مجموعه‌ای بسیار جالب و خواندنی که مطمئنم چند بار می‌خونمش. انقدر خوبه که تصمیم گرفتم یک قفسه با عنوان جستار روایی به قفسه‌های گودریدزم اضافه کنم تا کتاب‌های بیشتری از این جنس بخونم. 
و چقدر ایده‌ی چاپ کردن یک مجموعه جستار روایی در قالب یک کتاب، خوبه. خیلی پیش اومده که مجله‌های مختلف رو دنبال یک نوشته‌ی خاص زیر و رو کنم و آخر هم پیداش نکنم. اما کتاب موندگاره و تنها خطری که تهدیدش می کنه قرض گرفته شدنه. 
و البته تمام سعی ام رو می کنم که این کتاب رو به کسی قرض ندم :)
        

          کتاب خیلی خوبی بود و ممنونم از آن آقای بوشهری که مهمان برنامه کتاب باز شبکه نسیم شد و هم خیلی حرف های خوب زد و هم این کتاب را معرفی کرد. 
دم آن آقا ، دم شبکه نسیم و دم سروش صحت گرم .
برای هر کس که سودای نویسندگی در سر دارد کتاب کاملا به درد بخور و کاربردی ست و خوبی دیگرش هم حجم کم کتاب است . یک عالمه حرف های به درد بخور بدون مزخرفات بازاری . خیلی خوب بود
اما برای من از جهت دیگری خوب بود آن هم اینکه با مقوله ای به نام جُستار روایی آشنا شدم که تا حالا چیزی از این جنس نخوانده بودم . البته خیلی شبیه مرد بی وطن ونه گات بود اما مطمئن نیستم ، اصلا نمی شود به قضاوت منی که فقط یک کتاب از نوع جُستار روایی خوانده ام اعتماد کرد . 
خودم نمی کنم ، شما هم نکنید . 
کلا خوب بود ، حال داد و خوش گذشت. 
دوست داشتید بخوانید.
        

          همه جستارهاش خوب، جستار زندگی و نویسندگی عالی.
        

          آرتور کریستال تو ذهنم آدم بداخلاق بامزه‌ایه. سعی می‌کنه صادق و رک باشه و این صداقت رو به عرصه‌ی ادبیات ببره. مواجهه‌ش با خوندن و نوشتن برام جالبه. جستار زندگی نویسندگی جستار محبوبم بود و قسمت‌های زیادیش رو دوست داشتم.
«دانستن این نکته تسلی‌بخش است زمانی،جایی، کسی حس کرده باید حرف بزند، کسی که به یک برگ کاغذ خیره شده و سفیدی بداخم ابدیت را با علائم کوچک و ناموزونی آلوده که فارغ از شکل و ترکیب‌شان همیشه می‌گویند: مرا بشناس.»
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

جستار اول و پنجم رو بیشتر پسندیدم
اول باید بگم که این کتاب داستان نیست
۵ تا جستاره (مثل مقاله) که تقریبا تخصصی درباره نوشتن و خواندن صحبت می‌کنه
من که تقریبا با خوندن ۳ تا جستار وسط از کتاب ناامید شدم چون حرف جالب و قابل فهمی برام نداشت.
همچنین پر از اسم کتاب و نویسنده است که ممکنه خیلی‌هاشون اصلا به گوشتون نخورده باشه.
در نهایت نظر شخصیم اینه، اگه کتاب‌های زیادی تو صف خوانده نشده‌ها دارید، شاید بهتره  برید سراغ اونا، ممکنه این کتاب کسل کننده باشه براتون و این به معنی بد بودن کتاب یا مفید نبودنش نیست فقط فکر می‌کنم مخاطبش خیلی خاصه.
        

          خب بریم برا ی یادداشت دیگه
راستش نمیدونم کتابی رو که خوب خوب خوب پیش میره و یهو تو خط پایان کله پات میکنه رو چی باید اسمشو گذاشت ، هر اسمی به ذهنتون رسید رو دوست دارم بذارم رو این کتاب،

کتاب خیلی خوب پیش رفت،
حقایقی چند رو راجع به نوشتن و خواندن و کتابخوانی ارائه می‌کرد که واضح و عینی بودن ولی بخاطر ظریف بودنشون دور از نگاه و چشم می ماندند،
از فصل تنبل‌ها اونجاش به دل می‌نشست که می‌گفت آدمهای پر انرژی ممکن است شبیه هم باشند اما تنبل ها هر کدام با سرعت های مختلف ساز خودشان را می زنند.
در مورد جدایی زندگی نویسنده از کتاب‌هاشون هم مطالبی آورده شد که جدا حقایقی واضح بودند ولی بیانی شیوا داشت6

اما بگذارید کمی حق بجانب خود بگیرم و جستار پنجم رو به باد انتقاد بگیرم که یک علاقه مند به کتاب رو چرا باید به اوج بیهودگی و بی اعتمادی به کتاب و رمان کشاند؟
این که ما خودمان بنا به باور خودمان از کتاب فاصله گرفته ایم آیا درست است که دیگران را نیز از کتاب فاصله بدهیم؟!

نمی‌دانم..... 
        

          جستار سوم و پنجم جذبم کرد. جایی که می گوید نویسنده ای که می شناسید و دوستش دارید، لزوما نمی تواند در ملاقاتهای حضوری هم جذاب باشد. او را با نوشته هایش شناخته ایم. نویسندگی همراه با تفکر است ولی صحبت کردن همراه با تفکر نیست. و در جستار پنجم درباره من دیگر کتاب نمی خوانم صحبت می کند
        

          کتاب شامل 5 مقاله یا 5 جستار روایی در مورد نوشتن و نویسندگی و خواندن از آرتور کریستال است. اگر نویسنده اید یا به نوشتن علاقه دارید، حتما از این کتاب لذت میبرید
از بین 5 جستار کتاب، از سه جستار سخنگوی تنبل ها، لذت های گناه آلود و زندگی و نویسندگی بیشتر خوشم آمد.
        

          زبان جستار خیلی ساده است و به دل می‌شینه. و اینکه می‌تونید جستارها رو به ترتیب شروع نکنید چون درجه جذابیت‌شون یکم متفاوته
        

          فقط روزهایی که نمی‌خوانم!

این از اولین تجربه‌های جستار‌خوانی من بود و احتمالا برخلاف نظر عده‌ای که متعصبانه به این اثر عشق خواهند ورزید (حق هم دارند) بنده به صراحت اعلام می‌کنم که در بیشتر صفحات چیزی جز گوش‌دادن به غرولند‌های یک خستۀ راه کتابخوانی نصیب من نشد. 

شاید اگر سال‌ها پیش در زمان خواندن آثار مربوط به کتاب نشر کوله پشتی با ترجمه‌های خانم لیلی کُرد به این اثر برمی‌خوردم آن را جذاب و مفید می‌دانستم و مطالعۀ آن را به هم‌نشینی با کتابخوانی مجرب و کهنه‌کار تشبیه می‌کردم اما همانطور که نویسنده در جستار آخر از دست بیشتر کتاب‌هایی که در زمان معاصر نوشته شده‌اند (به استثنای تعداد محدودی از آثار کلاسیک) می‌نالد و لذت نبردن از آنها را به هم‌عصری با دنیای جدید و کهولت سن نسبت می‌دهد، من نیز کم‌وبیش مبتلا به چنین وضعیتی هستم. پیوسته به دنبال قلمی هستم که ندای حقیقت را با صدایی رسا نهیب زند، من را به خود آورد و به جوشش وادارد. 

ترجمه مشکل خاصی نداشت به جز اینکه در برخی موارد جملات بلند در برگردان فارسی باید کوتاه‌تر می‌شدند تا مخاطب (در هر وضعیت) سررشتۀ افکار نویسنده را از دست ندهد‌.

حجم کم کتاب، لبخند رضایت از خواندنش را در انتهای اثر بر چهرۀ ما نشاند. 

🖊️سید علی مرعشی 
اسفند ۱۴۰۲

🔗https://eitaa.com/marashi_books
        

          پدرم می‌گفت تو نویسنده شده‌ای که مجبور نباشی کار کنی. بیشتر نویسنده‌ها در برابر این اتّهام با بدخلقی می‌گویند: مگر نوشتن کار نیست؟ امّا حرف پدرم پُر بی‌راه نبود.

در طول دورۀ نویسندگی خلّاق، چند بار به استادیار گفته بودم که علاقه به کتاب‌های معمّایی-پلیسی دارم و ایشان لطف کردند و این کتاب را به‌علّت یکی از جستارهایش که دربارۀ داستان‌های جنایی و هیجان‌انگیز است، به من معرّفی کردند. نخستین تجربۀ من دربارۀ «جستار» بود و به یاد ندارم که پیش از این، چیزی به نامِ جُستار مطالعه کرده باشم و اگر مطالعه کرده باشم، به یاد ندارم.
کتاب شامل پنج جستار از یک جستارنویس معروف آمریکایی است که تجربۀ طولانی‌مدّتی از خواندن و نوشتن دارد. قبل از ورود به نوشته‌های ایشان، توصیه می‌کنم حتماً پیش‌گفتار و سخن مترجم خوانده شود، سپس به صفحۀ ۱۱۸ مراجعه شود. در این صفحه، سه اصطلاح توضیح داده شده، که به نظر می‌رسد قبل از مطالعۀ جستارهای آرتور کریستال، خوب است از معنای آن‌ها اطّلاع داشته باشیم: مقاله؛ جستار؛ جستار روایی.
همان‌گونه که در سخن مترجم ذکر شده، جستار شامل عقاید شخصی نویسنده است و طبعاً جستارهای روایی این کتاب شاملِ عقاید شخصیِ آرتور کریستال است و نویسنده نیز در این جستارها در پیِ استفاده از منابع علمی و دانشی برای اثبات آن‌ها نیست (چنین کاری، رسالت مقالات علمی است). از آنجا که نوشته‌ها عقاید شخصی کریستال هستند، ممکن است ما با بعضی از آن‌ها موافق نباشیم؛ مانند اظهار نظر دربارۀ تنبلی (جستار اوّل) یا ارزش داستان‌های ژانر (جستار دوم) یا نظرهای دیگر. با اینکه من نیز نمی‌توانم بگویم همۀ محتوای این کتاب را تأیید می‌کنم، فکر می‌کنم می‌توانم بگویم برای جستار خوانی، تجربۀ جالبی بود.
در بعضی از جستارها (مانند جستار چهارم) متن برایم کمی سنگین بود و در هنگام مطالعه، دشواری بسیاری احساس کردم و نمی‌دانم ناشی از سنگین بودن موضوع جستار بود یا ناشی از ترجمه.
ارجاعات و استنادهای متن به این شیوه در کتاب درج شده‌اند که در پایان یادداشت درج شده‌اند و این کمی برای من سخت بود که در هنگام مطالعۀ متن، برای یک یا چند ارجاع، به پایان یادداشت رجوع کنم و فکر می‌کنم اگر به شیوۀ پاورقی وارد می‌شدند، مطالعهْ راحت‌تر بود.
        

          تمام جستار هاتون دوست داشتم
        

          یکی از کتابهای خوبی که این اواخر خونده ام و چیزهای جالبی ازش دستگیرم شد، مطالبی بکر که شاید جای دیگری نمیدیدم و تجربه اش برایم میسور نبود
خلاصه که بی برو برگرد توصیه میکنم این کتاب رو
من کتابهای کوچیک رو از طاقچه یا فیدیبو میخونم که تو هزینه هام صرفه جویی بشه این کتاب هم جز همونها بود.
        

          راستش را بخواهید من زیاد دوستش نداشتم و برایم کسالت بار بود. این دومین کتابی بود که از این مجموعه میخواندم و خب حالا تقریبا مطمئن شده ام جستار روایی سبک مورد علاقه ی من نیست. زیاد ارجاع دادن به اسم نویسنده ها و کتاب ها و حجم زیاد پاورقی اذیتم میکرد. 
آن جستاری که درباره حرف زدن نویسنده ها بود را دوست داشتم. انگار یک معضل بین المللی ست برای خودش. جستار دیگر کتاب نمیخوانم هم برایم عزیز بود.
        

          تجربه جذاب و یکمی چالشی!
اولین نکته ای که از این کتاب جذبم کرد این بود که نمیدونستم چیزی وجود داره که نویسنده میتونه با اطلاعاتی و تجربیاتی که داره یک جور نقطه نظر از خودش ارائه بده ، و این کار جذاب یک جور سبک باشه ؛ که خب این برام خیلی جالب بود!
و این کتاب اولین جستاری بود که من خوندم(نتیجهٔ همراه شدن با گروه همخوانی که ازشون خیلی ممنونم!).
پنج جستار مفید و پربار که تو هر کدوم اطلاعات و مطالبی رو میگفت که یا اکثرا از بیان کردنشون ترس داریم یا بهشون حتی فکر نکردیم ؛ به شخصه برای من پنجره های زیادی رو باز کرد و تونستم به کمکش دید وسیع تری داشته باشم!
تو بعضی از جاها بخاطر حجم اطلاعات درباره نویسنده ها و آثارشون ؛  یکجور پراکندگی در کتاب ایجاد میشد که یکمی گیج کننده بود و اذیت میکرد ولی میشد به عنوان نکته مثبت هم ازش استفاده کرد(معرفی نویسنده ها و کتاب های خوب!).
در کل این کتاب باعث شد که با یه سبک کاملا جدید آشنا شم و بخوام از این نوع کتاب ها بیشتر بخونم!
پ.ن۱ : با این همه معرفی کتاب چه کنم!
پ.ن۲ : حرکتی که نشر اطراف در اول کتاب در رابطه با توضیح جستار و معرفی مترجم و نویسنده زد خیلی باحال بود.
        

          جستار ها قشنگن این قشنگ تر ، کلا جستار نویس ها از نظر من از شجاع ترین نویسنده های دنیان ، دلیلشم طولانیه و حوصله ندارم ولی واقعا شجاعت میخواد این عمیق شدن توی موضوعات مختلف ...
.
.
کتاب خیلی روونه و پر از جملات قشنگه ، از اون کتاب هاست که تیکه ها و بریده هاش رو سال های دیگه تو کانال های تلگرامی و پیج های اینستا زیاد می‌بینید 
.
یه نقد جدی به آقای آرتور کریستال
تروخدا انقدر ارجاع نده 🫡😂
.
اگر کتابو نخوندید برید بریده هاش  رو از توی  طاقچه بخونید...
        

          کتاب خیلی خوبی بود ،مطالب جذابی و خوبی رو گفته.کتابی هست که شما رو وادار می‌کنه که  آروم آروم مطالعه کنید و کم کم لذت ببرید ازش،چرا؟چون رمان نیست که پلات خاصی داشته باشه.
ارتباط گیری ممکنه باهاش سخت باشه ولی بازم اگه ارتباط باهاش نگیرید  ازش به عنوان یک کتاب بد روایت نمیکنید.
منی ک کلا یک فیلم رو دوبار نگاه نمی کنم یا یک کتاب رو دوبار نمیخونم،وسوسه شدم که یک بار دیگه درست و حسابی بخونمش.
        

          تا حالا شده در یک مهمانی برای رهایی از سکوت و کسالت این سوال رو بپرسید:«مهم ترین کتاب سال های اخیر را نام ببرید.» ؟!
یک بار کتاب رو تا صفحه‌ی ۲۰ خوندم و بعد رهاش کردم. دفعه‌ی دوم که شروع به خوندن کردم، یه مداد دستم گرفتم و زیر جملات مهمش خط کشیدم؛ و بله این بار کتاب رو دوست داشتم.
[تجربه‌ی کتاب خواندن در بیست سالگی و چهل سالگی(و لابد شصت سالگی) تفاوت‌های ظریف و زمخت زیادی با هم دارد.]
به اینجا که رسیدم به این فکر افتادم که اگه واقعاً در چهل سالگی خیلی از کتاب ها مورد علاقه‌ام نباشن چطوره که همه‌ی شاهکارهای ادبی رو الان نخونم و چیزی برای چهل سالگی بگذارم!
اصولاً کتابی که منو وادار به سرچ بکنه و یا راهنمایی باشه برای کتاب‌های بعدی، برای من کتاب خوبیه!
[کی‌یر کگور جایی می‌گوید که دو راه برای زندگی هست: آدم می‌تواند رنج بکشد یا استاد و متخصص رنج دیگران باشد. منظور کی‌یر کگور از استاد کسی است که توانایی‌های خاص و چشمگیرش در مشاهده و تامل، او را از رنج مهیب در امان می‌دارد.]
از نشر همیشه خواندنی اطراف.
        

          نسبتاً بهتر از باقی مجموعه جستارهای روایی اطراف بود.
«سخن‌گوی تنبل‌ها» خیلی خوب. نگاه جالبی به چراییِ کارنکردن داشت. «لذت‌های گناه‌آلود» هم جالب بود. خصوصاً اینکه همه‌ی کسانی که اهل مطالعه هستن احتمالاً این احساس را در خودشان یافته اند؛ به این معنا که گاهی آدم کتابی را می‌خواند و اتفاقا خوشش هم می‌آید ولی از آنجا که این کتاب را در جامعه اصطلاحاً زرد می‌دانند، پیش کسی از آن تعریف و تمجید نمی‌کند.

در کل بد نبود.
        

          یکی از عادت های من دونستن راجع به خود نویسنده است،پس اولین چیزی که توی این کتاب منو جذب کرد خود آرتور کریستال عجیب و غریب بود و اون شیوه بانمک نوشتنش، دلیل اینکه اولین کتابی که توی اینجا پست کردم اینه که اونایی که علاقه به خوندن و نوشتن دارن بنظرم باید این کتاب رو بخونن.