به ندرت با ترجمه‌ی شعر ارتباط برقرار می‌کردم، اما این کتاب از شیمبورسکا سلیقه‌ام را تغییر داد. اگر چیزی به نام نگاه شاعرانه وجود داشته باشد، او حتما آن را دارد!
یکی از اشعار مجموعه با عبارت «هر دو بر این باورند که دستانی ناگهانی آنان را به یکدیگر پیوند داده است/ چنین اطمینانی زیباست/اما تردید زیباتر است» و در ادامه با یک شاهکار روبه‌رو می‌شویم. این شعر را نزدیک به بیست سال است در ذهن دارم؛ به مثابه‌ی نمونه‌ای درخشان از نگاه شاعرانه به زندگی.
          

            ستایش منفی بافی در مورد خود
باز خیالش از هر بابتی آسوده است. 
عذاب وجدان برای پلنگ سیاه غریبه است. 
ماهی گوشت خوار در مورد درستی رفتارش تردیدی ندارد. 
مار زنگی خودش را بدون هیچ ایرادی قبول دارد.
شغال انتقادپذیری وجود ندارد. 
ملخ، تمساح، کرم خوک و خرمگس زندگی شان را می کنند، و از این راضیند.
وزن قلب نهنگ صد کیلوست اما از یک لحاظ سبک است.
چیزی حیوانی تر از وجدان پاک در سومین سیاره‌ي خورشید وجود ندارد.

خیلی خیلی لذت بردم از خواندن شعرهای شیمبورسکا
پریشب با یکی از رفقا توی اتوبوس حرف تفاوت شعر غربی و شرقی شد. گفت آنها از سیطره "تو" در شعرشان عبور کرده‌اند. گفتم از سیطره "من" هم عبور کرده‌اند و کتاب را از کیفم درآوردم. گوشه سه تا از شعرها را تا زده بودم. بلند بلند برایش خواندم. یکیش همین شعر بود. گفتم ببین انگار شاعر از خودش کاملا بی‌خبر است. انگار بیست سالمان بود. این قدر ذوق میکردیم. گفت تمام این شعرها را پانزده سال پیش خوانده و برخی سطرها را یادش بود
ویتگنشتاین یک جا گفته یک اثر فلسفی خوب میتواند از هر لحاظ سرگرم کننده یا مفرح باشد (نقل به مضمون) واقعا شعرهای شیمبورسکا این طوری است. عمیقا فلسفی و در عین حال به شدت ساده
          

            به نام او

شیمبورسکا از معدود شاعرانی ‌ست که می‌توانم با ترجمه شعرهایش ارتباط برقرار کنم و از آن لذت ببرم. معمولا شعر به خاطر مولفه‌هایی چون زبان‌آوری شاعر ترجمه ناپذیر است و یا حداقلدر ترجمه قسمت اعظمی از قابلیتهای خود را از دست می‌دهد. ولی با توجه به مضمون محور بودن شعر شیمبورسکا ترجمه‌اش هم دلپذیر است. 
ضمن اینکه رویکرد شیمبورسکا در سرایش برای برای بنده‌ای که گهگداری چیزکی می‌نویسم خیلی آموزنده است:
"وقتی از او در مورد تعداد کم اشعار منتشر شده اش سوال کردند، گفت: در خانه ام یک سطل آشغال دارم"