یادداشت فَرزَند اَرشَد میازاکی

        این کتاب از همون اول با یه ریتم آروم شروع می‌شه، طوری که اولش حس می‌کنی داستان زیادی کش میاد و حتی یه جاهایی هم گیج‌کننده اس ولی هرچی جلوتر می‌ری هم اوضاع شفاف‌ تر می‌شه، هم داستان گیرا تر؛جوری که من خودم آخرش به خودم قول دادم تا تمومش نکنم نخوابم و خب نتیجه این شد که تا صبح بیدار موندم و کتاب تموم شد!
فضاسازی کریستی طبق معمول فوق‌العاده‌ست.مکان‌ها و حال‌ و هوای داستان رو طوری توصیف می‌کنه که انگار واقعاً داری اونجا می‌چرخی و اتفاق‌ها رو با چشم خودت می‌بینی.
چیزی که برام خیلی جالب بود این بود که علاوه بر فضای معمایی و جنایی کلی رگه‌های طنز و حتی عاشقانه تو داستان هست، این ترکیب باعث می‌شه داستان خشک و جدی نباشه ولی در عین حال هیجان و معما رو هم از دست نده.
برای من که این دومین کتابی بود که از آگاتا کریستی می‌خوندم تجربه‌ٔ جالب و متفاوتی بود و ترکیب طنز، عشق و معماش برام تازگی داشت.شروع داستان اولش کمی کنده که شاید کمی صبر بخواد ولی وقتی داستان جا بیوفته و هیجانش بیشتر بشه دیگه نمی‌تونی کتاب رو زمین بزاری و حتی شاید مثل من تا صبح بیدار بمونی.