بارها شده خیلی از «ما»ها که دوست داشته‌ایم جایی برویم که هیچ کس نباشد، گوشی‌مان را خاموش کنیم و دلمشغولی‌هایی را که داریم کنار بگذاریم، مدتِ کوتاهی در آرامش باشیم. اصلاً دوست داشتیم برای مدت کوتاهی دنیا کاملاً تعطیل شود. اما هیچ وقت این فرصت پیش نمی‌آید. کتاب «پیاده‌روی و سکوت در زمانه هیاهو» به ما یاد می‌دهد چطور آن سکوت و آرامش درونی را پیدا کنیم، فارغ از زمان و مکان. به ما یاد می‌دهد چطور از تکنولوژی فاصله بگیریم و کمی برای خودمان وقت بگذاریم. راهنمایی‌مان می‌کند و تفکر و تأمل را در زمانۀ هیاهو و نویزها به ما می‎آموزد، تفکر دربارۀ مفاهیم اساسی زندگی، به دور از هر گونه روز‌مره‌‌گی و هیاهو. این کتاب یک دعوتنامه به سکوت است، سکوتی که در عصر ارتباطات و پس از انقلاب صنعتی جای خالی‌اش به شدت حس می‌شود.
کتاب در تلاش است ما را به تفکر و تعمق در مسائل زندگی، حتی مسائل ساده وا دارد. در این بین کمی هم چاشنیِ فلسفه می‌افزاید. البته به ما می‌گوید که این کتاب و امثالش فلسفه را ساده نمی‌کند بلکه از هژمونیِ هراس‌آور و دانشگاهیِ صرف‌اش می‌کاهد. پیاده‌روی و سکوت در زمانۀ هیاهو برای ما نسخه نمی‌پیچد، تنها می‌خواهد فهمِ بهتر زندگی و پرسش‌ها و تجربه‌های‌مان کمک کند تا اینطور دیدی بازتر به زندگی و تصمیمات‌مان داشته باشیم و از آن به بعد بر عهده خودمان می‌گذارد.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «دقیقاً نمی‌دانم چرا، اما واقعیت این است که هرگاه به اثر هنری فاخری نگاه می‌کنیم سکوت و خاموشی حکم‌فرما می شود تا بتوانیم دریابیم هنرمند چه چیزی خواست بگوید، یاد آسمانِ پرستاره می‌اندازد، سکوت در برابر اثر هنری به این سبب است که حس می‌کنم هر روز از چیزی جدا می‌شوم، خیلی چیزها هستند که نمی‌فهمم و نمی‌توانم به حقیقت برای آن‌ها پی ببرم و هنر همین را به یادم می‌آورد..
        

          بسم الله 

امروز عصر، وقتی هنوز پاهایم از خستگی تشییع صبح ذوق ذوق می کرد، یاد این کتاب افتادم. من باشکوه ترین سکوت را در زمان کدام هیاهوی این دنیا تجربه کرده بودم؟ 

نشانی اش سر راست بود. یک بار وقتی  ایستادیم کنار یکی از درخت های تهران و برای حاج قاسم نماز خداحافظی خواندیم و یک بار هم امروز. سکوتی که با رسیدن به فرازِ * اللّهمّ إنّا لا نعلم منهم إلاّ خيرا* می شکست و به هق هق می رسید. 

ارلینگ کاگه درست گفته که:  "سکوت می تواند دوست آدم هم باشد، مایه آرامش و پرمایگی آدم. سکوتی که همچون پرنده ای کوچک کف دستانمان آرام می گیرد."

آخ از این پرنده کوچک. آخ از این سکوتی که هر بار به هق هق می رسد.



        

          《پیاده‌روی؛ و سکوت در زمانه‌ی هیاهو》؛ عنوان، به شدت جذب‌کننده و درخور وضعیت. محتوا؟ نه چندان.
صفحاتی که در کتلب‌فروشی از این کتاب تورق‌کردم، با نثر و راحتی لحن و کلام نویسنده آشنایم کرد و گفتم پس اگر محتوا آن‌قدر راضی‌ام نکند، خواندن اثری با این لحن و راحتی، خواهدکرد. که همین‌طور هم شد.
کتاب به دو بخشی "سکوت" و "پیاده‌روی" تقسیم می‌شود و در باب هرکدام چندین بریده‌های فصل‌مانندی وجود دارد. هر دو بخش جذابیتی در عین سادگی برایم داشتند. ولی که آن میانه‌ها، هرکدام، خسته‌کننده و تکرارگونه می‌شدند. 
در کل که در سیر تمرینی که پیش از مطالعه‌ی کتاب در راستای کمتر حرف‌زدن و به شکل افراطی فکرکردن داشتم، این کتاب هم تجربه‌ی خوب و ناعجیبی بود. 
با چاشنی جوگیری‌ای که فعلاً درم ایجادکرده که پیاده‌روی‌هایم را بیشترتر کنم.:)) (کاش در تابستان نخوانده‌بودمش پس!)
        

          با ۱۰۸ صفحه این کتاب را کنار گذاشتم..!!

کتاب ، یک تجربه نگاشته شده بود از سوی آقای ارلینگ کاگه در وادی مفهوم سکوت و تجربه تنهایی.در شروع به خوبی دریافت میشود که نویسنده و محقق از باب اهمیت سکوت در این زمانه ی هیاهو دست به نوشتن برداشته اما در ادامه به واسطه "شاید" کم آوردن کلمات دیگر توان نشان دادن اهمیت سکوت را نداشت.

ولی دو نکته را از باب انصاف باید ذکر کنم:

اول اینکه بهتر است اینگونه عرض کنم که کتاب برای افراد برونگرا به هیچ وجه توصیه نمیشود و مناسب نیست.(البته به این نشانه هم نیست که این کتاب مناسب افراد درونگراست) شاید افرادی که سکوت و آرامش در خلق و خوی آنهاست بتوانند ارتباط بهتری بگیرند ولی خب مقداری از حجم فلسفه به کار رفته در کتاب هم شاید اذیت کننده باشد!

دوم اینکه کتاب به واسطه شخصیت نویسنده ی آن آقای ارلینگ کاگه از لحاظ علمی و تجربی کتاب قوی و قابل استنادی است.با کمی تحقیق درباره نویسنده به خوبی میتوان متوجه شد که نویسنده ، محققی قوی در رابطه با مقوله ی سکوت و تنهایی است ولی همچنان این نکته توان کم کردن اهمیت نکته اول را ندارد.


خواندن این ۱۰۸ صفحه را به فال نیک میگیرم که متوجه شدم چه مقدار زیادی خُلقیات خواننده و حال و هوای متن با یکدیگر در تعامل هستند و این نشان از زنده بودن متن دارد.
        

          در عصر حجر انسان بالغ روزی ۴۰۰۰ کالری مصرف میکرد تا انرژی لازم را برای خوردن، ساختن ابزار و پوشاک، راه رفتن تامین کند. امروزه یک آدم معمولی از کشوری غنی با واسطه یا مستقیم ۲۲۸۰۰۰ کالری را در روز صرف غذا، پوشاک، معاشرت و جابجایی می‌کند.
        

          کتاب به دو قسمت تقسیم می شود پیاده روی و سکوت 
که من قسمت سکوت رو بیشتر  دوست داشتم 
ارلینگ کاگه، مردی که به تنهایی به قطب جنوب پیاده رفت، در مورد سکوت چه می‌گوید؟

کاگه معتقد است که در دنیای پر سر و صدای امروز، سکوت گنجی گمشده است. ما دائماً در حال غرق شدن در اطلاعات و محرک‌ها هستیم و این موضوع باعث می‌شود که از خودمان و دنیای اطرافمان غافل شویم.

او در کتاب خود با عنوان "سکوت: در جستجوی آرامش در دنیای پر سر و صدا" به بررسی فواید سکوت و نحوه یافتن آن در زندگی پرمشغله امروزی می‌پردازد. کاگه با اشاره به تجربیات شخصی خود در قطب جنوب، توضیح می‌دهد که چگونه سکوت می‌تواند به ما کمک کند تا با افکار و احساسات خود ارتباط برقرار کنیم، خلاقیت خود را افزایش دهیم و به آرامش درونی دست پیدا کنیم.

او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که سکوت فقط به معنای عدم وجود صدا نیست، بلکه به معنای حضور کامل در لحظه حال نیز هست. زمانی که در سکوت هستیم، می‌توانیم با وضوح بیشتری به دنیای اطرافمان نگاه کنیم و با خودمان و دیگران ارتباط عمیق‌تری برقرار کنیم.
کتاب سفری به دنیای آرامش در عصر پر سر و صدا*
در دنیای امروز که دائماً در حال غرق شدن در اطلاعات و محرک‌ها هستیم، یافتن لحظه‌ای سکوت و آرامش می‌تواند دشوار باشد. کتاب "سکوت" اثر ارلینگ کاگه، به ما نشان می‌دهد که چگونه می‌توانیم با یافتن سکوت در زندگی روزمره خود، به آرامش درونی و وضوح ذهنی دست پیدا کنیم.

کاگه در این کتاب با استفاده از تجربیات شخصی خود و همچنین مطالعات علمی، به بررسی فواید سکوت می‌پردازد. او توضیح می‌دهد که سکوت چگونه می‌تواند به ما در کاهش استرس و اضطراب، افزایش تمرکز و خلاقیت، و بهبود کیفیت خواب کمک کند.

علاوه بر این، کاگه به این نکته نیز اشاره می‌کند که سکوت می‌تواند ابزاری قدرتمند برای خودشناسی و تعالی معنوی باشد. زمانی که در سکوت هستیم، می‌توانیم با افکار و احساسات خود ارتباط عمیق‌تری برقرار کنیم و به درک عمیق‌تری از خودمان دست پیدا کنیم.

        

          یک تجربه‌ی زیسته که کِتاب میشود..
بعد از تجربه، نوشته میشود اما واژه ها کَم می آورند.
        

          موقع خرید عنوان کتاب خیلی جذاب بود اما حین خواندن از شدت توضیح و تفسیر صرفا یک عنوان آن‌هم پیاده روی و سکوت خسته شدم.روایت هایی کاملا مشابه و پشت سر هم باعث شد به این نتیجه برسم که نباید کتاب را یک سره و در تایم مشخص می‌خواندم و باید مانند جستار خوانی‌ گاها به آن  سر میزدم و از روایت های کوتاه لذت می‌بردم.
        

          یک. بعضی اوقات این خوشبختی را داری که از مصاحبت با آدمی یا مواجهه با کتابی، کمی از شتابت کاسته می‌شود.
و همیشه یک سری لحظات خاص هست... از آنها که وسط خواندن یکهو چشمانت را میبندی و سعی میکنی لذت چیزی را که خوانده‌ای، آرام مزه مزه کنی. درنگ میکنی و اجازه میدهی آن لذتِ بخصوص بیشتر درگیرت کند.

دو. 
موقع خواندنش مدام به یاد دوستم پرنیان بودم. یاد لحظه هایی که بعد از ماه‌ها هم را میبینیم و او شروع می‌کند به تعریف کردن تمام اتفاقات عجیب و غریب و شگفت‌انگیزِ این اواخرش و من تماما گوش می‌شوم. سکوت میکنم و میگذارم روحم تمام نور و زندگی ای که با حرف زدنش بیرون میریزد را مزه مزه کند.

سه. لازم نیست بگویم که چقدرررررر دلم سفرکردن را میخواهد. سفر به مثابه دورشدن از گذشته و کشف دنیاهای جدید. از آنها که میروی و گم میشوی در طبیعت....
        

          اضافه‌گویی‌های خسته‌کننده بعد از ارائه ایده‌های اصلی کتاب به شدت ملموس بود. میشه گفت که این خاصیت متون تأملی هستش و گریزی ازش نیست. از طرفی هم مصادیق استفاده شده گاها برای مخاطب ایرانی قابل ارتباط نبود.
با این حال ایده‌های اصلی متن لذت‌بخش بودند.
        

          این کتاب، ترجمۀ دو کتاب «سکوت در زمانۀ هیاهو» و «پیاده‌روی» از ارلینگ کاگه‌ ناشر نروژیه که توسط شادی نیک‌رفعت ترجمه و در نشر گمان به چاپ رسیده.

بخش اول کتاب، سکوت در زمانۀ هیاهوئه و بخش دومش پیاده‌روی؛ با این حال نمیدونم چرا اسم کتاب برعکس اومده؛ شاید اینجوری قشنگ‌تره یا شاید ارتباط معنایی بهتری رو به‌وجود میاره.

کتاب بدی نیست. از چیزایی صحبت می‌کنه که برای نویسنده‌اش دغدغه است و توی زندگیش اثرگذاره و البته که چیزایی هستن که شاید توی زمانۀ ما بهشون اهمیت داده نشه.

خوندنش کمک می‌کنه تا به چیزایی فکر کنیم که شاید راحت ازش گذشتیم و شاید نوشته شده برای اینکه ما هم تلاش کنیم اینجوری بهش نگاه کنیم و به کار بگیریمش و شاید تنها برای اینکه در این زمانۀ پرهیاهو نگاهی بهش بندازیم و متوجهش بشیم. 

 اینجوری نیست که بگم اگه نخونیدش زندگیتون به فنا رفته ولی اگه فرصت کردید و دوست داشتید، بد نیست خوندنش. توصیه می‌کنم خصوصا فصل اولش رو در سکوت و آرامش بخونید.
        

          خیلی بیشتر به پیاده روی و سکوت علاقه مندم کرد و در کل خیلی دوسش داشتم.
        

          جمع بندی من از این کتاب:  همه سرگشته ایم،  نروژ و ایران نداره.  همه حیرانیم،  و فقط روشهای مختلفی داریم برای فرار از حیرانی. 
        

          سکوت و پیاده رویی ، دو موضوع مورد علاقه ی من در این زندگی هستند.
 هیچ چیز مثل یک شب آرام و ساکت ، یک کتاب خوب و یک پیاده رویی طولانی نمی‌تواند من را آرام کند؛ راستش بهتر است بگویم که این سه مورد نقاط اتصال من به جهان هستند.

وقتی که ۱۸ سالم بود با پیاده رویی های زیاد بود که خودم را شناختم ، ساعت ها در کوچه پس های انقلاب قدم میزدم و گاهی خودم را جایی پیدا میکردم که نمیداستم کجاست....
وقتی با همسرم اشنا شدم فهمیدم غیر از من کس دیگری هم هست که با قدم زدن خودش را پیدا میکند و هیچ چیز به باشکوهی روزی نبود که سه ساعت تمام کنار هم در سکوت راه رفتیم و من فردایش زیبا ترین
 " بله " عمرم را گفتم.
این کتاب را خیلی دوست داشتم ، شاید برای اینکه دست گذاشته بود روی نقطه ضعف های من و داشت از علایقم میگفت...
این کتاب را دوست داشتم برای تصویر سازی های خوبش مخصوصا آنجایی که در قطب کشمشی از دهان کاگه به زمین می افتد و او با تلاش فراوان آن را از روی یخ برمیدارد و میخورد....
این کتاب را دوست داشتم چون همان چیزی که مدت ها بود یافته بودمش را دوباره به یادم آورد " همیشه لذت در فراوانی و سر و صدا نیست " گاهی وقت ها لذت در ساده ترین و کوچک ترین چیز ها و در سکوت سر کله اش پیدا میشود...
این کتاب را دوست داشتم چون ارلینگ کاگه را مثل خودم یک دیوانه یافتم ، دیوانه ای که میتواند در فاضلاب شهری پیاده رویی کند!

دوباره این کتاب را خواهم خواند ؛ شاید یک ماه دیگر شاید هم ده سال دیگر .... مطمعنم باز سراغش میرود و باز لذت خواهم برد

        

          حین خوندش آرامش عجیبی درونم جریان داشت و البته حسرت و دلتنگی روزهایی که پیاده‌روی و پرسه زدن تو شهر و لمس برگ‌های درختان بخشی از زندگی هر روزه‌ام بود و حالا نیست.
        

          سری کتابهای خرد و حکمت زندگی که نشر گمان چاپ کرده هر کدومش کلی آموزه های خوب و عمیق برای بهتر زندگی کردن داره و این کتاب باعث میشه ارزش سکوت رو توی این دنیای پر سر و صدا بیشتر بدونیم.
        

          به شدت معتقدم اگه تمرین سکوت نکرده باشین و پیاده روی نکرده باشین(منظور از پیاده روی صرفا راه رفتن در بازار و‌ پاساژ نیست بلکه پیاده روی جهت آرامش روحی) چیز زیادی از این کتاب دستگیرتون نمیشه، بعضی از کتابا باید به صورت فیزیکی هم تجربه‌شون کنی. من دوره‌ای این کتاب رو خوندم که جفت مواردی که گفتم رو داشتم تمرین میکردم و چقد کتاب چسبید
        

          این کتاب، شاید از معدود کتاب هاییه که با رسیدن به صفحه آخر برام تموم نشد. قرار نیست بره توی قفسه‌ی کتاب‌های مطالعه شده و خاک بخوره؛ بلکه میذارمش دم دستم، همین دور و اطراف تا هر دفعه دوباره برگردم و یکی از جستارهای کوتاهش رو بخونم. که بهم یادآوری شه که همین قدمی که الان بر می‌دارم، مهم ترین قدم توی مسیره. که یادم باشه که پیاده روی، طی کردن مسیر اکتشافه به مقصد خرد و آگاهی. مقصدی خیلی دور و خیلی نزدیک.