یادداشت فاطمه کُردی

        «رودین»  داستانی که فاصله ی حرف تا عمل رو نشون می ده. 
فقط حرف خوب زدن و خوب حرف زدن کافی نیست، گوینده باید عمل هم داشته باشه. 
«رودین»  شگفت انگیز بود. داستانی که همه چیز در خودش داره. عشق، غم، مرگ، تولد، حسد، حماقت، دانش، فلسفه، زشتی، زیبایی و... 
این اولین باری بود که نتونستم تصمیم بگیرم احساسم نسبت به یک شخصیت مثبت باشه یا منفی. در این مورد مدام در حال نوسان بودم. 
به طور کل نتیجه گیری من از داستان این بود که بعضی ها با هوش سرشار و پتناسیل رهبری به دنیا میان. مثل رودین.
 اما دنیا مگه به چندتا رهبر نیاز داره؟!، پس طبیعتاً و معمولاً اونی رهبر میشه که قدرتمندترباشه، نه اونیکه شایسته تره؛ ولی خب گاهی هم به ندرت پیش میاد که فرد شایسته به درجه رهبری جامعه برسه. 

پایان حماسی کتاب هم دوست داشتم، اما شیوه پایان زندگی رودین رو نه!.