توی این کتاب به جزئیات خوب پرداخته شده. فقط کنار اومدن با اسامی زیادی که توی داستان هست، یه مقدار سخته...
-
بهخوان عزیز توی چالش اخیر گفتن که جزو کتاب‌های پلیسی دسته بندی میشه. اما بنظر من هدف نویسنده چیز دیگه‌ای بوده.
نظر شخصی و برداشت من اینه که نویسنده میخواسته قدرت تلقین و تاثیر حرف‌های دیگران رو توی این داستان به نمایش بکشه.
و الا صرفا به خاطر رخ دادن یک قتل و حضور کمرنگ پلیس یکی دو جای داستان، نمیشه گفت داستان پلیسی هستش... (شاید هم برداشت بنده اشتباه باشه🤷🏻‍♀️)
-
ولی نویسنده به شدت توی معمایی پیش بردن داستان قوی هستن، طوریکه حتی کتاب تموم شد، آخرش معلوم نشد کار کی بوده😂🤦🏻‍♀️
احساس می‌کنم توی این مدت نشسته‌ام از فیلم‌های آقای فرهادی نگاه کردم... انقدر که چند صفحه آخر توی ذوقم خورد.

        

                وقتی که در حال مطالعه این کتاب بودم، خیلی جاها خسته شدم و احساس می‌کردم به جزئیات بیش از حد پرداخته شده.
اما با گذر زمان و مطالعه چند کتاب دیگه، به این نتیجه رسیدم که این کتاب واقعا بی‌نظیره...
توی آثار ایرانی، ما همیشه شاهد این هستیم که نویسنده خودِ آرمانی و چیزی که همیشه آرزو داشته اون باشه رو توی کتاب به تصویر می‌کشه. اما توی این کتاب نویسنده هیچ تلاشی برای این‌ کار انجام نداده. حتی بیشتر سعی می‌کنه شخصیت‌های داستان منزجر کننده باشند تا سوپر استار :)
ما قرار نیست با یه انسان کامل و بدون نقصی که توی دنیای واقعی وجود خارجی نداره روبرو بشیم. مارتی خیلی جاهای کتاب خودش رو یه آدم کج و کوله که هیچ جذابیتی نداره تعریف می‌کنه!
مارتی، هری، چسپر، تری، آنوک و هرکدوم از شخصیت های جزء از کل رو ما بارها و بارها توی زندگی‌هامون دیدیم. (البته به صورت ایرانیزه شده)
حتی معتقدم ماها می‌تونیم مارتی درون داشته باشیم. ما هم می‌تونیم مثل مارتی با حرف و رفتارهامون باعث تباهی زندگی خیلیا بشیم...
-
و خب منکر بار منفی و حجم زیادی از افسردگی و دین گریزی این کتاب هم نمیشه شد.
-
از اون دست کتاب‌هایی هستش که آدم نمی‌دونه باید به کسی معرفیش کنه، یا نه!
        

                از نظر من یکسری کتاب‌ها هستن که خوندشون هیچ چیزی به آدم اضافه نمی‌کنه! هیچ چیز... و صرفا با خوندنش آدم شاید سرگرم بشه و یکسری از کتاب‌ها توانایی همین سرگرم کردن رو هم ندارند!
این کتاب هم متاسفانه برخلاف تصوراتم از همین دسته بود. جزو همون هایی که فقط خونده میشن و...
و در طول خوندنش احساس می‌کردم که چیزی شبیه خیال‌بافی های دوران نوجوانی بودش.
-
داستان توی چندتا تاریخ مختلف توی ۴سال به همراه نیمچه بی نظمی‌ای میچرخه.
کاراکترهای اصلی داستان یه دختر و یه پسر هستن که خب دخترخانم دختر سردار و آقا پسر زیردست آقای سردار هستن. یهو تو نگاه اول عاشق هم میشن و اقای سردار سنگ میندازن و... مثل هر خیالبافی ذهنی دیگه... 
و خب وسط همین چیزا یه مقدار خیلی کم جاسوسی، یه مقدار خیلی کم خیانت و... هم پیش میاد.
-
چندتا اتفاقات  داستان برا من غیرقابل باور بود حتی! و این احساس به من القا می‌شد که دختر و پسر ادای آدم‌های مذهبی رو میاوردن؟!
و یا حتی مثلا یه جای داستان مادر دختر، معلم عربی دخترش براش غریبه بود 😅 که خب غیرممکنه! برای مادرهای ایرانی...
-
در کل با نخوندنش هیچ اتفاقی برای شما نمی‌افتد.
امیدوارم خانم نویسنده توی کتاب‌های بعدی پیشرفت خوبی داشته باشند❤
به قشر نوجوان با توجه به هیجانات عجیبشون پیشنهاد می‌کنم صرفا برای وقت گذرانی.
        

                تازگی ها احساسم نسبت به یکسری کتاب‌ها عجیبه، میخونمش، باهاش زندگی میکنم، ولی نمی‌تونم به کسی توصیه‌اش کنم!
اما در کل ایده، فضای داستان، و چیزهایی که بهش پرداخته شده بود رو دوست داشتم.
-
کاراکتر اصلی داستان ماتروشکا، سودا، خانم ۳۷ساله‌ای هستش که بعد از گذشت حدود ۱۰-۱۵ سال مجدد دوستای قدیمی‌شو می‌بینه!
و کم کم زخم‌های قدیمی‌ش سر باز می‌کنن و به قول خود سودا حفره‌ی درونش باز میشه...
و خب داره تلاش میکنه برای پر کردن این حفره، حفره ای که اوایل داستان فقط بخاطر شکست عشقی بوده و با گذشتن از لایه‌های مختلف  و باز شدن یکسری گره‌های کور ذهنی، تغییر شکل میده و حالا فقط با انتقام پر میشه!
-
نویسنده خیلی خوب توی زمان‌های مختلف داستان رو روایت میکنه و طوری نیست که ذهن آدم آشفته بشه، یا خسته...
-
متاسفانه از ابتدای داستان حدس زدم که همه اتفاقات زیر سر کی هستش، و خب درست از آب دراومد و... این راضی کننده نبود.
-
حال و هوای داستان برام مثل رمان‌های ایام نوجوانی بودش، با این تفاوت که یه مقدار کمی رنگ و مزه امنیتی به خودش گرفته.
دقیقا مثل همون رمان‌ها، کاراکتر اصلی داستان، پولدار، خوشگل، جذاب، خوش‌پوش و مهره مار داره و کلی خاطرخواه داره و... 😒
و طبق معمول برام سواله که این همه آدم‌های معمولی داریم توی دنیا چرا هیچ وقت اونا کاراکتر اصلی داستان نشدن؟
        

                من به شخصه کتاب‌های اقای اکبرخانی رو دوست دارم. همیشه یه موضوع متفاوت دارن تو کتاب‌هاشون... و زاویه دید نویسنده، از نظر بنده قابل تحسین هستش. پرداختن به قهرمان‌ ناشناخته دوران دفاع مقدس، که حتی بعد از شهادت هم ناشناخته باقی می‌مونن...
-داستان این کتاب توی دوتا برهه زمانی بیان میشه. دوران جنگ تحمیلی و دوران جنگ داخلی سوریه.
-اسم کتاب اوایل بنظرم یه مقدار عجیب بود که خب آخر کتاب کاملا متوجه منظور شدم‌.
-شاید اوایل کتاب یکم سردرگم باشیم در مورد کاراکترها، ولی خب بعد از نیمه کتاب کاملا روند داستان مشخص میشه.
-و بنظرم این کتاب مناسب نوجوان هست، چون سطح اطلاعاتی که داره در همین حد هست. و خب با توجه یه کتاب های قبلی ایشون سطح خشونت این کتاب خیلی سطحی هستش.
و در آخر بنظرم همین که رنگ متن کتاب آبی، یه جور زنگ تفریح برای چشم‌مون به حساب میاد :)
        

                هربار و در هرگوشه و کناری یاد این کتاب میوفتم، لبخند روی لب‌م میشینه...
این کتاب از اون دست کتاب‌هاست که بنظرم قندِ..‌. شیرین و دلنشین!
انقدر احترام بین اهل بیت رو قشنگ بیان کردن، انقدر جزئیات رو خوب بیان کردن که اصلا موقع خوندنش آدم متوجه گذر زمان نمیشه!
و خب نگفته‌هایی رو، خیلی خوب گفته... از حضور بقیه فرزندان امام حسن(ع) در کربلا و شهادت‌شون و...
و هرچقدر ابتدای کتاب لبخند زدیم، انتهای کتاب لحظه خداحافظی و اشک و اشک...
انگار که مدتی با نشانه های امام حسن جان همسفره بودیم و حالا وقت وداع شده باشه! انگار که از دور شهادت هرکدام از عزیزان خودمون رو نظاره‌گر باشیم... سخت و...
        

                این کتاب در اصل جلد دوم، و ادامه کتاب "دیما" هست.
توی جلد اول با پستی‌ها و بلندی‌‌های زندگی خانواده شهدا (همسر و فرزندان) همراه شدیم‌. هم قدم با دیما اشک ریختیم و سختی کشیدیم.
اما از یک جای داستان، آقای دکتری سروکله‌اش پیدا میشه که عاشق دیما خانوم بوده از قدیم‌الایام...
و همین جای داستان همه چیز عوض میشه و شروع تابو شکنی...
ازدواج مجدد سرکار خانوم دیما! چندماه بعد از شهادت آقای عابس...
و توی این فصل هم دیما خانوم و خانواده از سختی های ایام کرونا، ایام ابتدایی ازدواج مجدد و احوالات خودشون میگن...
و هر لحظه از اواسط این کتاب و حضور دکتر امید در شیفت های بیمارستان ، من منتظر بودم امید هم راهی دنیایی دیگر بشه، و دیما خانوم در جهت رشد و تعالی و کمال خود، در زمینه های شغلی دیگه همسر دیگری پیدا کنند و باز این چرخه ادامه پیدا کنه🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️😅
و خب این کتاب به شدت رویا پردازانه و عجیبه...
چیزی که مدت هاست منو اذیت می‌کنه این هست. چند درصد احتمال داره که توی این مدل زندگی ها، یک عدد دکتر امید عاشق پیشه و قابل اعتماد داشته باشن؟
چقدر احتمال داره ازدواج مجدد آسیب زا نباشه؟ و بجای محل آرامش بودن، خانه رو به محل جنگ اعصاب تغییر نده؟
کاش حداقل برای این موضوع به این قوت... ازدواج مجدد همسران شهدا، داستان بهتری پیدا می‌کردید... نه یه عاشقانه رمانتیک مختص نوجوان! چون از باور های من که کلا خارج بود!
        

                خوندنش زمان زیادی نمی‌بره.
و حتی خوندنش امتیاز مثبتی نداره.
نه هیجانی، نه هیچی!
فقط یکسری گزارش و نامه و شرح اتفاق
آخرش هم نویسنده به هیچی نرسید.
انگار توی حلقه بی نهایت از هیچ گذروندم.
        

                گُنگِ گُنگ
نه از اول داستان می‌شد فهمید با کی طرفیم. نه آخر داستان فهمیدم.
پارسال نصفه نیمه رهاش کرده بودم، امسال خودمو مجبور کردم از اول بخونمش، آقا بازم هیچی عایدم نشد.
نویسنده میخواست اطلاعات خوبی رو بده عا، اما نشد که بشه.
داستان چندتا پرونده مختومه زمان قبل انقلاب هست که در موردشون شبهاتی بوده. و کاراکتر داستان دنبال رفع این شبهات و باز کردن گره های کور بود. اما انقدر از شاخه ای به شاخه دیگه می‌پرید که...
        

                کتاب سه تا روایتگر داشت: مادر، پدر و دختر
و داستان در زمان حال(مصادف با زمان درگیری های سوریه بود، اما به سوریه نمی‌پرداخت) و زمان جنگ تحمیلی جابجا میشد‌.
تا اواسط داستان خوب بود و تقریبا یه کششی داشت. اما از یه جایی ببعد طوری بود که احساس می‌کردم سرهم بندی داره میشه.
و بنظرم میشد با اضافه کردن یکسری جزئیات (مثلا اردشیر داستان عضو منافقین می‌شد و...   یا حتی یه روایتگر "پسر" هم به داستان اضافه می‌شد تا حدی به جنگ سوریه می‌پرداخت) کلی هیجان و شاخ برگ به داستان داد و از یکنواختی پایانی درش آورد.
در کل بنظرم می‌تونست خیلی قوی تر باشه، شاید حتی سطح توقع من بالاست و از این حرفا...
با آرزوی موفقیت برای آقای نویسنده :)
        

                بنظرم خانم حسینی خیلی ایمان‌شون قوی بوده.
واقعا دوام آوردن توی اون شرایط سخت، برای هرکسی ممکن نیست.
هرجایی از کتاب داشتم سعی می‌کردم خودمو بذارم جای ایشون، و بعد خودمو می‌سنجیدم و هربار احساس می‌کردم، نه... تحمل هیچکدوم از این شرایط برای من ممکن نیست. و از صبر و تحملم خارج هستش.
اما من تا آخر کتاب نتونستم با مادر ایشون کنار بیام.

و متن کتاب هم خیلی بی شیله پیله بود و راحت می‌شد باهاش ارتباط گرفت. اما فکر نمی‌کنم جزو کتاب هایی باشه که بخوام به کسی پیشنهاد بدم و بگم حتما بخونش :)
        

                نمیدونم این علاقه شخصی من به کتاب های دنباله دار از کجا پیداش شد؟!
این کتاب ادامه کتاب باروت خیس از این نویسنده هستش.
از اون کتاب های هیجان انگیز که تقریبا تا آخرین صفحه اش نمیدونی داره چه اتفاقی میوفته 🤷🏻‍♀️😂
و آخرش هم با "ادامه دارد" نویسنده تموم میشه.
و قسمت جذاب کتاب از نظر من، همسایه  شدن کاراکتر داستان با عزرائیل آقای اکبرخانی بود.
        

                متن روان و خوبی داشت، و موضوع کاملا متفاوت
اینجا نویسنده و راوی داستان مثل یکسری از کتاب‌ها، حجم زیادی از کتاب رو به بت سازی از جناب شهید و بیان جزئیات خواستگاری و... نپرداخته و فقط حدود ۳۰ صفحه از کتاب در مورد زندگی مشترک شون هست و بعدش میرسیم به چالش های زندگی پس از شهادت.
با این داستان میشد تلخی و سختی های زندگی خانواده شهدا رو خیلی خوب حس کرد.
میشد با دیما خانوم داستان زندگی کرد، اشک ریخت و همزادپنداری کرد حتی
اما یک سوم پایانی کتاب رو دوست نداشتم و در اصل بنظرم هدف اصلی نویسنده همین یک سوم پایانی بود. ازدواج مجدد همسران شهدا...
و البته حضور امید در این داستان بنظرم زیادی فیلم هندی بودش😅