یادداشت ماه آسمان 🇮🇷

شاهکار بودن و نبودن اثر در نظر خواننده مشخص میشه، نه صرف خود اثر.چه شاهکار هایی که من میپندارم هستن اما در نظر دیگران نیستن.
اگر قرار باشه من دنبال اطلاعات بگردم به نظرم کتاب نقص داره، هر کتابی باشه.
از این که من رو در دسته‌ی مخاطب عام قرار دادین، خوشحال نشدم، نه خودم به خودم اجازه میدم که با یه کتاب کسی را قضاوت کنم نه به دیگران. 

ببین، نام گل سرخ صرفاً به خاطر سلیقه‌ خواننده‌هاش سر زبون‌ها نیفتاده. این کتاب رو منتقدان و محققان ادبیات به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رمان‌های قرن بیستم می‌شناسن و دلیلش هم کاملاً روشنه. ترکیب سه ژانر ظاهراً بی‌ربط پلیسی، تاریخی، فلسفی توی یک ساختار، با لایه‌های بینامتنی و ارجاعات عمیق و عظیم.
این‌که تو یا من یا هر کسی وسط خوندنش برید دنبال اطلاعات بیشتر، اتفاقاً نقطه‌ قوتشه نه ضعف. اکو خودش نشانه‌شناس بود و آگاهانه رمانی نوشته که خواننده رو وادار کنه فکر کنه، تحقیق کنه، و از مصرف‌کننده‌ منفعل به فعال تبدیل بشه.
@moonshine 

باز هم نظر شماست که شاخص های فنی تعیین میکنید، کلا به همه چیز از نگاه دیگران نگاه میکنید، یه عده گفتن، منتقدان گفتن، متخصصان گفتن، برای من احساس خودم اولویت شاهکار بودن را تعیین میکنه نه زاویه‌ی نکاه دیگران،
ممکنه کتاب برنده‌ ی ده‌ها جایزه و ستایش شده‌ی هزاران منتقد باشه اما من ازش خوشم نیاد...
ادبیات ، فیلم و خیلی چیز‌های دیگه ذائقه ادم ها رو هدف میگیرن، قرار نیست چون دنیا بهش میگه عالی منم بگم،
شاید به خاطر لفظ «مخاطب عام »بود، برای من سو‌برداشت پیش امد ، اما  کلا نگاه شما،‌ از زاویه‌ی دید دیگران بود نه خودتون..
من اصلا نگفتم این کتاب چی هست یا چی نیست، پایین یا بالا نبردمش، هر کسی بعد از دیدن امتیاز من نظرم رو بخونه میفهمه که من صرفا شخص من نتونسته با اثر ارتباط بگیره... 

اوکی من علاقه ای به ادامه بحث ندارم. فقط اینکه با همچین استدلالی حداقل شما نباید از اینکه بهت بگن مخاطب عام ناراحت بشی :)
@moonshine