشنگ شکه بودم...
        

          اسب شاخدار مهیج ترین ماجرای تن‌تنه، آدم ربایی، دزدی، خاطره‌بازی، جست‌جو‌ی گنج، دزدان دریایی، همه‌چی توش پیدا میشه، اولین کتابیه که دنباله دار شده. 
به قول یکی‌از همین دوستان بهخوانی هرژه فرای دعواهای سیاسی و مسائل قاچاق و تبهکاری، یه داستان به معنای واقعی خلق کرده.

        

          خوشحالم مسیر رو درست رفتم، داستان یه قتل قدیمی(از بازخوانی پرونده‌های قدیمی خوشم میاد) بود که یهو یه قتل  جدید هم از راه رسید.
اول به این نتیجه رسیدم که قاتل هر دو یکی باشه، بعد هم گزینه ها یکی یکی حذف شد و شک من تا آخر ماجرا ادامه داشت و بله تقریبا هم حدس درستی بود.
تونی به نظرم یکی از جذاب‌ترین شخصیت هایی بود که داستان های کریستی خوندم، از این شخصیت های غلط‌انداز خیلی خوشم میاد.

        

           بار دیگر، شاهد پایانی شگفت انگیز و درخشان هستیم....
چه قدر پایان بندی‌های این کالفر درجه‌یکه....کیف میکنه آدم...
یه قسمت هایی از این کتاب خیلی کند شد داستان، خیلیییی، فکر کنم خود کالفر هم گیر قصه رو پیدا کرد(برعکس بعضی خانم های نویسنده که نمی‌خوام مستقیم به نامشون «JKR» اشاره کنم)و اصلاحش کرد، بالا بردن سرعت قصه و سفر های کوتاه و دو چرخش خوب توی داستان(یکی بردن شارلوت و دیگری داستان مُرده‌ها)، واقعا هیجان داستان رو بالا برد.
پایانش هم نگم براتون، قند عسل😁
دو تا ضربه‌ی خوب داشت، قشنگ چَک آخر رو زد تو گوشمون،‌ اتفاق غار و الکس کنار هم بر باد رفتن همه چیز برای کانره، باید دید آخرین کتاب چی قراره بشه.
از اونجایی که خلاصه ی کتاب بعد را خوندم و شروعش را میدونم، قراره کلیییی معطلی بکشیم تا بفهمیم چه اتفاقی افتاده، بله... 
        

          ۱. بعد از خوندن یه عالمه از کتابهای آگاتا کریستی یادگرفتم اصلا بهش اعتماد نکنم.
۲.مثل همیشه معمای جذابی داشت که خب منم گول سرنخ‌هایی که تو قصه گذاشته بود رو خوردم و مظنونم را انتخاب کردم با این که میدونستم قرار نیست درست باشه.
۳. نسبتا به چند اثر قبلی ضربآهنگ کندتری داشت، حتی نسبت به پنج بچه‌خوک و یه اثر خانم‌مارپل که بازخوانی پرونده های قدیمی بود.

به دلم‌نَشست، صرفا هم به خاطر نداشتن کتاب صوتی انتخابش کردم.
خلاصه  کتاب های خیلی بهتری از کریستی برای خوندن هست.
        

          حالا که دوباره خوندم از خیلی از جلد‌های دیگه کمتر دوستش دارم، مثلا در برابر اسب شاخدار اصلا جذابیت نداره اما چه کنیم که برای لولین بار شخصیت کاپیتان هادوک‌ِ پیش‌بینی ناپذیر و دمدمی مزاج داستان با اون اخلاق های بدش که در تلاش برای ترک کردنشون هم هست گاهی، وارد میشه و شما نمیتونید به حماقت‌های وقت‌و بی‌وقتش نخندین...
هادوک با همه‌ی این صفات بهترین دوست تن‌تن و پشتیبان همیشگیه اونه، حتی وقتی معتقده که کاری بدترین کار ممکنه.
از این نظر خیلی ویژه و درجه یکه....
        

          تموم شد، نمیدونم‌چرا انقدر این جلد رو‌دوست دارم، گمونم جذبه‌ی شاه اتوکار من رو گرفته باشه، شاید هم‌ حال و احوال آگاتاکریستی‌وارش، در پی کشف راز و رمز پروفسور علم‌بیک، شاید هم‌ تخیل مثال زدنی هرژه برای خلق دو کشور که‌ نماد سیاست های اون زمان بودن و وجود خارجی ندارن که حتی براشون تاریخ و زبان هم ساخته، شاید حماقت های بی‌حد و حساب دوپوند و دوپونت (اسامی نسخه فرانسه)، نمیدونم چی داره که من انقدر ازش لذت میبرم.بیشتر از سفر به ماه، راکهام سرخ پوش و راز اسب شاخدار و هفت گوی بلورین و...
اغلب جذابیت تن‌تن اونجاست، در حضور کاپیتان هادوک و تورنسل اما این یکی تا همیشه محبوب‌ترین برای منه.   
        

          اول کتاب صوتی بود و صدای آقای امیر حسین مدرس واقعا عالی بود.
دوم کتاب داستان پیچیده و‌خاصی نداره، در واقعا اصلا نمیشه حتی عاشقانه خطابش کرد، اما با وجود این ها مثل رودخانه‌ی آرامی تماشایی است.
گاهی آدم نیاز داره، با چیز خاص و غریبی رو‌به‌رو نشه.کتاب روایت زندگی مردی  است به نام ایتان فروم و چگونگی تبدیل شدن به آدمی که الآن هست.داستان معمول یک زندگی است، مملو از حماقت، شکست و دلسوزی و سرخوردگی...
آرامش موجود در فضای کلاسیک و قدیمی کتاب به همراه لحن گرم و آرامش بخش آقای مدرس حقیقتا من را درگیر خودش کرد.
جمله‌ی پایانی کتاب هم واقعا جذاب بود
خانم‌هیل گفت:فروم‌های این بالا با فروم‌های اون پایین تفاوتی ندارن،جز این که پایینی ها در آرامش اند...
باید داستان رو‌ بخونید که درک کنید خانم‌هیل چی میگه...
        

          ۷۰ درصد کتاب را قبلا‌خونده بودم و فقط ۳۰ درصد پایانی را با باشگاه کاراگاهان خوندم.
با توجه به جلد اول نظر خاصی ندارم بدم، انقدر هم نسخه‌های مختلف تلویزیونی و سینمایی و صوتی ازش دیدم و شنیدم که میدونستم کدوم قصه است و همه‌اش تصویرش  از نسخه های مختلف جلو چشمم بود.
حرفی ندارم بزنم با یک جلد اونم‌جلد یک از یک مجموعه‌ی پر ماجرا نمیشه قضاوتی کرد، نه شخصیت شرلوک شکل گرفته نه واتسون(عزیزم، چه من واتسون های داستان های شرلوک رو‌دوست دارم)استنتاج حل ماجرا هم اخرش میاد، خیلی معمایی نیست و بیشتر روایت گونه است.
تمام.
        

          چشمم داره از حدقه در میاد، تمومش کردم.
با فاصله این جلد برام بهترین جلد بود، این مسیر زیبا و دوست داشتنی بود و باز هم یه پایان غافلگیر کننده داشت البته، نه به اندازه‌ی جلد قبلی، انصافا جلد قبل آخرش خیلی خوب بود.
این جلد از مسیر لذت بردم.از الکس‌ که کمتر ازخود راضی بود، از کانر که دارم بهش علاقه‌مند میشم، که عاقل تر شده ، بزرگتر شده و پخته‌تر، از مامان غازه که همش فکر میکنم خودش غازه، از رابین لاکسلی که خیلی خل‌و چله(رابین نسخه‌ی روزی روزگاری خیلی بهتره)، از پیتر‌پن و پسر های گمشده و از شنل قرمزی، چه شخصیت جذابی خلق کرده این کالفر.....
کاش یه اکسیر بود، یا صدای جادویی مو (کتاب سیاه دل) من رو برمی‌داشت میبرد تو دل کتاب....
        

          روایت قشنگی بود، کاش از این داستان های عامیانه با این شکل و شمایل بیشتر ساخته بشه.
میتونست پر ماجرا تر  هم باشه...
        

          خداییش دقیقا چی شد، شروعش که باز بود، نفهمیدیم اصلا قصه از کجا میاد، کی به کیه...پایانشم که باز بود....الان جمشید چی شد، کاوه کجا رفت، انگره پیروی میشه، نمیشه...جمشید،‌شهرزاد چی‌ میشه....
چه قدر بی سر و ته بود... 
داستان خاصی نداره، شروع و پایان و شخصیت هاش‌هم معلوم نیست، برای فهمیدن تهش که باید بری انمیشن آخرین داستان رو ببینی، برای فهمیدن شخصیت ها باید بری یه نگاهی به شاهنامه بندازی، ارشیا که اصلا وجود خارجی نداره، برای اونم‌باید بری  کمیک های دیگه‌ی همین ناشر رو بخونی....
خیلی علاقه‌مند شدم واقعا برم دنبالش...🫤🫤🫤
سرم رو به کدام دیوار بکوبم‌خوبه؟!؟
        

          خب راستش باید کمتر میدادم، ولی نتونستم،‌یعنی نتونستم‌با خودم کنار بیام که چه امتیازی بدم.
مهم ترین مشکلش پراکندگی داستانه، آغاز و وسط و پایانش معلوم‌نبود.
یه اشکال دیگه به نظر من طراحیش بود، هر چند به گفته‌ی خود طراح، فضای متفاوتی طراحی شده، اما به نظر من یه چیزی کم داره،‌چیزی که‌ گیرایی و جذابیت رو به رخ بکشه، اون حال حماسی رو‌نداشت...
خلاصه چیزی نبود که انتظارش رو داشتم.... 
        

          مطلب آخر و تمام.
یه لاکپشت تو‌قصر باکینگهام بوده یا هست، که ظاهرا کاپیتان جیمز کوک از اکتشافاتش در شرق استرالیا و‌ زلاندنو با خودش همه جا میبرده، در هاوایی وقتی میمیره، ملوان ها لاکپشت را به انگلستان میبرن، این‌لاکپشت یادآور خاطرات خوب! دوران استعمار برای ملکه ها و‌ پادشاهان انگلستانه....
طفلی لاکپشته....
اکر خواستید بدونید تو‌این کتاب چه خبره گزارش ها رو بخونید....انقدر از جنگ ها نوشتم خسته شدم.یه چند روزی روایت استعمار تعطیل....
اینا چه جوری خسته نمیشدن....


        

          بهتر از جلد یک ولی، نمیدونم‌چی‌بنویسم، من با قصه مشکل دارم، 
نقطه‌ی کور داره، شاید هم من نفهمیدم.
ولی ظاهرا این مجموعه، غروب جمشید و ارشیا در ارتباط با هم هستند، گمونم خوندن ارشیا این گره ها رو باز کنه.
ولی کاش خود روایت کامل بود، پر جزییات و پر ماجرا...
        

          جدا از حدس زدن، حل معما و پازل های آگاتا کریستی لذت میبرم، بازم هم نشونه ها رو ندیدم، داستان پالگریو داشت اتفاق می‌افتاد، ولی ندیدم، البته یه نکته‌ی انحرافی هم داشت، ولی حدس های خوبی زده بودم.....طفلک گرگوری، چرا من انقدر دلم برای این میسوزه نمیدونم....
        

          داستان چندانی نداره، مهم ترین ویژگی‌اش تصاویر جذابشه.
تو قسمت اول کمبود قصه به شدت تو‌چشم بود و برای من تصویر سازی‌اش شلوغ بود.
و اینکه هر صفحه یک فریم بود باعث شده بود داستان کوتاه بشه، یعنی میشد چند تا فریم رو‌تو‌یه صفحه جا داد و به قصه‌ی پر ماجرا روایت کرد....
        

          با تمام توان فریاد میزنم کریس کالفر خدای نوشتن پایان های شگفت انگیزه....
اجازه بدید  حسم را براتون بگم....
کالفر میبرتت لب پرتگاه از یه مسیر  تقریبا کم دارو درخت و نه چندان جذاب(به نظر من)، مسیرش را زیاد دوست نداشتم، بعد اونجا که لب پرتگاهی و یه اشاره میخوای که بیفتی، یه اشاره میده و فکر میکنی میوفتی و تمام اماااااااا
درست همون لحظه، همون لحظه که یه پات روی صخره است و یه پات معلق تو‌هوا ، همون لحظه که یه اتصال کوچیک با زمین داری، از پشت یقه‌ات رو میگیره و نگهت میداره....
بعد تو‌ میمونی ، معلق میخوای ولت کنه تا حداقل از سقوطت لذت ببری، یا بکشه عقب و خلاصت کنه اماااااا
توهمون وضعیت نگهت میداره...من اون آدمم  لب پرتگاه، من بعد از پایان کتاب اون حس رو دارم...
این بشر جوری کتاب را تموم میکنه که ولع خوندن مثل خوره میوفته به جونت...
لقب پایان های شاهکار میرسه به جناب کریس کالفر، اگه بگم تمام کتاب  بعدی رو میخونم که به یه پایان درخشان دیگه برسم عین واقعیته....
        

          تمام....به زور سه تا رو‌ دادم....
چی بود این....
        

          گل آبی یا نیلوفر آبی در واقع نوعی اسم رمز است برای خلافکار ها (درست مثل سیگار های فرعون) و در واقع این کتاب به سوالات باقی مانده از قسمت قبل پاسخ میده و تکلیف خلافکار مقبره‌ی کی-اوسخ را هم مشخص میکنه، ماجرایی تر و پر تب‌و تاب تر از قبل هم شده  و هرژه مضامین بشر دوستانه را به وضوح‌به مارش اضافه کرده، به علاوه نیم‌نگاهی ها هم تحولات عصر و دوران خودش مثل درگیری‌های چینی و ژاپن داشته ، از دستش ندید واقعا جذابه....