با مستوره گریه کردم، ناکام شدم، تلاش کردم، امیدوار شدم، پخته شدم و در نهایت حسن مستور آفرینش میشوم
        

          هنوز کتاب نصف نشده بود که برای معرفیش له له میزدم.

هر روز فکر میکردم چی بگم که حق مطلب ادا بشه.

مثل نهنگ داستان زندگی است…

داستان رنج ها ، چالش ها ، رشد ها و انتخاب های خود خود ماست.

گمان نمیکنم مادری باشد که این کتاب را بخواند و با گوشه ای از اتفاقات آن همزاد پنداری نکند…

از اول کتاب خودم را همراه مستوره حس میکردم …

با دردهایش گریه کردم.

بهش حق دادم…

توبیخش کردم…

من ۴۰۰ صفحه با مستوره زندگی کردم. 

زندگی کردم و بزرگ شدم.

قدم به قدم همراه مستوره راه زندگی را پیدا کردم. و حتی نکاتی که بلد بودم را دوباره آموختم.

کتابم پرشده از هایلایت ها و خط هایی که کشیده ام. 

قسمت هایی که دوست دارم بارها و بارها برگردم و مرور کنم.


راستی به نظرم مثل نهنگ ، تلاش ناموفق سرکارعلیه در معرفی الگوی سوم زن مسلمان را سرانجام بخشید.

دلم میخواست میتونستم این کتاب رو به تک تک دوستام هدیه بدم. به همه ی اون هایی که تلاش میکنند کنار مادر بودن رشد کنند و قدمی هم برای جامعه بردارند…


و در نهايت چقدر به قلم نویسنده غبطه خوردم.

به شخصیت پردازی ها ، توصیف ها ، بالا و پایین ها ، زمان بندی گره ها و حتی گشودن ها…

انگار همه چیز به جا و به اندازه بود… مثل آب گوارایی که در برهوت نصیبت شود.
        

          کتاب دغدغه های اجتماعی زنی را بیان میکند که بالاجبار نقش مادری را پذیرفته . در بسیاری از اتفاقات راه گشاست و مباحث روانشناسی را بیان میکند . در شخصیت پردازی بسیار قو یست . من  معجزه را که در دو قسمت برای حل مسئله پیش رو از آن استفاده میشود ،نمیپسندم ، چرا که منطبق بر واقعیت نیست . اتفاقات کلید اسراری هم کمی خوشایند نیست .
        

          بی دروغ این کتاب را یک نفس خواندم. همه جای داستان، یک گوشه ایستاده بودم و مستوره را نگاه می‌کردم که چگونه روحش بزرگ و بزرگتر میشود. همراه مستوره غصه‌های پیش پا افتاده زندگی ام را مرور کردم و پا به پای مستوره  عاشقی کردم.
خدا قوت خانم امیرزاده نازنین
منتظر کتاب بعدی شما هستم🌱
        

          این کتاب رو یک نفس خوندم.
کتاب قطوریه
تقریبن دو روز طول کشید.
برای من که بعد زنانه ی وجودم رو تو جامعه کمتر زندگی می‌کنم مثل یه لیوان آب خنک بود بعد از یه عالمه تشنگی.

نگرانی های یک زن در جامعه ی مردانه، در ارتباطش با مادر، پدر، همسر، فرزند و ... 

من همسر و فرزند ندارم. اما نگرانی های مربوط بهش رو دارم‌. با قسمت‌هاییش که زندگی کرده بودم اشک ریختم. با ماجرای مستوره با پدرش، با دلتنگی برای مادرش و آرامش اسطوره ای که ازش می گیره.
سعی کردم مادر آرامش بخش درونم رو بیدار کنم.
با فهم پدرش و اینکه رمز آشتی باهاش رو توی تواضع پیدا کرد. سعی کردم خودم رو جای پدرم بذارم و از دید اون به ارتباطمون فکر کنم.
 اینکه چطور تونست حرف بزنه و خودش رو و انتظاراتش رو شرح بده و اونا رو محقق کنه. سعی کردم تلاش کنم به شرح دادن خودم حداقل برای خودم.
این کتاب انگار یه بار نگرانی بزرگی رو از دوشم برداشت. با چالش هام مواجه شدم. اعتماد به نفس گرفتم.

جمله جمله ی کتاب فکر شده و حساب شده بود. حس نمی کردم هیچ جمله‌ای الکیه و میشه حذف بشه.

و اینکه می خوام اعتراف کنم که زن ها بُعد زنانه ی خودشون، دغدغه ها و رویکرد های خودشون رو سانسور می کنند. یا لااقل من اینطوری ام. این کتاب و حس هایی که در حینش تجربه می کردم رو هم دوست داشتم برای خودم نگه دارم و حتا خجالت می کشیدم از نوشتن همین یادداشت. 
به دلیل همین میل به سانسور هر گونه حس زنانه، همین یادداشت رو هم دارم با دو ماه تاخیر می نویسم. 

 کتاب بسیار تاثیر گذاری بود برای من.
مثل چند سال زندگی کردن با کسی که انگار خود من باشه بود.
        

          یک کتاب عالی برای هدیه دادن به تازه مادرها و مادرهایی که چند سالی از مادری شان گذشته و خیلی درگیر روزمرگی شده اند، خسته و کلافه اند، از زندگی گله دارند، از وضعیت خود ناراحتند، ... تا دوباره کمی به معنای زندگی خود و معنای کارهایی که دارند انجاممی دهند فکر کنند. و کمی حالشان خوب شود.
        

          عشق،
تقدیر غیر قابل پرهیزی‌ست
و از آن به هیچ سو ما را
توان گریختن نیست... 
        

          دچار دوگانگی شدم. چون نویسنده کتاب رو خیلی دوست دارم اما کتابش اصلا اون چیزی که فکر میکردم نبود.‌..
خیلی هم تعریفش رو شنیده بودم و تصورم با چیزی که خوندم به هم نخوند.
محتوا و ریتم کتاب رو از صفحه ۳۰ به بعد دوست داشتم. اما از یه جایی به بعد شبیه رمانای ۹۸ ایا شد. و واقعا نمیتونستم ادامه بدم. تنها دلیلی که تا آخر خوندم این بود که دلم میخواست بفهمم تهش مستوره با این وضعیت قر و قاتی که توش گیر کرده چیکار میکنه که واقعا حرکت خاصی صورت نگرفت...و همین. عنوان کتاب و ایده اش رو خیلی دوست داشتم...اما...با متنش ارتباط نگرفتم
        

          از خواندنش لذت بردم. خودم را در آیینه سطرهایش دیدم . جملاتش را با خودم تکرار کردم. با مستوره حرف زدم ، برایش نوشتم  و با او تا انتهای راه همراه شدم.
حالا دلم برای یوما و  بی‌بی تنگ شده...
        

          رمانی که به معنای واقعی برای من آموزنده بود
واقعا برام یه کلاس اخلاق بود
دیدم رو به خیلی چیزها عوض کرد
خیلی قشنگ و ظریف، مثبت نگری رو آموزش میداد  و کلی نکته مثبت دیگه داشت … اینجور بگم که انقدر دوستش داشتم که از تموم شدنش غصه م گرفته بود
روایت زندگی یه مادر با تمام دغدغه های مادرانگی و زنانگی و از اون طرف دغدغه ی هدفمند بودن و درجا نزدن 
انقدر آموزه های این کتاب برای من زیاد بود که حس میکنم شاید لازم باشم بازم بخونمش
خلاصه که جداً توصیه میکنم مخصوصا اگر مادر هستید و بعضی وقت ها احساس خستگی و یکنواختی سراغتون میاد😉
        

          واقعا عالی بود
درهم تنیدن دغدغه های یک زن، یک مادر، یک همسر.... 
کتابی ک باید یک نفس بخونیش و با هر صفحش یک صفحه از افکار خودت رو ورق بزنی
        

          این کتاب رو بعد از مدتها از لیست کتاب هایی که باید بخونم، بیرون کشیدم و شروع کردم به خوندنش.
فکر نمیکردم انقد بتونم با کتاب ارتباط برقرار کنم و مستوره(شخصیت اصلی داستان) رو عمیقا درک کنم.
من با خوشحالی مستوره خوشحال، با غم مستوره غمگین شدم
نظرات بقیه رو هم نگاه میکردم، همه خانوم ها نوشته بودن که مستوره رو درک کردن.
مستوره به اکثر زنان و دختران این سرزمین شباهت دارد.
درس هایی که مستوره از اتفاقات زندگیش میگرفت خیلی برام ارزشمند بود، انگار یه استاد تو رو برای ادامه زندگی  راهنمایی میکنه.
با اینکه حجم کتاب زیاد بود ولی انقد روان و شیوا نوشته شده بود که به سرعت کتاب تموم میشه.

        

          این کتاب برای من شروع یک عالمه تصمیم های مهم بود
شاید بیش از سه بار کتاب رو خوندم و هر بار یک نکته تازه ازش یاد گرفتم
مونولوگ های درونی مستوره خیییلیی قشنگ بود
نویسنده اینقدر قشنگ فضای زندگی این زن رو توصیف کرده که انگار از تجربه زیسته خودش حرف میزند
این کتاب رو همه مادرها واجبه بخوانند
واااجب
        

          اول‌: نویسنده قلم روان و گیرایی دارد. تا انتهای داستان را میتوانی یک نفس بخوانی
دوم:مرد داستان، به خوبی نماینده مردانی‌ست که با رفتار و تربیت غلطشان، همسر و خانواده‌شان را دچار مشکل میکنند بخصوص از نظر روحی.
امااااا
پر از ایرادات محتوایی دیگر است؛

مثلا: سر تاته کتاب پر است از یک رقابت بی معنا بر سر تساوی و یک‌شکل بودن مرد و زن داستان.
مثل آنجا که می‌گوید ...امیریل(شوهرِ شخصیت اصلی) جوری پیش‌تر از من ایستاده و می‌گوید دربست که انگار من خودم چلاقم و نمی‌توانم ماشین بگیرم...
این یک نمونه کوچک از کل داستان است، چه فرقی میکند چه کسی تاکسی بگیرد؟ مثلا هرکی زودتر گرفت براربر تر است یا انسان تر؟

یا در کل کتاب این حس به مخاطب القا می‌شود که خانه‌داری، همسری و بچه‌داری عقب‌ماندگی‌ست و مانع پیشرفت انسان و هرچه با مردانِ بیشتری رقابت کنی زن تری.
اسلاید هارو ورق بزنید،
کتاب پر از تحقیر و سرزنش خانه‌داری و مادری است، درواقع زنی که خانه‌دار و مدیر یک خانواده و چندین انسان است، زنی بدبخت، عقب افتاده و احتمالا سیاه است و بوی نا میدهد.
مادری و بخصوص همسری در این کتاب فرقی با سرطان یا ایدز ندارد، شاید حتی بدتر.
مصداق زنان علیه زنان همین است، که فعالین حقوق زن ما شده‌اند چماقِ توی سر زن خانه‌دار، چماقِ توی سر نیمی از جامعه زنان ایرانی.
 تا انتهای کتاب به هر بدبختی ای که هست زن با مادری‌اش کنار می‌آید اما خانه‌داری و همسری همان سرطانی که بود هست.

پ.ن:یک طنز دیگر و سوگیری دیگر کتاب این بود که مادرشوهر، خواهرشوهر و جاری در کتاب دیوهایی بودند که پری قصه (مستوره) و خانواده‌اش را اسیر کرده بودند. و مستوره خالی از هر عیب و نقصی بود.
        

          دوست داشتم بیستر از چهل تا نفس با مستوره زندگی کنم 🙃
        

          این کتاب بسیار ماهرانه و عالمانه نوشته شده، از کلاس‌ها و نصیحت‌های خشک به دختران و بانوان بسیار بسیار تاثیرگذارتر است. مناسب خانم‌هایی هست که احساس سردرگمی دارند در تأهل و فرزندپروری و برای آقایان هم مناسب هست تا با دغدغه‌های بانوان و نیازها و ویژگی‌هایشان تاحد مطلوب و واقع‌نگرانه‌ای آشنا شوند.
        

          جزو معدود کتابایی بود که دلم میخواست یک نفس بخونم...
چالش ها و درگیری های مستوره بین مادر بودن یا یک فعال اجتماعی موفق تو جامعه و ..
و پایان جذابش ، خیلی چیزارو یادت میده...
        

          کتاب بسیار قوی ار از انتظارم نوشته شده بود. ژانری که خیلی راحت میتونه حوصله سربر باشه با شیوه جذاب و عمیقی روایت شده بود. این کتاب یک هدیه خیلی مهم به من داشت و اون ایجاد چند سوال در ذهن من بود ۱. همسر کیست و من چه نسبتی با او دارم؟ در خلال داستان واقعا به عنوان یک شخص خیلی برام مطرح شد نویسنده در آخر  داستان جواب میده اما سریع میگذره و به نظرم جای پرداختن بیشتر داشت. خودم فعلا به این جواب رسیدم همراه برای رسیدن به خدا
 سوال ۲: فرزند کیست و نقش مادر چیست؟
سوال ۳ خانواده تا چه حدی هویتی من رو میسازن و من رو تعریف میکنن
سوالات عمیقی اند که هر جوابی بهشون میتونه نحوه زندگی افراد رو تغییر بده 
        

          کتاب بسیار خوبی بود البته از قلم خانم امیرزاده هم باید همین انتظار رو داشت.درباره زنی با مسئولیت های اجتماعی زیاد و حضور فعال و پر رنگ در اجتماع که ناخواسته وارد دنیای مادرانگی شده بود و چالش ها و رشدی که در این مسیر داشت رو نشون میداد قصه جذاب و پرکشش بود و زندگی واقعی رو نشون میداد نه فانتزی رو...
کتاب رو به خانم هایی با شرایط مستوره به شدت پیشنهاد میکنم و به بقیه فارغ از جنسیت توصیه میکنم حتما بخونن چون درک و فهم ادم رو بالا میبره.قطعا این کتاب و بعضی جملاتش رو بیش از یکبار میخونید...
        

          خوانده شد
عالی بود
بی نظیر بود
از نظر فرم و تکنیک های داستانی خیلی خوب و پرکشش بود
از نظر محتوا بسیار عالی،کاربردی و امروزی بود

ماجرای دختری را روایت می‌کند که فعالیت های اجتماعی زیادی داشت و بعد از ازدواج و بچه دار شدن دچار تعارضات فکری و روحی شدیدی شده و بین نقش همسری،مادری و نقش اجتماعی خود مستاصل میشود.
 
نویسنده با پیش بردن داستان زندگی شخصیت اصلی، روند بزرگ شدن، پخته شدن و تکامل روحی یک زن در مسیر مادری را به خوبی نشان میدهد

به نظر می رسد این رمان کار بسیاری از دوره های آموزش همسرداری و تربیت فرزند را با بیان روش استفاده کاربردی آیات و روایات در زندگی و همچنین پرداختن به بعد روانشناختی مسائل،به سبک داستانی و بسیار قوی انجام داده است.

مخاطبین؛
گروه سنی بزرگسال
متاهلین
مادران شاغل یا مشغول به تحصیل
زنان در شرف بچه دار شدن
زنان فعالی که با بچه داری خانه نشین شده اند
در دسته کتابهای تبلیغ و تبین لزوم فرزندآوری هم قرار میگیرد