کتاب به شدت پیشنهادی
داستانی معمایی با چاشنی طنز عالی
وقتی می خونیش انگار تو یه سریالی
روند داستان هم عالی 
برای پیدا کردن مجرم ها به صد همه شک می کنی چو آخرش همون که ......
نمی گم تا لو نره😁🤭
فقط می گم یه جوری پیچ پیچیت می کنه که حال کنی
        

          جاهای کمی بود که روند داستان خسته کننده میشد. در کل داستان خوبی بود
        

          آگاتا کریستی که فقط با دوتا شخصیت هرکول پوآرو و خانم مارپل کتاب نمی نویسه که! یهویی دیدی یه آنتونی کید اومد وسط و کل تصوراتت به هم خورد.
شما همزمان توی این داستان دارید هم دنبال قاتل میگردید، هم دنبال ویکتورشاه میگردید، هم میخواید سر در بیارید اون نامه های عاشقانه چه قضیه ای دارن.
مثل همیشه یکی از اسکاتلندیارد هست (جناب باتل که به خاطر اون تیکه ای که به شرلوک هلمز انداحت ازش کمی دلخورم ولی شخصیتش رو خیلی دوست داشتم😁)، یه سری مظنون و آنتونی کید که اوایل داستان انگار معلوم نیست دقیقا داره چیکار میکنه.
شاید سر جا هایی از داستان بگید که خب معلومه قاتل کیه و چرا سرکار کریستی انقدر داره کش میده داستان رو ولی خب در 99 درصد مواقع (مثل همیشه) دارید اشتباه میکنید و باید به آخر داستان و پشت پرده داستان برسید.
اینکه آگاتا یک کشور خیالی ساخته (هرزاسلواکی) برام واقعا جالب بود و همچنین متوجه شدم که ارادت بی حد و اندازه ایشون به شرلوک هلمز انگار که رها شدنی نیست!
امیدوارم که لذت ببرید. هر چه سریع تر این کتاب را بخورید.
        

          نتونستم به این راحتی کتاب رو بزارم پایین. کشش کتاب خیلی بالا بود و بخاطر همین دوستش داشتم.✨️
بدون مکث خوندمش و حدس هم نزدم، گرچه اینقدر معما‌ها زیاد بود که اگه یکی رو هم یه درصد پیشگویی کنید آگاتا کریستی ناامیدتون نمیکنه و یه معمای جدید رو میکنه. 😀

ولییی بزارید بگم چرا نصف ستاره کم کردم: سر نخ‌ها خیلی کم بود. اکثر کتابای آگاتا اینجوری‌ان که شما دقیقا همون سرنخ‌ها و مدارکی رو دارید که کارآگاه داره و فقط نمیتونید درست سرهم‌شون کنید، ولی این کتاب اینجوری نبود. فکر میکنم اگه اطلاعات خواننده بیشتر بود و باز هم نمیتونست حدس بزنه جالب‌تر میشد، علاوه بر اینکه ممکنه این کمبود باعث بشه خواننده آخر داستان فکر کنه همه‌چیز یه‌مقدار جادویی و عجیب غریب تموم شد..

صددرصد پیشنهاد میکنم بخونید و لذت ببرید ازش:)
        

          به نام خدا 
کتاب هیجان انگیز، دوست داشتنی ، جالب و پر از رمز و رازی  هست. 
خوندنش رو پیشنهاد میدم. 

        

          متاسفانه داستان اصلا به دلم ننشست و نصفه ول کردم کتاب رو.
        

          _بیشتر جاهای دنیا را گشته‌ام. اثری از برابری در دنیا ندیده‌ام. البته هنوز به دموکراسی اعتقاد دارم. ولی دموکراسی را باید از بالا به مردم تحمیل کرد. باید بهشان زورچپانش کرد. انسان‌ها دوست ندارند باهم برابر و برادر باشند. شاید روزی این‌طور خواسته‌ای داشته باشند، ولی الان ندارند.

صفحه ٣٢۵
        

          درست حدس زدم😶
        

          پیچیدگیش زیاد بود و نیاز به دقت بالا داشت برای اینکه بفهمی اما در کل باحال بود.
اسم شرلوک هولمز هم چندبار توی داستان اومده بود خیلی جالب بوددد برام.
        

          فوق العاده عالی ، بی نظیر و همراه طنز سخنی...
واقعاً قلم آگاتا کریستی  عالی است👌🏻
        

          با یکی از جذاب‌ترین و  عجیب ترین اثار کریستی رو‌به رو هستید، البته نه خبری از خانم مارپل هست نه موسیو پوآرو، بلکه یکی از جذاب ترین شخصیت های خانم کریستی یعنی آنتونی کید در خدمت شماست تا راز این جنایت مخوف که کشوری را به نابودی خواهد کشاند برملا کنه...
داستان از ملاقات دو رفیق شروع میشه و ناگهان تبدیل میشه به یک نزاع سیاسی و بعد هم یک باجگیری عشقی و بفرما حالا هم قتل، فقط هم کسی مثل کریستی میتونه همه‌ی اینا رو به هم ربط بده.
داستان پر‌تب‌وتابه و ضربآهنگ تندی دنبال میشه، در هر فصل اتفاق جدیدی رخ میده و البته کمی از تکه‌های پازل قبلی را بهتون میده، شخصیت ها سرزنده، شاداب و حذاب هستند و طنازی های گاه‌و بیگاهی دارن، به علاوه پرداخت شخصیت های اصلی و فرعی به اندازه‌ای هست که کافی باشه.
کلیت داستان تا قبل از قتل شاید کمی گنگ و مبهم باشه اما به شدت کشش داره و اجازه‌ی فکر کردن بهتون نمیده و بعد از قتل شروع میکنه به ادرس دادن برای یافتن قاتل، اما زهی خیال باطل، کریستی به این راحتی دست خودش رو رو نمیکنه....
شاید برای اولین بار بود که با تمام وجود میخواستم بخونم که بفهمم چی به چیه و اصلا دنبال حل کردم معما و محک زدن نبوغم نبودم...فقط میخواستم تموم بشه تا بفهمم از جناب آنتونی کجای ماجرا وایستاده....
وااای خدارو شکر که اونی که ازش میترسیدم نشد و آنتونی همون قشنگی که بود باقی موند.‌
یک عدد آنتونی کید نیازمندیم، شوخ طبع ، باهوش ، سرزنده و البته همونی که خودتون میدونید....🫅
در اخر ممنون از باشگاه ملکه‌ی جنایت که باعث شد این اثر کریستی رو بخونم چون خودم با توجه به اسم کتاب بعید بود برم سراغش....
        

          سلام و نور 
داستان جالبی داشت و آگاتا مثل همیشه با یک پایان غافلگیر کننده شگفت زدمون کرد . 

پاراگرافی از کتاب:
خب الآن سالها گذشته، بیشتر جاهای دنیا را گشته‌ام. اثری از برابری در دنیا ندیده‌ام. البته هنوز به دموکراسی اعتقاد دارم. ولی دموکراسی را باید از بالا به مردم تحمیل کرد. باید بهشان زورچپان کرد. انسانها دوست ندارند با هم برابر باشند. شاید روزی اینطور خواسته‌ای داشته باشند ولی الآن نه... نمی‌شود انسانها را فقط با تکیه به خصایل نیک انسانی به فرشته تبدیل کرد... الآن فقط باید با قوه‌ی قاهره آن‌ها را وادار کرد با هم رفتار بهتری داشته باشند. شاید ده هزار سال دیگر اوضاع تغییر کند. عجله فایده‌ای ندارد. تکامل روند آهسته‌ای دارد.

🎤 حالا حدس بزنید چه کسانی میتوانند با قوه‌ی قاهره  این دموکراسی رو برای مردم کل دنیا به ارمغان بیاوند؟؟ انگلیسیها!! تعجب نکنید، انها که از همه‌ی دنیا برترند، متمدن ترند و حق دارند کل دنیا را استعمار کرده و دموکراسی را در آنجاها پیاده کنند. انها حتی فرانسویها را هم آدم حساب نمی‌کنند هیچکس توانایی انگلیسیها را ندارد. هیچکس! حالا چطوری  ایجاد دموکراسی کنند؟؟ اول با پادشاه و حاکم منطقه وارد معامله می‌شوند، در آن منطقه کمپانی میزنند، یواش یواش به صورت کاملا نامحسوس حکومت را تصاحب میکنند و سپس مردم آن منطقه را برده‌های بی جیره مواجب خود می‌کنند و اینگونه دموکراسی در سرتاسر ممالک دنیا برقرار می‌شود.

_با سپاس از خانم آگاتا کریستی که در لالوهای تمام نوشته‌هاشون  به این موارد اشاراتی دارند .

_ و با سپاس از انگلیسیها که انقدر خیر خواه مردم دنیا  بودند، هستند و خواهند بود. ❤️
        

          کتاب قشنگی بود.پایان بندی خیلی جالبی داشت.
مطعنا انتظار همچین پایانی رو نداشتم. و این که کاراگاهی نداشت و خود شخصیت اصلی یه جورایی حلش کرد برام خیلی جالب بود.
.
.
زوج آنتونی و ویرجینیا رو خیلی دوست دارم و اصلا به مغزم نمی‌رسد آنتونی همون پرنس نیکولاس باشع.

        

          قضيه‌ی نامه های عاشقانه، دومین کتابیه که از خانومِ کریستی خوندم..
شاید الانم که این کتابو تموم کردم ، هنوزم یه ذره بخاطر کتاب هیجان زده باشم، ولی چندتا چیز بود که موقع خوندن کتاب اذیتم کرد؛ مثلاً مثل کمرنگ بودن نقشِ سرهنگ باتل!! شاید فقط نظر من باشه، ولی وقتی پای یه قتل وسط ماجراست، دوست دارم به شخصیت های دیگه هم توجه بشه و همه شون حضور پررنگ‌تری داشته باشن!
 اما اینجا سرهنگ باتل بیشتر نقش فرعی رو داشت و آنتونی کید،  کارآگاه آماتور ، بار اصلیِ کل داستان رو به دوش کشید..
یکی دیگه از نکاتی که اذیتم کرد  بعضی از توهین‌های نژادی بود...که البته حدس می‌زنم که توی دوران خانومِ کریستی طرز فکر مردم اینجوری بوده ولی بازم این قضیه توی این کتابش خیلی بولد بود! 

داستان توی پنجاه صفحه آخر پر از پیچ و تاب بود و در کل کتاب،  پر از شخصیتای جالب مثل ویرجینیا ریول، سرهنگ باتل و غیره هستش که باعث میشه که شما تا آخر کتاب با خانومِ کریستی همراه باشید و حوصلتون سر نره!!


بیشتر از همه از رابطه ی ویرجینیا و آنتونی خوشم اومد و تا تا آخر کتاب با داستانای بینشون واقعا ناامیدم نکردن..
خودم  معمولاً دنبال داستانای منطقی با معماهای درست و جواب‌های قانع‌کننده‌ام، ولی مثل اینکه توی این کتابِ خانومِ کریستی همچین چیزایی مهم نبود و مهم شخصیت ها و شوخ طبعی بینشون بود... 

به نظرم اگه میخواین کتابایی خانومِ کریستی رو شروع کنید، با داستانای ملایم تر و معروف ترش شروع کنید تا زیاد گیج نشید:)
        

          نمی‌دونم به کتاب‌های آگاتا کریستی باید چجوری ستاره داد؛ در مقایسه با سایر کتاب‌هاش سنجید؟ یا باتوجه به آثار معمایی که کلا هست؟ نمی‌دونم، اما می‌تونم بگم قضیه نامه‌های عاشقانه یه داستان معمایی خوب بود. 
هیجان داشت، ذهنم رو درگیر می‌کرد و هی فکر می‌کردم یعنی کی پشت ماجراست؟ و خب از طرفی هم قابل حدس‌زدن نبود چون اطلاعات جدید به مرور اضافه می‌شد. فضاسازی خوبی داشت انقدر که حس می‌کردم ساکن یکی از اتاق‌های چیمنیس هستم و دارم چایی به دست از پنجره بقیه رو نگاه می‌کنم تا آخر سر ببینم واقعا کی به کیه و این تعطیلات قراره چجوری تموم بشه :)
        

          این کتاب از همون اول با یه ریتم آروم شروع می‌شه، طوری که اولش حس می‌کنی داستان زیادی کش میاد و حتی یه جاهایی هم گیج‌کننده اس ولی هرچی جلوتر می‌ری هم اوضاع شفاف‌ تر می‌شه، هم داستان گیرا تر؛جوری که من خودم آخرش به خودم قول دادم تا تمومش نکنم نخوابم و خب نتیجه این شد که تا صبح بیدار موندم و کتاب تموم شد!
فضاسازی کریستی طبق معمول فوق‌العاده‌ست.مکان‌ها و حال‌ و هوای داستان رو طوری توصیف می‌کنه که انگار واقعاً داری اونجا می‌چرخی و اتفاق‌ها رو با چشم خودت می‌بینی.
چیزی که برام خیلی جالب بود این بود که علاوه بر فضای معمایی و جنایی کلی رگه‌های طنز و حتی عاشقانه تو داستان هست، این ترکیب باعث می‌شه داستان خشک و جدی نباشه ولی در عین حال هیجان و معما رو هم از دست نده.
برای من که این دومین کتابی بود که از آگاتا کریستی می‌خوندم تجربه‌ٔ جالب و متفاوتی بود و ترکیب طنز، عشق و معماش برام تازگی داشت.شروع داستان اولش کمی کنده که شاید کمی صبر بخواد ولی وقتی داستان جا بیوفته و هیجانش بیشتر بشه دیگه نمی‌تونی کتاب رو زمین بزاری و حتی شاید مثل من تا صبح بیدار بمونی.