مجموعه شامل 7متن به صورت  نمایش نامه تک گویی است این 7متن منتخب  مسابقه نمایش نامه نویسی که سال 1401برگزار شده است.
مونولوگ یا تک گویی بکی از روشهای نگارش ادبیات داستانی است.
دیالوگ یا هم گویی به معنی گفتگوی دویا چندنفره است.مونولوگ به معنای تک گویی فرد است درواقع طرف مقابل گفتگو یا به خواست نویسنده یا جبرمحیط داستان حذف میشود
.سولولوگ به معنای صحبتهای درونی شخصیت با خودش یا همان بلندبلند فکر کردن‌ است(حدیث نفس)
این مونولوگ شامل ۷نمایش نامه است:
۱.نقل مردگان نیما حسن بیگی
تک گویی جلال الدین محمدخوارزمشاه که با خود عهدی می بندد که تعداد۱۰۰۰نفر از سربازان مغول را از دم تیغ بگذراند
۲.پوستر تنگسیر بهار اصلانی مقدم
تک گویی نوید که درشهر بوشهر روایت میشود.ماجرا از غرق شد امیرو آغاز میشود وسرنوشت ادریس برادر امیرو...
۳.بذر سینا کیان
تک گویی پسری که با خوردن قرص قصد خودکشی کرده است ونامه ای از عزراییل دریافت میکند که ۲۰دقیقه دنیوی بیشتر  وقت زندگی ندارید.زبان نمایش نامه طنزگونه است
۴.رقص سامبا در اداره مالیات  علی دائمی
تک گویی مردی بنام تونی استیونز 
مردی که با وجود عدم تفاهم با همسرش در طول زندگی به او علاقه داشته است،وبه خاطر شکی که به همسرش میبرد تصمیم به قتل وی با قهوه مسموم میگیرد.
کل این نمایش نامه کوتاه صحبتهای تونی با جسد بی جان همسرش است دردودل کردنش گلایه کردنش ابراز عشق کردنش
باوجود کوتاه بودن با بیانی زیبا ودلکش چکیده ای از  زندگی این زن وشوهر برای خواننده بیان میشود.
۵. ۱۰:۵۹ امیرحسین شرفی
تک گویی سرباز آلمانی درجنگ جهانی روایت داستان درواپسین روز جنگ جهانی است که سرباز همه دوستان خود را از دست داده است وقصد بازگشت ازخط مقدم را دارد وبا مخالفت مافوق خود از پشت بی سیم مواجه میشود
۶.کاش سعید حشمدار
تک گویی دختری  که به صورت نامشروع به دنیا آمده.به دنیا آمده تا فرزند ۶ام خانواده باشد.فرزند ۶ام باعث معافیت پدر از جنگ خواهد شد.وآن دختر بزرگ میشود در ادامه......
۷.واپسین لحظات قبل ازفروپاشی متین غنی زاده

*شماره ۴و۵ برای من از بقیه جذابیت بالاتری داشتند.
خصوصا متن نوشته شده توسط استاد علی دائمی
امیدوارم کارای بیشتری ازشما به چاپ برسند.











          

            روحتون شاد که روحمون رو به پرواز درآوردین.
اولین کتابی که از شهید آوینی خواندم.با خواندن همین کتاب سی وچند صفحه ای متوجه میشویم که چرا ایشان را شهید اهل قلم می نامند.
نثر جذاب وخوش خوان کتاب نشان از قلم منحصربفرد ایشان دارد،که من را ترغیب به خواندن بقیه آثار ایشان کرده است.کتاب تاکیدی بر مرگ اندیشی است.
کتاب به صورت دلنوشته یا دست نوشته است.بصورت نامه ای به یک دوست.میتوان کتاب را درقالب داستان کوتاه قرار داد
برای شناخت شخصیت وتفکر شهید آوینی نمی خواهم به تصویر رسمی وکلیشه ای رسانه اکتفا کنم.قطعا بهترین راه شناخت مطالعه مابقی آثار می باشد.
جمله خاص کتاب:
می گویند پدر ما آدم،را نیز شیطان با آرزوی جاودانگی آفریده است ومن باور می کنم.
تمام جبهه های شرق و غرب مدیون نام توست
که با تفسیر خود انگار آنجا سقف و بام توست
بدون کاستی ها گفته ای آن‌چیز را باید
تو خود آنجا نبودی؟ بلکه بودی؟ممکن است،، شاید
به هر صوت کلامت هر ملک شادان همی گردد


          

            شخصیت محوری نمایش نامه از ابتدا تا به انتها مدآ همسر جیسونِ خائن می باشد.یک زن با نقش ضدقهرمان،زنی جسور  وپرقدرت ،شخصیتی همیشه تبعید شده که از دیدگاه او فقط رسیدن  به هدف مهم است ونه اسباب آن.
مدآ دراثر خیانتی که از همسر خود می بیند به موجودی خشن وبی رحم تبدیل می شود.این خشونت وقساوت قلب درمدآ درتناقض است باهرآنچه از عشق مادرانه شنیده ایم.
خیانت آنچنان ضربه کاری را به این زن وارد میکند که حتی با بی رحمی تمام قد ،فرزندان خود را قربانی  انتقام می کند. 
یکی از جذابترین قسمتهای نمایش نامه کشمکش های درونی  مدآ با خود است.
شخصیت پردازی کم نظیر نمایش نامه سبب شده با وجود قرن ها اختلاف زمانی با مخاطب عصرحاضر  باز هم مخاطب بافضای نمایش نامه کاملا مانوس بشود.
نمایش نامه ای که می خوانیم را نباید به دید نمایش نامه های کنونی نگریست.توصیفاتی ازصحنه ویا دیالوگهای کوتاه ویا چند پرده ای بودن را شاهد نیستیم.درواقع نمایش نامه نیست بلکه روایت مراسم آیینی آن دوران است.
کتاب را از نشر بیدگل خواندم.نشربیدگل روی  نمایش نامه هایی دست گذاشته است که تا به حال از سمت انتشارات دیگر ترجمه نشده است.
کتاب سراسر پر از جملات جذاب وپرکشش است که انتخاب جمله خاص را سخت می کند.
یکی از دیالوگهای زیبای کتاب 
زن در بسیار جاها آفریده‌ای ترسوست، که دلِ ستیزه ندارد و چشمش بر رویینه خیره می‌ماند؛ اما اگر در عشق بر او ستم کنند، دلی مرگ‌آورتر از دل او نیست.

گر کند آفاق را چون صبح از احسان رو سفید
نیست جز گرد کدورت، رزق من زین آسیا
نیست یک گندم خیانت در سرشت آسمان
هر چه بردی، جو به جو پس می دهد این آسیا