دیدی گاهی دور و اطرافتون یه عزیزی هست که یه خاطره رو هزار بار تعریف کرده، اما تو برای هزار و یکمین بار که داره همون خاطره رو تعریف می‌کنه با اشتیاق میشینی گوش میدی. به روش هم نمیاری که دیگه واو به واو این خاطره رو حفظ شدی. 
مسئله خاطره نیست. مسئله تجربه و شنیدن زیسته ها نیست.  مسئله فقط اون آدمه؛ به آهنگ صداش دقت می‌کنی به بالا پایین رفت هاش و تو دلت قند آب میشه. میگی آخیش، هست. این آهنگ جادویی هست. این صمیمیت هست. این گرما و وجد هست. 
به تکون دادن دستاش دقت می‌کنی. به فرم لب هاش دقت می‌کنی. حتی نقطه عطف حرف زدناش رو هم درمیاری؛ آها این جا باید بخندم. این جا باید تعجب کنم.
مسئله اصلا خاطره نیست قصه ی ما، اون خیلی خیلی خیلی عزیزه که هر بار با مدل حرف زدنش با همون بالا منبر رفتنش قبضمون میکنه؛ دل‌خوشمون میکنه.
خاطره های این دلخوشی ها گاهی میچربه یه غصه های دوری_ منظورم از دوری هر فرمی از اونه میخواد فقدان باشه میخواد مهاجرت باشه یا هر چیز دیگه. _ 
ما آدم معمولی ها همیشه تشنه ی حضور کسایی که دوسشون داریم هستیم.  اما حضور این قشر آدم هایی که گفتم انقدر عمیقه انقدر کامله انقدر عزیزه که صد سال دوری و نبودن رو هم پر میکنه. یادت که می افته دلت گریه میخوادا چشمات پر میشه حتی.  اما وقتی فرم لباش یا خندیدن ها وقت خاطره هم یادت می افته، ناخودآگاه یه لبخند میشینه کنج لبات. این آدما همیشه هستن همیشه کنار ما هستن همیشه ی همیشه ی همیشه. 
شاید بشه گفت حتی وقتی نباشن ما تو کامچاتکای حضور اونا زندگی می‌کنیم هر چند غم انگیز هر چند دردناک و رنج آور اما پر و کامل.  چون اونا همیشه هستن کنج قلبمون کنج یاد و خاطراتمون.
این کتاب ارزش خوندن داره از دستش ندید. 

      

        قند، 
خوندن جستار چقدر لذت بخش و شیرینه 
اگر تا حالا امتحان نکردید، حتما پیشنهاد می‌کنم 
نشر اطراف جستار های خیلی درست درمونی داره از دستش ندید 
      

        عجیب؛ 
دقیق ترین واژه ای که میتونم به این کتاب نسبت بدم، عجیب. 
اگر میدونستم همچین اثر بزرگی توی کتاب خونه ام داره خاک می‌خوره حتما زود تر شروع می‌کردم به خوندن.
درمورد کتاب: با یه اثر رئالیسم جادویی و بیش از اندازه نمادگرا طرفیم، برای همین خودن نقدش خیلی زمان بر شد برام 
اگر خردی داده باشه بهم این کتاب و نقدش، تو  جمله  های زیر جمعشون میکنم: 
فرار از مرگ همون قدر میتونه شیطانی باشه که میل به کشتن کسی ، هر جفتشون میتونن بی نهایت جنون داشته باشن.
کتاب شخصیت های زیادی نداره اما هر کدوم نماده هر کدوم حرفی پشت شخصیت و عمل هاشون هست.
در نهایت لذت بردم از این کتاب و پیشنهاد میدم حتما مطالعه کنید. 
پ.ن: عکسی که انتخاب کردم برای این یادداشتم هیچ ربطی به متن نداره تاکید می‌کنم هیچ ربطی؛ بذارید به حساب دل خجسته ام.
      

        اولین تجربه ی من از یوزف روت بر میگرده به کتاب عصیان، 
کتابی که حیرت کردم از اعتراض و سبک حرف زدن روت با خدا 
و به نظرم خیلی خوب تونسته بود عجز در حین خشم رو به رخ بکشه 
و اما چرا ایوب ؟ 
اول این که کتاب دوم روت بود و من قلم این فرد رو ستایش میکنم.
دوم دلیل این که در بحبوحه ی جنگی هستیم که یک سوی اون یهودی ها ایستادن و من دلم میخواست درمورد یهودی ها چیزی خونده باشم و این کتاب قصه ی یک خانواده ی یهوده.
با این حساب جزئیاتی از زندگی یهودی ها و سنتشون دستم اومد. 
نظر شخصیم در مورد این کتاب: 
درون مایه ی این کتاب هم مثل عصیان اعتراض داشت؛ اعتراض به قدرت خالقی که هست، اما گاهی بودنش خیلی بی رحم نمود پیدا میکنه. 
روت که خودش هم یهودی بوده هیچ وقت دنبال اثبات  عدم وجود خدا نبوده برعکس چه تو این کتاب و چه تو عصیان خیلی از جاها اشاره داره به بودن خدا و شخصیت های داستان خدا‌باور هستن.
و به نظرم برای همین، طغیانِ کتاب های روت یکم ادم رو می لرزونه؛ این که من معتقد نباشم خدایی هست و هر چقدر دلم بخواد بهش بتوپم، به چیزه. اما این که معتقد باشم به خدا و به قدرتش و به خشم و بخشش و بعد طغیان کنم یه چیز دیگست. دومی به نظر من خیلی رعب آوره و روت دل به دریا زده و به بهترین نحو این رو به تحریر درآورده. 
متن شسته رفته است، به نوعی بازخوانی معاصر از قصه ی ایوب نبی. اصلا سخت خوان نیست و یه تشکر ویژه میکنم از آقای محمد همتی با این ترجمه ی استوار.
یعنی هیچ چیزی از قلم نیفتاده حتی یه جاهایی روت توی متن از عهد عتیق، متنی آورده. جدای ترجمه ی اون متن، تو پاورقی اشاره میکنه که روت این رو از ترجمه ی آلمانی خونده و نوشته ولی مثلا تو ترجمه ی انگلیسی کتاب مقدس عوض فلان کلمه از یه کلمه ی دیگه استفاده شده. حتی ایشون ازچند تا  روت شناس های آلمانی کمک گرفته تا منظور دقیق هر جمله ی روت رو متوجه بشه و ترجمه کنه؛ این یعنی درک ایشون از این که ترجمه فقط برگردان واژه نیست. 
ترجمه قدرت مند بود یه کار حرفه ای به تمام معنا.
و دیگه نیازی نیست از نشر نو بگیم با انتخاب های عالی و ویراستاری های قوی و چاپ های ارزشمند 

درکل خوندن این کتاب رو پیشنهاد می‌کنم من لذت بردم 
      

        دمیان تجربه ی متفاوتی بود برای من. 
بیش از اندازه احساس همزاد پنداری میکردم با شخصیت اصلی داستان و راستش رو بخوایید احساس اساسیی که از کل کتاب می گرفتم دراز کشیدن رو زمین خیس بود، یه مور مور خیس، یه اضطراب ممتد درصورتی که کتاب اصلا اضطراب انگیز نبود.
درنهایت روی فهم و خرد من اثر مثبتی داشت حتما پیشنهاد می‌کنم شما هم بخونید.♥️ 
      

        طغیان، گاهی می‌خواهم با تمام وجود بودنت را انکار کنم با تمام وجود ذاتت را نقض کنم. آری شاید جنون به انتها رسیده 
اما این بار فرق می کند نگاهت می کنم بی پروا نگاهت میکنم وجودت را کامل می پذیرم و تمامت را نگاه می کنم و می گویم چقدر بی رحمی، کفر کردم؟ شاید. 
درک می‌کنی من را ؟ یقینا 
راه نشانم بده .
کتابی بود که مطمئنم خیلی اوقات شد بخوایم این طوری حرف بزنیم و ترسیدیم خدا خشکمون کنه 
اما بوزف روت نترسید، میخوای اسمش رو بذار درد و دل یا اعتراض
تصمیم با تو  
      

        از پریشانی واژه های افشاریان خوشم میاد 
یه بی قراری  ممتد  که انگار بوی  تند سیگار و قهوه میده و آدم بهش خو می‌کنه