بریده‌ای از کتاب اسکارلت دهه ی شصت اثر سجاد افشاریان

اثاثِ خانه را کشیدیم و سیگار را تا آخرین نخ حالا چند ساعتی‌ست تنها تنهایی می‌کشم تنهایی هم که لایت و اولترا ندارد تنها تلخ است و می‌چسبد چمدان تلخ است و می‌چسبد به دستانت به جای دستانم من در تمامیِ بی‌تو غمگینم و ادامه نمی‌دهم...