نامه‌ای است کوتاه به یک دوست قدیمی. هم توصیفات عرفانی‌ش دل آدم را می‌برد و هم چیزهایی که در مورد دوستیِ عمیقی که از بین رفته است می‌گوید، با خواندنش یاد دوست خودم افتادم، و دلم می‌خواست بروم مثل آوینی بهش بگویم:«ای کاش هنوز هم چیزی باقی مانده بود که من و تو را به هم پیوند دهد».
        

          سید مرتضی از عارفان زمانه ماست، کسی که توانایی این را داشت تا با کلماتش مارا از جای خود جدا کند و ببرد هرانجا که دوست خوش دارد.

نمیدانم درست است یا غلط ولی ...
سید مرتضی در این نامه یا داستان کوتاه سیر خودش را فاش میکند و زاویه نگاهش به مرگ ...
مرگ که در نظرش خبریست ، خبری از جاودانگی ، خبری که ماندن را با ارزش میکند و مانند سحری دل انگیز شور در دل می انداز.


«کم کم خانه پر شد آز آدم هایی که در کنار نرده ها هم مرگ را باور نمی کردند. »
        

          این یادداشت متفاوت سید مرتضی، نشان دهنده ی ذهن متفاوت و تفکر عمیقش دارد.
اگر بخوام کلمه ای واسش استفاده کنم باید بگم؛ شکفت انگیزه.
        

          یک سری مجموعه کتاب کوچک از شهید آوینی را نشر واحه چاپ کرده که کمتر در میان آثار سید مرتضی به چشم میخورد. جالب است و کوتاه و خواندنی. این نامه هم عجیب و پر از  تلنگر و آگاهی است. واژه ها و معارفی که سالهاست از آنها دور افتاده ایم. جاودانگی... مرگ...نور...عرصات حضور آسمانی و...

خدا رحمتش کند. عجب ایمان و معرفتی داشته سید مرتضی آوینی

#معرفی_کتاب
#سید_مرتضی_آوینی

        

          تعبیرها و توصیف‌هایی دل‌نشین داشت. این متن، هرچه که باشه، داستان نیست؛ انگار که نقش و طرحی ناتمام؛ تأکیدی بر مرگ‌اندیشی و مرگ‌آگاهی.

فقط به‌خاطر چند وصفِ جانانه و جان‌دار، دو ستاره ‌می‌دم.
        

          [ کتاب نامه‌ای به یک دوست قدیمی اثری متفاوت از سید مرتضی آوینی بود. لطیف، عمیق و آموزنده.
بنظرم با خوندن این کتاب که البته بهش کتاب هم نمیشه گفت، همون نامه‌اس، با ابعاد جدیدی از شخصیت شهید آوینیِ مستندهای روایت فتح آشنا می‌شید.
قشنگ و کوتاهه و وقتی نمی‌گیره.
خوندنش پیشنهاد میشه. ]
        

          بسیار دلنشین و زیبا. 
از معدود کتابهایی که بارها خوانده‌ام...
        

          روحتون شاد که روحمون رو به پرواز درآوردین.
اولین کتابی که از شهید آوینی خواندم.با خواندن همین کتاب سی وچند صفحه ای متوجه میشویم که چرا ایشان را شهید اهل قلم می نامند.
نثر جذاب وخوش خوان کتاب نشان از قلم منحصربفرد ایشان دارد،که من را ترغیب به خواندن بقیه آثار ایشان کرده است.کتاب تاکیدی بر مرگ اندیشی است.
کتاب به صورت دلنوشته یا دست نوشته است.بصورت نامه ای به یک دوست.میتوان کتاب را درقالب داستان کوتاه قرار داد
برای شناخت شخصیت وتفکر شهید آوینی نمی خواهم به تصویر رسمی وکلیشه ای رسانه اکتفا کنم.قطعا بهترین راه شناخت مطالعه مابقی آثار می باشد.
جمله خاص کتاب:
می گویند پدر ما آدم،را نیز شیطان با آرزوی جاودانگی آفریده است ومن باور می کنم.
تمام جبهه های شرق و غرب مدیون نام توست
که با تفسیر خود انگار آنجا سقف و بام توست
بدون کاستی ها گفته ای آن‌چیز را باید
تو خود آنجا نبودی؟ بلکه بودی؟ممکن است،، شاید
به هر صوت کلامت هر ملک شادان همی گردد


        

          کتابی که باهاش عاشق سید مرتضی شدم
عالی و مست کننده
بسیار پیشنهاد میکنم
        

          کتاب کوتاهیه و باید بگم از نظر ادبی و زیبایی نثر، کتاب قابل‌اعتنایی است.
البته من این کتاب رو با یک اجرای خیلی خوب شنیدم و شاید این موضوع در لذتم از کتاب بی‌تأثیر نبوده.
قالب جالبی هم داره و چیزی بین دل‌نوشته و داستان‌کوتاه باید باشه. البته در این مورد خیلی مطمئن نیستم.
در هر صورت حجم کمی داره و به‌نظرم امتحان کردنش ضرری نداره. به همین خاطر پیشنهاد می‌دم تجربه‌اش کنید.
        

          یک متن لطیف و شاعرانه از شهید آوینی؛ که با تسامح می‌توان آن را داستانک دانست. 
خواندنش مثل نوشیدن یک فنجان چای در بعداز ظهری پاییزی دلنشین است.
        

          نامه‌ای به یک دوست قدیمی شامل مطالب خوش‌خوان و جذابی است که با دیگر آثار او قدری متفاوت است. شاید با خواندن نامه و بخش خاطرات مرگ خانم جان در ابتدای کتاب، موضوع کتاب را مرگ اندیشی و مرگ آگاهی بدانیم درحالیکه سید مرتضی آوینی در این کتاب از جاودانگی، ابد و بی نهایت  سخن می گوید. او با نگاه لطیف و کلام شاعرانه ی خود از زندگی، مانایی، جاودانگی حرف می زند. احتمالا مخاطب نامه (یک دوست قدیمی) خود او باشد،  ولی هر کدام از ما می توانیم مخاطب این نامه باشیم.