اگر قرار باشد یک خصوصیت را در آدمیزاد نام ببریم که واقعاً شگفت‌انگیزتر از هر خصوصیت دیگری باشد، به نظر من همان حافظه و خاطره است. قدرت‌ها، ضعف‌ها و نابرابری‌های حافظه از هر چیز دیگری در ما غیر قابل درک‌تر است. حافظه گاهی خیلی قدرتمند است، فوری به سراغ آدم می‌آید، گوش به فرمان است... گاهی گیج و سرگشته، و خیلی ضعیف... در مواقعی هم خودسر و غیر قابل مهار!.. ما آدم‌ها از هر لحاظ معجزه خلقتیم... اما قوه یادآوری و فراموشی، دیگر واقعاً غیر قابل درک است.

نصیحت می‌کنم که هیچ وقت سربازها را به نمایش‌های مربوط به جنگ نبرید، دریانوردها را به نمایش‌های مربوط به دریا نبرید، اسکاتلندی‌ها را به نمایش‌های مربوط به اسکاتلند نبرید، کارآگاه‌ها را به نمایش‌هایی مربوط به ماجراهای جنایی نبرید، هنرپیشه‌ها را اصلاً به هیچ نمایشی نبرید. که پدر آدم را در می‌آورند.

ولی "فردا" بعضی وقت ها دیر است، آقای پوآرو.

مسئله بدبینی نیست. مسئله این است که ازدواج... یعنی ازدواج های معمولی... به عقیده من بزرگترین ریسک زندگی بشر است.

هیچ نژاد و قوم و ملت و فردی را نمیتوان ازاد تلقی کرد؛ هرچند که بندگی مراتب متفاوتی دارد؛ بعضی ها کمتر در اسارت‌اند.