یادداشت روشان پارسی نژاد

        به نظرم لزوما هم کتاب فقط در‌مورد مادری نیست. تجربه‌ی مادری و بیشتر از اون هم‌زیستی با بچه فرصتی شده برای ورود به جهانی بزرگتر. شیوه‌ی جستارنویسی جدید و جالب نویسنده خودش کتاب رو منحصر به فرد می‌کنه. توقع داشتم کتاب احساسی‌تر باشه و همینم جالبه. انگار هر جا اسم مادری میاد باید با حجم زیادی احساسات و علاقه مواجه شیم. انگار مادرانگی نمی‌تونه سهمی از خشم، نفرت و حتی «معمولی» بودن داشته باشه.