به نام او

🔹 «به یاد آور مندل. ایوب را یاد کن. برای او هم اتفاقاتی مثل مال تو افتاد. او بر زمین برهنه نشست و خاکستر بر سر ریخت و از جراحاتش چنان درد می‌کشید که مثل حیوانات روی زمین غلت می‌زد. او هم کفر گفت. که البته آن هم آزمونی بیش نبود. مندل، ما چه می‌دانیم آن بالا چه می‌گذرد. شاید اهریمن به درگاه خدا رفته و گفته: باید که مرد صالحی را فریفت. خدا هم گفته: بختت را با بنده‌ام مندل بیازما.»

🔸 جملات بالا بخشی از رمان «ایوب» نوشته یوزف روت نویسنده یهودیي اتریشی‌تبار است و به‌نوعی خلاصه و شالوده رمان به‌حساب می‌آید.
«ایوب» روایتگر زندگی مندل سینگر یهودیِ عامی است که در اواخر قرن نوزدهم به همراه خانواده‌اش در یکی از شهرهای یهودی‌نشین امپراتوری روسیه زندگی می‌کند، اتفاقات زندگی او به‌نحوی رقم می‌خورد که مجبور به مهاجرت به امریکا می‌شود و بعد جنگ جهانی و اتفاقاتی که زندگی تمام جهانیان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

🔸 رمان تمثیلی نوین از زندگی ایوبِ پیامبر است و مندل سینگر با آزمایش‌های سختی که از سر می‌گذراند و فرجام نیکی که سرآخر نصیبش می‌شود زندگیِ این پیامبر را آینگی می‌کند. روت یک داستان تمثیلی نوشته و جالب آنکه ابایی ندارد مضامین عریان مذهبی و عقیدتی خود را به‌صورت عریان و آشکار در اثر هنری‌اش بیاورد و این صراحت جای تحسین دارد البته او به هنرمندی تمام این کار را می‌کند.

🔹 این کتاب بعد از «عصیان» دومین اثری بود که از روت می خواندم، آن کتاب چندان توجهم را جلب نکرد هرچند می‌دانستم جزو اولین رمانهای روت است و طبیعی‌ست که شاهکار نباشد ولی «ایوب» را رمانی جالب‌توجه و خواندنی دیدم که مطالعه‌اش را به دوستانم توصیه می‌کنم. ضمن اینکه ترجمه آقای همتی هم خوب بود، تا پیش از این کتابی به ترجمه ایشان نخوانده بودم. و توصیه آخر اینکه اگر «کتاب ایوب» به ترجمه قاسم هاشمی‌نژاد (نشر هرمس) و «تکرار» نوشته سورن کی‌یر کگور با ترجمه صالح نجفی (نشر مرکز) را نخوانده‌اید، پیش یا پس از این رمان بخوانید تا با ایوب و آلامش بیشتر آشنا شوید.
        

          .
«ایوب»
نوشته یوزف روت
ترجمه محمد همتی
.

بخش‌هایی از کتاب:


«چه،خوشی‌ها مادام که پنهانند، قوی‌ترند.»
        

          شاید بعدا نوشتم.
پاتوق کتاب‌باز‌ها-1401.11.30
        

          راستش تا دو سوم کتاب هنوز متوجه وجه تسمیه کتاب نشده بودم اما در صفحات پایانی کتاب نویسنده تازه قصدش را از این نامگذاری روشن کرد.
مندل، پیرمردی یهودی است که اهل عبادت و خداپرستی است اما روزگار و مشکلاتش با او کاری میکند که دست از خداپرستی برمیدارد . دوستانش برای او داستان ایوب را می‌گویند اما او نمی پذیرد و باور نمی‌کند که خدا دوستش دارد. اما در نهایت خداوند به او نشان می‌دهد که هنوز حواسش به او هست و همچون ایوب پاداش صبوری هایش را می‌دهد.
        

          ایوب به نظرم روایت یک زندگی نسبتا معمولی عاری از هرگونه اغراق و خرد نمایی را  با تمامی خوشی ها و ناخوشی هایش به رخ میکشد . که تا آخرین کلمه کتاب، خواننده را میخکوب  به خواندن ‌و تعقیب داستان میکند ، داستان را اگر به سه بخش تقسیم کنیم در بخش سوم و پایانی قصه ، میشود گفت احساسات خواننده با حس درونی مندل سینگر عجین میشود و انگار بخشی از وجودت در کنار ایوبه قصه هست  . ایوب واقعا اسم برازنده ایست برای این قصه .
        

          ایوب، همان گونه که از نامش پیداست شرح مصائب و مرارتهایی است که روزگار بر سر ملای مکتب خانه ی تهی دستی می آورد و او را از  یهودی ای معتقد به ملحدی خداگریز مبدل می کند. کتاب پر است از خرده قصه هابی تکان دهنده و پرسش های که شاید اکثرمان با آن درگیریم.  در کل روایت جذاب و پر کشش ی است از مسائل ذهنی و درگیری انسان با مذهب. اما ایکاش نویسنده پایان داستان را با دخالت مستقیم نمی بست و به ذهن خواننده واگذ
ار می کرد.

        

          عالی بود
        

          مندل معلم یهودی پرهیزگاری است که بعد از به سربازی رفتن پسرش یونس و مهاجرت پسر دیگرش شماریا و فهمیدن رابطه دخترش با یک مرد قزاق مجبور میشه بچه معلولش منوخیم رو تنها بزاره و با همسرش دبورا به آمریکا و پیش شماریا مهاجرت کنه.
مندل در آمریکا با تغییرات فرهنگی اجتماعی روبرو میشه که کنار اومدن باهاش براش سخته.
جنگ شروع میشه و خبر مفقودالاثری یونس و کشته شدن شماریا و مرگ دبورا و دیوانه شدن دخترش باعث میشه که مندل از دین خارج بشه و بی اعتقاد بشه.
در انتهای کتاب اتفاقی شبیه معجزه رخ میده و خبرهایی از منوخیم معلول بهش میرسه که باور کردنی نیست و این باعث تغییر عقیده مندل نسبت به خدا میشه.
نویسنده با توصیف دقیق جزئیات و شخصیت ها خواننده رو همراه میکنه و احساس همدلی و نزدیکی میکنه نسبت له خانواده مندل. همچنین نویسنده در حین داستان موضوعات فلسفی اعتقادی رو هم مطرح میکنه.
ریتم داستان هم بسیار خوبه و به حاشیه نمیره که باعث خستگی خواننده بشه.
        

          اصلا اگر همه‌ی بحث‌های مربوط به داستان کتاب و هنرِ نویسندگیِ یوزف روت را کنار بگذاریم، نمی‌توان این کتاب را خواند و از شگفت بودن ترجمه و زیبایی نثر مترجم و امانت‌داری و زحمتش چیزی نگفت. جمله‌ها و عبارات، نرم و روان پشت هم می‌آمدند. آرام آرام خواندمش و از مزه کردن تک‌تک‌ کلمه‌ها لذت بردم.