مسخره ترین چیزی ک بخواهید حتی براش پولی خرج کنید
حیف کاغذایی ک صرف این کتاب شدن !
        

          یازده
آشوب، سیلِ سهمگینِ خاطراتی‌ست
که قلبت را با خود می‌برد
آشوب، آوارِ به‌جامانده از رفتن است
یادِ تمامِ حرف‌های نگفته
آشوب حضوری‌ست که نیست
و آی که نیست می‌کند
آشوب، دلهره‌ی پیوست‌شده
به تنهایی‌ست
هراسم نیست که آشوبم
و
فاتح یا نعش
یا نشئه‌ی باخته به چشم‌هات
باز می‌گردم
هراسم این است
که این کلماتِ آخر بعد از من به تو برسد...
        

          خیلی بد. همه‌ی شعرها حول محور عشق و سیگار و شراب و کریمخان‌اند و هیچ تصویرسازی خلاقانه‌ای وجود ندارد. مصرع‌هایی هم که در مورد مواردی که شمردم نیستند درمورد چیزهایی مثل موسیقی کلهر و علیزاده و شجریان هستند و کلا هرچه معمولا با آن 
ادعای فرهنگ و روشنفکری می‌کنند.
        

          «به‌جایش هر کاری بکنید، بُرد با شماست».

اگر با این یادداشت باعث شوم حتی فقط یک نفر این کتاب را نخواند و زمانش را به هر کار دیگری اختصاص دهد، ثوابم را برده‌ام. 

سجاد افشاریان در این «مجموعه‌کلمه‌ی ریخته‌شده روی کاغذ»، ارتباط واژگان و معانی را به خدا سپرده است.
        

          راستش من به این کتاب رو دوست داشتم.
با شعر‌هاش ارتباط گرفتم، من رو یاد خاطراتم انداخت، گرفته‌ام کرد، غمگینم کرد و ... خلاصه تاثیرش را گذاشت.
قبول دارم که یکسری‌ شعرهایی که داشت ضعیف بود‌. اما خب با باقی اشعار من تونستم ارتباط بگیرم و حتی شاید برگردم و صفحاتی که دوست داشتم رو چندین بار بخونم.
        

          اگر میخواهید یک کتاب بی سر و ته بخوانید
اگر میخواهید از شدت چرت و پرت پراکنی ذهن نویسنده، دچار قلنج مغزی شوید، اگر وقت و زمانتان بی ارزش و اضافه است، اگر دوست دارید از جهان ادبیات زده شوید، اگر میخواهید به ناشر چپ چپ نگاه کنید، حتما و قطعا و بی معطلی شما را به خواندن یکی از چرت ترین کتاب های نشر چشمه دعوت می‌کنم. 
        

          بعضی شعرها رو در ویس‌های سجاد افشاریان شنیده بودم به نظرم جالب می‌آمد، فکر کنم در اجرای نمایش بود و اونجا معنادار به‌نظر می‌رسید.  وقتی با ذوق کتاب رو خوندم ناامید شدم.. برای من منسجم و قابل فهم نبود.
        

          یک مشکلی که به نظرم با این کتاب می‌شه فهمید اینه که: یکسری اسم‌ها دهن‌پرکُن هستن، همین! اصلا فکر نمی‌کردم با یه کتاب «مزخرف» مواجه باشم که شدم!

فقط چون سجاد افشاریان امضاش کرده همون یه برگه‌ی اولش می‌ارزه...
        

          سجاد افشاریان همیشه ی خدا سلیقه ی من بوده یعنی با اینکه شاید همچین شعر گفتنش شاعرانه نباشه یا هر چیزی ولی مرد هنرمند موردعلاقمه:) 
        

          از پریشانی واژه های افشاریان خوشم میاد 
یه بی قراری  ممتد  که انگار بوی  تند سیگار و قهوه میده و آدم بهش خو می‌کنه
        

          نمیفهمم چرا همچین چیزی به عنوان مجموعه شعر چاپ شده و این همهههههه طرفدار داره! اگر میتونستم نصف ستاره امتیاز میدادم