داستان پنج مسافر از دمشق به بیروت که به دنبال تحقق آرزو‌هایشان پا به سرزمین رویاهایشان بیروت می‌گذارند اما واقعیات جامعه بیروت آنگونه که آنان خیال می‌کردند نیست و آنجا تبدیل به گورستان آرزوهایشان می‌شود. کتاب منعکس کننده‌ی مشکلات جامعه‌ی لبنان است و در سال ۱۹۷۴ نوشته شده اما برای مخاطب امروزه هم قابل درک است که نه فقط در لبنان ، در جوامع دیگر نیز همین مشکلات دیده می‌شود. افراد ساده‌ای که از طبقات پایین جامعه و قشر سنتی، در راه رسیدن به آرزوهایشان توسط قشر مرفه و غرق در انواع فساد به سیاهچال بدبختی روانه می‌شوند. فضاسازی‌ها و توصیفات دقیق از ویژگی‌های مثبت کتاب است. هشدار: اگر حال روحی مناسبی ندارید، نخوانید. 
      

        کتاب در واقع خاطرات زندگی استیونز - پیشخدمت یکی از خانه‌های اعیانی انگلستان- است که در طول سفری چند روزه از زبان خودش روایت می‌شود. پیشخدمتی که همه‌ی زندگی‌اش را وقف کارش کرده و حالا در آستانه‌ی کهنسالی به این فکر می‌کند که «بازمانده‌ی روز»ش را چطور سپری کند و درست همانجا که مخاطب بعد از حرص خوردن‌های بسیار از دست استیونز که بخاطر اهمیت بیش از حد به کارش چیزهای بسیاری را در زندگی اش از دست داده از جمله عشقش را ، منتظر است تحول استیونز را ببیند ، استیونز تصمیم می‌گیرد بازمانده‌ی روزش را هم با همان جدیت به کار بپردازد و فقط کمی طنز را چاشنی آن کند! هرچند به اینجا که رسیدم با حرص کتاب را بستم اما داستان کار خودش را کرده بود. تا مدت‌ها به این فکر می‌کردم و هنوز هم می‌کنم مه که انسان امروزه نیز چقدر در معرض خطر اینطور زندگی کردن قرار دارد. 
شخصیت پردازی کتاب فوق‌العاده است و توانایی مترجم در بازنمایی شخصیت‌ها به زبان فارسی ‌و حتی انتقال لحن آن‌ها فوق‌العاده‌تر! 
کتاب ریتم کندی دارد که شاید برای عده‌ای خسته کننده باشد اما به نظرم این اتفاقا همان چیزیست که با شخصیت استیونز و سن و سالش تناسب دارد و شخصا برای من که در روزهای پرفشار و شلوغ کتاب را می‌خواندم، پناهگاهی بود برای فرار از سرعت و سختی روزها. کتاب را نه فقط برای خود داستان که برای مقدمه‌ی شاهکار آقای دریا بندری در ابتدای آن هم که شده بخوانید. 
      

        قبلا از این مجموعه ، کتاب فلسفه تنهایی را خوانده بودم و دوستش داشتم و به همین دلیل بود که دو جلد دیگر از آن را خریدم. این کتاب که حسابی ناامیدم کرد و حالا نگرانم که آن جلد دیگر هم توی ذوقم بزند. این یک ستاره هم فقط برای رو‌ی هم رفته پنج ، شش پاراگراف مفید از ۲۴۸ صفحه کتاب! هدف این مجموعه، کمک به مخاطب برای عمیق‌تر و از زاویه‌‌هایی جدید نگاه کردن به موضوعاتیست که برایمان عادی شده اند مثل دوستی، تنهایی ، تنبلی ، حتی پیاده روی و.... . اما محتوای این کتاب چیزی نبود جز انبوهی از اسم‌ هنرمندها، نمایشنامه‌ها، داستان‌ها،فیلسوفان و... که لابلای آن‌ها در هر صفحه دو سه جمله‌ای در راستای هدف مجموعه به چشم می‌خورد. و ترجمه‌ی سخت خوان و پر از دست انداز کتاب هم اذیت کننده بود! البته شاید هم تقصیر مترجم نبوده و کتاب همینطور بوده است! 
      

        تلخ بود. انقدر تلخ که لاجرعه سرکشیدمش تا زودتر تمام شود و از تلخی‌اش خلاص شوم. داستان درباره زن جوانی به نام الهه است که زندگی آرامی با همسر خود مصطفی و فرزندشان آهو دارند و ناگهان بیماری مصطفی (سرطان) این آرامش را برهم می‌زند. الهه که تا پیش از آن تنها تکیه گاهش همسرش بوده ،حالا علاوه بر بیماری و مسئولیت‌های جدیدی که بر دوشش افتاده ، با همسری رو به روست که انگار دچار نوعی تحول و از خودبیگانگی شده و بیشتر از بیماری‌اش، با اخلاق تند و طعنه‌ها‌ی تلخش الهه را می‌آزارد و او را درگیر چالشی درونی می‌کند. این میزان از تغییر در شخصیت مصطفی و در مقابل انفعال بیش از حد  الهه برای من در بعضی از موقعیت‌ها  باورپذیر نبود. البته که هیچگاه از نزدیک با هیولای سرطان و تغییراتی که به دنبال دارد درگیر نبوده‌ام اما یا نویسنده این احوالات را با اغراق نوشته و یا اگر در واقعیت چنین است باید برای مخاطب باورپذیر تر نَقلش می‌کرد. کتاب پایان خاصی هم ندارد انگار که نویسنده دیگر حرفی برای گفتن نداشته و با یک اتفاق غیر منتظره فصل آخر را تمام می‌کند و این به اصطلاح روی هوا ماندن انقدر اذیت کننده بود که دیشب تا صبح توی خواب مغزم برای داستان دو سه پایان مختلف نوشت و نمایش داد! اما با همه این‌ها اگر مثل من سرک کشیدن در زندگی‌هایی که تجربه‌شان‌ نکرده اید برایتان دلچسب است، بخوانیدش.
      

        این کتاب از راه بسته فرهنگی اعتکاف دانشجویی سال ۹۸ مهمان کتابخانه‌ام شده بود که بالاخره نوبت خواندنش رسید. کتاب نه معرفی مادران ائمه علیهم‌السلام به صورت مجزا بلکه در واقع تاریخ دوران قبل از اسلام (آن میزان که به موضوع کتاب مربوط می‌شود) و دوران اسلامی است که با تمرکز بر نقش زنان و به طور خاص مادران أئمه علیهم‌السلام نگارش شده و در فصل آخر کتاب نیز به زندگانی حضرت مریم، حضرت زینب و حضرت ام‌البنین علیهن السلام پرداخته شده است. 
متن کتاب اگرچه خوشخوان اما کمی از ذائقه‌ی مخاطب امروز به دور است که البته با توجه به سال نگارش آن طبیعی است اما با این وجود، به دلیل پرداختن به موضوعات کمتر شنیده شده از مادران ائمه علیهم‌السلام خواندنش مفید است.
      

        این کتاب شیوه‌ی جدیدی را برای فهم قرآن پیشنهاد می‌دهد که با شیوه‌ی معمول در جامعه که وظیفه ترجمه و تفسیر قرآن  بر دوش عده‌ای خاص قرار دارد و باقی مردم تنها مصرف کنندگان آثار مترجمان و مفسران هستند ، تفاوت دارد و شیوه‌هایی را آموزش می‌دهد که هرکسی با هر میزانی از تحصیلات و در هر جایگاهی خود را مخاطب قرآن قرار دهد و پاسخ سوالات و دغدغه‌هایش را از قرآن بگیرد. فهم بعضی از بخش‌های کتاب کمی سخت بود اما مثال‌هایی که ذکر شده بود کمک کننده بودند و البته به نظرم کتاب‌های تفسیر استاد صفایی حائری تحت عنوان (تطهیر با جاری قرآن) مکمل مناسبی برای این کتاب و فهم عمیق‌تر آن و هموار کننده مسیر به کار بستن مطالبش باشند. 
پ.ن: توصیه می‌کنم بعد از آشنایی اجمالی با منظومه فکری استاد صفایی حائری و نوع بیان ایشان به سراغ این کتاب بروید.
      

        هیچوقت از آن سوی خاکریز به جنگ تحمیلی نگاه نکرده بودم. هرچه خوانده بودم از پشت سنگر‌های خودمان بود. در هوایی که عطر اخلاص و رشادت و ایمان داشت. البته چند کتابی که فقط چهره‌ی کریه جنگ را نشان داده بودند و به نوعی زیر دسته ادبیات غیر متعهد بودند را هم خوانده بودم اما از زاویه سنگرهای دشمن نه. و شاید به همین دلیل کتاب را دوست داشتم. یعنی همین اولین مواجهه من با چنین زاویه‌ای، ضعف‌های کتاب را از نظرم پوشاند. کتاب خاطرات سرهنگ عراقی کامل جابر از آخرین شب محاصره خرمشهر است. خوشخوان و روان و البته پر از اسامی رده‌های نظامی که بهتر است قبل از شروع کتاب یکبار برای خود مرورشان کنید.
      

        داستانک‌هایی با محوریت کرامات امام‌ رضا علیه‌السلام‌.
به عنوان اولین تجربه‌ی داستانک خوانی دوستش داشتم. اینکه در داستانک تو با یک و نهایتا چند خط ایده‌ی اصلی روبرو هستی و جزئیات را ذهنت می‌سازد، تجربه جالبیست. با این حال چند داستانک در کتاب به نظرم زیادی کوتاه بودم و غیر قابل فهم.
      

        ایده‌ی اصلی کتاب از نام آن مشخص است و نویسنده در چهار فصل اول کتاب از منظر سیاسی ، وجودی ، اخلاقی و روانشناسی برای فواید کناره گرفتن و قناعت، استدلال‌هایی می‌آورد و در فصل آخر هم به جمع بندی و ارائه چند راهکار برای کمتر خواستن می‌پردازد. ایده‌ و موضوع اصلی کتاب بسیار جالب و البته مهم است اما به نظرم نویسنده در پرداختن به آن موفق نبوده یا من انتظار دیگری از کتاب داشتم! محتوای کتاب بیشتر به نقل قول از دیگران و کتاب‌هایشان اختصاص یافته که باعث شده متن کتاب به شدت سخت خوان باشد -به دلیل ارجاعات بسیار و کثرت اسم‌هایی که نمی‌دانید چطور باید بخوانید! - و فونت ریز کتاب هم این مشکل را بزرگتر کرده است. در پایان کتاب هم احتمالا یک همچین مونولوگی با خود خواهید داشت: خب اینا رو که ما تو دین اسلام و حتی فرهنگ خودمون بیشتر و بهترش روداریم! کاش راهکار می‌دادی آقای نویسنده! 
      

        اسم حبیبه جعفریان را اولین بار در دوره‌ی نویسندگی خلاق مدرسه مبنا شنیدم. وقتی که در پیاده‌روی صبحگاهی داشتم فایل‌های صوتی آموزشی آن هفته را گوش می‌دادم و رسیدم به روایت: اسبی بود در اسپانیا ، که با صدای خود نویسنده ضبط شده بود. فقط دو سه دقیقه طول کشید تا شیرینی این روایت به جان من که دیوانه‌ی قالب روایت نویسی و جستار نویسی هستم بنشیند و اسم حبیبه جعفریان حک شود در ذهنم با این توضیح: بهترین روایت/جستار نویسی که شناخته‌ام! شاید در شکل گیری علاقه‌ی اولیه‌ام هم‌ذات‌پنداری من با او در روایت اسبی بود در اسپانیا بی‌تأثیر نبود ، چرا که از یک دغدغه‌ی مشترک نوشته بود اما در پایان روایت ، خودافشایی‌اش بود که مرا شیفته‌اش کرد. صداقت جاری در متنش. و از همان موقع چشم انتظار چاپ مجدد این کتاب بودم. کتابی روی جلدش نوشته (در ستایش تنش‌های درونی) و نویسنده آن را در پیشگفتار اینطور معرفی می‌کند: این متن‌ها تلاشی برای گزارش تناقض ذاتی حی و حاضر در بسیاری از حس‌ها موقعیت‌ها و تصمیماتی است که در زندگی تجربه شان می‌کنیم به سراغشان می‌رویم و در تنشی می‌افتیم که برایمان می‌سازند. خواندنش را خیلی توصیه ‌می‌کنم اگر اهل روایت و یا جستار خوانی هستید.
      

        درس ششم کتاب فارسی دوم دبیرستان ، گیله مرد بود. در همه‌ی این سال‌ها خاطره‌ی روز تدریس آن در ذهنم زنده مانده بود . صدای خانم شریفی معلم ادبیاتمان که می‌گفت فضای تاریک جنگل و باران شدید و انبوه درختان نماد خققان سیاسی جامعه‌ی آن روزهاست و هر بار در هوای جنگل نفس می‌کشیدم، انگار باد به گوشم صدای جیغ زنی را می‌رساند. صدای جیغ صغرا . همانطور که به گوش گیله مرد. چرا انقدر در ذهنم ماندگار شده بود؟ بخاطر تصویر سازی و توصیفات فوق‌العاده ش و چرا همه ی این سال‌ها به سراغ کتابش نرفته بودم؟ نمی‌دانم! 
گیله مرد متشکل از ۹ داستان کوتاه است که مضمون همه‌ی آن‌ها استبداد و آزادی‌خواهی است و البته تقریبا در همه داستان‌ها اشاره‌هایی هم به ظلم و ستمی که به زنان روا می‌شد، شده است. به نظرم دو داستان ( نامه‌ها ) و ( گیله مرد )از بقیه داستان‌های کتاب بهتر بودند. خواندنش را پیشنهاد می‌کنم اگر اندکی تلخی را تاب می‌آورید.

      

         

مجموعه داستان کوتاه با سوژه‌هایی ناب و بدیع که برگرفته از مسائل اجتماعی و نشان دهنده دقت نظر نویسنده هستند. تسلط نویسنده بر کاربرد زبان متناسب با شخصیت های مختلف و توانایی او در نشان دادن دقیق دنیای ذهنی شخصیت‌ها، از ویژگی‌های خوب کتاب است. با وجود همه‌ی این‌ها من نتوانستم کتاب را تمام کنم و چند صفحه از نیمه گذشته، آن را کنار گذاشتم! دلیلش؟ اینکه همه‌ی داستان‌ها روی مرز خیال و واقعیت ، وهم و یقین و خواب و بیداری قرار داشتند. نه این طرف‌تر و نه آن طرف‌تر. و من هیچوقت با این داستان‌ها نتوانسته‌ام ارتباط بگیرم. اگر اهل کتاب‌هایی با این سبک هستید به نظرم گزینه‌ی خیلی خوبیست.
      

        بسیار شیرین و خواندنی. البته به شرطی که حدودا ۲۰، ۳۰، صفحه‌ای حوصله کنید تا با نثر کتاب خو بگیرید. کتاب شرح سفر یکی از همسران ناصر‌الدین شاه، به زیارت مکه و عتبات است. پر از تعابیر جالب و جدید در وصف پدیده‌ها. توصیه می‌کنم اول چند صفحه‌ی پایانی کتاب که شرح واژگان دشوار متن هست را بخوانید و بعد خواندن کتاب را شروع کنید. به نظرم خوب بود اگر یک تقویم هم در ابتدا یا انتهای کتاب می‌گذاشتند و تاریخ‌های مهم کتاب را در آن منظم می‌کردند تا خواننده در یک نگاه، درک بهتری از زمان‌ها داشته باشد. هرچند که سفرش یک سال طول کشیده و چنین سفری امروزه برای ما حتی قابل تصور هم نیست. اما دروغ چرا، حسودی ام شد! به تجربه‌ی سفری اینقدر طولانی که فرصت تجربه‌ کردن آهسته و بدون عجله را به آدم می‌دهد. و حتی دوبار زیارت عتبات در یک سفر! یک بار مسیر رفت و بار دیگر مسیر برگشت! 
      

        مباحث کتاب بر پایه فرمول ۳=۱+۱ است که در فصل اول به تفصیل توضیح داده می‌شود اما خلاصه‌ی آن ، اهمیت و راه‌های ایجاد تعادل بین فردیت و رابطه است. نقطه قوت کتاب مثال‌های فراوانش است که باعث می‌شود مخاطب  شیوه استفاده از این فرمول را بیاموزد. به نظر من مطالب کتاب نه فقط برای رابطه‌ی زوجین که برای همه‌ی ارتباطات اجتماعی انسان مفید بود. خواندنش را توصیه می‌کنم.
      

        یکبار که داشتم از فواید تمرین شکرگزاری روزانه برای دوستی می‌گفتم، وقتی اشاره کردم ترجیحا نباید دلایل شکرگزاری امروز مثل دیروز باشد ، اضافه کردم: لازمه‌ی آن این است که از بدیهی انگاری فاصله بگیریم. به این فکر کنیم که خیلی از چیزهایی که داریم و احوالات دور و برمان و... میشد که اینگونه نباشد. می‌شد که با دستم نتوانم بنویسم به هزار دلیل، میشد که صبح را نبینم به هزار دلیل، میشد گاز آشپزخانه روشن نشود به هزار دلیل و... .
امام صادق علیه‌السلام در این سخنان، علاوه بر شمردن نعمت‌های بی‌شماری که در این عالم هست، به آن سمت ماجرا یعنی اگر این نعمت‌ها نبودند چه میشد هم به زیبایی پرداخته‌اند. گاهی در حین مطالعه می‌ترسی! از دنیایی که اگر یک ذره اش آنگونه نبود که الان هست چه میشد! گاهی ذوق می‌کنی از ظرافت‌های خلقت! اما آن چه که لحظه‌ای رهایت نمی‌کند، احساس ضعف در برابر خالق و شکر است.