شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        بعضی ها را باید بگذاری دائم شعار بدهند؛ چراکه زندگی شان تبلور شعارهایشان است. 
و نادر ابراهیمی یکی از آن افراد است.
نادرخان ابراهیمی نماد #حریت و #آزادگی و #جوانمردی است.
شاید با خط‌کش و لابراتور دقیق شرع، «متشرع محض» قلمداد نشود و یا حتی مهر فسق بر پیشانی‌اش کوفته شود، اما او دارای #اصول است؛ اصولی انسانی که خود به آن رسیده...
اگر می‌خواهید به معنای واقعی کلمه، زندگانی یک انسان و آزادمرد را با قلم خودش که در نوع خود مسحور کننده است، بخوانید، کتاب ابن مشغله و ابوالمشاغل گزینه بسیار مناسبی‌ست.

چند نکته در مورد این دو کتاب :
_ ابتدا ابن مشغله خوانده شود و سپس ابوالمشاغل 
_ پرونده شخصیت واقعی نادر ابراهیمی و انقلابی‌گری او در کتاب ابوالمشاغل نمایان می‌شود؛ چراکه ابن مشغله قبل از انقلاب و در خفقان حکومت پهلوی نگارش یافته و ابوالمشاغل بعد از انقلاب
_ در ابن مشغله روند و ماجرای خاطره‌‌گویی، طولی است و ضربان بالاست؛ اما در ابوالمشاغل، بیشتر در عرض پیش می‌رود.
_ مطایبه و طنز ابوالمشاغل بالاست؛ به یقین توی این 4_5 کتابی که از نادرخان خوانده ام هیچکدام نمک ابوالمشاغل را نداشت.
      

        نمیدونم چرا همه انقدر این کتاب رو «عالی» توصیف می‌کنن؟!
واقعا موضوع جذابی داشت. اما حداقل تا نیمه‌های کتاب حس می‌کردم دارم کتاب نوجوان میخونم. اصلا واسه نوجوان نیست واقعا؟! 
خصوصا اول‌های کتاب حس فکت‌های آبدوغ خیاری گرفتم ازش. 
یه مامور پلیس رمزنگار ، انقدر باید شوت باشه؟! اولش یه ورود طوفانی و اکشن داشت ، بعدش یهو تبدیل شد به یه دختربچه‌ی مظلوم و آسیب‌پذیر!🧐
به نظرم موضوع و سوژه حیف شده بود. میتونست خیلی حرفه‌ای تر و عمیق‌تر پیگیری بشه. آخرشم که هیچی به هیچی
انگار ما مسخره‌ی آقاییم😒
      

        حس من به کتاب با یک داستان معمولی شروع شد و با شاهکار تمام شد
جلوتر که رفت بیشتر از قبل از خرید این کتاب راضی بودم
از آن ها نیست که یک بار بخوانی و رهایش کنی
پسرک ۱۰ ساله ای که به یک باره چند سال پیر شد حرف هایی می‌زند و تجربیاتی کرده‌است که هرکسی نکرده..
به خودی خود داستان تلخی است اما وقتی از زبان مومو روایت می‌شود به قول مترجم کتاب، لیلی گلستان، با رنگی گل بهی نقش کرده است.
عشق مومو به خاله رزا از باورپذیر ترین و شیرین ترین عشقی بود که کتاب ها به تصویر کشیده‌اند.
      

        

من این کتاب رو دوست داشتم، کتاب هایی که درباره جنگ نوشته میشن رو دوست دارم، وقتی از درد و رنج دیگران میخونیم، کاتارسیس رخ میده و پالایش میشیم، وقتی برای رنج دیگری اشک میریزیم، تصفیه میشیم و از طرفی هم خوشحالیم که اون درد ها رو خودمون تجربه نکردیم. بخاطر همین خوندن کتاب های درباره رنج رو دوست دارم، خوندن کتاب درباره جنگ رو دوست دارم. اما اینبار من این کتاب رو انتخاب نکرده بودم، اون منو انتخاب کرد، خوشحالم یکبار هم درست انتخاب شدم. اما حیف ما کافی نبودیم...
قلم خانم عطایی شاهکاره، خیلی نثر دلنشین و پخته ای داره.
به نویسنده های مورد علاقه ام اضافه شد.
اما مشکلی ‌که با کتاب داشتم، به دیدگاه سیاسی ایشون مربوطه. من میدونم که روابط سیاسی خیلی پیچیده ان، درک میکنم عوامل متعددی باعث جنگ ، انقلاب یا پیشرفت یک کشور میشن، اما مخالف اینم که نقش ملت ها رو نادیده بگیریم و فقط کشورهای بیگانه رو عامل بدبختی یا خوشبختی خودمون بدونیم. فقط همین
      

        کتابی که با وجود کوتاهی اش
 بهم فهموند و نشان داد که جنگ به نفع هیچ انسانی نیست!
 جز عده ای محدود که حرص و طمعشان موجب قتل عام میلیون ها انسان بیگناه و بیوه شدن و یتیم شدن زنان و کودکانشان شد.
تاریخ هیچوقت این صحنه ها را فراموش نخواهد کرد.
در جبهه غرب خبری نیست از آن جهت بی‌نظیر است که توانست حس وصف نیافتی جنگ را به من القا کند
این کتاب تنها یک داستان از جنگ جهانی نیست
بلکه توصیف احوالات نویسنده ایست که خود در آن جنگ حضور داشته.......
      

        من خیلی به ژانر داستان‌های کوتاه علاقه ندارم اما چون از جلد کتاب خوشم اومده بود، تصمیم گرفتم بعد سال‌ها به خودم یه فرصت دوباره بدم و مجدداً امتحانش کنم. نتیجه؟ همچنان مورد علاقه‌م نیست😁
داستان‌های کتاب جالب و از رئالیسم جادویی تا جنایی متنوع بودن. بعضیاشون رو دوست داشتم و با بعضیاشون هم نتونستم ارتباط برقرار کنم. چه از لحاظ مفهومی که شاید نتیجه‌ی ترجمه بود و چه از لحاظ پایان‌بندی که گنگ تموم شد. 
درون‌مایه‌ی بیشتر داستان‌ها به خانوم‌ها میپردازه و دغدغه‌ها و زندگیشون رو شرح میده. امیدوارم از خوندنش لذت ببرید✨️
امتیاز در گودریدز: 4.09
      

        به جرات میتونم بگم عجیب ترین پایان کتابی ای بود که تو تمام عمرم دیدم و واقعا باعث تعجبم شد.
شاید این داستان زیادی واقع گرایانه و شاید زیاد عجیب و غمناک‌ بود اما وقتی ۱۲۸ صفحه رو پشت هم به امید یه پایان خیلی رویایی میخونی ولی این پایان دستگیرت میشه به شدت به عجیب بودن ماجرا اضافه میکنه
      

        قلب روحم را به این کتاب تقدیم کرده ام  .
بعد از ۳ بار خواندش فهمیدم شاید گرفتار شخصیت هاش شدم مخصوصا شین .
نظر شخصی من این بود که مینا می تونیت کاراکتر  دختری که در دنیای واقعی مبارزه بلد بود و در واقع توسط ارباب درنا تبعید شده بود به دنیای بالا اون در واقع الهه آب بود کسی که هوا و آب رو کنترل می کرد و دارای بیشترین انرژی قدرت بود که در طول داستان تنها اربابی است که برای مردم می جنگد قدرتش که به وسیله گردنبند بود رو پس می گیره و شادی رو بر می  گردونه و همچنین برای از ببین بردن طوفان در تلاشه دختری که برادرش شیکی بود خواهر و برادر ارباب ؛
اون یک زن قوی می تونست باشه که قدرت خوبی در مبارزه داره 
و با هر سلاحی می جنگه 
و انرژی فوق العاده ای داره که وفتی آزاد بشه کل شهر نابود میشه همچنین شمشیری که هر وقت بخواد ظاهر میشه همه این ها به وسیله ی اون گردنبند نشان الهه بودنش خاکستری بودن پایین مو هاش هست .
      

        
راستش رو بخواید برخلاف تصمیم کتاب رو کامل نخوندم. تلخیش جانم رو گرفت. کتاب خط داستانی نداره، هرچه هست؛ واقعیت عریان و دردناک سه سال محاصره‌ سربرنیتسا و روایت قتل عام و نسل کشی مردمانشه. 
حال امشبم، حالِ همون شبیه که کتاب "پانصد صندلی خالی" رو خوندم. مثل همون شب که با خوندن محاصره‌ی الفوعه و کفریا نفسم حبس شد و بعد از شنیدنِ فاجعه‌ی گذرگاه راشدین قلبم منفجر شد. 
امروز هم‌زمان که داشتم از روزهای محاصرۀ غذایی و تسلیحاتی مناطق مسلمان‌نشین بوسنی می‌خوندم با یک خبر از غزه زار زدم؛
فقط در شش هفته گذشته ۸۰۰ فلسطینی در صف غذا توسط اسرائیل و شرکت های امنیتی که در پوشش اقدامات حقوق بشری عمل می‌کنند به شهادت رسیدند.

وَ شیطان به یک روش ثابت در پیِ نابودیِ آدم‌هاست؛
شیطان همون شیطانه
إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ
فقط میدان مبارزه‌ش به لحاظ جغرافیایی عوض می‌شه
یک روز تو قلب اروپا، یک روز آمریکای لاتین، یک روز آفریقا، یک روز غزه،  یمن، عراق، سوریه، لبنان، ایران...
یک روز در لباس ابوسفیان با پیامبر مبارزه می‌کنه
یک روز در لباس ترامپ و نتانیاهو با حماس و حزب الله و انصارالله و سپاه قدس...