اگه نخونید هم چیزی از دست نمی دین
        

          جـُستاری متفاوت از مادری و ادبیات.
نویسنده، جسورانه برخی افکار و احساسات مگوی مادرانه را لابه‌لای تحلیل‌هایش از چند فیلم و رمان و افسانه ژاپنی -که علتش را نفهمیدم!- با مخاطب به اشتراک گذاشته.
راستی؛ هنگام مطالعه این کتاب یادتان باشد که مادری در غرب، مقدس نبوده و نهایتا پاسخی نصفه‌نیمه به یک غریزه‌ی دست و پاگیر است!
        

          کوتاه و دلنشین، بعضی جستارها دلنشین بود و بعضی‌ها  سخت‌خوان و کند. در کل تجربه دلنشینی بود.
        

          "مادرها خداوندگار جزئیات‌اند"
این کتاب همین جمله است. با مصداق‌هایی شیرین و خواندنی.

        

          یه ظرافت‌هایی در تجربه‌ی مادری‌ش رو بیان کرده بود که لذت‌بخش بود اما کم بود. به نسبت خیلی کم‌.
        

          جستار نمی‌شود گفت، مجموعه‌ای از یادداشت‌هایی شبیه به خاطره‌نویسی و متمایل به جستار از افکار یک مادر نویسنده.
برخی از یادداشت‌ها در حد روزنوشت‌های وبلاگی، برخی حاوی اطلاعاتی در باب نویسندگی توامان با مادری و برخی دریافت‌هایی شاید بتوان گفت درخشان از مواجهه زن با دنیای مادری همراه با ارجاعات سینمایی و ادبیاتی که گاهی حس فرهیخته‌نمایی به خواننده می‌دهد.
همراه با طنزی کمرنگ اما موثر.
        

          باید یه زن حامله پیدا‌ کنم و این کتاب رو بهش بدم.
        

          اولین‌بار در طول زندگی درباره مادر شدن و مادر بودن خواندم.اما نه مادری به معنای عام، مادر یک "بچه".نوزاد هم نه.بله در طی جستارها متوجه میشوید که نوزادبودگی و بچه‌بودگی باهم متفاوت است.جستارها مقداری عجیب بود و هنوز نحوه برخورد با کتاب‌های جستار را بلد نیستم.نمیدانم با حجم اطلاعات گاها پراکنده چه کنم و چطور باید در ذهنم دسته‌بندی شوند اما به صورت کلی کتاب زیبا، کوتاه و نویی بود.
        

          در کل مجموعه ی جالبیه. چند قطعه ش سخت خوان و نامفهوم هستن و بقیه بسیار دلنشین و درخشان. از خوندنش واقعا لذت بردم.
        

          مجموعه جستارهای #نشر_اطراف برای آنها که نوشتن را دوست دارند، کتابهای مفیدی است.
سبک نگارش و چگونگی نگریستن به موضوعات یکی از جذابیت های این جستارهاست.
#کوچک_و_سخت از جمله‌ی این جستارهاست که روایت نگاه مادری است که به نوشتن و ادبیات علاقه دارد.
از جمله جذابیت‌های این کتاب شاید آشنایی با نگاه و احساسات مادری آمریکایی است که فرزندش را #شیر_کوهی و بعدها #جوجه خطاب می‌کند.
مادری و احساس مادری نعمتی است الهی و فطری که اگر نبود، هیچ نوزادی، بزرگسالی را درک نمی‌کرد!
ریوکا گالچن نویسنده کوچک و سخت از زبان مادرش می‌گوید که
"بچه دوای هر دردی است و همه را خیلی خوشحال می‌کند و نزدیک یک بچه بودن برای سلامتی مفید است"! هر چند جاهایی با مادرش هم موافق نیست!
چالش خانواده و مادری و فرزندآوری امروز یک مسئله جهانی است. در خیلی از کشورهای برخوردار جهان و با سطح درآمد بالا هم زوج‌های جوان زیر بار فرزندآوری نمی روند، چون فرزند را مانع و محدود کننده آزادی های فردی خود می‌بینند.
این دست کتابها در دل خود اعتراضی به این سبک زندگی خودخواهانه هم دارد!
        

          درست است که می‌گویند دلیلِ زنده ماندن آدم بچه است. اما چیزی که نمی‌گذارد آدم راحت بمیرد هم بچه است. و روزهایی هستند که این واقعیت حس خوبی به آدم نمی‌دهد.

ساختار به ظاهر آشفته اما از درون منظم کتاب را دوست داشتم. با تشکر از خانم پورآذر عزیزم که کتاب با صدای خودشان در مغزم play شد.
        

          به نظرم لزوما هم کتاب فقط در‌مورد مادری نیست. تجربه‌ی مادری و بیشتر از اون هم‌زیستی با بچه فرصتی شده برای ورود به جهانی بزرگتر. شیوه‌ی جستارنویسی جدید و جالب نویسنده خودش کتاب رو منحصر به فرد می‌کنه. توقع داشتم کتاب احساسی‌تر باشه و همینم جالبه. انگار هر جا اسم مادری میاد باید با حجم زیادی احساسات و علاقه مواجه شیم. انگار مادرانگی نمی‌تونه سهمی از خشم، نفرت و حتی «معمولی» بودن داشته باشه.
        

          کتابی که خانم‌ها به ویژه مادرانی که به تازگی مادر شده‌اند از آن لذت بیشتری خواهند برد.
        

           بسم الله الرحمن الرحیم

کتاب به شکل غریبانه‌ی داشت خاک‌میخورد که توسط یکی از دوستان نجات داده شد،قطعا وقتی خریدمش به محتواش فکر نکردم و بیشتر درگیر قیمتش بودم که واو، نشر اطراف چرا اینو اینقدر مفت چاپ کرده؟

چرخی بین نظرات زدم تا اگه چیزی رو‌متوجه نشدم اونجا بفهمم‌ولی خب چیز خاصی گیرم‌نیومد.

کتاب پیش روی ما گریخته نوشته‌های یک نویسنده‌ست که مادر شده. می‌تونستم بگم مادری که نویسنده‌است ولی اینا باهم فرق دارن دیگه.

نویسنده‌ کتاب رو با جستار عجیبی شروع کرد. من بعد خوندنش  با خودم فکر کردم نکنه از اون دست مادراست که میگن بچه ما بی جنسیته(نان‌باینری) و این صحبتا، بعد دوزاریم افتاد که نه بابا، زاویه دید این نویسنده کلا متفاوته.
حالا چرا متفاوت بود؟ خب وقتی ما کلمه‌ی مادر رو به کار می‌بریم چیزای مثل عاطفه،عشق،فداکاری  به ذهنمون خطور‌ می‌کنن و برام عجیب بود که نویسنده زیاد از این موارد صحبت نکرده بود.
حتی اولش از دستش ناراحت بودم که بچه‌ش رو شیرکوهی صدا می‌کرد اما بعد کم کم برام جا افتاد‌ که این خانم اصلا نمیتونه مدل دیگه‌ی نگاه کنه.

پ‌ن¹:کتاب جستارهای نامفهوم کم نداره،حالا نکه چرت و‌پرت نوشته باشه ها،از چیزای صحبت کرده که شایع نیستن بین ما،ولی اگه اون کتابای که ازشون حرف می‌زد رو‌خونده باشیم به نظرمون نه تنها چرت و پرت نمیاد که خیلیم نکات زیرکانه‌ی گفته.

پ‌ن²: طنز کتاب خوب‌بود،خندم می‌گرفت خیلی‌جاها و میرفتم دوباره می خوندم‌شون.

پ‌ن³: اگه دنبال یه کتاب می‌گردید به دوستان باردارتون هدیه بدید این گزینه‌ی مناسبی نیست( چون لطافت این دوره رو نداره ، اگرم میخواید هدیه بدید بهش بگید توقع نداشته باشه از مهر جانسوز مادری چیزی بخونه)

پ‌ن⁴:خنده دار به نظر میاد ولی تا دو سوم کتاب مغز من درگیر این بود که شیرکوهی بابا هم داره یا نه و خب بابای خوبیم داشت ظاهرا.

پ‌ن⁵: راستش نویسنده‌ی این کتاب  مهر خیلی بیشتری از مادرایی که مارگارت اتوود درباره‌شون‌نوشته داشت‌.

پ‌ن⁶: توصیه‌ش می‌کنم یا نه؟ نه اونقدر.
        

          از زمان بارداری‌ام دوست داشتم بخوانمش و در سه سالگی دخترم خواندم!
چیز زیادی نمی‌توانم درباره اش بگویم. فقط درهایی باز کرد برایم درباره‌ی پرداختن به زندگی نویسنده‌های زن ایرانی، که نداریم این پرداختن را!
        

          مرور  ۰۱:
به نظرم لزوما هم کتاب فقط در‌مورد مادری نیست. تجربه‌ی مادری و بیشتر از اون هم‌زیستی با بچه فرصتی شده برای ورود به جهانی بزرگتر. شیوه‌ی جستارنویسی جدید و جالب نویسنده خودش کتاب رو منحصر به فرد می‌کنه. توقع داشتم کتاب احساسی‌تر باشه و همینم جالبه. انگار هر جا اسم مادری میاد باید با حجم زیادی احساسات و علاقه مواجه شیم. انگار مادرانگی نمی‌تونه سهمی از خشم، نفرت و حتی «معمولی» بودن داشته باشه.

مرورنویس: روشان، متولد 82، تهران
        

          مجموعه جستار و جستارروایی شامل ۵۵ تکه ظاهرا به هم بی‌ربط. باطنا هم بی‌ربط. نویسنده این جستارها را اوایل تولد فرزندش نوشته و موضوع اصلی زندگی نوزاد و احوالات است که او را شیر کوهی می‌نامد! در کنارش درباره واکنش‌های دیگران و نوزاد در ادبیات و یکی دوتا رمان ژاپنی هم نوشته.
شخصا به هیچ مادری توصیه نمی‌کنم بخواند مگر جهت آشنایی با فرم و نه به عنوان تجربه‌های یک مادر. شاید بگویید دارم سخت می‌گیرم. بله باید سخت گرفت. مادری شوخی‌بردار نیست!
در پایان کتاب‌های جستار نشر اطراف(البته به جز این یکی) بخشی هست برای تعریف و تفاوت مقاله، جستار و جستار روایی. هدف جستار و جستار روایی این بیان می‌شود: طرح دیدگاه شخصی و توجیه مواضع نویسنده... مسئله دقیقا همین‌جاست که دیدگاه‌های شخصی همه افراد ارزش وقت‌گذاشتن ندارد...
البته این چیزی از ارزش فرمی کتاب کم نمی‌کند.
        

          کتاب جالبیه درباره مادری کردن و نگاه به بچه داری از زبان یک مادر ژاپنی آمریکایی.
        

          پایان🌿

۷
۰۸
۰۳

یکی از کتاب‌های حال خوب کن این مدت:
 موضوعش جستارهایی درباره مادری و نوشتن بود.
از اینکه با یک مادر صادق روبرو شدم خوشحالم...کسی که سختی های بچه داری رو پشت لبخند متظاهرانش قایم نمیکنه تا به بقیه بگه من مادر قوی ای هستم. 

#چند_از_چند 
۱۴از۵۰