مجموعه‌ای بسیار جالب و خواندنی که مطمئنم چند بار می‌خونمش. انقدر خوبه که تصمیم گرفتم یک قفسه با عنوان جستار روایی به قفسه‌های گودریدزم اضافه کنم تا کتاب‌های بیشتری از این جنس بخونم. 
و چقدر ایده‌ی چاپ کردن یک مجموعه جستار روایی در قالب یک کتاب، خوبه. خیلی پیش اومده که مجله‌های مختلف رو دنبال یک نوشته‌ی خاص زیر و رو کنم و آخر هم پیداش نکنم. اما کتاب موندگاره و تنها خطری که تهدیدش می کنه قرض گرفته شدنه. 
و البته تمام سعی ام رو می کنم که این کتاب رو به کسی قرض ندم :)
        

          کتاب خیلی خوبی بود و ممنونم از آن آقای بوشهری که مهمان برنامه کتاب باز شبکه نسیم شد و هم خیلی حرف های خوب زد و هم این کتاب را معرفی کرد. 
دم آن آقا ، دم شبکه نسیم و دم سروش صحت گرم .
برای هر کس که سودای نویسندگی در سر دارد کتاب کاملا به درد بخور و کاربردی ست و خوبی دیگرش هم حجم کم کتاب است . یک عالمه حرف های به درد بخور بدون مزخرفات بازاری . خیلی خوب بود
اما برای من از جهت دیگری خوب بود آن هم اینکه با مقوله ای به نام جُستار روایی آشنا شدم که تا حالا چیزی از این جنس نخوانده بودم . البته خیلی شبیه مرد بی وطن ونه گات بود اما مطمئن نیستم ، اصلا نمی شود به قضاوت منی که فقط یک کتاب از نوع جُستار روایی خوانده ام اعتماد کرد . 
خودم نمی کنم ، شما هم نکنید . 
کلا خوب بود ، حال داد و خوش گذشت. 
دوست داشتید بخوانید.
        

          « چه اتفاقی افتاد؟ که بر سر آن همه ظرفیت و توانایی اتصال به کتاب‌ها و ادراک قابلیت‌هایشان  نیستی و بی علاقگی پدید آمد؟» 
چون « افسوس که جسم انسان غم انگیز است، باید به روح پرداخت اما چه کنم که همه کتاب‌ها را خوانده‌ام» 
« البته که نخوانده او  کتاب نمی‌خواند می‌خواهد اما نمی‌تواند اما  مگر خواستن توانستن نبود.؟» 
جواب در ان زمانی است که  دیگر درد ها، حس‌ها، عاطفه‌ها، نفرت‌ها و کین‌ها، حب‌ها و مهربانی‌ها، نمایان شود، دیگر کسی به فکر خواندن نمایشنامه نیست، می‌تواند با یک کنترل تمام نمایشنامه‌ای را که ۱۰۰۰ صفحه است با صرف ۳ ساعت وقت ببیند، یا عشقی را که لیلی به مجنون دارد، در نت فیلیکس یا فیلیمو،  با یک سریال ترکی،  ببیند و تجربه کند و درک کند،  کاری که با کتاب نیاز به تصور دارد،  و سرانجام مغز داغ می کند و به خواب می روید،  یا اینکه خیلی بیشتر وقت می برد،،،،، اصلاً خواندن چیست وقتی دیدم وجود دارد؟ که دیدن را هم عقل عاقلی و صرف کردن وقت کم را هر انسان شاغلی بیشتر می‌پسندد اما این فقط یک  جستار کتاب به نام( چرا دیگر کتاب نمی‌خوانم) است. که البته برای دلایل دیگرش،  حتما بخوانید که خالی از لطف نیست، 

بگذارید بگویم که (آنکه حرف می‌زند همان نیست که می‌نویسد و آنکه می نویسد همان نیست که است) این فصل هم جستار ( وقتی نویسنده حرف می زند) است،  که جستار جالب و البته مهم برای مسابقاتی است که در کنار نوشتن، خواندن را قرار می دهند،  
« نویسنده‌ها استاد رنجند و رنج را به بقیه می‌سپارند»  فرازی مهم از جستار ( زندگی و نویسندگی) 
و اما جستار ( لذت گناه الود) که بی ربط به جستار اخر یعنی همان ( چرا کتاب نمی خوانم؟)  نیست ( که در بالا ذکر شده)، توصیه می کنم بعد لذت گناه الود،  چرا کتاب نمی خوانم را بخوانید، و بعد سراغ زندگی و نویسندگی بروید،،،،، 
و  در نقد هم،  با پی نوشت های زیاد گیج کننده اش،  کمی مشکل داشتم،  اما متن روان و خوب،  و البته پسندیدن جستار ها،  
نشان می دهد که ارزش خواندن را دارد، 

        

          آرتور کریستال تو ذهنم آدم بداخلاق بامزه‌ایه. سعی می‌کنه صادق و رک باشه و این صداقت رو به عرصه‌ی ادبیات ببره. مواجهه‌ش با خوندن و نوشتن برام جالبه. جستار زندگی نویسندگی جستار محبوبم بود و قسمت‌های زیادیش رو دوست داشتم.
«دانستن این نکته تسلی‌بخش است زمانی،جایی، کسی حس کرده باید حرف بزند، کسی که به یک برگ کاغذ خیره شده و سفیدی بداخم ابدیت را با علائم کوچک و ناموزونی آلوده که فارغ از شکل و ترکیب‌شان همیشه می‌گویند: مرا بشناس.»
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

جستار اول و پنجم رو بیشتر پسندیدم
اول باید بگم که این کتاب داستان نیست
۵ تا جستاره (مثل مقاله) که تقریبا تخصصی درباره نوشتن و خواندن صحبت می‌کنه
من که تقریبا با خوندن ۳ تا جستار وسط از کتاب ناامید شدم چون حرف جالب و قابل فهمی برام نداشت.
همچنین پر از اسم کتاب و نویسنده است که ممکنه خیلی‌هاشون اصلا به گوشتون نخورده باشه.
در نهایت نظر شخصیم اینه، اگه کتاب‌های زیادی تو صف خوانده نشده‌ها دارید، شاید بهتره  برید سراغ اونا، ممکنه این کتاب کسل کننده باشه براتون و این به معنی بد بودن کتاب یا مفید نبودنش نیست فقط فکر می‌کنم مخاطبش خیلی خاصه.
        

          کتابی عالی در زمینۀ تجربۀ زندگی با کتاب‌ها و نقد و نویسندگی.

در بخش‌های آخر کتاب با توجه به اینکه هنوز سنم به سن نویسنده نرسیده و جزو افرادی هستم که اول فیلم دیده‌ام و بعد کتاب خوانده‌ام متوجه شدم واقعا کتاب‌خواندن خیلی دلنشین‌تر از دیدن فیلم همان کتاب است؛ چون عمیق‌تر می‌توان با شخصیت‌ها آشنا شد و خودمان می‌توانیم شخصیت‌ها و فضا را تخیل کنیم.

به‌علاوه اینکه اتفاقا به عنوان فردی که بعد از نوجوانی هیچ باوری به رمان و داستان نداشتم و تنها متون علمی را قبول داشتم، اما بعد متوجه شدم که زبان گفتن همان نکات علمی خیلی مهم است که بعداً توقع داشته باشیم بقیه و مخصوصا افرادی که با آن رشته به صورت تخصصی سروکار ندارند آن را بپذریند، یا اگر بخواهیم روی نوجوانان و کودکان اثر بگذاریم راهش همین ادبیات است، هنوز هم ادبیات داستانی را مفید و موثر می‌دانم. ادبیات همه چیز را ملموس می‌کند و زبان انسان را در گفتار لطیف می‌کند و در ادامه‌اش پذیرش گفتار لطیف از جانب دیگران بیشتر است.
        

          جستار زندگی و نویسندگی از این مجموعه واقعا به‌نظرم خیلی زیبا بود.
        

          اجازه بدهید قبل از آنکه برویم سراغ #معرفی_کتاب، تشکر کنم از آقای #رضا_ساکی که این #کتاب را به من معرفی کرد. البته معرفی که چه عرض کنم! داشتیم در #نمایشگاه_کتاب اطراف #نشر_اطراف قدم می‌زدیم که ناگهان این کتاب را برداشت، کوبید توی صورتم و گفت بخرش. خود ناشر هم که صحنه را دیده بود کپ کرد. آب دهانش را قورت داد و خیلی آهسته کتاب‌های دیگرش را برد زیر میز. باز #خدا را شکر روز قبلش #چخوف را خریده بودم. وگرنه اگر می‌خواست پنج کتاب ۷۰۰ صفحه‌ای آن هم با جلد گالینگور را معرفی کند، الان شما شاهد این سطور نبودید و به جایش در حال خوردن خرمای کیلویی ۳۶ هزار تومان بودید. خب همین‌طور که می‌گویید شِت و به شانس بدتان، تف و لعنت می‌فرستید، برویم سراغ #معرفی_کتاب.
_
جایی خوانده بودم که «اگر می‌خواهید یک قدم از دیگران جلو باشید کتاب بخوانید. اما اگر می‌خواهید دو قدم جلو باشید کتاب‌هایی بخوانید که عامه مردم نمی‌خوانند». کتاب #ملت_عشق و #من_پیش_از_تو و #بیشعوری و #چه_کسی_پنیر_مرا_خورد و #رازهای_موفقیت و چگونه در یک صدم ثانیه مولتی میلیاردر شوید را همه خوانده‌اند و نه موفق شدند و‌ نه پولدار. پس برای آنکه دو قدم از دیگران جلو باشید کتاب «فقط روزهایی که می‌نویسم» را بخوانید. البته اگر خواستید صد قدم از دیگران جلو باشید، بگردید ببینید #نعمت_زاده و #صفدر_حسینی و دیگر #وزیر وزرا دختری چیزی ندارند تا #ازدواج کنید و صد قدم جلو بیوفتید. البته اگر #پسر باشید. #دختر باشید که نه تنها صد قدم جلو می‌افتید بلکه #اقامت سوئد را هم می‌گیرید.
_

کتاب «فقط روزهایی که می‌نویسم» از آن کتاب‌هاست که کلی جمله و عبارت قشنگ دارد تا زیرش خط بکشی و #استوری کنی که یعنی منم اهل #مطالعه هستم و پزش را بدهی. از آن کتاب‌هاست که موقع خواندنش بارها و بارها می‌گویی «ئه منم این حس رو دارم». کتابی است در مورد نوشتن و خواندن. اگر اهل نوشتن و خواندن باشید حتماً دوستش خواهید داشت. 
_
بیشتر از این توضیح ندهم که مزه‌اش می‌پرد. فقط بدانید که از کتاب‌های پرتیراژ امروزی بهتر است. بدانید که نعمت‌زاده دختر #مجرد ندارد. خودم تحقیق کردم. بدانید که با آقای ساکی نروید نمایشگاه. اگر هم رفتید بدانید که باید با کلاه کاسکت بروید. 
خلاص
        

          اولین متنی که از این نویسنده خوندم در مجله همشهری داستان بود ، اون موقع جستار انقد شناخته شده نبود . 
نویسنده  به قواعد جستار اشراف داره و  جوری تونسته تجربه شخصی خودش را  با تجربه مشترک بقیه انسان ها پیوند بزنه که بعد خوندن کتاب با خودتون میگید انگار حرف های  خودم بود 
        

          یکی از کتابهای خوبی که این اواخر خونده ام و چیزهای جالبی ازش دستگیرم شد، مطالبی بکر که شاید جای دیگری نمیدیدم و تجربه اش برایم میسور نبود
خلاصه که بی برو برگرد توصیه میکنم این کتاب رو
من کتابهای کوچیک رو از طاقچه یا فیدیبو میخونم که تو هزینه هام صرفه جویی بشه این کتاب هم جز همونها بود.
        

          یکی از عادت های من دونستن راجع به خود نویسنده است،پس اولین چیزی که توی این کتاب منو جذب کرد خود آرتور کریستال عجیب و غریب بود و اون شیوه بانمک نوشتنش، دلیل اینکه اولین کتابی که توی اینجا پست کردم اینه که اونایی که علاقه به خوندن و نوشتن دارن بنظرم باید این کتاب رو بخونن.
        

          جستار سوم و پنجم جذبم کرد. جایی که می گوید نویسنده ای که می شناسید و دوستش دارید، لزوما نمی تواند در ملاقاتهای حضوری هم جذاب باشد. او را با نوشته هایش شناخته ایم. نویسندگی همراه با تفکر است ولی صحبت کردن همراه با تفکر نیست. و در جستار پنجم درباره من دیگر کتاب نمی خوانم صحبت می کند
        

          راستش را بخواهید من زیاد دوستش نداشتم و برایم کسالت بار بود. این دومین کتابی بود که از این مجموعه میخواندم و خب حالا تقریبا مطمئن شده ام جستار روایی سبک مورد علاقه ی من نیست. زیاد ارجاع دادن به اسم نویسنده ها و کتاب ها و حجم زیاد پاورقی اذیتم میکرد. 
آن جستاری که درباره حرف زدن نویسنده ها بود را دوست داشتم. انگار یک معضل بین المللی ست برای خودش. جستار دیگر کتاب نمیخوانم هم برایم عزیز بود.
        

          نسبتاً بهتر از باقی مجموعه جستارهای روایی اطراف بود.
«سخن‌گوی تنبل‌ها» خیلی خوب. نگاه جالبی به چراییِ کارنکردن داشت. «لذت‌های گناه‌آلود» هم جالب بود. خصوصاً اینکه همه‌ی کسانی که اهل مطالعه هستن احتمالاً این احساس را در خودشان یافته اند؛ به این معنا که گاهی آدم کتابی را می‌خواند و اتفاقا خوشش هم می‌آید ولی از آنجا که این کتاب را در جامعه اصطلاحاً زرد می‌دانند، پیش کسی از آن تعریف و تمجید نمی‌کند.

در کل بد نبود.
        

          کتاب خیلی خوبی بود ،مطالب جذابی و خوبی رو گفته.کتابی هست که شما رو وادار می‌کنه که  آروم آروم مطالعه کنید و کم کم لذت ببرید ازش،چرا؟چون رمان نیست که پلات خاصی داشته باشه.
ارتباط گیری ممکنه باهاش سخت باشه ولی بازم اگه ارتباط باهاش نگیرید  ازش به عنوان یک کتاب بد روایت نمیکنید.
منی ک کلا یک فیلم رو دوبار نگاه نمی کنم یا یک کتاب رو دوبار نمیخونم،وسوسه شدم که یک بار دیگه درست و حسابی بخونمش.
        

          جستار ها قشنگن این قشنگ تر ، کلا جستار نویس ها از نظر من از شجاع ترین نویسنده های دنیان ، دلیلشم طولانیه و حوصله ندارم ولی واقعا شجاعت میخواد این عمیق شدن توی موضوعات مختلف ...
.
.
کتاب خیلی روونه و پر از جملات قشنگه ، از اون کتاب هاست که تیکه ها و بریده هاش رو سال های دیگه تو کانال های تلگرامی و پیج های اینستا زیاد می‌بینید 
.
یه نقد جدی به آقای آرتور کریستال
تروخدا انقدر ارجاع نده 🫡😂
.
اگر کتابو نخوندید برید بریده هاش  رو از توی  طاقچه بخونید...
        

          فقط روزهایی که نمی‌خوانم!

این از اولین تجربه‌های جستار‌خوانی من بود و احتمالا برخلاف نظر عده‌ای که متعصبانه به این اثر عشق خواهند ورزید (حق هم دارند) بنده به صراحت اعلام می‌کنم که در بیشتر صفحات چیزی جز گوش‌دادن به غرولند‌های یک خستۀ راه کتابخوانی نصیب من نشد. 

شاید اگر سال‌ها پیش در زمان خواندن آثار مربوط به کتاب نشر کوله پشتی با ترجمه‌های خانم لیلی کُرد به این اثر برمی‌خوردم آن را جذاب و مفید می‌دانستم و مطالعۀ آن را به هم‌نشینی با کتابخوانی مجرب و کهنه‌کار تشبیه می‌کردم اما همانطور که نویسنده در جستار آخر از دست بیشتر کتاب‌هایی که در زمان معاصر نوشته شده‌اند (به استثنای تعداد محدودی از آثار کلاسیک) می‌نالد و لذت نبردن از آنها را به هم‌عصری با دنیای جدید و کهولت سن نسبت می‌دهد، من نیز کم‌وبیش مبتلا به چنین وضعیتی هستم. پیوسته به دنبال قلمی هستم که ندای حقیقت را با صدایی رسا نهیب زند، من را به خود آورد و به جوشش وادارد. 

ترجمه مشکل خاصی نداشت به جز اینکه در برخی موارد جملات بلند در برگردان فارسی باید کوتاه‌تر می‌شدند تا مخاطب (در هر وضعیت) سررشتۀ افکار نویسنده را از دست ندهد‌.

حجم کم کتاب، لبخند رضایت از خواندنش را در انتهای اثر بر چهرۀ ما نشاند. 

🖊️سید علی مرعشی 
اسفند ۱۴۰۲

🔗https://eitaa.com/marashi_books
        

          تمام جستار هاتون دوست داشتم
        

          کتاب شامل 5 مقاله یا 5 جستار روایی در مورد نوشتن و نویسندگی و خواندن از آرتور کریستال است. اگر نویسنده اید یا به نوشتن علاقه دارید، حتما از این کتاب لذت میبرید
از بین 5 جستار کتاب، از سه جستار سخنگوی تنبل ها، لذت های گناه آلود و زندگی و نویسندگی بیشتر خوشم آمد.
        

          نمیدانم پیش از این جستار خوانده‌ بودم یا نه، اما این را خوب میدانم که فقط روزهایی که مینویسم تا همیشه در ذهنم به عنوان اولین جستارِ خوب باقی خواهد ماند.حتی به کتابی تبدیل شد که انتهایش نوشتم: بعدها به تو برمیگردم و دوباره میخوانمت.کتاب درباره نوشتن، نویسندگی و برش‌هایی خاص از زندگی شخصی نویسنده‌ای خاص بود که احتمالا حتی قصد نوشتن قطعی و صمیمی از خودش را هم نداشت اما انقدر ارتباط بین نوشتن و خواندن را زیبا و مفصل بیان کرده بود که برای منی که هیچ نزدیکی‌ای با نوشتن ندارم هم جذاب بود.لطفا هرچه سریع‌تر بخوانیدش.