کتاب در مورد شهید علی جعفری ،از شهدای فاطمیون مدافع حرم است. مهم ترین مزیتی که این کتاب داشت، تقدس نمایی از شهید نکرده بود. نویسنده سعی کرده بود شخصیت واقعی خود شهید را روایت کند. شخصیتی که دچار اعتیاد شده بود و انواع خلاف‌هارا کرده بود. بعد پاک می‌شود. اما بعد از پاکی خانواده اش تحویلش نمی‌گیرند. او به این انگیزه می‌رود سوریه که شهید شود و از شر دنیا خلاص شود. اما وقتی پایش به آنجا می‌رسد همه چیز عوض می‌شود. ایده روایت نو و خلاقانه بود.  پرش‌های زمانی مختلفی دارد. البته اگر کتاب را یک نفس بخوانید بهتر است. و احتمالا بخاطر پرش‌های زمانی اذیت نشوید. به طور کلی کتاب را دوست داشتم و دلم نمی‌خواست کتاب را زمین بگذرارم. خوش به سعادت شهید علی جعفری که عاقبتش ختم به شهادت شد...
        

          روایت زندگی مردی که باران به خاطر او...
کتاب بسیار روان و جذابی است. 
سوژۀ بی‌نظیری که با هنرمندی نویسنده و با استفاده از فوت‌وفن‌های داستان‌نویسی تبدیل به یک اثر گیرا شده است. 
آقای اسطیری چنان وقایع زندگی شهید عبدالبصیر جعفری را در قالب رمان به نگارش درآورده که می‌توانید یک نفس آن را بخوانید و لذت ببرید. 
رفت توی لیست کتاب‌هایی با خیال راحت می‌توانم به دیگران برای خواندن توصیه‌اش کنم.
        

          فرم این به ظاهر رمان، یک ویژگیِ مثبتی که داشت، حفظ هم‌زمان تمام روایت‌ها بود؛ به این معنا که در عین حال که می‌توانستی ببینی داستان دربارهٔ یک شهید است، می‌توانستی ببینی که گذشتهٔ این آدم چه بوده، و لحظه‌ای در این دام نمی‌افتادی که شهدا معصوم و مقدس بوده‌اند.
ولی این تنها نکتهٔ مثبت فرم این رمان بود :)
همین روایت‌های پراکنده که چنین ویژگیِ مثبتی داشتند، آزاردهنده بودند و مانع پیوستنِ راحت به داستان می‌شدند. 
از سویی حس می‌شد که نویسنده انگار در حال تلاش است که ادبی بنویسد و تشبیه‌هایی می‌آورد که به نظر لازم نبود و نکته و خیالی به روایت اضافه نمی‌کرد و حتی مخاطب را با تشبیه‌ش به شگفت نمی‌آورد.

به نظر نویسنده اگر اصرار بر نوشتنِ هم‌زمان روایت‌ها داشت، می‌توانست چند مسیر تعریف کند و بر سر هر بند، مشخص کند که مسیرش کدام است؛ مثل کتاب نادرجان ابراهیمی، سه دیدار با مردی که از فراسوی باور ما می‌آمد.
از این جهت که داستان در شهر خودمون اتفاق می‌افتاد، برای من دوست‌داشتنی بود. 
در کل پشیمون نیستم؛ ولی اگر حلقهٔ کتاب‌خوانیِ مبنا نبود، تمومش نمی‌کردم و سراغ کتاب دیگه‌ای می‌رفتم.
        

          اولین بار بود راجع به شهدای فاطمیون کتاب می خوندم ، کتاب خوبی بود ولی می تونست خیلی بهتر باشه پرش های کتاب یه جاهایی اذیت کننده بود 
        

          #یادداشت_کتاب 
#پرتگاه_پشت_پاشنه
برای معرفی این کتاب آمدم از عبارت کلیشه‌ای حر فاطمیون استفاده کنم، دیدم فایده ندارد، حق مطلب را ادا نمی‌کند. 
اینکه کسی آدم خلافکاری باشد مثل شاهرخ ضرغام و بعد توبه کند و شهید شود، سوژه تکراری‌ای شده، خصوصا بعد از فیلم اخراجی‌ها. اما عبدالبصیر داستانش متفاوت است. داستان او داستان آتش است. آتشی که وقتی به خرمن زندگی کسی می‌افتد به این راحتی خاموش نمی‌شود.

اگر در اطرافیان خود کسی را بشناسید که درگیر اعتیاد باشد، می‌فهمید منظورم از آتش چیست. من دیده‌ام که چطور این آتش یک انسان را نابود می‌کند. نه فقط زندگی‌اش را، بلکه خودش و انسانیتش را. نمی‌خواهم زیاد درباره اعتیاد داد سخن بدهم، فقط در این حد بگویم که احتمالا تا به حال زندگی یک شهید که قبلا سال‌ها، شاید حدود ۲۰ سال درگیر اعتیاد بوده را نخوانده‌اید. خود این مساله بهترین دلیل است برای خواندن کتاب زیبا و جذاب پرتگاه پشت پاشنه و بعد هم معرفی کردن آن به هرکسی که معتقد است آنقدر که بد بوده، هیچ‌وقت نمی‌تواند برگردد و خوب بشود.

کتاب پرتگاه پشت پاشنه "داستان" زندگی این شهید است، یعنی روایت و زندگینامه نیست ولی نویسنده تلاش کرده هر آنچه از زندگی واقعی شهید پیدا کرده، با چاشنی قلم خوب و کمی خیال ترکیب کند تا کتاب کامل و جامعی ارائه دهد، و به نظر من در این کار موفق بوده است.
البته می‌توان ایرادات فرمی محدودی به کتاب وارد کرد، مثل پرش‌های زمانی زیاد با وجود داشتن فصل‌های کوتاه که ابتدای کتاب، حوصله مخاطب را به چالش می‌کشد، یا جملات شاعرانه ابتدای برخی فصل‌ها که به نظر من زائد می‌آید، اما در کل داستان آنقدر خوب و خواندنی هست که از این‌ها بگذرم و این کتاب را به صورت عمومی پیشنهاد کنم. فقط موقع خواندن آن کمی صبر کنید و به کتاب فرصت دهید تا یک سوم ابتدایی‌اش بگذرد و به سرازیری بیفتد.
        

          ایده‌ی کتاب خیلی جذاب بود برام. یه موضوع جدید و پرداخته نشده. 
در حد بقیه کتاب‌ها از شهید قدیس نساخته بود. با این حال چند تا نکته قابل توجه هم داشت که مختصر اشاره می‌کنم اسپویل نشه: دلیل اینکه میگه باران به خاطر او ...
و دوم احساس می‌کنم یه جاهایی تلاش می‌کرد کارای بدش رو تعدیل کنه. 
.
از نظر فرم نوشته هم یه کم پراکنده بود، و بعد از تموم کردن کتاب ذهن باید مثل تکه‌های پازل خونده‌هاش رو بهم بچسبونه و تصویر کلی به دست بیاد. 

خوندنش تجربه‌‌ی خوبی بود.
        

          یادداشت کتاب پرتگاه پشت پاشنه

زندگی نامه شهید است. آن هم نه یک شهید معمولی، شهیدی که معروف است به حُر فاطمیون.
شهیدی که مثل بسیاری از شهدای دیگر، قرار نیست  سیاق زندگی تا رسیدن به رستگاری اش را بخوانیم.
شهیدی که پرتگاه تا پشت پاشنه های پایش رسیده بود اما بال پرواز درآورد و پرید.
من زندگی نامه شهید خوان نیستم
،اما باید بگویم کتاب خوشخوانی نیست. 
اتفاقات زندگی شهید در قالب پرش های زمانی کوتاه روایت شده، که انتخاب هوشمندانه ای نبوده است. چرا که این تکه های بهم ریخته پازل به نیکی در کنارهم جفت نشده اند و توقع منِ خواننده را برآورده نکردند.در واقع، با اتمام کتاب پازل ذهنی من تکمیل نشد و من تصویر واضحی از زندگی اویی که اکنون نیست تا از حُریتش دفاع کند دریافت نکردم.
تکه های خیال انگیزی در متن وجود داشت از پرنده ای آبی که گویا قرار بود مفهوم عنوان کتاب را برای خواننده مشخص کند، که موفقیت چندانی نداشت. به طوری که من اکثر بخش هارا نخوانده رد کردم.
خریدنش را توصیه میکنم؟
نه،مگر قصد حمایت از صاحب اثر را دارید
خواندنش را توصیه میکنم؟
نه،مگر قصد شناخت اندک از شهید را دارید
امتیاز کتاب:۱از ۵
        

          به نام او...

کتاب را با بر و بچه‌های مبنا در حلقه‌ی کتاب خواندیم. خواندنش باعث شد شهیدی را بشناسیم که از قعر چاه تا آسمان‌ها بالا رفت.
در زمینه‌ی فرم کمی اذیت کننده است و باعث می‌شود هر چند روز یکبار عکس و فیلم شهید را ببینی تا یادت بماند که قصه‌، قصه‌ی دلاوری این مرد است تا آخر بخوان اما حیف، کاش جور بهتری بود.
هر چند باز هم نسبت به خیلی از کتاب‌هایی که در محور شهید و شهادت نوشته می‌شود خوب عمل کرده بود.
        

          *مردی که باران به خاطر او می‌بارید*

 حال و هوای عشق به حضرت زینب، قهرمان کربلا، در پرتگاه پشت پاشنه موج می‌زند. حال توبه و بازگشت به آغوش خدا.

رمان پرتگاه پشت پاشنه در مورد زندگی شهید عبدالبصیر (علی) جعفری است که سالهای زیادی از عمرش را در اشتباه و گناه به سر برده ولی آن را با شهادت به پایان رسانده است.
سوژه داستان جذاب و متفاوت است. چگونگی رسیدن شهید جعفری از اعماق تاریکی و سیاهی به نور و بازگشت او به زندگی خواننده را تا انتهای کتاب همراه می‌کند.
این رمان در گونه‌ی زندگی‌نامه‌ی داستانی می‌گنجد. از بین عناصر مختلف داستان، دیالوگهای اثر را خیلی دوست داشتم.

فرم اجرای کار هم پیش برد داستان در دو زمان حال و گذشته بود .
نویسنده خلاقیت به خرج داده و داستان را با دو تولدِ شخصیت، شروع کرده بود. تولد جسمی و تولد مجدد او در بزرگسالی.

 نگران افشای داستان نباشید. از همان ابتدای کتاب معلوم است پایان کتاب کجاست.آنچه مهم است مسیر حرکت علی جعفری است، مردی که باران به خاطر او می‌بارد!
زبان داستان روان است و صحنه‌های جان‌داری توسط نویسنده خلق شده است. ابتدای بعضی بخش‌ها از زبان ادبیات و ارایه‌های ادبی برای ورود به موضوع استفاده شده است که قضاوت و نقطه نظر نویسنده در آن مشخص است اما چندان آزار دهنده نیست.

ما تا چندین سال در ادبیات فقط تصویر قدسی از شهید ارائه دادیم و آنها را عاری از خطا و اشتباه تصور کردیم بعد از آن بود که افتان و خیزان نویسندگان وارد مرحله‌ای شدند که شهدا را همانطور که بودند، به عنوان یک فرد عادی در جامعه معرفی کردند. کارهای ضعیفی تولید شد که فقط تخریب چهره شهید را به دنبال داشت. اما پرتگاه پشت پاشنه از این مرحله با موفقیت عبور کرده است زیرا با وجود نشان دادن اشتباهات  شخصیتی شهید، پرداخت خوبی از تحول و بازگشت او را انجام داده که برای مخاطب قابل درک، باور و احترام است.

در بخش‌هایی تکرار یک مفهوم کمی آزاردهنده می‌شود(توصیفات در مورد خوابِ دویدن و پرواز دنبال پرنده آبی و..)و اینکه بعضی عبارات و اصطلاحات نیاز به پاورقی دارند که انجام نشده است.
راوی کتاب سوم شخص است و در انتهای کتاب به دوم شخص تغییر می‌کند که بهتر بود نویسنده با همان سوم شخص ادامه می‌داد و زاویه دید را تغییر نمی‌داد.

کتاب به دلیل محتوای ارزشمند آن لایق امتیاز ۴.۵ از ۵ است و  مناسب بزرگسالان است .

#عسل_گلچین
#معرفی_کتاب
#انتشارات_خط_مقدم
#پرتگاه_پشت_پاشنه
#مجید_اسطیری

https://eitaa.com/vazhband
        

          در آستانه‌ی سقوط 
مروری بر رمان «پرتگاه پشت پاشنه» 

رمان پرتگاه پشت پاشنه نوشته‌ی مجید اسطیری، بر اساس زندگی شهید عبدالبصیر جعفری (معروف به علی بلوچ)، یکی از رزمندگان تیپ فاطمیون نگاشته شده است. کتاب داستان زندگی مردی را روایت می‌کند که از کودکی در افغانستان آغاز می‌شود، از مهاجرت به ایران و کارگری در شهرهایی چون مشهد، اصفهان و قم عبور می‌کند و نهایتاً در سوریه و در راه آرمان‌هایش به پایان می‌رسد؛ اما نه پایانی بسته، بلکه سرآغاز یک روایت ماندگار.
آنچه این کتاب را از بسیاری از آثار مشابه متمایز می‌کند، پرداختن به سیر تحول شخصیتی قهرمان داستان است. شهید جعفری تنها یک نماد مقدس نیست؛ بلکه انسانی است از دل واقعیت، که طعم گناه، سقوط، اعتیاد و لغزش را چشیده، اما برخلاف بسیاری، در همانجا نمانده است. او برخاسته، جنگیده و ساخته شده است. همین نمایش صادقانه، یکی از مهم‌ترین نقاط قوت کتاب است: این‌که نشان می‌دهد «قهرمانان زاده نمی‌شوند، بلکه ساخته می‌شوند».
مجید اسطیری تلاش کرده است با فرمی غیرخطی و زبانی ساده، دوره‌های مختلف زندگی عبدالبصیر را به‌صورت موازی روایت کند؛ از روزهای تلخ کودکی و غربت تا عاشق شدن، ازدواج، لغزش، توبه و در نهایت شهادت. با این حال، هرچند کتاب از نظر محتوایی بسیار ارزشمند و انسانی است، از نظر فرمی انتقاداتی نیز به آن وارد است. در برخی بخش‌ها، به‌ویژه در نیمه‌ی اول، نویسنده از جملات و تأملات فلسفی درباره‌ی زندگی استفاده کرده که با بافت رمان همخوانی ندارد. چنین سبک نگارشی بیشتر به مقاله یا یادداشت شخصی شباهت دارد و در یک رمان ممکن است برای خواننده آزاردهنده یا غیرضروری به نظر برسد.
همچنین گاه سبک قلم و لحن نویسنده در بخش‌های مختلف دچار نوسان می‌شود که برای خواننده حساس، ثبات روایی را مخدوش می‌کند. اگرچه داستان شهید جعفری به‌تنهایی آن‌قدر قدرتمند هست که مخاطب را با خود همراه کند، اما از نظر فنی، کتاب می‌توانست پرداخت بهتری داشته باشد و از این طریق، هم‌سنگ محتوا، در فرم نیز درخشان‌تر ظاهر شود.
مجید اسطیری نویسنده‌ای است که بیشتر در حوزه ادبیات مستند-داستانی و دفاع مقدس فعالیت می‌کند. آثار او با تمرکز بر روایت‌های واقعی از زندگی شهدا، تلاش دارد چهره‌هایی ملموس و انسانی از قهرمانان معاصر ترسیم کند. پرتگاه پشت پاشنه یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های این رویکرد در کارنامه اوست.
این اثر توسط انتشارات خط مقدم منتشر شده است.
        

          **غربت، پیشانی نوشت فاطمیون بود**
آخرین جمله کتاب  مانند آب سردی بود که روی تن تب‌دارم ریخته شد.
 امثال  علی جعفری ها به میدان رفتند تا ما به زندگی عادیمان ادامه دهیم و گاهی تکه‌هایی بپرانیم به طرف آنهایی که با حانشان  سپری بودند برای حفظ امنیت ما.

هزینه دادیم برای  درک سپر بودنشان.

 روحشان شاد و اجرشان با اباعبدالله

        

          *هرکس که حس می‌کند پرتگاهی عمیق درست پشتِ پاشنه‌ی پایش هست، باید این کتاب را بخوابند.* هر فردی که به *ناامیدی مطلق* رسیده و فکر می‌کند کار تمام است. راستش چون برچسب *"رمان"* بر این کتاب خورده نمی‌دانم چقدر واقعیت و چقدر خیال بوده اما خب در این سال‌ها کم ندیدیم آدم‌هایی مثل علی جعفری را. درواقع شهید عبدالبصیر جعفری را. در کنار محتوای خوبی که کتاب دارد دو سه اشکال بزرگ هم با خودش تا پایان می‌کشد و می‌برد. *یک*، زبان ناملموس و غیریک‌دستی که مدام تغییر می‌کند. *دو*، پرش‌های زمانی بسیار زیاد مخاطب عامی که تجربه‌های نخست کتابخوانی‌اش باشد را سردرگم و دلزده می‌کند. *سه*، آوردن یک بخش تمام انتزاعی تحت عنوان پرنده‌ی آبی که ضرورت حضورش آن هم تا آخر کتاب واقعا حس نمیشد. 
شخصیت‌پردازی‌های شخصیت‌های فرعی هم آنطور که باید قوی و جان‌دار نبود. نویسنده این کتاب را با الهام از زندگی *شهید عبدالبصیر جعفری از تیپ فاطمیون* نوشته اما اینکه نمی‌دانیم تا چه سطحی الهام است و چقدر واقعیت، از *اثرگذاری* کار می‌کاهد. مخاطب همیشه دنبال کسی‌ست که عینا شبیه خودش باشد و البته واقعی و نجات‌یافته تا بتواند دست توی دستش بگذارد. به نظرم با توضیح کوتاهی در ابتدای کتاب این مسئله برطرف میشد.
با این همه حتی از زندگی الهام گرفته شده از این شهید، بسیار متاثر شدم.
اینکه تلاش شود از شهیدی *قدیس‌سازی* نشود و مسیری باورپذیر را نشان دهیم، واقعا ستودنی‌ست.
از آقای اسطیری ممنونم که مرا با این شهید آشنا کردند و امیدوار به اینکه تا دم سقوط وقت برای نجات است.


#پرتگاه_پشت_پاشنه
#همیشه_سرمون_توی‌_کتابه
#حلقه_کتابخوانی_مبنا