به نام خدا 
کتاب فرم خوبی داشت و به زیبایی تونسته بود سه تا داستان مختلف رو باهم پیش ببره و در آخر بهم مرتبط کنه.
 ولی در نهایت محتوا اصلا چنگی به دل نمیزد، اوایل جذاب بود ولی حرف نهایی کتاب که به صورت واضح عنوان کرد که همه چیز باید در خدمت یهودیت باشه زد همه داستان رو ترکوند...
در واقع این همه آسمون ریسمون بهم بافتن تهش میخواست اینو بگه که همه ادیان و همه آدم های دنیا باید دست به دست هم بدن برای یهود...
خلاصه که دیس لایک
      

        به نام خدا
کتاب، در مورد عبدالبصیر جعفری،شهیدی با تابعیت افغانستانی ولی  ساکن اصفهان  بود که بر خلاف نود و نه درصد از کتاب‌های شهدایی که سعی در تقدس گرایی شهید داشته و از زندگی شان گُل و بلبل تعریف می‌کنند، به بیان واقعیت هایی در مورد زندگی حُر فاطمیون پرداخته که بعد از خواندن، دل آدمی گرم می‌شود که می‌توان هنوز قلاب زندگی خود را به شهدا وصل کرد و شهدا آن چنان هم دست نیافتنی نیستند.
می‌توان شهید شد و گذشته ناپاکی داشت و قبل شهادت متحول شد و سعی در ترمیم کرد.
می توان به افرادی که زندگی مشابه شهید را دارند با چشمان بد خیره نشد و قضاوت نکرد،که چه بسا سعادتی در گرو شان است که خیلی ها لیاقت ندارند.
من از خواندن محتوا رضایت داشتم هرچند گاهی پل های داستان کلافه کننده میشد ولی سرگذشت شهید انقدر جذاب بود که از جایی به بعد زمین گذاشتن کتاب ممکن نبود.
فقط باید تحمل داشت که یک سوم ابتدایی کتاب تمام شود و تهیج داستان وارد سرا شیبی گردد...
روحت شاد عبدالبصیر جعفری

      

        به نام خدا
خب این کتاب به خیلی از مسائل نپرداخته بود متاسفانه، مثلا بعد از شهادت شهید یوسفی، همسرشون چطور امور خانه و بیرون خانه رو رسیدگی میکردن، دست تنها چجوری به وضعیت بچه هاشون رسیدگی میکردن و چطور بزرگشون کردن، با تنهایی هاشون چطور کنار میومدن و خودشون رو آروم میکردن، اطرافیان چه واکنش هایی نشون دادن؟ حمایت شون میکردن و یا... خیلی مسائل جدی و مهم ناگفته موند چون ۵۰ درصد ماجراها هم مربوط میشه به بعد شهادت...
موضوع بعدی که این کتاب رو از کتاب های دیگه متمایز کرده بود فانتزی بودنش بود و همین هم باعث شده بود باورپذیریش در ذهن مخاطب کم بشه، مگه میشه زندگی متاهلی بدون مشاجره و دعوا و حتی لحظات قهر پیش بره، اینجور مسائل در همه زندگی ها وجود داره، ولی چرا فقط بخش گل و بلبل در کتاب اومده و حتی اگه اختلاف سلیقه و نظری بین زوجین وجود داشته مطرح نشده،چون تو ناخودآگاه مخاطب متاهلی که این کتاب رو میخوونه، یه علامت سوال بزرگ ایجاد میشه که چرا یه چیزی کمه؟ و داستان انگار یه افسانه از عشق های اساطیری هست  نه زندگی های روزمره افراد عادی و همین منجر میشه الگو پذیری پایین تر بیاد...
و از طرفی مخاطب مجرد وقتی این کتاب رو میخوونه ذهنش درگیر فانتزی های زندگی متاهلی میشه و تصورش اینه که زندگی همیشه همین قدر شیرین و لحظات تلخ بحث و نا ملایمت توش وجود نداره و وقتی وارد زندگی متاهلی میشه، تو ذوقش میخوره..‌.
امیدوارم شاهد خواندن کتاب‌هایی باورپذیرتر از شهدا باشیم، تا میزان همذات پنداری و الگو گیری هم بالتبع بالاتر رود.
      

        به نام خدا
خواندن این کتاب برای اولین بار بر هر پدر و مادری واجب
و برای دومین بار مستحب هست
خیلی خوبه جامع و کاربردی هست و راهکار های خوبی ارائه داده در مورد تربیت فرزند.
چالش هایی رو مطرح کرده که همه ی پدرمادر ها باهاش دست وپنجه نرم میکنن
      

        به نام خدا...
تجربه ی لذت بخش از خواندن اولین کتاب مصور عمرم...
روایتی بی طرفانه از زبان کاریکاتوریست کانادایی درباره ی فلسطین و اسرائیل.
دولیل تلاش کرده بود که تا جایی که امکان دارد دل به حوادث بسپرد و جوینده شود و حقایق را بجوید و به تصویر بکشد.
طنز هایی که دولیل به کار برده بود باعث شده بود فضای جنگی روایت ها نمکین هم شود، هر چند گاهی با خواندن بعضی روایت ها آه از نهاد وجودم  بلند می شد...

به امید پیروزی فلسطین و نابودی هرچه سریع تر اسرائیل 
      

        به نام خدا...
روایت داستانی از تاریخ ایران که در آمیخته با عشق و بهت و غم و هجرت است...
در کل جالب بود
      

        به نام خدا...
آرزو میکنم هر ایرانی حداقل یک بار این کتاب رو بخوونه، روایتی بر پایه واقعیت از دفاع دلاورمردان جنوبی در برابر بیگانگان،
دشمنانی که از گذشته های دور تا به اکنون چشم دزد و حریص خود را بر خاک پاک وطن دوخته اند و با یاری شیر زنان و شیر مردان ایرانی ناکام مانده اند...

و در شگفتم از قلم گوارای نادر ابراهیمی که بس شیرین است و دلچسب، و طعم ناب کتاب تا مدت ها در پسا خاطره ذهن می درخشد 
      

        به نام خدا 
نه به لطافت شبهای روشن و نه به خشونت این کتاب:(
اواخر کتاب و گفت و گو با لیزا داشت امید بخش می‌کرد محتوا رو که پایان غیرمنتظره ش همه چیز رو خراب کرد...
      

        به نام خدا
با اینکه داستان مربوط به چندین سال پیش هست ولی هنوز هم به عنوان یک رمان جنایی جذابیت های خودش رو حفظ کرده و تا آخر کتاب شما رو همراه خودش میبره و شگفت زده تون میکنه...
      

        به نام خدا
نسخه صوتی رو گوش دادم و متاسفانه خیلی ارتباط نگرفتم🥲
ولی چیزی که دستگیرم شد اینه، بعضی وقتها متاسفانه ما هم به خودمون نگاه بندازیم می‌بینیم تک و توک از ویژگی های شخصیت اصلی کتاب تو خودمون هم هست و این بَده...
      

        به نام خدا 
روایت ها هرچقدر که جلوتر میرفتن،باور پذیرتر  و خواندنی تر میشدن و قابل تامل...
ازدواج یک  تقابل دوسویه است، در این کتاب داستان ها را از یک سو می‌شنویم و در نهایت احتمالا در ذهن مان قضاوت میکنیم، در بعضی روایت ها با توجه به سیر داستان کاملا حق  را  می توان به روای داد... ولی در بعضی دیگر حسرتی برای شنیدن نقطه نظرات و صحبت‌های  زوج مقابل به شدت احساس می‌شود...
در کل منهای چند روایت کتاب که نا ملموس بود، بقیه موارد قابلیت تفهیم و باورپذیری داشت.
      

        به نام خدا
شروعی کند ، میانه ای پرهیجان و پرکشش و پایانی نچسب...
کاش پایانی بهتر داشت....کاش و کاش و کاش...
صلحی بین سیاه و سفید پدیدار نمی شود،هرگز، سیاه تا بی نهایت عالم، سیاه هست، سفید، تا بوده و هست سفید،
سیاهی و جنایاتش باید روزی تدفین شود تا سفیدی خود را در عرصه بوم زندگی، بهتر نمایش دهد
محتوایی که خیلی هم به محور مقاومت بند نیست با این حال ذات کثیف صهیونیسم رو تونست به تصویر بکشه...
و ای کاش و ای کاش خوانده بشه، خوانده بشه تا لمس بشه، تا حس بشه، تا درک بشه که مردمانی هستند چندین کیلومتر  آن ورتر سرزمین خودمان که  زندگانی  برایشان رویاست...

      

        خلاصه کتاب رو خووندم...و بخاطر همین نمیتونم خیلی نظر بدم...ولی داستانش برا زمان خودش جذاب بوده حس میکنم...الان انقدر از روی این سناریو فیلم ها و داستان های مختلف ساختن که دیگه تکراری شده موضوعش...
هرچند فرم داستان ستودنی ست
      

        به نام خدا
هرچی به آخر روایت ها نزدیک تر میشیم روایت ها جذاب تر و شنیدنی تر میشن... روایت هایی که بعد از شنیدنشان دو تا شاخ گنده در می آریم و آهی از اعماق جان میکشیم که واقعا چرا؟؟؟ مگه تموم عمر چند تا بهاره:)  
ولی  ای کاش مخاطب این کتاب افرادی باشند که بعدش به نتیجه برسن مردم افغانستان هیچ وقت نمیتونن روی آرامش و زندگی رو ببینن مگر زمانی که خودشون بخوان که تغییر کنن و هییییچ بیگانه ای تا به حال نتونسته اوضاع شون رو رو به راه کنه... واین رو یه نویسنده افغان تباری اذعان میکنه که دخالت بیگانه ها رو و تاثیرش در هرج و مرج اوضاع رو با پوست و استخوان حس کرده.
      

        به نام خدا
خیلی قشنگ تونسته بود از دل یه داستان عشق و عاشقی یه ماجرای انقلابی رو  به تصویر بکشه، طوری که اصلا اول ماجرا که داستان رو میخونین فکرش رو هم نمیکنین که آخرش قراره به کجا ختم بشه.
ضعفش این بود که بعضی جاها توصیفات و توضیحات اضافی دل آدم رو میزد، ولی در مجموع کتاب خوبی بود پایان بندی فوق العاده ای داشت.
همش تو فکرم که چرا نویسنده این اسم رو انتخاب کرده برا کتابش...