به نام او

🔹 «به یاد آور مندل. ایوب را یاد کن. برای او هم اتفاقاتی مثل مال تو افتاد. او بر زمین برهنه نشست و خاکستر بر سر ریخت و از جراحاتش چنان درد می‌کشید که مثل حیوانات روی زمین غلت می‌زد. او هم کفر گفت. که البته آن هم آزمونی بیش نبود. مندل، ما چه می‌دانیم آن بالا چه می‌گذرد. شاید اهریمن به درگاه خدا رفته و گفته: باید که مرد صالحی را فریفت. خدا هم گفته: بختت را با بنده‌ام مندل بیازما.»

🔸 جملات بالا بخشی از رمان «ایوب» نوشته یوزف روت نویسنده یهودیي اتریشی‌تبار است و به‌نوعی خلاصه و شالوده رمان به‌حساب می‌آید.
«ایوب» روایتگر زندگی مندل سینگر یهودیِ عامی است که در اواخر قرن نوزدهم به همراه خانواده‌اش در یکی از شهرهای یهودی‌نشین امپراتوری روسیه زندگی می‌کند، اتفاقات زندگی او به‌نحوی رقم می‌خورد که مجبور به مهاجرت به امریکا می‌شود و بعد جنگ جهانی و اتفاقاتی که زندگی تمام جهانیان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

🔸 رمان تمثیلی نوین از زندگی ایوبِ پیامبر است و مندل سینگر با آزمایش‌های سختی که از سر می‌گذراند و فرجام نیکی که سرآخر نصیبش می‌شود زندگیِ این پیامبر را آینگی می‌کند. روت یک داستان تمثیلی نوشته و جالب آنکه ابایی ندارد مضامین عریان مذهبی و عقیدتی خود را به‌صورت عریان و آشکار در اثر هنری‌اش بیاورد و این صراحت جای تحسین دارد البته او به هنرمندی تمام این کار را می‌کند.

🔹 این کتاب بعد از «عصیان» دومین اثری بود که از روت می خواندم، آن کتاب چندان توجهم را جلب نکرد هرچند می‌دانستم جزو اولین رمانهای روت است و طبیعی‌ست که شاهکار نباشد ولی «ایوب» را رمانی جالب‌توجه و خواندنی دیدم که مطالعه‌اش را به دوستانم توصیه می‌کنم. ضمن اینکه ترجمه آقای همتی هم خوب بود، تا پیش از این کتابی به ترجمه ایشان نخوانده بودم. و توصیه آخر اینکه اگر «کتاب ایوب» به ترجمه قاسم هاشمی‌نژاد (نشر هرمس) و «تکرار» نوشته سورن کی‌یر کگور با ترجمه صالح نجفی (نشر مرکز) را نخوانده‌اید، پیش یا پس از این رمان بخوانید تا با ایوب و آلامش بیشتر آشنا شوید.
        

          رمان ایوب جوزف روت، بازآفرینی مدرنی‌ست از چهره‌ای اسطوره‌ای؛ مردی یهودی، ساده و باایمان، که با جهانی رو‌به‌رو می‌شود که نه رحمت می‌شناسد و نه منطق. روت، در بستری تاریخی ــ میان جنگ جهانی ــ داستانی را روایت می‌کند که در آن، نه فقط جسم شخصیتش، بلکه روح و ایمانش تکه‌تکه می‌شود.

مندل، معلم مذهبی ساده‌دل، شباهتی تلخ به ایوبِ عهد عتیق دارد. او هر آنچه را که یک انسان می‌تواند از دست دهد، از دست می‌دهد 

اگر ایوبِ کتاب مقدس، ایمانش را نگه می‌دارد و پاسخ الهی دریافت می‌کند، ایوبِ روت، در عصری بی‌پاسخ زندگی می‌کند؛ عصری که در آن، خدا سکوت کرده، و رنج بی‌دلیل، تنها قانون جهان است.

رمان، همچون آینه‌ای‌ست در برابر سرنوشت قوم یهود در قرن بیستم: مهاجرت، گم‌گشتگی، پسرانی که قربانی جنگ شدند، و پدرانی که نه ایمان را حفظ کردند، نه توان فراموشی را داشتند. اگر جنگ جهانی اول در پس‌زمینه‌ی داستان حضور دارد، جنگی دیگر ــ جنگِ ایمان با پوچی ــ در قلب روایت جاری‌ست.

و شاید مهم‌ترین پرسش این باشد:  
آیا انسان، پس از این‌همه رنج، هنوز می‌تواند دعا کند؟  
روت پاسخی نمی‌دهد، و همین بی‌پاسخی، تمام درد داستان را کامل می کند.
        

          عالی بود
        

          مندل معلم یهودی پرهیزگاری است که بعد از به سربازی رفتن پسرش یونس و مهاجرت پسر دیگرش شماریا و فهمیدن رابطه دخترش با یک مرد قزاق مجبور میشه بچه معلولش منوخیم رو تنها بزاره و با همسرش دبورا به آمریکا و پیش شماریا مهاجرت کنه.
مندل در آمریکا با تغییرات فرهنگی اجتماعی روبرو میشه که کنار اومدن باهاش براش سخته.
جنگ شروع میشه و خبر مفقودالاثری یونس و کشته شدن شماریا و مرگ دبورا و دیوانه شدن دخترش باعث میشه که مندل از دین خارج بشه و بی اعتقاد بشه.
در انتهای کتاب اتفاقی شبیه معجزه رخ میده و خبرهایی از منوخیم معلول بهش میرسه که باور کردنی نیست و این باعث تغییر عقیده مندل نسبت به خدا میشه.
نویسنده با توصیف دقیق جزئیات و شخصیت ها خواننده رو همراه میکنه و احساس همدلی و نزدیکی میکنه نسبت له خانواده مندل. همچنین نویسنده در حین داستان موضوعات فلسفی اعتقادی رو هم مطرح میکنه.
ریتم داستان هم بسیار خوبه و به حاشیه نمیره که باعث خستگی خواننده بشه.
        

          .
«ایوب»
نوشته یوزف روت
ترجمه محمد همتی
.

بخش‌هایی از کتاب:


«چه،خوشی‌ها مادام که پنهانند، قوی‌ترند.»
        

          شاید بعدا نوشتم.
پاتوق کتاب‌باز‌ها-1401.11.30
        

          راستش تا دو سوم کتاب هنوز متوجه وجه تسمیه کتاب نشده بودم اما در صفحات پایانی کتاب نویسنده تازه قصدش را از این نامگذاری روشن کرد.
مندل، پیرمردی یهودی است که اهل عبادت و خداپرستی است اما روزگار و مشکلاتش با او کاری میکند که دست از خداپرستی برمیدارد . دوستانش برای او داستان ایوب را می‌گویند اما او نمی پذیرد و باور نمی‌کند که خدا دوستش دارد. اما در نهایت خداوند به او نشان می‌دهد که هنوز حواسش به او هست و همچون ایوب پاداش صبوری هایش را می‌دهد.
        

          ایوب، همان گونه که از نامش پیداست شرح مصائب و مرارتهایی است که روزگار بر سر ملای مکتب خانه ی تهی دستی می آورد و او را از  یهودی ای معتقد به ملحدی خداگریز مبدل می کند. کتاب پر است از خرده قصه هابی تکان دهنده و پرسش های که شاید اکثرمان با آن درگیریم.  در کل روایت جذاب و پر کشش ی است از مسائل ذهنی و درگیری انسان با مذهب. اما ایکاش نویسنده پایان داستان را با دخالت مستقیم نمی بست و به ذهن خواننده واگذ
ار می کرد.

        

          «نتوانست از خود آن نیرویی را بروز دهد که برآمده از ایمان بود و آن نیروهایی هم که آدمی برای تحمل ناامیدی نیازمند آنهاست، رفته‌رفته از او رخت بربستند.»

احتمالا شما هم داستان ایوب رو می‌دونید‌ و می‌تونید حدس بزنید که قراره این کتاب درباره‌ی چی باشه.

ایوبِ این قصه مردی بود به نام «مندل سینگر»، مردی خداترس و با ایمان.
مندل با همسر و سه فرزندش زندگی‌ِ معمولی‌ای داشت تا زمانی که فرزند چهارم به دنیا اومد و سختی‌هایی رو به همراه خودش آورد.
سختی‌هایی که از نظرِ مندل، مجازات خداوند بودن، هرچند نمی‌دونست چه خطایی کرده که بابتش مجازات می‌شه.

مندل و همسرش برای حل هر مشکل پا به مسیر سخت‌تری گذاشتن و روزهاشون رو با صبر و انتظار برای معجزه می‌گذروندن،
صبری که معلوم نبود نتیجه‌ای داره یا نه.

این کتاب رو دوست داشتم ولی نه برای پایانش، برای فصل دوم و اوجِ مشکلات و‌ رنج‌هاش!
خیلی وقت‌ها به این فکر می‌کنم چرا دنیا انقدر بی‌انصافه و عدالتی وجود نداره؟
چرا بعضی از زندگی‌ها با درد شروع می‌شه و با درد بیشتری هم تموم می‌شه؟
        

          ایوب به نظرم روایت یک زندگی نسبتا معمولی عاری از هرگونه اغراق و خرد نمایی را  با تمامی خوشی ها و ناخوشی هایش به رخ میکشد . که تا آخرین کلمه کتاب، خواننده را میخکوب  به خواندن ‌و تعقیب داستان میکند ، داستان را اگر به سه بخش تقسیم کنیم در بخش سوم و پایانی قصه ، میشود گفت احساسات خواننده با حس درونی مندل سینگر عجین میشود و انگار بخشی از وجودت در کنار ایوبه قصه هست  . ایوب واقعا اسم برازنده ایست برای این قصه .
        

          کتاب را بسیار دوست داشتم. خیلی زیاد! همچون دیگر آثار یوزف روت.
مترجم در ترجمه‌ی اثر نهایت امانت‌داری و دقت را به خرج داده است.

کتاب روایت رنجی است که «مندل سینگر» یک مکتب‌دار مومن یهودی به همراه خانواده‌اش تجربه می‌کند.

نگاه کتاب به مسائلی چون ایمان و اعتقاد دینی، مهاجرت و بی‌وطن بودن بسیار بدیع و زیباست.
        

          ایوب رنج‌نامۀ مردی یهودی است به‌نامِ مندل سینگر. او در ابتدا سخت به اعتقاداتش پای‌بند است و امید به معجزاتِ آسمانی دارد، اما در نتیجۀ مصائبی که متحمل می‌شود کم‌کم ایمانش به یَهوَه (خدا) خدشه‌دار می‌شود و به کفرگویی رویْ می‌آورد. در پایانِ داستان اما، به‌نحوِ شگفت‌انگیزی، ورق برمی‌گردد و زندگی رویِ دیگرش را به مرد نشان می‌دهد.
        

          ⭐⭐⭐⭐⭐

داستان درباره یک خانواده یهودی ساکن روسیه است. پدر خانواده مِندِل سینگر انسان پارسا و خداترسی‌ست که سه فرزند دارد اما با دنیا آمدن فرزند چهارم اتفاقاتی میافتد که مسیر زندگی همه انها دچار تحول میشود...
از خواندن این کتاب بسیار لذت بردم.
من این کتاب رو با ترجمه محمد همتی از نشر نو خوندم اما ترجمه دیگری از نشر ثالث نیز در دسترس خوانندگان است.
        

          اصلا اگر همه‌ی بحث‌های مربوط به داستان کتاب و هنرِ نویسندگیِ یوزف روت را کنار بگذاریم، نمی‌توان این کتاب را خواند و از شگفت بودن ترجمه و زیبایی نثر مترجم و امانت‌داری و زحمتش چیزی نگفت. جمله‌ها و عبارات، نرم و روان پشت هم می‌آمدند. آرام آرام خواندمش و از مزه کردن تک‌تک‌ کلمه‌ها لذت بردم.