مطالعه "زن" در هر بعد و نقطه‌ای باعث می‌شود به وجد بیایم. چه بهتر اینکه در گذران کمونیسم باشد.
      

        عنوان کتاب باعث شد شروع به خواندن آن بکنم، ابتدا انتطار داشتم از زن‌های فعال و موفق حرف بزند اما وقتی فهمیدم منظور از زنان فوق‌العاده چیست واقعا شگفت‌زده شدم. این بهترین عنوانی بود که می‌شد برایش انتخاب کرد. زن‌هایی که خود را فراموش‌کرده‌اند و به هیچ‌طریقی نمی‌توانند به ساخت اصلی خود برگردند. زن‌هایی که وجودشان وابسته شده و از این درد اطلاع و آگاهی دارند. زنان فوق‌العاده.
      

        حین خوندن کتاب حجم حیرتم از منش امام خمینی انقدر زیاد بود که با رسیدن به بعضی مطالب تنها واکنشم خنده بود.اصلا ذات و سبک ایشون انقدر عجیب غریب و توحیدی بوده که نمیتونم باور کنم کسی به حدش رسیده .
      

        موقع خرید عنوان کتاب خیلی جذاب بود اما حین خواندن از شدت توضیح و تفسیر صرفا یک عنوان آن‌هم پیاده روی و سکوت خسته شدم.روایت هایی کاملا مشابه و پشت سر هم باعث شد به این نتیجه برسم که نباید کتاب را یک سره و در تایم مشخص می‌خواندم و باید مانند جستار خوانی‌ گاها به آن  سر میزدم و از روایت های کوتاه لذت می‌بردم.
      

        قبل از خواندن این کتاب ارتباط روحی عمیق و اطلاع کامل و جدیدی نسبت به صحبت‌ها و دیدگاه‌های حضرت امام خمینی نداشتم اما با خواندن کتاب بسیار روزنه های جدیدی به روی من نسبت به این شخصیت عظیم باز شد و تازه متوجه شدم که در مسیر انقلاب اسلامی و رشد آن پشیزی فعالیت و اثرگذاری نداشته ام.
      

        هر ثانیه بعد از خواندن جملات کتاب با هرکدام از آنها احساس همدردی میکردم، انگار که واقعا جملات از انتهای وجود نوشته شده بود و در نهایت با غم  دفن شدم. چیزی که اهمیت داشت این بود که انگار پسر قصه دیگر از بی توجهی و تنهایی  ناتوان و ملول و خسته بود و با حضور ناستانکای عزیز و حتی با وجود بی‌محبت بودن و بی‌معرفت بودنش سبک زندگی پسر را تغییر داد. بله و عشق در هر حالتی زیبا و دردناک است.
      

        همیشه در طول زندگی ما شیعیان بخش‌هایی از زندگی اهل بیت پررنگ تر بیان شده، اما کتاب الغارات به مقابله با این دیدگاه پرداخته و  روایت‌ها و ناگفته هایی از دوران حکومت امیرالمؤمنین بیان کرده. هرلحظه بعد از خواندن جملات دردناک حضرت قلب ما فشرده تر و ذهن ما درگیر تر بود که اگر بودیم چه میکردیم؟
      

        روایتی کوتاه از دو جوان عاشق و دلبسته و پایانی به شدت درخور و  غم‌انگیز. 
      

        خیلی از این کتاب تعریف شنیده بودم، به جز یکسری جملات و تکه‌های پرمفهوم و درگیر کننده به صورت کلی روند زندگی انسان‌های معمولی در هنگام  جنگ و تاثیرگذاری آن در زندگی این افراد را نشان میداد، اینکه جنگ تا چه عمق و اندازه ای می‌تواند روی کوچکترین بخش های یک حیات اثر بگذارد، منتظر یک نقطه اوج در داستان بودم اما چنین چیزی عايد من نشد و یک ریتم یکنواخت در کل داستان پراکنده بود.
      

        شروع کتاب بسیار زیبا و پر از جزئیاتی بود که انسان بعد از خواندن آن خواهان زندگی در میان گیاهان دارویی می‌شد، یا حداقل نشستن در کنار شیخ الرئیس و مصاحبت با ایشان؛ اما  در انتهای کتاب سبک و سياق نویسنده به طور کلی تغییر کرد و  اگر خواننده کمی دقت میکرد متوجه نشانه‌هایی در طول داستان برای پایان کتاب می‌شد. در کل به عنوان اولین داستان و اولین کتاب نویسنده بسیار قوی ظاهر شده بود و به صورت کلی کتاب دلپذیری بود.