بعد از خواندن کتاب مغز مردانه به سراغ این کتاب رفتم و اعتراف می‌کنم اول با خودم گفتم برای من که احتمالا چیز جدیدی نخواهد داشت و برای آقایان نوشته شده است اما حالا و بعد از پایان کتاب از حجم چیزهای جدیدی که درباره‌ی خودم یاد گرفته‌ام متعجبم. مثل توضیحاتی که درباره کتاب مغز مردانه نوشتم این کتاب هم علمی و در عین حال با متنی روان و ساده نوشته شده است. دیگر نقطه قوت کتاب از نظرم، ذکر شاهد مثال‌های فراوان و توضیح ملموس تفاوت مغز مردانه و مغز زنانه در مثال‌های برخواسته از متن زندگی است. خواندنش را توصیه می‌کنم.
      

        روایت داستان زندگی سه زن از سه قاره‌ی متفاوت، به طور موازی که علی‌رغم تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی همگی در یک چیز مشترک‌اند: مبارزه برای استقلال، شأن اجتماعی و آینده‌ای بهتر. و در پایان به شیوه‌ای زیبا که از ابتدا به هیچ عنوان قابل تصور نیست داستان این سه زن چون رشته‌های یک بافته به هم پیوند می‌خورد. اگرچه داستان از زبان راوی نوشته شده و ما حتی دیالوگ‌ها را هم از زبان او می‌خوانیم اما با این حال نثر داستان بسیار پر کشش است و خواننده را به راحتی به دنبال خود می‌کشاند. رگه‌های باریک و کمرنگی از تفکرات فمینیستی نیز البته در داستان به چشم می‌خورد. در مجموع دوستش داشتم و برای روشن کردن موتور خاموش شده‌ کتاب‌خوانی گزینه‌ مناسبی است. 
      

        بعد از کوبا و ترکیه این بار همراه منصور ضابطیان به ژاپن سفر کردم و مثل دو سفرنامه‌ی قبلی از زوایایی جدید و بدیع به گوشه و کنار کشور ژاپن و فرهنگشان سرک کشیدم. فصل بندی کتاب به نظرم جالب بود. برخلاف عموم سفرنامه‌ها نه بر اساس سیر تاریخی سفر که موضوعی بود. 
      

        کتاب زندگینامه شهید عبدالبصیر (علی) جعفری از شهدای مدافع حرم تیپ فاطمیون است. سوژه ای ناب که علیرغم تلاش‌های نویسنده به نظرم حیف شده است! اولین مشکل کتاب پرش‌های زمانی بی‌منطق و بیش از حد آن است  به طوری که خواننده در پایان نمی‌تواند سیر مشخصی از اتفاقات زندگی شهید در ذهنش مرتب و مرور کند. شخصیت پردازی ضعیف دومین ضعف کتاب است. شهیدی که زندگی‌اش سرشار از بالا پایین‌هایی از جنس تحولات شخصی است و همانطور که از اسم کتاب پیداست تا لبه‌ی پرتگاه و نزدیکی سقوط می‌رود و بعد به ناگاه سر از جنگ و دفاع از حرم درمی‌آورد ، جای پرداخت بسیار بیشتری دارد تا خواننده را عمیقا درگیر کند و نه آنکه صرفا گزارشی باشد از لغزیدن‌ها و چالش‌ها و بعد برگشتن‌هایش بدون کوچک‌ترین درگیری احساسی-فکری در مخاطب. پاراگراف‌های ادبی میان روایت هم اگرچه به تنهایی بسیار زیبا و عمیق بودند اما در جریان خواندن کتاب دست‌انداز ایجاد می‌کردند و با حالتی مثل (روی منبر رفتن راوی) حوصله خواننده را سر می‌بردند. در مجموع از خواندن کتاب و آشنا شدنم با این شهید بزرگوار و البته خواندن کتابی که خوشبختانه در دام مقدس نمایی و مقدس سازی افراطی از شهدا نیفتاده بود خوشحالم و از حیف شدن این سوژه‌ی ناب ناراحت!
      

        آلن دوباتن این بار هم مثل همیشه دستمان را می‌گیرد و وادارمان می‌کند کمی عمیق‌تر و از زوایایی جدید‌تر به عشق که آنقدر بر روی زبانمان تکرار شده از مفهوم تهی شده،  و آمادگی برای پذیرش آن نگاه کنیم. کتاب دارای ۴۳ سوال است که بعد از هر سوال جستار کوتاهی هم در شرح آن سوال و اهمیت آن در عشق نوشته شده و در پایان هم راهنمای امتیاز دهی به سوالات آورده شده است. جز یکی دو سوال که به دلیل تفاوت فرهنگی و دینی با نظر نویسنده مخالف بودم، باقی کتاب برایم  بسیاااار مفید بود و خواندنش را نه فقط به مجرد‌ها که حتی به متأهل‌ها هم توصیه می‌کنم.
      

        با مفهوم زبان عشق چند سال گذشته در جلسات مشاوره فردی آشنا شده بودم و کتاب را بیشتر از جهت مثال‌های فراوانی که از هر زبان عشق در متن زندگی داشت خواندم. نویسنده کتاب از چیزی به نام حساب عاطفی صحبت می‌کند که پر بودن آن عامل رضایت از زندگی مشترک و حال خوب است. اما نکته مهمتر چگونگی پر کردن حساب عاطفی است و اینجاست که به مفهومی به نام زبان عشق اشاره می‌کند. زبان عشق در واقع چیزی است که در دنیای ما و برای ما معنای دوست داشته شدن دارد و غالبا ناخودآگاه به همین شیوه نیز به اطرافیانمان محبت می‌کنیم. نویسنده ۵ زبان عشق را ذکر می‌کند و معتقد است مهمترین عامل نارضایتی از زندگی مشترک ، پر نشدن حساب عاطفی طرفین به شکلی است که آنها می‌پسندند؛ یعنی با زبانی غیر از زبان عشق آنها. زبان عشق تغییر دادنی نیست و بلکه هر کسی با کشف زبان عشق فرد مقابلش در هر رابطه‌ای ، تلاش کند به همان زبان به اون عشق بورزد. خواندنش را به همه و نه فقط به کسانی که در رابطه عاطفی هستند توصیه می‌کنم. 

      

        دریچه‌ای برای ورود به مغز مردانه و سیری در مراحل مختلف رشدی مردان از نوزادی تا پیری. نقطه قوت کتاب بیان بسیار ساده‌ی مباحث علمی مربوط به سازوکار مغز و در کنار آن استفاده از شاهد مثال‌های فراوان بود. نه فقط برای خانم‌ها که حتی به نظرم خواندنش برای آقایان هم مفید است. 
      

        اولین تجربه‌ی نمایشنامه خوانی‌ام بود که با زیر صدای پدافند و همانطور که در حلقه کتاب برنامه‌ریزی شده بود در یک نفس به پایان رسید. داستان درباره‌ی زندگی زوجی به نام‌های ژیل و لیزاست که در زندگی مشترکشان به فرسودگی رسیده‌اند و حالا ژیل به دنبال حادثه‌ای حافظه‌ی خود را از دست داده و لیزا در تلاش است تا با صحبت‌هایش ، گذشته را برای ژیل بازسازی کند. در خلال این داستان کوتاه به عمیق‌ترین لایه‌های یک رابطه عاطفی از طریق جزئی‌ترین و واقعی‌ترین چیزهایی که در هر زندگی مشترکی وجود دارد اشاره می‌شود. اگر از خواندن کتاب‌هایی مثل سیر عشق و یا جستارهایی در باب عشق آلن دوباتن لذت برده‌اید این کتاب  را هم دوست خواهید داشت. 
      

        خواندن این کتاب را مدیون دوره‌ی تشکیلات بنیاد شهید پالیزوانی می‌باشم که از سال ۴۰۲ ویژه‌ی اعضای فعال کادر بنیاد برگزار شد و کتاب «تشکیلات بهشتی» هم شد منبع آن. اگر به خودم بود یا این کتاب را نمی‌خواندم یا با سریع خواندن اجازه ته نشین شدن نکات نابش را در درونم نمی‌دادم! کتاب در واقع آراء جمع آوری شده‌ی شهید بهشتی درباره تشکیلات و دیگر موضوعات ذیل آن مانند بایدها و نبایدهای تشکیلاتی،جایگاه رهبر و مسئول تشکیلات و.... است. نکاتی بسیار آموزنده ، مفید و البته عملی که متاسفانه جای خالی عمل به خیلی از آن‌ها امروز هم دیده می‌شود. نکات مطرح شده در کتاب نه فقط برای تشکل‌های اجتماعی بزرگ که حتی در گروه‌های کوچکی مثل خانواده یا حتی روابط بین فردی هم آموزنده است. 
      

        «چنین دیدم» روایتی از خانواده ای ۳ نفره است و ماجرا از جایی شروع می‌شود که پدر خانواده به عنوان مستند ساز  عازم سوریه شده و حالا همسر و دخترش باید با این فراق دست و پنجه نرم کنند. البته مثل همه‌ی زندگی‌ها در دنیای واقعی که در آن واحد تنها یک گره و چالش ندارند، این خانواده نیز درگیر ماجراهای دیگری هم هستند. ماجراهایی که بسیار باور پذیر توصیف شده‌اند و خواندن کتاب را آنقدر لذت بخش کرده‌اند که خواننده گاهی فکر می‌کند همه‌ی این‌ها واقعا اتفاق افتاده است. نقطه قوت کتاب قلم زیبای خانم امیری و پرداختن به سوژه‌ی نسبتا تکراری سوریه و مقاومت از پنجره‌ای جدید است. 
      

        عنوان کتاب کاملا گویاست. بررسی معنا، زیر بنا ، ضرورت و هدف ولایت از دیدگاه اندیشه‌ی استاد صفایی حائری. در عین کم حجم بودن بسیار کامل و جامع بود و به خوبی به همه‌ی مواردی که در بالا ذکر شده با ذکر دلایل متقن پرداخته بود. توصیه می‌کنم بعد از آشنایی اجمالی با بنیان‌های اندیشه استاد صفایی حائری (مثلا پس از خواندن کتاب رشد ایشان) خوانده شود.
      

        بعد از دو سال برای بار چهارم خواندمش. ۴۰ نفس را در بیست نفس و کمتر خواندم که هنوز هم مثل بار اول کتاب برایم گیرا بود و مثل بار اول مستوره مرا خنداند و گریاند و با احساساتش درگیر کرد.
مثل نهنگ نفس تازه می‌کنم داستان زنی است به نام مستوره که در آستانه‌ی موفقیت‌های بزرگ متوجه می‌شود باردار است. این کتاب روایت رنج پنهان یک مادر است و نویسنده در این کتاب از ابعاد قرآنی و روان‌شناسی برای برون رفت از تعارضات فردی و بین فردی استفاده کرده است. 
در اکثر معرفی‌های کتاب به تعارضاتی که مستوره به دلیل مادر شدن تجربه می‌کند اشاره شده است و یک جور‌هایی این را موضوع اصلی داستان می‌دانند اما برای من تعارضات فردی مستوره و چالش‌هایش در ارتباط با دیگران مثل همسر و خانواده‌ی همسر و پدر و... جذاب‌تر بودند و حتی شاید بتوان گفت حجم بیشتری از داستان را هم به خود اختصاص داده بودند. ما در این رمان با چیزهایی مواجه می‌شویم که در رمان‌های عاشقانه‌ی ایرانی کمتر خوانده‌ایم. روایت واقع بینانه‌ای از زندگی متأهلی  و چالش‌های یک همسر و مادرِ فعال اجتماعی که با نثری بسیار روان بیان شده است. استفاده‌ی مستوره از قرآن ، گفته‌های اساتیدی مثل استاد صفایی حائری ، کتاب‌ها و کلاس‌های روانشناسی و....عمل کردن به آنها برای حل چالش‌های بین‌فردی‌اش برایم خیلی دلچسب بود. 
و در آخر اگر بخواهم منصفانه نظرم را جمع بندی کنم باید بگویم بخش زیادی از لذت بردن من از کتاب، ناشی از شباهت‌هایی بود که بین شخصیت خودم و مستوره می‌دیدم، و شاید کتاب برای کسی با شخصیتی کاملا متفاوت انقدر گیرا و جذاب نباشد.

      

        کتاب سرزمین مقدس سفرنامه‌ی مصور گی دولیل است که به واسطه عضویت همسرش در سازمان پزشکان بدون مرز یک سال در سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کنند. اولین تجربه‌ی کمیک خوانی ام بود و دوستش داشتم اما راستش نه آنقدر که مشتاق خواندن کتاب‌های دیگری در این سبک بشوم که به نظرم دو دلیل داشت: یکی سرعت پایین مطالعه‌ام در کتاب‌های کمیک در مقایسه با کتاب‌های غیر کمیک (خودم هم نمی‌دانم چرا!) و دیگر اینکه بعضی از اتفاقات در کتاب  بی‌سرانجام رها می‌شدند که برایم اذیت کننده بود. اما تلاش نویسنده برای بی‌طرف روایت کردن زندگی معمولی در فلسطین را دوست داشتم و ای کاش که چند صفحه پایانی کتاب درباره تاریخچه اسرائیل در ابتدای کتاب آورده می‌‌شد. 
      

        خاطرات چهل روز در آغوش خدا بودن را در کمتر از یک هفته خواندم و همراه با خانم غفار حدادی خندیدم و گریه‌ کردم. در روزهای خواندن کتاب وقت خروج از منزل ماسک را فراموش نمی‌کردم برای پوشاندن اشک‌هایم و یا لبخند‌های پهنم در مترو و اتوبوس! این کتاب برخلاف عموم سفرنامه‌های حج ، نه صرفا شرحی از اوضاع و احوال عربستان و توصیف مکان‌ها بلکه تماما تجریبات شخصی نویسنده بود با قلمی که به خوبی تلفیق طنز و جدیت و معنویت را درآورده بود و اصلا همین بود که دست من مخاطب را طوری گرفت و با خود همراه کرد که انگار من هم محرم شدم، اعمال بجا آوردم، پشت دیوار بقیع گریه کردم، مریض شدم ، با هم‌اتاقی‌هایم صمیمی شدم و بعد از پایان سفر هم به درد فراق مبتلا! آنقدر که وقتی نویسنده از سنگینی شب‌های بعد از بازگشت نوشته بود من هم همان سنگینی را احساس می‌کردم و اشک می‌ریختم برای از دست دادن چیزی که در واقعیت تجربه نکرده بودم اما شعله‌ی خواستنش در من روشن شده بود.
      

        کتاب‌های نشر سایه سخن را دوست دارم چون بعد از مقدمات تئوری، دستت را می‌گیرند سر کلاس عملی آن موضوعات تئوری می‌نشاندت آخر سر هم خلاصه‌ای از چیزهایی که یاد گرفتی می‌دهند دستت و تمام. در این کتاب ابتدا چهار مانع احساس ارزشمندی به تفصیل -هرچند کتاب بسیار جمع و جور است!- معرفی می‌شود و سپس گام به گام راه‌های عملی غلبه بر آن موانع بیان می‌شود. طبیعتا کتابی است که چند باره باید به آن رجوع کرد.