خب بالاخره تمام شد.
ترجمه یکم اذیت کرد اما باز هم مخاطب بوبن شدن لذت بخش بود.
داستان دختری گریز پا و ماجراهایی که هر دختربچه ای تجربه نمی کنه.
چه زندگی قشنگی بود.
گمونم اگر خودش بود با دادن صفت قشنگ مخالفت می کرد، شاید می گفت چه زندگی زنده ای بود.
اما نه، همون عنوان انتخابی بوبن درسته،دیوانه بازی،دیوانه وار.
حس می کنم این من نبودم که این کتاب رو برای خواندن انتخاب کردم بلکه اون منو انتخاب کرد، چه بسا هم خود بوبن خواسته من باهاش آشنا بشم.
هنوز باهم خیلی کار داریم.
چه شاهکاریه این بوبن!
