کتاب سرزمین مقدس سفرنامه‌ی مصور گی دولیل است که به واسطه عضویت همسرش در سازمان پزشکان بدون مرز یک سال در سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کنند. اولین تجربه‌ی کمیک خوانی ام بود و دوستش داشتم اما راستش نه آنقدر که مشتاق خواندن کتاب‌های دیگری در این سبک بشوم که به نظرم دو دلیل داشت: یکی سرعت پایین مطالعه‌ام در کتاب‌های کمیک در مقایسه با کتاب‌های غیر کمیک (خودم هم نمی‌دانم چرا!) و دیگر اینکه بعضی از اتفاقات در کتاب  بی‌سرانجام رها می‌شدند که برایم اذیت کننده بود. اما تلاش نویسنده برای بی‌طرف روایت کردن زندگی معمولی در فلسطین را دوست داشتم و ای کاش که چند صفحه پایانی کتاب درباره تاریخچه اسرائیل در ابتدای کتاب آورده می‌‌شد. 
      

        خاطرات چهل روز در آغوش خدا بودن را در کمتر از یک هفته خواندم و همراه با خانم غفار حدادی خندیدم و گریه‌ کردم. در روزهای خواندن کتاب وقت خروج از منزل ماسک را فراموش نمی‌کردم برای پوشاندن اشک‌هایم و یا لبخند‌های پهنم در مترو و اتوبوس! این کتاب برخلاف عموم سفرنامه‌های حج ، نه صرفا شرحی از اوضاع و احوال عربستان و توصیف مکان‌ها بلکه تماما تجریبات شخصی نویسنده بود با قلمی که به خوبی تلفیق طنز و جدیت و معنویت را درآورده بود و اصلا همین بود که دست من مخاطب را طوری گرفت و با خود همراه کرد که انگار من هم محرم شدم، اعمال بجا آوردم، پشت دیوار بقیع گریه کردم، مریض شدم ، با هم‌اتاقی‌هایم صمیمی شدم و بعد از پایان سفر هم به درد فراق مبتلا! آنقدر که وقتی نویسنده از سنگینی شب‌های بعد از بازگشت نوشته بود من هم همان سنگینی را احساس می‌کردم و اشک می‌ریختم برای از دست دادن چیزی که در واقعیت تجربه نکرده بودم اما شعله‌ی خواستنش در من روشن شده بود.
      

        کتاب‌های نشر سایه سخن را دوست دارم چون بعد از مقدمات تئوری، دستت را می‌گیرند سر کلاس عملی آن موضوعات تئوری می‌نشاندت آخر سر هم خلاصه‌ای از چیزهایی که یاد گرفتی می‌دهند دستت و تمام. در این کتاب ابتدا چهار مانع احساس ارزشمندی به تفصیل -هرچند کتاب بسیار جمع و جور است!- معرفی می‌شود و سپس گام به گام راه‌های عملی غلبه بر آن موانع بیان می‌شود. طبیعتا کتابی است که چند باره باید به آن رجوع کرد. 
      

        داستان‌هایی کوتاه از ماجراهای ملموس زندگی با محوریت زنان البته نه آنطور که برای آقایان مخاطب جذاب نباشد. خواندن ما چند نفر یعنی سرک کشیدن در زندگی چند زن و ماجراها و مشکلات زندگیشان را از لنز نگاه آن‌ها دیدن. قلم خانم رضایی و توصیفاتشان هم فوق‌العاده بود. پیشنهاد می‌شود.
      

        جستارهایی درباره‌ی مادری. برخی کاملا مرتبط، برخی با حداقل ارتباط ممکن -حداقل از نظر من- ، برخی طولانی و پر از ارجاعات فرهنگی که برای خواننده‌ای از سرزمین دیگر شاید خسته کننده باشد و برخی کوتاه در حد چند خط و در مجموع همه‌ی این‌ها خواندنی اگر به سبک جستار/روایت و پرسه زدن در ذهن آدم‌ها علاقه‌مندید.
      

        کتاب درباره فخرالسادات طباطبایی (ام علا) خواهر ،  همسر و نیز مادر چهار شهید است که اصالتا ایرانیست اما به دلیل طلبه بودن پدرش، والدینش ساکن نجف شده و فخرالسادات در آنجا متولد می‌شود و هم‌اکنون مزارش در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها ، در کنار مزار پروین اعتصامی است. شخصیتی والا و صد حیف گمنام که ضمن احترام به تلاش‌های نویسنده محترم اما به نظرم در این کتاب آنطور که باید به مخاطب شناسانده نشد. نویسنده کتاب که دراصل شاعری تواناست و این کتاب اولین تجربه‌ی جدی نوشتن اوست ، بخاطر ماجرایی در زندگی شخصی‌اش -که ماجرای زیبایی هم هست- ابتدا با یکی از فرزندان شهید این بانوی بزرگوار و بعد به دنبال خوابی که می‌بیند با خودشان آشنا می‌شود و رسالتش را شناساندن فخرالسادات به دیگران می‌داند. شروع به ارتباط گیری با اطرافیان و آشنایان ام علاء و جمع‌آوری خاطراتشان می‌کند و بعد از ویرایش، آنها را به همان صورت و از زبان راوی در کتاب می‌آورد که به نظرم باعث عدم انسجام مطالب کتاب شده است . کتاب پر است از رفت و برگشت‌های زمانی که خواننده را کمی گیج می‌کند و نقاط عطف زندگی ام علاء آنجاهایی که مخاطب نیاز به کمی تعلیق و هیجان دارد ، بدون برانگیختن احساس -آنچنان که توقع می‌رود- بیان می‌شود و از کنارشان می‌گذریم! درحالی که به نظرم میشد با استفاده از همین خاطرات ، زندگینامه‌ای زیبا و به ترتیب مراحل مختلف سنی ایشان از زبان سوم شخص نوشته شود. 
غبطه برانگیزترین چیزی که در کتاب ذکر شد بعد از صبر و آرامش ستودنی این مادر، فاصله‌ی ۱۰۰ متری خانه‌شان با حرم امام‌ علی علیه‌السلام بود که فرزندانشان در کتاب مدام از خاطرات شب‌هایی گفته بودند که روی پشت بام خانه چشم‌هایشان را با تصویر گنبد می‌بستند و به خواب می‌رفتند.
بخوانیدنش فقط برای آشنایی با این شخصیت بزرگ.
      

        داستان درباره عشق میان دختر و پسری زرتشتی و ایرانی است که قبایلشان با یکدیگر دشمن هستند و حالا دختر به قبیله‌ی خود پشت کرده و به قبیله‌ی مقابل پناهنده شده است که ناگهان دچار بیماری‌ای می‌شود و چیزی نمانده تا به طور کامل نابینا شود. به دنبال خواب عجیبی که می‌بیند به همراه معشوقش راهی حجاز می‌شوند به دنبال پوستینی که روی آن تصویر صورت پیامبر نقاشی شده است و در نهایت بعد از ماجراهای بسیار یک روز مانده به واقعه عاشورا به نزدیکی‌های کربلا می‌رسند و شما چند صفحه‌ای هم مهمان روضه خواهید بود.
پ.ن: شیرین بود و خواندنی. مخصوصا برای گروه سنی نوجوان
پ.ن۲: چون سعی کردم اتفاقات کلیدی داستان را لو ندهم ، معرفی کتاب غیر منسجم شد! 
      

        چرا و چطور همه‌ی این سال‌های کتاب خواندنم از لذت کتاب‌های جنایی محروم مانده بودم؟ این سوال را بعد از اولین کتاب جنایی که به لطف حلقه کتاب مبنا خواندم از خودم پرسیدم و حالا دیگر نمی‌توانم در برابرشان مقاومت کنم! قتل راجر آکروید دومین کتابی بود که در ژانر جنایی و از آگاتا کریستی خواندم و همانطور که پیش بینی می‌کردم غیر منتظره‌ اما دلچسب تمام شد. توضیح بیشتر درباره کتاب‌های این ژانر از لذت خواندنش می‌کاهد و ماجرا را لو می‌دهد پس فقط یک نکته می‌گویم: اگر هدفتان از خواندن کتاب لذت بردن است ، این ژانر را از دست ندهید.
      

        تجربه‌ی سفر ۹ نفر به پاریس در دوران قاجار که دو نفرشان ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه هستند. کتاب پر است از توصیفاتی که اوضاع اجتماعی جامعه فرانسه را در آن دوران به خوبی منعکس می‌کنند و جدای از آن برای من، نوع نگاه آدم های مختلف به اوضاع آن روز فرانسه جالب بود. اینکه راوی چقدر در برابر غرب خودباخته بود یا چقدر متنقد. بهتر بود ترتیب تاریخی سفرنامه‌ها در کتاب حفظ می‌شد. اگر به سفرنامه‌ علاقه دارید، گزینه‌ی خوبیست.
      

        داستان پنج مسافر از دمشق به بیروت که به دنبال تحقق آرزو‌هایشان پا به سرزمین رویاهایشان بیروت می‌گذارند اما واقعیات جامعه بیروت آنگونه که آنان خیال می‌کردند نیست و آنجا تبدیل به گورستان آرزوهایشان می‌شود. کتاب منعکس کننده‌ی مشکلات جامعه‌ی لبنان است و در سال ۱۹۷۴ نوشته شده اما برای مخاطب امروزه هم قابل درک است که نه فقط در لبنان ، در جوامع دیگر نیز همین مشکلات دیده می‌شود. افراد ساده‌ای که از طبقات پایین جامعه و قشر سنتی، در راه رسیدن به آرزوهایشان توسط قشر مرفه و غرق در انواع فساد به سیاهچال بدبختی روانه می‌شوند. فضاسازی‌ها و توصیفات دقیق از ویژگی‌های مثبت کتاب است. هشدار: اگر حال روحی مناسبی ندارید، نخوانید. 
      

        کتاب در واقع خاطرات زندگی استیونز - پیشخدمت یکی از خانه‌های اعیانی انگلستان- است که در طول سفری چند روزه از زبان خودش روایت می‌شود. پیشخدمتی که همه‌ی زندگی‌اش را وقف کارش کرده و حالا در آستانه‌ی کهنسالی به این فکر می‌کند که «بازمانده‌ی روز»ش را چطور سپری کند و درست همانجا که مخاطب بعد از حرص خوردن‌های بسیار از دست استیونز که بخاطر اهمیت بیش از حد به کارش چیزهای بسیاری را در زندگی اش از دست داده از جمله عشقش را ، منتظر است تحول استیونز را ببیند ، استیونز تصمیم می‌گیرد بازمانده‌ی روزش را هم با همان جدیت به کار بپردازد و فقط کمی طنز را چاشنی آن کند! هرچند به اینجا که رسیدم با حرص کتاب را بستم اما داستان کار خودش را کرده بود. تا مدت‌ها به این فکر می‌کردم و هنوز هم می‌کنم مه که انسان امروزه نیز چقدر در معرض خطر اینطور زندگی کردن قرار دارد. 
شخصیت پردازی کتاب فوق‌العاده است و توانایی مترجم در بازنمایی شخصیت‌ها به زبان فارسی ‌و حتی انتقال لحن آن‌ها فوق‌العاده‌تر! 
کتاب ریتم کندی دارد که شاید برای عده‌ای خسته کننده باشد اما به نظرم این اتفاقا همان چیزیست که با شخصیت استیونز و سن و سالش تناسب دارد و شخصا برای من که در روزهای پرفشار و شلوغ کتاب را می‌خواندم، پناهگاهی بود برای فرار از سرعت و سختی روزها. کتاب را نه فقط برای خود داستان که برای مقدمه‌ی شاهکار آقای دریا بندری در ابتدای آن هم که شده بخوانید. 
      

        قبلا از این مجموعه ، کتاب فلسفه تنهایی را خوانده بودم و دوستش داشتم و به همین دلیل بود که دو جلد دیگر از آن را خریدم. این کتاب که حسابی ناامیدم کرد و حالا نگرانم که آن جلد دیگر هم توی ذوقم بزند. این یک ستاره هم فقط برای رو‌ی هم رفته پنج ، شش پاراگراف مفید از ۲۴۸ صفحه کتاب! هدف این مجموعه، کمک به مخاطب برای عمیق‌تر و از زاویه‌‌هایی جدید نگاه کردن به موضوعاتیست که برایمان عادی شده اند مثل دوستی، تنهایی ، تنبلی ، حتی پیاده روی و.... . اما محتوای این کتاب چیزی نبود جز انبوهی از اسم‌ هنرمندها، نمایشنامه‌ها، داستان‌ها،فیلسوفان و... که لابلای آن‌ها در هر صفحه دو سه جمله‌ای در راستای هدف مجموعه به چشم می‌خورد. و ترجمه‌ی سخت خوان و پر از دست انداز کتاب هم اذیت کننده بود! البته شاید هم تقصیر مترجم نبوده و کتاب همینطور بوده است! 
      

        تلخ بود. انقدر تلخ که لاجرعه سرکشیدمش تا زودتر تمام شود و از تلخی‌اش خلاص شوم. داستان درباره زن جوانی به نام الهه است که زندگی آرامی با همسر خود مصطفی و فرزندشان آهو دارند و ناگهان بیماری مصطفی (سرطان) این آرامش را برهم می‌زند. الهه که تا پیش از آن تنها تکیه گاهش همسرش بوده ،حالا علاوه بر بیماری و مسئولیت‌های جدیدی که بر دوشش افتاده ، با همسری رو به روست که انگار دچار نوعی تحول و از خودبیگانگی شده و بیشتر از بیماری‌اش، با اخلاق تند و طعنه‌ها‌ی تلخش الهه را می‌آزارد و او را درگیر چالشی درونی می‌کند. این میزان از تغییر در شخصیت مصطفی و در مقابل انفعال بیش از حد  الهه برای من در بعضی از موقعیت‌ها  باورپذیر نبود. البته که هیچگاه از نزدیک با هیولای سرطان و تغییراتی که به دنبال دارد درگیر نبوده‌ام اما یا نویسنده این احوالات را با اغراق نوشته و یا اگر در واقعیت چنین است باید برای مخاطب باورپذیر تر نَقلش می‌کرد. کتاب پایان خاصی هم ندارد انگار که نویسنده دیگر حرفی برای گفتن نداشته و با یک اتفاق غیر منتظره فصل آخر را تمام می‌کند و این به اصطلاح روی هوا ماندن انقدر اذیت کننده بود که دیشب تا صبح توی خواب مغزم برای داستان دو سه پایان مختلف نوشت و نمایش داد! اما با همه این‌ها اگر مثل من سرک کشیدن در زندگی‌هایی که تجربه‌شان‌ نکرده اید برایتان دلچسب است، بخوانیدش.
      

        این کتاب از راه بسته فرهنگی اعتکاف دانشجویی سال ۹۸ مهمان کتابخانه‌ام شده بود که بالاخره نوبت خواندنش رسید. کتاب نه معرفی مادران ائمه علیهم‌السلام به صورت مجزا بلکه در واقع تاریخ دوران قبل از اسلام (آن میزان که به موضوع کتاب مربوط می‌شود) و دوران اسلامی است که با تمرکز بر نقش زنان و به طور خاص مادران أئمه علیهم‌السلام نگارش شده و در فصل آخر کتاب نیز به زندگانی حضرت مریم، حضرت زینب و حضرت ام‌البنین علیهن السلام پرداخته شده است. 
متن کتاب اگرچه خوشخوان اما کمی از ذائقه‌ی مخاطب امروز به دور است که البته با توجه به سال نگارش آن طبیعی است اما با این وجود، به دلیل پرداختن به موضوعات کمتر شنیده شده از مادران ائمه علیهم‌السلام خواندنش مفید است.
      

        این کتاب شیوه‌ی جدیدی را برای فهم قرآن پیشنهاد می‌دهد که با شیوه‌ی معمول در جامعه که وظیفه ترجمه و تفسیر قرآن  بر دوش عده‌ای خاص قرار دارد و باقی مردم تنها مصرف کنندگان آثار مترجمان و مفسران هستند ، تفاوت دارد و شیوه‌هایی را آموزش می‌دهد که هرکسی با هر میزانی از تحصیلات و در هر جایگاهی خود را مخاطب قرآن قرار دهد و پاسخ سوالات و دغدغه‌هایش را از قرآن بگیرد. فهم بعضی از بخش‌های کتاب کمی سخت بود اما مثال‌هایی که ذکر شده بود کمک کننده بودند و البته به نظرم کتاب‌های تفسیر استاد صفایی حائری تحت عنوان (تطهیر با جاری قرآن) مکمل مناسبی برای این کتاب و فهم عمیق‌تر آن و هموار کننده مسیر به کار بستن مطالبش باشند. 
پ.ن: توصیه می‌کنم بعد از آشنایی اجمالی با منظومه فکری استاد صفایی حائری و نوع بیان ایشان به سراغ این کتاب بروید.