اعترافات یک کتابخوان معمولی  

 در مورد این کتاب می‌خوانیم:
"کتاب‌خوان معمولی نه منتقد است و نه کارشناس؛ کتاب‌خواندن برای او لذتی است برآمده از دل. آن طور که ویرجینیا وولف می‌گوید، «کتاب‌خوان معمولی برای لذتِ خود می‌‌خواند نه برای کسب معرفت یا تصحیح نظرات دیگران». زندگی کتاب‌خوان معمولی با کتاب‌ها آمیخته است و مهم‌ترین لحظاتش را با کتاب‌هایش به خاطر می‌آورد. آنه فدیمن هم خود را نه منتقد کتاب و سرویراستار نامدار آمریکایی، که یک کتاب‌خوان معمولی می‌داند. او در این کتاب ۱۸ روایت از تجربه‌هایش از زندگی با کتاب را نوشته است. فدیمن از طبقۀ عجیب کتابخانه‌ها می‌گوید که نشان از درونی‌ترین لایه‌های صاحبانش دارد. از دستور زبان چنان دلنشین سخن می‌گوید که فراموش می‌کنی این همان ملال‌انگیزترین بخش زبان است. او حتی زمان رسمیت ازدواجش با همسرش را زمان «وصلت» کتاب‌هایشان می‌داند: «کتاب‌های من و او کتاب‌های ما شده بودند، حالا دیگر واقعاً متاهل شده بودیم». فدیمن گاهی از لذت خواندن آثار کلاسیک می‌گوید و گاهی از ولع عقده‌وارش به خواندن کاتالوگ‌های تبلیغاتی. نثر صمیمی، پراحساس و طنزآمیز او ما را به یاد بهترین لحظاتمان با کتاب‌ها می‌اندازد، حتی اگر چندان اهل فضل و ادب نباشیم، درست کتابخوان معمولی. "
بخشی از کتاب:
"پس از پنج سال زندگی متأهلی و تولد اولین فرزندمان، جورج و من بالاخره به این نتیجه رسیدیم که برای صمیمیت عمیق‌تر، یعنی وصلت کتابخانه‌هایمان، آماده‌ایم. بااین‌حال، روشن نبود که نقطهٔ مشترک میان رویکرد غیررسمی انگلیسی او و رویکرد رسمی فرانسوی من را چطور باید یافت. حداقل، برد کوتاه‌مدت از آن من شد، بر این اساس که اگر کتاب‌هایمان به شیوهٔ من منظم شوند، او می‌تواند کتاب دلخواهش را پیدا کند، ولی برعکس نه. توافق کردیم کتاب‌ها را بر اساس موضوع (تاریخ، روان‌شناسی، طبیعت، سفر و مثل آن) مرتب کنیم. زیرمجموعه‌های ادبیات بر اساس ملیت مشخص می‌شد. (شاید این طرح به نظر جورج بیش از حد شیک می‌آمد، ولی حداقل پذیرفت که این کار منظره‌ای بسیار زیباتر از آن چیزی می‌ساخت که دوستانمان تعریف کرده بودند. خانواده‌ای از رفقای آن دوستان خانه‌شان را چند ماه به یک طراح داخلی اجاره داده بودند. وقت بازگشت دیدند که کل کتابخانه‌شان بر اساس رنگ و اندازه مرتب شده است. مدتی بعد، آن طراح در تصادف مرگ‌بار رانندگی درگذشت. اعتراف می‌کنم که هنگام شنیدن ماجرا همهٔ کسانی که سر میز شام نشسته بودند قبول داشتند عدالت در حق او ادا شده است. "
بخشی دیگر :
" پیش از اختراع مراسم‌های امضای کتاب در فروشگاه‌ها، بیشتر کتاب‌خوان‌ها برای امضای کتابشان آن را برای مؤلف پست می‌کردند به امید آنکه برگردانده شود. یک‌بار ییتز از توماس هاردی پرسید که با این تقاضاها چه می‌کند. هاردی او را به طبقهٔ بالای خانه می‌برد تا شاهد اتاق بزرگی باشد که کف تا سقفش از هزاران کتاب پُر شده است. هاردی می‌گوید: «ییتز، این‌ها کتاب‌هایی‌اند که برایم فرستاده‌اند تا امضا کنم.»
        

          من بخش هایی که به زندگی، خاطرات بچگی و تجربیات روزمره خود آنه فدیمن مربوط میشد را بیشتر از صحبت هایش درباره برخی کتاب ها و نویسنده ها دوست داشتم.
شاید اگر با کتاب ها و نویسنده های مذکور آشنایی بیشتری داشتم، بیشتر از خواندن این کتاب لذت می‌بردم!
        

          مدت ها برای خریدن این کتاب شک داشتم چون می دانستم که شدیدا جذب طرح جلد و اسم کتاب شدم و معمولا این طور جذب کتابی شدن برایم آخر و عاقبت خوبی ندارد. مخصوا کتاب های نشر ترجمان که زیاد بیش می آید صدفا جذب اسم و طرح و جلب و خلاصه ی پشت کتاب هایش شوم. ولی اعترافات یک کتاب خوان معمولی را به شدت دوست داشتم.
نویسنده ی کاب، کسی است که همه ی تجربیات زندگی اش یک جورهایی با کتاب عجین شده است، آن قدر که فکر می کنی داری یکی از رمان های درباره ی کتاب مثل زندگی داستانی ای. جی. فیکری را می خوانی. مثلا صمیمت بیشتر را در رابطه با همسرش، با وصلت کتاب خنه هایشان ایجاد می کنند یا علاقه نداشتن پسرش به پنیر به خاطر تجربه ای است که آنه در دروان بارداری اش با قسمتی از کتاب جزیره ی گنج دارد.
آنه فدیمن غیر از تجربیات خودش با کتاب ها در زندگی (که به نظرم خیلی جذاب هستند) داستان افرادی را نیز می گوید که تجربه ی ویژه ای با کتاب ها داشتند:
+مثلا یکی از نخست وزیران قرن نوزده انگلستان که علاقه ی وسواس گونه ای به کتاب ها و نحوه ی استقرارشان در کتاب خانه داشته و اصلا کتابی دارد به اسم درباره ی کتاب ها و جای دهی آن ها که جناب وزیر در آن راه حلی پیشنهاد می دهد برای کسانی که کتاب زیاد دارند و جا کم، تا در چند قرن آینده، کتابخانه های عظیم اهالی بریتانیا جمعیتش را به دریاهای پیرامون نریزند.
به گمانم، کتاب ها (خریدن، خواندن، حاشیه نویسی، نمایه گذاری، استقرار و نوشتن درباره شان) بودند که او را از آن استرس فلج کننده نجات دادند. با وجود ابتلا به عفونت پوستی بادسرخ، التهاب نایژه ها، ورم لوزه، سوء هاضمه، کمردرد، زکام، سینه پهلو و بالاخره سرطان دهان، به خاطر کتاب ها بود که او توانست تا 88 سالگی دوام بیاورد، سنی که برای آن دوران بسیار شگفت انگیز است.

+یا مثلا از کاشفان قطبی می گوید که مقید به حمل و خواندن کتاب در سفرهای دشوار اکتشافی شان بودند. 

+یا همسر کتاب فروشی که شب عید همه ی پولشان را صرف خریدن یک نسخه ی دست دوم از افکار شبانه یِ یانگ کرد و معتقد بود که کار خردمندانه ای انجام داده است، چون اگر شام می خریدم، آن را تا فردا خورده بودیم و لذتش به زودی تمام می شد، ولی اگر عمرمان پنجاه سال دیگر هم طول بکشد، افکار شبانه را داریم که با آن جشن بگیریم.

+یا از نویسنده ای می گوید که روزی به شکار رفته بود و یک مرتبه جمله ای که کل صبح را سعی در نوشتن آن داشت، به ذهنش می آمد و پیش از آن که جمله از ذهنش برود، کلاغی را شکار کرد، پری از او کند، نوکش را تراشید، در خون کلاغ زد و جمله را ثبت و ضبط کرد.

ولی علاوه بر همه ی این جا، آن چیزی که بیشتر از همه من را به اعترافات یک کتاب خوان معمولی جذب کرد، این بود که ترجمه ی بسیاری از تجربیات نویسنده را در زندگی خودم می دیدم.  مثلا او از غزل نویسی هایش بعد از خواندن شعر های شکسپیر و پترارک می گفت و من یاد تلاش های مذبوحانه مان، برای سرودن شعر، بعد از خواندن شعرهای حافظ و سعدی و مولوی و بعد هم م. امید و سهراب سپهری و قیصر امین پور در سال آخر دبیرستان، می افتادم و تجربه همان تجربه بود. انگار که فقط برای مدل دیگری از زندگی ترجمه شده بود. یا مثلا وقت هایی که می خواهیم از کلمه ی ثقیلی که به تازگی در کتابی خواندیم، برای اظهار فضل استفاده کنیم یا غلط های ویراستاری ای که علاوه بر کتاب ها در هر نوشته ی دیگری، مثلا منوی رستوران پیدا می کنیم و ...
کلی از تجربیات آنه فدیمن را می توانستم ترجمه ی وطنی کنم و من را یاد خودم می انداختند.
        

          من با دادن یک امتیاز به این کتاب و خوندن ۷۰ صفحه، رهاش میکنم
از ترجمه اصلا راضی نبودم. شاید اگه زبان اصلی میخوندم بیشتر تحملش میکردم اما ترجمه واقعا بد بود
این دومین کتابیه که درباره ی کتابخوانی و کتاب دوست ها می خونم و از هیچ کدوم هم خوشم نیومده تا حالا
کم کم دارم نگران خودم میشم
...
        

          این کتاب شامل 18 یادداشت درباره تجربیات شخصی نویسنده در حوزه کتاب است. نویسنده در یادداشت‌های خود به مسائلی مانند علاقه به کتاب‌های قدیمی، ساختار کتابخانه‌های شخصی، تجربیات مشترک در حوزه کتاب‌خوانی و... می‌پردازد.

به دلیل تفاوت‌های ارزشی، فرهنگی، مذهبی و اجتماعی نویسنده با خواننده ایرانی (و احتمالاً مسلمان)، شاید ایجاد ارتباط با برخی از این یادداشت‌ها برای خوانندگان غیر آمریکایی آسان نباشد.

این مرور مبتنی بر برداشت و دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.
        

          عنوان و طرح جلد کتاب باعث شد جذبش بشم . 
خوندنش رو دوست داشتم و برام لذت بخش بود، فقط چون عناوین کتاب‌هایی که نامشون ذکر شده بود و یا سبک های خاص کتاب‌های مورد علاقه شون و... برام ناشناس بود یکم سخت بود. 
در کل به کسانی که عاشق کتاب و کتابخوانی هستند خوندنش رو پیشنهاد میکنم‌
این کتاب رو در یکی از جلسات سفیران کتابِ بوکزیستو ، معرفی کردم‌ . 
        

          باسمه
خیلی وقت بود که دلم میخواست این کتاب رو بخونم. بالآخره ایام نمایشگاه ۱۴۰۲ خریدمش. کتاب کم حجم (۱۶۰ صفحه) چند روز طول کشید چون واقعاً دلم نمی‌خواست تموم بشه! طعم شیرینی از خاطرات گذشته رو به یاد میاره که در حوزه «کتابی در مورد کتاب‌ها» واقعاً ناب بود. یه نکته داره که باید در حد خوبی کتابخوان (و آشنا با یه چیزی مثل تاریخ ادبیات 😂) باشین که لذت حداکثری کتاب رو تجربه کنین؛ مثلاً یه یادداشت از کتاب در مورد یکی از نخست‌وزیران انگلستان هست که من توی کتاب برج فرازان باهاش آشنا شده بودم و ملاقات اینجا خیلی جذاب بود. افق دوست داشتنی یه خانواده کتابی بسیار دلپذیر بود. انصافاً هر بخشش حرفهای جالبی داره!
به شدت خوشحالم که خوندمش. توصیه می‌کنم شما هم بخونین
        

          یکی دو روایت طول کشید تا به اختلافات فرهنگی بین ایران و آلمان عادت کنم و بتوانم با کتاب ارتباط برقرار کنم. اما بعد از آن با مجموعه روایتی ساده و صادقانه ( البته کمی غیر صمیمی و نزدیک به رسمی) از زبان یک آدم کتابخوان ولی کم ادعا مواجه بودم که بارها و بارها لابلای تعریف و توصیف موقعیت ها یا خاطرات، خود را به جای نویسنده می دیدم. 
بنظرم کتاب خوان ها در اقصی نقاط کتاب میتوانند جیغ کوچکی بکشند و بارها و بارها بگویند: وای منم همین طور! و همین قبیله سازی و داشتن خاطرات مشترک جمعی است که کتاب را در نهایت دوست داشتنی میکند.
        

          این طبیعیه که دلم میخواد قلم پر دستم بگیرم، بوی جوهر رو نفس بکشم و بنویسم؟ 
        

          شما چطور کتاب می‌خوانید؟!
به حریم نویسنده و مترجم تجاوز می کنید و در کتاب می‌نویسید و در قید حفاظت از حریم کتاب نیستید یا اینکه کتاب را مقدس می‌دانید و حریمش را حفظ می‌کنید؟!
        

          اعترافات یک کتابخوان معمولی، مجموعه یادداشت‌های آنه فدیمن، روزنامه‌نگار، نویسنده و ویراستار مجله کتابخانه کنگره ملی آمریکا با موضوع کتاب و کتابخوانی است.

فیدمن در مقدمه این کتاب نقل قولی از ویرجینیا وولف را بیان می کند که می‌گوید «کتاب‌خوان معمولی با منتقد و پژوهشگر فرق دارد. او برای لذت خود می‌خواند، نه برای کسب معرفت یا تصحیح نظرات دیگران.» و با این تعریف روایت‌های جذابی از عشق خود و خانواده‌اش به کتاب و خواندن را بیان کرده است؛ روایت‌هایی که خواندنی برای علاقه مندان به کتاب.

کتاب نه در مورد فدیمن که در مورد خانواده او نیز هست و بسیاری از داستان‌ها به پدر، مادر و نیز همسرش پیوند می خورد که آنها نیز کتابخوان های حرفه‌ای هستند. اعترافات یک کتابخوان معمولی از ماجرای «وصلت کتابخوانه ها» شروع و در ادامه خاطراتی از دوران کودکی، نوجوانی، جوانی، زندگی مشترک، دوران بارداری و فرزندان ادامه پیدا می‌کند که «کتاب» محور اساسی همه این خاطرات است.
        

          تا حالا کتابی خوندید که احساس کنید داره از کتاب خوندن متنفرتون می کنه؟! 
این کتاب برای من دقیقا چنین کتابی بود. 
نیمه ی خواندن رهاش کردم. 
هر کتابی شایسته خواندن نیست!. 
        

          شاید کمتر از یک چهارم یادداشت‌ها برایم قابل درک و دوست‌داشتنی بود، و این می‌تواند به دلیل تفاوت بسیار زیاد فرهنگی بین خواننده و نویسنده باشد. اکثر اصطلاحات به کاررفته، نامفهوم و نامانوس بودند.
یکی از نکات جالب کتاب، ماجرای والدینی بود که از کتاب‌خوان نشدنِ فرزندانشان گله داشتند؛ با خانه‌هایی که اتاق کودک پر از کتاب‌های گران‌قیمت بود و در اتاق والدین حتی یک قفسه کتاب هم وجود نداشت...
        

          به نام او

یک کتاب بسیار خوب و خواندنی برای کتابخوانهای حرفه ای که با خوشیها و ناخوشیهایِ کتابخوانی و کتابداری آشنا هستند و مدام با آن کلنجار می روند

این کتاب به شدت به کتابخوانها و کتابخوارها توصیه میشود
        

          ما ، قبیلهٔ کتابخواران(اگر مرا نیز بپذیرید) ، نیازمند وحدت‌یم(اما نه وحدتِ جبرگرایانه و چسبناک بلکه وحدتِ حاصلِ کشش روح های‌مان به سویِ یک‌دیگر)

این کتاب، چنین وظیفه‌ای را متحمل شده‌است
شاید تفاهماتِ کم‌تر بیان شده، منشاءِ تمایلاتِ کتمان شده‌ باشد...


مترجم خیلی سعی کرده بود که خوب ترجمه کند(و تا حدِ خوبی خوب بود)
اما نیازمند اطلاعات زیادی در زمینه نویسندگان و کتاب ها برای فهم خواننده است
        

          از متن کتاب: 
هنری وارد بیچر نوشته است: افسوس جای دیگری هم هست که طبیعت بشر در ان مثل یک کتابفروشی ضعیف شود؟؟؟
        

          روایت خوبی بود از زیست با کتاب ، اهمیت دادن به کتاب ها و کتابخوانی ، اما با درون مایه ای از تفکرات خاص نویسنده و چاشنی جسارت و نوعی خود رأی بودن( خیلی قانون وقاعده صادر می کرد!) در بسیاری از گوشه کنارهای کتاب رد پررنگی از زندگی غربی و متاسفانه جای لگد فمینیسم را حس کردم ! هرجا که نویسنده از شرح عقاید و سیاست و شرحِ تاریخ نویسی هایش فاصله می گرفت و به تجربه های کتابخوانی خودش نزدیک تر می شد برایم جذاب و دلچسب بود . به طوری که می توانم از بین فصل های کتاب سه چهارتایش را انتخاب کنم و بگویم تمام آورده کتاب برایم همین بود.

 بسیاری از کتاب ها و اصطلاحاتش با وجود تلاش های گران قدر مترجم ملموس نشده بودند و خب طبیعی ست که کتاب برای فضای شعر و ادبیات غرب نوشته شده است و کتابخوانی ها و اشاره ها و خاطره ها همه در همان فضا هستند. با توجه به فراگیری رمان های کلاسیک در مورد رمان ها بیشتر عناوین آشنا و مشترک وجود دارد اما در مورد شعرها و شاعرها....!!!چقدر دلم نسخه ایرانیزه اش را میخواست ...
        

          کتاب شامل 18 یادداشت از نویسنده است که در مورد کتاب و کتابخوانی و زندگی کتابی و نویسندگی خودش و همچنین خانواده اش نوشته.
کتابی بسیار جذاب، روان و کلی همراه با همذات پنداری البته اگر کتابخوار باشید:)))
        

          خاطرات بامزه ی خانواده ایی که عاشق کتاب ها بودند.... 
        

          اعترافات یک کتابخوان معمولی (Ex Libris: Confessions of a common reader) مجموعه یادداشت هایی است که آنه فدیمن روزنامه نگار و نویسندۀ شهیر آمریکایی، برای مجلۀ کتابخانۀ کنگرۀ ملی آمریکا نوشته است. این کتاب 179 صفحه ای، توسط محمد معماریان ترجمه و توسط نشر ترجمان در سال 1396 به چاپ رسیده است.
این کتاب در زمرۀ «کتاب های دربارۀ کتاب» طبقه بندی می شود. فدیمن در هر بخش، جنبه ای از ارتباطش با مقولۀ کتابخوانی را مطرح می کند و در این بین تجربیات خودش و عادات خودش را در این باره مطرح می کند. 
خیلی ساده با این کتاب آشنا شدم : وقتی به اصطلاح خودم در اینترنت «کتاب گردی» می کردم، ناگهان با این عنوان جذّاب رو به رو شدم و بدون تفکّر و تامل خاصی تصمیم به خریدنش گرفتم. جدای از خیلی مسائل دیگر، در این قضیه هم با نویسندۀ این کتاب تفاهم داشتم که :« هیچ گاه تاب مقاومت در برابر کتاب های دربارۀ کتاب را نداشته ام» [1.
کتاب از مجموعه مقالاتی تشکیل شده که اگرچه هر کدام دربارۀ کتاب است، امّا سیر مشخص و واحدی ندارد؛ به همین دلیل به مقام نوشتن چکیده ای از آن، برخی از نکات جالب آن را که هایلایت کرده ام برایتان می نویسم.
نکتۀ قابل توجه دیگر دربارۀ این کتاب این است که چون نویسنده آمریکایی است، تبعاً فضای برخی از مقالات گره خورده با فرهنگ و زبان ایشان بوده و از همین رو، برخی از فصول ممکن است چندان دل پذیر نباشند. به علاوه، کتاب مملو از ارجاعات مختلف به آثار ادبی گوناگون است و ممکن است اگر رمان های زیادی را نخوانده باشید، دچار پوچی کنید!! چون با نویسنده ای طرف هستید که خاندانشان، نسل به نسل کتابخوان بوده اند. خلاصه که می توانم بگویم مخاطب کتاب، کتابخوان ها هستند.

برای خواندن ادامۀ مطلب به سایت ویرگول به این آدرس مراجعه کنید:
https://vrgl.ir/EK3i7