زندگی مشترک چیزی نیست که بشود آن را تمرین یا شبیه‌سازی کرد بلکه باید در لحظه تجربه‌اش کرد. هیچ جایگزینی برای ارتباط بی‌واسطه میان انسان‌ها و خلق خاطرات واقعی نیست.

فعالیت‌های تکراری و یکنواخت بدترین نوعِ زندانند. به خاطر اینکه میله‌های قفسش دیده نمی‌شن. این‌جوری نمی‌تونی هیچی یاد بگیری.

شما می‌توانید باورهای‌تان را حفظ کنید، بی آنکه همیشه و در همه حال به آن‌ها اعتقاد داشته باشید.

زندگی همیشه راهی برای برگرداندن تعادل پیدا می‌کند. این همان چیزی است که ما انسان ها به دنبالش هستیم: امنیت، قطعیت و تصدیق.

هیچ‌چیز هولناک‌تر از آن نیست که روزی متوجه شویم معیارهای اخلاقی، فردی و جمعی، که عمری با آن‌ها زندگی کرده‌ایم و به بخشی از حقیقت و هویت‌مان تبدیل شده‌اند، دروغی بیش نبوده‌اند و حتی بدتر از آن‌انتخاب خودمان هم نبوده‌اند، بلکه برایمان انتخاب شده‌اند.